หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

[+] การเดินทางของดอกไม้ [+]

เพลงเพราะ ชอบๆๆๆๆอ่ะ ป้าโจ้ 

เปิดซิงไปก่อนเลยคร้าบท่านอาจารย์

ด้วยความที่รถเสียเวลา 2 ชีวิตจากกรุงเทพฯ โจ้กับพี่กระต่าย ลยเดินทางมาถึงตราดตอนตี 4.30 เจอพี่โอ๋นั่งหน้ามืดรอที่ขนส่ง
ฝนตกต้อนรับการมาเยือนของเรา ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าตาจู้ พี่ชายบนเกาะจะเปลี่ยนแผนจากขึ้นเขาไปหวายแฉกหรือเปล่า
แต่อารมณ์นี้อยากนอนป่าง่า อยากเข้าป่า กระสันจะแย่แล้วววว

ก่อนจะอะไรมากไปกว่านี้ก็ปิดสวิตตัวเองแล้วนอนเอาแรง ไม่ว่าจะเขาแหลม หรือ หวายแฉก ต่างต้องใช้กำลังอย่างมาก
กำลังเคลิ้มได้ที่ พี่โอ๋ก็ปลุกไปใส่บาตร และไปตลาด ก่อนจะกลับมาเตรียมกับข้าวที่จะเอาขึ้นเกาะ พร้อมดอกไม้ 1 ช่อ
ที่พี่สาวซื้อให้ ประมาณว่ามันคงเหมาะกับน้องสาว หน้าหวาน ๆ อย่างโจ้ 55+

ในภาพเป็นเค้กเซอร์ไพรซ์ ที่นู๋ฟ้าฝากตังค์มาให้พี่โอ๋ซื้อขึ้นไป เป่าบนยอดเขา 555+ และอันเนื่องมาจากถ้าไม่ใช่ครีมนมสด
หรือ เค้กไอติม โจ้จะแพ้ครีมที่ใช้ทำหนมเค้กทั่วไปถึงขั้นอ้วกแตก พี่โอ๋เลยจัดมาแบบราดแยมสะใจโจ๋จริง ๆ ขอถ่ายไว้ก่อน
ที่มันจะเละจนจำสภาพเดิมไม่ได้แล้วกันค่ะ

หวายแฉก คือ
ชายหาดแห่งหนึ่งบนเกาะช้างที่พวกเรามีแผนจะพายเรือคายัค ไปตั้งแค้มป์กันมาตั้งนานแล้วค่ะ

ไปด้วยป้าโจ้

ขอบคุณค่ะน้ากูล 

รู้สึกจะไม่ทันนะตั้ว 

มาโลดเด้อค่า น้าแอบแซ่บ   

------------------------------------------------------------

แล้วเราก็เจอเซอร์ไพรซ์อีกรอบ เมื่อรถตู้วัดกลางรอบ 9 โมงถูกยกเลิกไปแล้วเป็นปี
พวกเราเลยต้องขึ้นรถ 2 แถวไปที่ท่าเรือ แล้วก็แวะชอปปิ้งกันที่ 7-11 กับข้าวของที่ขาดเหลือ

มาถึงท่าเรือแทบอยากจะกรี๊ด เมื่อรถจอด เรือก็ออกต่อหน้าต่อตา
ถ้าไม่มีสัมภาระคงกระโดดกันได้ทันอ่ะค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาพวกเรา
นั่งรอรอบต่อไปพร้อมกับซัดข้าวเหนียวหมูปิ้งไปพลาง ๆ 

ขอโฆษณาหนังหน้าตัวเองไปเรื่อย ๆ ระหว่างที่อยู่บนเรือ มองไปเบื้องหน้า
ทัศนวิสัยไม่ค่อยแจ่มเลยค่ะ บนยอดเขาแหลมเป้าหมายหลักของเรา
มืดฟ้ามัวดินมาก ๆ ๆ จนอดคิดไม่ได้ว่าเพราะมากับเจ้าแม่อหิวาห์ฝน
อย่างพี่โอ๋หรือเปล่า ขึ้นเกาะทีไรฝนตกทุกที 

จนกระทั่งถึงเกาะพี่จู้มารับค่ะ ระหว่างนั่งบนรถที่มุ่งตรงไปบ้านสลักเพชร
พระช่วย ฝนกระหน่ำเทมาไหลมาอย่างไม่ปราณี พี่จู้ส่ายหัว...

"ไอ่โจ้ คราวหน้าไม่ต้องเอาไอ่โอ๋มานะ มาทีไรฝนตกทุกที" 

แวะร้านก๋วยเตี๋ยว และ ส้มตำ นั่งกินไปดูฝนตกไป เขาแหลมวันนี้
ไม่มีโอกาสได้ขึ้นไปเยี่ยมเยือนแล้วแน่ ๆ ค่ะ

ถึงชมรมท่องเที่ยวหมู่บ้านสลักเพชร หรือ บ้านตาจู้
วันนี้พี่น้องคนอื่นติดงานพาลูกค้าลงเรือดำน้ำกันหมด
แต่ก็ยังหยอดว่าจะตามไปในตอนค่ำ ๆ

พวกเราจัดของสำหรับจะลงเรือคายัค 4 คน 2 ลำ
บ้าไปแล้ว  มีพี่จู้พายแข็งอยู่คนเดียว
ที่เหลืองู ๆ ปลา ๆ และขี้เมาเรือสุด ๆ

ของที่ตั้งใจจะฝากเรือเสบียงไปก็ต้องเปลี่ยนใจ
เอาลงเรือเองเลยเผื่อเรือตามไปช้าจะได้ไม่ต้องรอ
ก็ต้องมานั่งรื้อเป้ว่าอะไรไม่จำเป็นเอาออก

"พี่โอ๋ เปลไม่ต้องเอาไปเนอะ เผื่อฝนตกง่ะ ตาจู้เอาเต็นท์ไปอยู่แล้ว"

ว่าแล้วไอ้โจ้ก็เอาเปลออกจากเป้ แล้วเอาแตงโม ส้มโอลงเรือแทน
ที่ขาดไม่ได้ก็คือ ขนมเค้ก เอิ๊ก ๆ ๆ

ติดตามขึ้นเกาะด้วยคน

ระหว่างรออะไรไม่รู้จำไม่ได้ ก็เดินไปทักทายหมาน้อยหลังบ้าน

มาเลยจ้าน้ากล้วยหอม 101 ไปเที่ยวด้วยกันค่ะ 

--------------------------------------------------------------

ถามสองสาวพร้อมหรือยัง

"พร้อมแล้ว พร้อมแล้ว ตื่นเต้น ตื่นเต้น"

สลักเพชรวันนี้มีความเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่งคือ นักท่องเที่ยวต่างชาติเยอะขึ้น
ขับรถ เดินเล่นกันให้ควั่ก คงเพราะที่นี่ยังมีความเป็นตัวเองอยู่มาก
ทั้งการทำประมงของชาวบ้าน และ วิถีชีวิตที่เรียบง่าย ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่ง
ที่ตั้งแต่ขึ้นเกาะช้างปีที่แล้ว 2 ครั้ง ไม่คิดจะไปไหนนอกจากบ้านสลักเพชรค่ะ

ที่บ้านพี่จู้ หรือ ชมรมนำเที่ยวพื้นบ้านสลักเพชร ก็มีคุณนีน่า สาวต่างชาติ
มาอยู่ช่วยดูแลและต้อนรับลูกค้าชาวต่างชาติให้ด้วยค่ะ


ปล. คุณนีน่าพูดภาษาไทยได้ ไอ้โจ้เลยโม้ฟ่อดได้สบายค่ะ

ได้เวลาออกเดินทางบ่ายสามค่ะ เพื่อความปลอดภัยโจ้ส่งพี่กระต่ายไปลำพี่จู้
เพราะยังไงโจ้คงเอาตัวเองรอดกับพี่โอ๋ได้ แต่ไป ๆ มา ๆ ทั้ง 4 คนมีโจ้ว่ายน้ำไม่เป็นคนเดียว 
แต่เอาเถอะ เพื่อความสบายใจให้พี่กระต่ายไปแบบสบาย ๆ กลับไปโจ้จะได้
ไม่โดนประนามว่าพาพี่สาวไปทรมาน 

ช่วยกันแบกเรือข้ามถนนไปปล่อยลงน้ำฝั่งตรงข้าม โชคดีที่วันนี้น้ำขึ้นสูง
เราจึงไม่ต้องเดินไกลเหมือนคราวที่ลงจากเขาแหลมแล้วมาพายเรือ อู้ยยย 
นำเรือลงน้ำก็จัดและเช็คของอีกครั้ง ล็อคกันอย่างดีเผื่อเรือคว่ำจะได้ไม่หลุดไปไหน

เจ้าดอกไม้ก็ยังติดเป้ขึ้นเรือไปด้วยค่ะ 

รูปแรก กะคห7 ทำไมดูอายุมันต่างกันจังเลย 

ไปบอกเค้าบอกเค้าอีกว่าอายุ 27 แล้ว

ฉายต่อเลย อิอิอิอิอิ

พี่น้องที่รีเฟรชยิก ๆ ใจเย็น ๆ เน้อ เน็ตเต่า นึกเรื่องไม่ออกเพิ่งหายมึนจ้า

-----------------------------------------------------------------

แล้วก็ซ่าเหลือเกินขอนั่งเป็นคนคัดท้ายเรือให้พี่โอ๋นั่งหน้าเรือ 
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ก่อนออกปากอ่าวขอซ้อมพายกันก่อน ก็แวะไปดูปู
ดูป่าโกงกาง พูดง่าย ๆ ว่าพายไปชนนั่นแหละค่ะ พี่จู้ต้องตะโกนสอนตลอดทาง
กว่าจะออกไปพ้นหมู่บ้านได้แทบจะฮากันตาย

ดีคับป้าโจ้ ขอปาดหน้าละกันนะ 

เด๋วยิงบ้านพรุนเลยนี่น้องฟ่าง  แซวซะดังเลย
ไม่ได้ใช้หน้าตาหากินนี่นาจะได้มานั่งรักษาให้ใสกิ๊งตลอดเวลา 

----------------------------------------------------------------

พายตามตาจู้กับพี่กระต่ายไปเรื่อย ๆ ก็มีเรื่องระทึก เมื่อตรงประภาคาร
ดันมีเรือนักท่องเที่ยวจะเข้ามาจอด ตาย ๆ ๆๆ ไปไหนไม่ถูก ตัดสินใจ
หักหัวเข้าขวา แล้วลำใหญ่จะไปไหนก็ช่างมันวุ้ย 

พายเรือคายัคตัดหน้าเรือใหญ่ได้ใจมาก ๆ พอตัดหน้าพ้นระยะก็ตีขนานเหมือนเดิม
ฝรั่งบนเรือเงี๊ยนั่งกันไม่ติดลุกขึ้นมาระทึกกันทั้งลำ 

โอ้ยยย เหนื่อย  ๆ และก็เริ่มเมาเรือด้วยค่ะ พายพ้นแหลมตรงสลักเพชรไป
ก็ต้องพายกันอีกไม่รู้กี่แหลม เจอช่วงที่น้ำใสมองเห็นด้านล่างก็เมาเรือ
มองไปข้างหน้าพี่จู้ไปอยู่ที่สุดปลายขอบฟ้าแล้ว โอ้ยยย จะแย่แล้วค่า 

สวัสดีค่ะน้าผู้ชายตาหวาน ปาดหรือเขียดก็ได้ตามสบายค่า 

---------------------------------------------------------------

โอ้ว ลืมให้ดูส้มโอลูกนี้ ลูกที่พี่จู้บอกว่า ยังไงก็จะไม่กินเด็ดขาด 

เหตุที่พี่จู้ไม่กินก็เพราะว่า ตำแหน่งที่วางส้มโอบนเรือมันไม่มีที่อื่น
นอกจากหว่างขาโจ้เอง  ตอนพายเรือเข้าไปพักที่หาดหินกรวดแห่งหนึ่ง
ตาจู้ออกมาช่วยลากเรือถึงกับบอกว่า "กินไม่ได้แล่ววุ้ยไอ่โจ้" 

เวลาจากภาพที่พายมาถึงจุดพักแห่งนี้ 16.54 น. ตะวันใกล้จะลับฟ้าแล้วค่ะ
แต่ก็ยังขอนั่งพักให้หายหืดก่อน เพราะแท็คทีมกันเมาเรือกับพี่โอ๋สุด ๆ

ขอปาดครับป้าโจ้ ภาพสวย+ครับ

น่าไปเที่ยวจังครับ 

หืดหรือหื่นก็ไม่รู้ เล่าให้พี่จู้กับพี่กระต่ายฟังว่าระหว่างที่พายมา
เจอคลื่นครึ่งเมตร เห็นท่าไม่ดีในฐานะคนคุมท้ายให้เสียงกับพี่โอ๋ว่า

"ปล่อย ๆ ๆ ๆ "
"ปล่อยไรวะโจ้ พาย หรือ อ้วก"
"อ้วกพี่ ปล่อยเลยให้อาหารปลา"

ตาจู้ถึงกับส่ายหัว
"ที่ไม่รอก็เพราะแบบนี้แหละ กลัวต้องลาก ถ้าลากแล้วจังหวะเสียมันกระตุก"



ก่อนจะออกจากฝั่งอีกครั้ง พี่จู้บอกว่าระวังให้ดีเพราะฟลุ้ค
(น้องชายที่เกาะ) เคยคว่ำมาแล้ว อย่าขวางคลื่นนะ
แล้วจะพายยังไงไม่ให้ขวางได้ฟระ ทั้งทะเลมันมีแต่คลื่นง่ะ 

ขอบคุณน้า saosin ค่ะ 

บ้านสลักเพชรยินดีต้อนรับเสมอค่ะน้า black winds 

------------------------------------------------------------

จากนั้นเราก็ออกพายเรือกันต่อไปยังจุดหมายคือ หวายแฉก
ต้องพายกันต่อไปอีก 2 - 3 แหลม คลื่นในช่วงนี้มีแนวม้วนด้วย
กระฉอกขึ้นเรือ ข้าวของเปียกหมด แรก ๆ ก็เฮฮา

"พี่โอ๋ ๆ ๆ เป้กันน้ำวุ้ย ดูเด่ะเป็นเม็ด ๆ เลย"

ผ่านไปสักพักหลังเจอระลอกคลื่นถล่มซัดโครม ๆ

"เฮ้ย ๆ พี่น้ำมันซึมลงเป้หมดแล้ว" 

ดีที่ข้างในมีถุงดำกันไว้อีกชั้นอย่างแน่นหนาเลยค่ะ



ในช่วงนี้ จะผ่านกองหินและหน้าผาเยอะมาก เราสองคนยังคงเมาเรือเหมือนเดิม
มองท้องฟ้าใกล้จะมืดสนิท แต่นึกขึ้นได้ "กรูใส่แว่นกันแดดนี่หว่า"
พอถอดออกมาก็แจ่มเหมือนเดิม คราวนี้พายขวาหนัก ๆ เบนหัวเรือออกไปโต้คลื่นกัน
เพราะถ้าทำตัวขนานไปกับคลื่นมีคว่ำแน่ ๆ ให้ตายก็ไม่ยอมคว่ำค่ะงานนี้

ตั้งหลักหันหัวออกนอกทะเลได้ ก็โต้คลื่นตั้บ ๆ โอ้ยยย สนุก มันส์
เรือกระแทกพื้นน้ำแต่ละทีสะใจสุด ๆ 555+ จนกระทั่งเห็นชายหาดเป้าหมาย
เราจึงเริ่มเบนหัวเข้าหาดทีละน้อย ๆ คลื่นลมเป็นใจไม่รุนแรงเหมือนช่วงที่
พายผ่านหน้าผา น่ากลัวมากกกก กลัวเจอผีทะเล สัตว์ประหลาดใต้น้ำสุด ๆ บรื่ยยยย

ในที่สุดก็เข้ามาเกยหาด พี่จู้รับหน้าที่พายเรือจากทะเลเข้าคลองน้ำจืด
น้ำจืดกับทะเลห่างกันไม่ถึงก้าวอ่ะค่ะ สุดยอดไปเลยหาดนี้ ถูกใจจริง ๆ
เวลาได้ตามที่คาดไว้คือ 3 ชั่วโมงที่จะพายมาถึงหวายแฉก แต่เวลาขณะนั้นคือ
17.35 น. ถ้าเป็นสมัยสาว ๆ แรงดี ๆ นะ คงมาถึงเร็วกว่านี้แน่ ๆ 

เนื่องจากลงภาพซ้ำกับด้านล่าง ขอเอาภาพพี่โอ๋หมดแรงมาแทรกแทนค่า

นี่คือคลองน้ำจืดที่บอกค่ะ กำลังส่องพี่จู้ รู้สึกเหมือนอีกอะไรจ้องอยู่ด้านหลัง