หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

[+] การเดินทางของดอกไม้ [+]

หลังจากอาบน้ำล้างตัวกันแล้ว พี่จู้ก็พาพวกเราไปชมหาดยุทธนาวี
บนความเศร้าของประวัติศาสตร์ เราภูมิใจที่มีผู้กล้าเสียสละชีพเพื่อชาติ
แม้จะรู้ว่าอาวุธของเราสู้กับชาติที่ยกทัพมาไม่ได้แม้แต่น้อย

ขอบคุณค่ะน้า oil photography

ทรายขาวละเอียดนุ่มมาก ๆ น่าเสียดายที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนมาดูแลค่ะ

รอบนี้มีโดดตามเคย แถมไม่ sensor พุงด้วยอะ

เลยไปข้าง ๆ เป็นหาดยาว เห็นว่ามีรีสอร์ท ซึ่งส่วนมากมีแต่ชาวต่างชาติค่ะ
เนื่องจากเส้นทางสุดเมารถ และค่อนข้างไกลเลยไม่ค่อยเห็นคนมาเที่ยวสักเท่าไหร่
แถมมีร่องรอยถนนที่สร้างผิด และ ถางป่าออกไปซะด้วย ส่วนไม้ที่ล้มแล้วนั้น
ไม่รู้ทางหน่วยงานที่รับผิดชอบนำไปใช้ประโยชน์อะไร เพราะไม่เห็นซาก
ของต้นไม้ที่ถูกล้มตอนทำถนนผิดทางอ่ะค่ะ

ช่วงนี้ค่อนข้างเฟิร์มค่ะน้าวิน เพราะกินแกลบมา 2 เดือนแล้ว 
เลยไม่ค่อยปลิ้นน่าเกลียดเหมือนช่วงก่อน ๆ เอิ๊ก ๆ

-----------------------------------------------------------------

แผนภาพเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ครั้งนั้น ยืนอ่านประวัติแล้ว
นับถือผู้เสียสละทุกท่านจริง ๆ ค่ะ สู้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับตัวเอง

ตาหลกร้ายมาก แล้วท่านจะเรียน Survey ไปทำไมละเนี่ย

ใช่ค่ะน้าวิน นั่งฟังแล้วยังหลุดด่าไปตั้งหลายรอบ
ตัดถนนผิดไปเจอหน้าผา ทางตัน บ้าหรือเปล่า ไม่ได้เซอร์เวย์ก่อนหรือไง
หรือจงใจ หรือ อะไรก็ตาม ฮามากไปหน่อยอ่ะค่ะ 

---------------------------------------------------------------------

จากนั้นก็ไปยังหาดแห่งหนึ่งเราได้พบกับเกาะง่ามอยู่ตรงหน้า
และอีกฟากเป็นรีสอร์ทที่สร้างลงไปอยู่กลางน้ำ เหอ เหอ ทำได้ไงอ่ะ

ระหว่างรอข้าวกลางวันตอนบ่าย 2 ของพวกเรา
น้องแป๊ะ เจ้าเด็กแสบก็ลงจากเรือมาพร้อมกับพ่อแม่

สงสัยจะติดกฏหมายเรื่องเส้นชั้นความสูงมังครับ 55 ประเทศชาติ... T-T

มาถึงก็โชว์แม่ได้มวยไทย ออกอาวุธกระจุยกระจาย

น้องอายุ 7 ขวบ เป็นโรคลูคิเมีย เคยรักษาตัวในกรุงเทพ
คุณพ่อเลยให้หยุดเรียนเพื่อรักษาตัว ตอนแรกพวกเราไม่เชื่อเลย
เพราะดูแข็งแรงมาก ๆ  คงเพราะได้อยู่กับธรรมชาติ ได้เล่นน้ำ
ออกกำลังกาย ก็เลยดูแข็งแรงได้ขนาดนี้

ส่วนทรงผมคุณพ่อบอกว่า... เมื่อเช้าจะโกนหนวด แต่เรียกแป๊ะมาโกนออกดีกว่า 
บุคลิกน้องเหมาะกับทรงผมทรงนี้จริง ๆ เพราะตั้งแต่ลงจากเรือมานั่งเล่นกับพี่ ๆ
น้องมีโชว์ฮาตลอด พายเรือยังไม่เหนื่อยเท่านั่งขำน้องแป๊ะอ่ะ

ฟังดูมีเหตุผลค่ะน้าวิน  เหตุผลของคนมีตังค์อ่ะค่ะ

-----------------------------------------------------------------

น้องแป๊ะร้องเพลงให้ฟัง คุณพ่อบอกว่า "ผมฟังยังปวดหัว"
อืม... น้องไปหยิบไม้มาแล้วก็ทำท่าขึ้น Intro เราบอกว่าจะร้องได้ยัง

"เด๋วสิ่ ต้องขึ้นต้นก่อน" ดีนะที่น้องเค้าตั้งสายมาแล้ว 555+
พอเริ่มร้องได้เท่านี้แหละ น้ำท่าที่กำลังจะกลืนลงคอพุ่งกระฉูด
สำลักกันเป็นแถว ๆ สาบานนะว่าเพลง ร้องเองรู้เรื่องเองมั้ยน่ะ

แล้วก็มีโชว์ปีนเสาเอาไข่รูดแท่ด ๆ ๆ ๆ ลงมา โอ้ยยย แป๊ะ เด๋วก็ไหม้หรอกลูก 

แล้วกะเพรารวมจานใหญ่ก็มาถึงปากพวกเรา จานละ 60 บาท 

อืม... ทำไมเราไม่นึกให้เร็วกว่านี้ว่าเสบียงเมื่อวานก็ยังกินกันได้นี่นา 

ง่วงแล้วค้าบ ขอตัวไปนอนก่อน พรุ่งนี้มีประชุมอี๊ก แล้วจะมาติดตาม  การเดินทางเก็บดอกไม้ ก่อนประชุมค้าบ

ทำเวลา ๆ ๆ พี่จู้พาแวะป่าชายเลนนาใน
ลอยกระทงปีที่แล้วเดินเข้าไปตอนกลางคืน
เจอต้นไม้ล้มสะท้อนจันทร์เพ็ญสีขาว ๆ น่ากลัวมาก ๆ
หิ่งห้อยก็ไม่เห็นเพราะเดือนสว่างจนกลบหมด

มาคราวนี้ก็พาพี่กระต่ายมาสัมผัสบรรยากาศดี ๆ ค่ะ

ได้เลยค่าน้าวิน เหลืออีกไม่กี่ภาพแล้วพรุ่งนี้ก็ตามมาเก็บอีกครั้งนะคะ ขอบคุณค่ะ 

--------------------------------------------------------------------------------

สุดทางก็เจอกับบรรยากาศดี ๆ ยามเย็น เห็นเส้นทางที่เราพายเรือกันเมื่อวาน
นั่งคุยกันไปขำกันไป ถ้าไม่บ้าคงไม่กล้าตามคนบ้าอย่างพี่จู้ไปแน่ ๆ เลย

เช่นเคยกับวัดแสงเฉลี่ยทั้งภาพ ไวบาลานซ์รูปเมฆ
แล้วก็ใช้เลเยอร์เทสีแบบไล่ 444444 ไปถึงโปร่งแสง
ปรับให้เป็น Overay เพื่อเพิ่มรายละเอียดท้องฟ้าด้านบนอีกหน่อยค่ะ

เมื่อท้องฟ้าเริ่มไฟไหม้อีกครั้งเราจึงรีบกลับมายังจุดที่มองเห็นยอดเขาแหลม

โอ้ยยย ใครจะดับไฟได้ล่ะเนี่ย ไหม้กระหน่ำแย้วววว

ภาพสวยมากครับ

ขอบคุณค่ะน้า cuptain 

---------------------------------------------------------------

แล้วแสงสุดท้ายก็เริ่มดับลง พร้อมกับยอดเขาแหลมที่อยู่เบื้องหน้า
ถ้าขึ้นเขาต่อในวันนี้ โจ้คงได้ภาพน่ากรี๊ดกลับมาสะใจตัวเองแน่ ๆ
ไม่เป็นไร ไว้ไปซ่อมใหม่ก็ได้ ยังไงยอดเขาแหลมก็ยังไม่ไปไหนแน่นอนค่ะ

ผ่านความสนุกสนานมามากมาย เจ้าดอกไม้ก็มาถึงท่าเรืออีกครั้ง

ทรงผมเจ้าแป๊ะ.. มันเหลือกินจริงๆอ่ะนะ โจ้

หลังจากพี่โอ๋ส่งเราขึ้นรถทัวร์ได้ โจ้ก็หลับเป็นตายทันที
แค่ 2 วันที่ได้ปลดปล่อยพลังงานที่คั่งค้างอยู่ในตัวออกไปได้หมดสิ้น
แม้จะไม่ได้เข้าป่าตามที่กระหายก็ตาม แต่ความสุขที่ได้มา
ในระหว่างที่อยู่กับพี่ ๆ ก็ชดเชยกันได้มากมายเลยทีเดียว

ที่เหลือเกินไม่ใช่แค่ทรงผมค่ะน้า Rad ต้องดูท่าทางเวลาที่น้องเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟัง
แม๋... มันน่าอัดซะจริง ๆ ค่ะ 

--------------------------------------------------------------

จบทริปและกระทู้นี้ หวังว่าบ้านสลักเพชรคงเข้าไปอยู่ในใจของผู้ที่รักความเรียบง่าย
และกิจกรรม Adventure แบบเบา ๆ เหมือนกับโจ้บ้างนะคะ

ท่องเที่ยวบนพื้นฐานของการอนุรักษ์ค่ะ

ขอบคุณ :

- พี่โอ๋ พี่กระต่าย พี่จู้  เพื่อนร่วมทริปสุดฮา และ พี่น้องกองเสบียงที่หักหลัง 
- ฟ้าฝนที่เป็นใจให้โจ้ได้ไปสัมผัสหวายแฉกเร็วกว่าที่เคยคิดเอาไว้ ระยะไกลแค่ไหนไม่รู้
  แต่พี่ ๆ บอกว่าอีกนิดนึงก็จะถึงบางเบ้าอยู่แล้วล่ะค่ะ
- อากง สาริกา ที่เป็นกำลังใจให้ลูกสาวไปติดตามความคืบหน้าของกิจกรรมมันส์ ๆ ในอนาคตอันใกล้นี้
- สยามฟิชชิ่ง และ ทุกท่านที่ติดตามกระทู้นี้ ความสุข มีไว้แบ่งปันกันจริง ๆ ค่ะ

พบกันใหม่คราวหน้า ถ้ายังตกงานอยู่ คงได้มีโอกาสไปเก็บภาพธรรมชาติสวย ๆ มาฝากกันอีก
ตามประสาเที่ยวไปแสวงหางานไปค่ะ 

ดูกระทู้ป้าโจ้ทีไร อิจฉาทุก ที