Trip นี้เป็นครั้งที่ 4 ที่ได้ลงเรือตกปลา ณ ประเทศพม่า ส่วนตัวแล้ว...ผมเลือกเดินบนเส้นทางสาย Jig-ging ไม่เลือกสายเหยื่อสด สายลอย หรือสายหน้าดินแต่อย่างใด ดังนั้น หมายไหนไม่มีเชื้อปลากลางน้ำ ผมก็เดินถ่ายรูปตามกราบเรือบนพื้นที่ขนาดไม่กี่ตารางเมตรก็แล้วกัน ผมพยายามหามุมใหม่ๆ เพื่อไม่ให้ซ้ำรูปแบบรอยเดิมๆของตนเอง สำหรับการถ่ายทำกัน ดังนั้น บางภาพในกระทู้นี้ “เบลอ” และมิได้เกิดจาก “ลมพัด ชัตเตอร์ลั่น” ซะเมื่อไหร่ แต่มันเกิดจากความตั้งใจถ่ายทำให้เบลอล้วนๆ ส่วนอะไรมาสะดุดให้ผมมีความคิดว่า
“ทำไมต้องถ่ายภาพให้คมชัด” นั้น...ไม่มีคำตอบ
คงมีเพียงแต่ความคิดส่วนตัวก้องดังอยู่ในหัวว่า ภาพที่ถ่ายออกมาแบบเบลอๆ นั้นจะ
“สื่อสาร” ได้หรือไม่ หากคนนั้นเน้น “ราคา” เพราะมูลค่ามันได้มาจากการขาย(ภาพ)แล้วนั้น คุณภาพของมันต้องคมชัดถึงรูขุมขนเพียงสถานเดียว แต่ถ้าคนนี้ประเมินคุณค่าจากผลงานการสร้างสรร แล้วผลักมันให้กลายเป็นงาน “ศิลปะ” ในหนึ่งเรื่องเดียวที่ต่างมุมมองและสองความต้องการนั้น ต่างต้องเลือกเดินบนเส้นทางที่ตอบโจทย์แห่งความต้องการแต่ละปัจเจก...ต่างกันไป เพราะอาหารมื้อหนึ่งๆ บนโต๊ะกินข้าวในครอบครัวเดียวกันนั้นไซร์ ก็มักหาได้มีเพียงหนึ่งอย่างจานเดียว...เสมอไป ดังนั้น ใครโปรดอาหารจานไหน ก็ลิ้มชิมรสชาติของอาหารจานนั้นๆเป็นพิเศษก็แล้วกัน และอาจเป็นการดี หากท่านช่วย โรยความคิด ฝากไว้ในกระทู้นี้เพื่อ
Share & Learn ด้วยกันก็คงจะดีไม่น้อย (ชักนึกชอบการถ่ายภาพแบบนี้ซะแล้วซิ)
หมายเหตุ: ผมไม่ใช่ผู้รู้เรื่องการถ่ายภาพนะครับ ผมเป็นเพียงแค่ “คนธรรมดาๆ” ที่ชอบแบกกล้องออกไปตกปลา เมื่อกลับมา ผมก็มี Portfolio ภาพถ่ายเป็นของตัวเอง และ ผมก็ไม่(ชอบ)ถ่ายทำตามแบบใคร...ก็เท่านั้น (Plain & Simple)
1
![มีฟ้า มีน้ำ มีดินหินทราย และผู้คน ร่วมสุขทุกข์ทนสร้าง [b]“แผ่นผืนดินไทย”[/b] :heart:](../_pictures/board/upload2018/201803/15218586605292G.jpg)
![[b]“ความคิดถึง”[/b] เป็นตัวกำหนดให้ทั้งสองคนได้แสดงออกถึงพฤติกรรมเช่นนี้ (แบบว่าไม่เจอกันนาน)](../_pictures/board/upload2018/201803/15218588116977G.jpg)
)
)
