อ่ะขอโทษค่า ช่วยน้าเลี้ยงลูกฝรั่งงอแง อุ้มจนเกือบจะหลับดันตาแข็งขึ้นมาร้องอีกรอบ
เลี้ยงเด็กนี่มันเหนื่อยกว่าเดินขึ้นเขาจริง ๆ เสร็จแล้วก็ไปซักผ้าล้างบางรังเห็บที่ติดมาอีก เฮ้อ ๆ ๆ
----
ของฝากฮาเอิ๊ด อยู่ที่ภาพใน คห. นี้อ่ะจ้ะ เอามาฝากพี่ม๋วยด้วย คงถูกใจนะคะ
น้าศักดิ์... อยากจะบอกว่า หลังจากวางสายน้าศักดิ์วันนั้น ความบันเทิงก็เริ่มบังเกิด
ที่แกล้มยาดอง เป็นตัวทากอ่ะค่ะน้าเจตน์ อะจึ๊ย
สวัสดีปีใหม่ไทย ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะน้า barakuda
ภาพสวย ๆ ไม่ค่อยมีค่ะน้าโสภณ เนื่องจากสะบักสะบอมมาก ๆ
ทรมานบันเทิงของแท้ ไม่คิดว่าจะได้ขุดคำนี้ขึ้นมาใช้อีกในทริปนี้ค่ะพี่มาด
อย่าเพิ่งแซวน้าตั้ว มาช่วยกันเหนื่อยก่อน
อ่ะ รอเป็นเพื่อนใคร....ในคาราโอเกะป่าวคะเพ่ตุ๊ก ฮี่ ๆ ๆ
------------------------------
มาถึงปลดเป้ พร้อมกับตกลงกันว่า คืนนี้จะพักกันที่นี่...หนานไทร หรือ น้ำตกอ้ายเขียวชั้นที่ 30 กว่า ๆ ค่ะ
เพราะหากขึ้นไปนอนหนานระฟ้า จะต้องเดินกันอีก 3 ชั่วโมง หรือ ราว ๆ 1ทุ่ม ซึ่งมืดแล้วจะเลาะน้ำตกลำบาก
เราจะไม่มีเวลานั่งพัก หรือ ทำอะไรกันเลยทีเดียว นอกจากกินแล้วก็นอน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือถูกที่เลือกจะหยุดเดิน
แล้วยอมเดินอย่างหนักในวันรุ่งขึ้น... หายนะกำลังจะมาเยือนไอ้โจ้และผู้ร่วมชะตากรรมกันแล้ว
ภาพนี้ก็ตามสัญญาค่ะที่ว่าจะเอามาฝาก เจ้าทากที่เกาะสาว ๆ จนตัวเป่ง ทากที่นี่เลือกเจาะแต่สาวขาว ๆ น่ารัก ชิชิ
แล้วน้องทากุจังเค้าโดนยาพ่น เลยแตกตัวตายน่าสงสารมาก แต่จำเป็นต้องทำ เพราะว่ามันเยอะมากจริง ๆ
มีหลายสายพันธุ์ ตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ ยันตัวใหญ่ ๆ แถบข้างลำตัว สีก็ต่างกันไปด้วยค่ะ