หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

[+] สาดเมฆา ยอดฝามี เขาหลวงนครศรี [+]

: ภาพโดย Seed2524@TKT

ดอกอยู่สูงมาก 70-300 ยังดึงไม่เห็นปากดอก
ต้องปีนขึ้นไปอีกต้นนึงสูงเมตรกว่า ๆ

ความสูงระดับนั้นอาจจะเล็กน้อย แต่กับคนที่กลัวความสูงแล้ว
มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก ๆ ทีเดียว แง ๆ  ๆ ซี๊ดดดด กรู ลง ม่ายย ดร๊ายยยย 

จากนั้นก็เดินลงด้วยอารมณ์ดี ถ่ายมันเรี่ยราดไปหมด 555 แต่ก็ขาพลิกมั่ง หน้าทิ่มมั่ง
อยู่กันสองตัวได้เพื่อนซี้คนใหม่อย่างซี๊ดคอยดึงเป้อยู่ด้านหลังไม่ให้ล้มหน้าทิ่ม
ได้ใจเจง ๆ วุ้ยยย เจ้าซี๊ดคนนี้ 

ถึงจุดนั่งพัก เจ้าซี๊ดเจอเห็บเกาะตามตัว และ ทากเต็มไปหมดที่ขาและฝ่าเท้าที่ล่อทากซะเหลือเกิน
ไอ้เราก็นั่งฮาได้สักแป๊บเดียวเย็นวาบที่แขน มันมาแย้วววว อ๊ากกกกกก เอากล้องมาถ่ายให้หน่อยยย

หายเหนื่อยก็เดินกันต่อไป ขาพลิกไปพลิกมาจนดังกรึ๊บ....

เพื่อน ๆ ตกใจ แต่ว่ามันดังเพราะเข้าที่แล้วค่ะ สบายยยยย ฮ้าร์....

(แอบก้มดูเหมือนกันว่ากระดูกโผล่หรือเปล่า 555+)

ทางลงไปเรื่อย ๆ แต่ก็ยังไม่วายเจอทางลาด ๆ ชัน ๆ  อาศัยพุ่งเกาะต้นไม้ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ
ไปเจอไม้ที่หักเกาะพรวดไปดังโป๊ะ โชคดีมีกองหลังแน่นคว้าไว้ได้ทัน...ซี๊ดอีกแล้ว

ไม่งั้นคงกลิ้งลงถึงข้างล่างเร็วกว่าคนอื่น 

เดินจนบ่าย ถึงได้พักกินข้าวเที่ยงกันที่ลานหินบริเวณน้ำตก
บรรยากาศดี๊ ดี นี่ล่ะนะ ถ้าคนเข้ามาถึงง่าย ๆ ความบรรลัยก็คงจะเหมือนที่อื่น ๆ
ที่รถเข้าถึงแล้วก็เข้าไปแหกปากเสียงดังไม่เกรงใจใคร ไม่สนว่าคนอื่นเค้าจะหนวกหู
หรือแอบด่าถึงต้นตระกูลหรือไม่ แค่จิตสำนึกพื้นฐานง่าย ๆ แค่นี้ยังควบคุมตัวเองไม่ได้เลย

(อารมณ์ค้างมาจากที่ไหนป่าวโจ้  )

รอถั่วเขียวต้มน้ำตาล เอิ๊ก ๆ 

น้ำใส ๆ เห็นลูกกบป่า กับปลาตัวจิ๋ว

พักผ่อนกันใต้ร่มเงาไม้ และ กวาดสายตาหาเจ้าทากุจัง

มีการนึ่งข้าวเหนียวกันเล็กน้อย...ซึ้งงง!! 

สองหนุ่มใส่ไฟ พี่โอ พี่ป้อน เร่งทำอาหารกลางวัน และต้มถั่วเขียว

เป็นการทุบหม้อข้าวครั้งสุดท้าย ก่อนที่เราจะเข้าไปกินข้าวในเมืองมื้อค่ำนี้

มาแว๊ววววว อร๊อยยย อร่อย อื้มมมม์ 

อิ่มแย้ว อารมณ์ดีอีกแย้ว เจอเจ้าตัวน้อยเกาะรองเท้าเลยจับมาโพสท์ท่าข้างหลัง Rain Cover
ที่ชาวบ้านของร้องให้เปลี่ยนสี เนื่องจากเดินตามแล้วแสบตาน่าดู กร๊ากกกก คนมันหน้าตาดีนี่นา 

ดูไปดูมาก็น่ารักดี ชอบตรงที่แต่ละตัวเค้ามีเอกลักษณ์ไม่เหมือนกันด้วยล่ะ 

.............. .........หวัดดีจ้าป้าโจ้ สวยมากๆๆๆเลย.............บรรยายดีจริงๆๆๆ...............

ข้าง ๆ มีดอกข่าด้วยล่ะ

เลือดซักกี่หยด เหงื่อซักกี่หยาด กับอีกกี่พันก้าวถึงจะเป็นรูปสวยๆได้ขนาดนี้
ขอบคุณครับสำหรับการนำภาพสวยๆมาให้ชม
ปล..เห็บหายหมดแล้วยัง..สงสารตอนทากุจังเข้าสะดือหวังว่าแผลคงหายแล้วนะ

ขอบคุณค่ะน้าเบิร์ด 

--------------------------------

ลุยฝ่าลงสู่เบื้องล่างกันต่อไป แม้ว่าจะอยู่ในร่มเงาไม้ แต่อากาศที่ร้อนจนลมจะจับทำให้ปากห้อยเร็วกว่าปกติ
นั่นเป็นเพราะว่า มีลานหินขนาดใหญ่อยู่ข้าง ๆ นั่นเอง ดีนะที่ไม่ลื่น ไม่งั้นกลัวไหลลงน้ำมาก ๆ เลย

ด้วย นน.เกือบ 0.1 ton ข้าพเจ้าขอนั่งยันนอนยันว่า จะขอรอชมภาพคุณโจ้เพียงอย่างเดียว โดยไม่คิดจะออกเดินทางเองอีกเป็นอันขาด สาตุ๊

ขอบคุณค่ะน้า pha1970  ตอนนี้ไม่พบเห็บแล้วค่ะ
ส่วนแผลในสะดือ วันแรกที่ถึงบ้านใช้คอตตอนบัตแงะเข้าไป
เลือดยังเป็นลิ่ม ๆ อยู่เลย  แต่ตอนนี้ก็โอเคแล้ว
เหลือแค่หน้าบวม กับผื่นตามตัวเท่านั้นเองค่ะ

-----------------

ตรงนี้แหละ ที่น่าลุ้น เพราะนั่งปุ๊บ เป้มันส่งปั๊บ ดีที่ได้พี่โอช่วยเบรกไว้ ไม่งั้นลงแอ่ง 555+

ด้วย นน.เกือบ 0.1 ton ข้าพเจ้าขอนั่งยันนอนยันว่า จะขอรอชมภาพคุณโจ้เพียงอย่างเดียว โดยไม่คิดจะออกเดินทางเองอีกเป็นอันขาด สาตุ๊

ครั้งนี้โจ้เห็นด้วยกับน้าวินค่ะ เพราะมันเหนื่อยจริง ๆ
ความรู้สึกเหมือนครั้งแรกที่เดินป่า สภาพสาหัสมาก ๆ 

-------

เราพักกันที่น้ำตกจุดนี้ ทำให้ทิ้งห่างกลุ่มอื่นไปหลายช่วงตัว
เพราะแช่กันนานพอควร อากาศร้อนอ้าวจริง ๆ

เดินไปต้องพักไป งัดยาดมมาเป็นตัวช่วย ปาดเหงื่อต่างน้ำ
พอมีแรงต่อก็เดินหลุดไลน์ ต้องปีนกลับขึ้นไปหาทางบนเขาใหม่ก็มี
เหนื่อยมาก ๆ เมื่อไหร่จะได้ยินเสียงคน ได้ยินเสียงรถวิ่ง
จะได้มีแรงฮึดเดินออกไปได้...

และในที่สุดก็ฝ่าออกมาจนถึงสวนยางพารา เดินตามทางปูนเล็ก ๆ
ลงตามไหล่เขามาเรื่อย ๆ จนถึงสุดสายปลายทาง ทุก ๆ คนรออยู่
ซดน้ำสไปรซ์ และ น้ำแดง อย่างละแก้วเข้าไปจนชุ่มปอดแล้ว
ก็กระโดดแช่น้ำลำธารอาบน้ำเตรียมตัวกลับบ้าน

แล้วพี่วา และพี่ ๆ ทีมงานก็พาไปทานอาหารส่งท้าย ก่อนที่จะขึ้นรถกลับบ้าน

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะยังคงมีให้เราได้ยินอยู่เสมอ หลังจากที่เหนื่อยมาด้วยกัน

ตลอดระยะเวลา 3 วัน 2 คืน 

: ภาพโดย พี่ต้อม บริเวณน้ำตกหนานไทร แค้มป์คืนแรก

สุดท้าย .... ทริปแบบนี้คุ้มค่ากับเงินทุกบาททุกสตางค์ที่เสียไปมาก ๆ เลยค่ะ เสียแค่เหงื่อ
และแรงกายเท่านั้น แต่เพื่อนและแรงใจของเรามีเพิ่มมากขึ้น เหนื่อยแต่ประทับใจสุด ๆ
กับเพื่อน พี่ น้อง ทุกคนที่ร่วมทริปจิกเหงือกนี้ โดยเฉพาะซี๊ดเพื่อนใหม่ที่ได้ใจไปเต็ม ๆ
ไม่งั้นผู้หญิงบอบบางอย่างโจ้ ที่แบกร่างกายไม่เต็มร้อยไปลุยคงจะแย่กลางทางอยู่หลายครั้ง
และหัวหน้าแก๊งค์อย่างพี่วา ที่ดูแลทุกคนเป็นอย่างดี ส่วนทริปทางใต้พี่วาชวนไปสำรวจ
เส้นไหนก็ไม่รู้จำไม่ได้ แต่นู๋ฟ้ารับประกันว่า ไปกับพี่วา...หลงแต่มันส์ เอาก็เอาวะ
ครั้งนี้ได้ชาร์ตแบตใหม่มาเต็มเปี่ยม พร้อมกลับมาลุยกับทุกสิ่งทุกอย่างอีกครั้ง

เราไม่อาจจะรับรู้ได้ถึงคำว่า “น้ำใจ” มีความหมายเพียงใด
ตราบใดที่เราไม่เคยเป็นผู้ให้ และจนกว่าเราจะเป็นผู้ที่ได้รับ

ขอขอบคุณทุกท่านที่เกี่ยวข้อง และ ทุกท่านที่ตามอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้
ขอบคุณสยามฟิชชิ่งที่ให้โอกาสกลับมาผลาญทรัพยากรบอร์ดอีกครั้งค่ะ

ลป. 1 ถึงบ้านตี 5 ครึ่ง ของวันที่ 15 เมษา สำรวจตัวเองนอกจากรอยขีดข่วน
ฟกช้ำ ดำเขียว เกี่ยวกับหนามเป็นรอย ก็มีรอยทาก และเห็บลมติดกลับมาพอสมควรค่ะ
กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายราวกับคนเพิ่งเคยเดินป่าครั้งแรกจริง ๆ ระบมมาก ๆ
ฉะนั้นหากท่านที่สนใจจะเดินทางควรมีการเตรียมร่างกายให้พร้อมในระดับหนึ่งค่ะ

ลป. กกต. สสส. ปชป. กขค. 2 เป้าหมายต่อไป อยากไปตามหาสิงโตใบพัดสีบานเย็น ณ เขากะเจอลา
ใครจะไปยกมือขึ้น..... 

อ๊ากกกก.... ม่ายยยยย.... เค้ากลัวทากุจัง กลัวเห็บ กลัวหนาม กลัวร้อน กลัวหิว กลัวเหนื่อย etc. 

ยกมือครึ่งเดียวก่อน
ขอแค่เวลาพร้อม เงินพร้อม ไปแน่
ร่างกายไม่พร้อม ไม่เป็นไร เพราะพี่ ... พร้อมจะไปเป็นภาระให้น้อง  (ไม่ได้สำนึกเลยตรู)