ภาพที่ 1
ต่อกันเลยครับผม ตัวนี้คู่ของตัวแรกครับผม ได้ต่อเนื่องเลยครับผมเก็บเข้าถุง
ภาพที่ 2
เก็บเข้าถุงแล้วเดินหน้า หวดต่อครับผม เดินไปไม่ไกลกันนัก เราก็เจอมุมที่ดูแล้วมันต้องมีตัวหรือเจ้าถิ่นซ้อนตัวอยู่ ส่งเหยื่อ กบกระโดดเหยื่อป๋าเล็ก อุบลลงไปเช่นเคยครับ ได้ติดต่อกัน 2 ตัาใหญ่ มันทำงานได้ดีมาครับผม มาดูอีกผลงานของเจ้ากบกระโดดป๋าเล็กอุบลราชธานี สอบถามได้นะครับผมเป็นกบทำเองทำจากงานที่บอกเลยว่า งานไม้ทำกับมือทุกตัว บอกเลยว่าทุกตัวที่ออกมาจากมือแกนั้น ได้ผลและ แอดซั่นไม่แพ้กบหลายๆค่าย สอบถามได้นะครับถ้าสนใจ
ภาพที่ 3
เรียบร้อยครับผม แต้มนี้มันเป็นจริงครับ มุมที่เราอ่านไว้มันมีเจ้าถิ่นจริงๆ มันคือปลาช้อนขนาด 1.8 กิโล กว่าๆครับผม
ภาพที่ 4
เทียบขนาดกับรองเท้าใส่เข้าหมายผม มันก็ใกล้เคียงกันนะครับผมมันสวยงามจริงๆครับผม วันที่ดีไปตกได้และมากับดวงจริงๆ
ภาพที่ 5
ผมหันหลังกลับมาเจอเพื่อนพี่น้องนักตกปลา ใส่เสื้อ เสื้อด้านหลังที่พี่แกใส่ มันโดนมากใจมากเลย
ข้อความบนเสื้อน้าแก ตามภาพเลยครับ
ภาพที่ 6
ได้กลับมาพอได้เป็นกับข้าวนิดหน่อยส่วนใหญ่ ปล่อยมั้งตกเป็นเกมส์มัังในทุกครั้งที่ออกไปหมายตามธรรมชาติ
ภาพที่ 7
ก็ถึงเวลาสินะครับเพราะ ตกมาเองทำเองใจกล้าพอ แฮร่ๆๆ
ภาพที่ 8
ขอดเกร็ด แล้วเอาไงดีจะหมดไหมเนี่ยเราทำกินเองอืมๆๆเอาขอดเกร็ดเสร็จเอาไปให้แม่ที่บ้านแม่ดีกว่าเพราะทานไม่กี่คนทานไม่หมดแน่นอน เอาไปให้แม่ทำปลา ชะโดแดดเดียวแล้วกัน
ภาพที่ 9
ขอดเกร็ดไปคัรบผม โทรหาแม่แล้วบอกจะทานข้าวด้วยนะที่บ้าน ต้มน้ำไว้ด้วยนะครับคุณแม่ครับผม
ภาพที่ 10
อีกตัวที่ต้องขอดเกร็ด แล้วต้องอาบน้ำและขับรถไปหาแม่ที่สมุทรสาคร ฮ่าๆไกลใช้ได้ลุย รอ แปป นะแม่กำลังไป ขับๆไปกลางทางเจอด่านข้างวัด ไม่รู้ตรวจอะไร บอกให้เปิดไฟห้องโดยสาร แล้วเราก็โทรหาแม่บอกว่าเดี๋ยวรอแปปกำลังเอาปลาไป ตำตรวจถามว่า ไปไหนมาครับผม บอกไปกำลังกลับเข้าบ้าน พึ่งเลิกงานครับผม มีอะไรกันครับ ตรวจอะไรกันครับ ค้นเลยรถผม ไม่มีอะไรแล้วกรุณาเก็บให้เหมือนเดิมด้วยนะครับผม ผมหาปลามาจะไปหาแม่ไปทานข้าวบ้านแม่ผมครับ แล้วสุดท้ายตำรวจก็บอก ว่าโอไปครับผมไม่ตรวจแล้วครับผม สงสัยกลัวเก็บของในรถให้เราไม่เหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ
ภาพที่ 11
ถึงบ้านแม่เราจัดการปลาเอาลงหม้อ แม่ทำและปรุงน้ำแล้วในหม้อ แฮร่ๆแม่กับเราทำต้มปลากันคนละ สูตร แต่เอาเป็นว่ามันก็จะรสแปลกๆหน่อยสูตรแม่แต่สุดท้ายก็ออกหน้ากินใช้ได้แต่ขาดผักนะครับ อย่าว่ากันเพราะแม่ไม่รู้ว่าจะมาทานข้าวด้วยที่บ้าน
#จบทริปของวันที่ 13 มกราคม 2562 เป็นวันที่เรารู้สึกว่า อย่างน้อยๆสิ่งที่เรามีความสุขจริงๆไม่ใช่การตกปลา แต่ความสุขจริงๆคือการได้อยู่กับครอบครัวและได้ทำอะไรทานกันเป็นวันหยุดที่สุขที่สุดของทุกอาทิตย์ เพราะคนแก่ส่วนใหญ่ไม่ได้ต้องการอะไรหรอก ขอแค่ลูกหลานมาหาและทานข้าวด้วย นั้นล่ะความสุขของท่าน ครับ
#ฝากกด ถูกใจและติดตามกันด้วยนะครับผม เพราะจะได้เป็นกำลังใจให้ สมาชิกตัวน้อยๆคนนี้ ขอบคุณครับที่ติดตามผมครับผม