ชีวิตจริงมันไม่เป็นดั่งฝันน่ะสิคับน้าๆ แต่ผมก็เป็นคนยอมรับความจริงคับ
เขาว่าเขาอยุ่กับเรา เเล้วเขาเป็นตัวปัญหา ปัญหาเขาก็เยอะจิงคับ เเต่ก้อผ่านมาทุกครั้ง
จน4ปีเเล้วคับ(แต่เรายังไม่ได้เเต่งงานกัน)    เขาพึ่งมาเก็บกระเป๋าไปจากผม ใจหายจิงๆเเต่ก้อพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน
เหมือนคนยอมรับสภาพยังไงยังงั้นทั้งๆที่ยังรักเขานะครับ ผมควรทำอย่างไรดีคับ
ใจนึงก้ออยากง้ออยากพูดอยากคุยอะไรที่มันเปนปันหา เเต่ใจนึงก็กัวเรื่องเเบบเดิมๆเหมือนที่กำลังเกิดตอนนี้
ผมก้อ31เเล้วเเต่อ่อนเรื่องการใช้ชีวิตคู่ครับ ผมอยากเดินไปข้างหน้าเเต่ผมคนเดียวไม่ไหวครับก็มันชีวิตคู่นี่เนอะ
เฮ้อเหนื่อยใจจังคับ 
ถ้าเหนว่าไม่สมควร ลบได้เลยนะคับ
ขอโทดนะครับถ้าผมส่งอะไรที่ผิดไป
                                                                                                                          กราบขออภัยครับ