ความสุขไม่ได้รออยู่ที่ปลายทาง
แต่อยู่ในทุกย่างที่เราก้าวไป
ให้และรับแต่ความสุขกับทุกคน
ไม่ให้และไม่รับความทุกข์จากใคร

  เราทุกคนต่างก็เคยมีความสุขกันมาแล้วทั้งนั้น  แต่หากถามว่าสม่ำเสมอไหม  แต่ละคนก็คงให้คำตอบที่แตกต่างกันไป แต่ส่วนใหญ่ก็จะมีความสุขแค่เพียวชั่วคราว
ความสุขที่ไปๆมาๆ  ถ้าเราต้องความสุขที่ยืนยาว ความสุขที่แท้จริง เราจะหาสิ่งนี่ได้จากที่ไหน
โดยธรรมชาติแล้ว มนุษย์คือผู้ที่มีความสุข และความสุขก็มีอยู่แล้วในตัวเรา
ความสุขไม่ได้อยู่ที่ฐานะหรือความมั่นคง แต่ ความสุขอยู่ที่ความพอใจ แต่ควรเป็นความพอใจในสิ่งที่เรามี พอใจกับสิ่งที่เราเป็น
ความสุขไม่ได้เป็นบางสิ่งนอกตัวเรา  ความสุขที่จริงแท้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใคร สิ่งใดหรือที่ไหน แต่ความสุขเป็นงานข้างใน  ในจิตใจของเราเอง
ความสุขที่จริงแท้จะไม่ขึ้นๆลงๆ บางครั้งสูง บางครั้งต่ำความสุขที่จริงแท้นั้นมั้นคงอยู่ในสภาพที่สม่ำเสมอ
ขอให้เราพอใจกับตนเอง พอใจในสิ่งที่เรามี  พอใจในสิ่งที่เราเป็น นั้นคือการยอมรับ การรู้ค่าและการมีความเคารพในตัวเอง
การมีความรักในทุกสิ่งทีเราทำ  จะทำให้เรามีความสุขกับทุกสิ่งในชีวิต
ความสุขจากการให้  การให้ แท้จริงก็คือการ รับ เมื่อเราให้ความสุขแก่ใคร เราไม่ต้องรอว่าจะด้อะไรกลับมา  เพราะทุกครั้งที่เราให้ความสุขเราย่อมได้รับผลของกรรมดีนั้น
ดังนั้น เราจึงควรที่จะให้แต่ความสุขและอย่าได้ให้ความทุกข์แก่ใคร
                                                      ลองจินตนาการดูซิว่า...ชีวิตจะเป็นเช่นไร
                                                      ถ้าเราดำเนินชีวิตอย่างเป็นสุขได้ในทุกขณะ
                                                      เบิกบานได้กับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา
                                                      และใช้เวลาอย่างมีค่ากับทุกๆๆคน
                                                      ชีวิตคงจะกลายเป็นเหมือนสวนดอกไม้
                                                      ที่หยิบยื่นของขวัญแห่งความงาม
                                                      แจกจ่ายความดี และแบ่งปันความสุข
                                                      ให้กับทุกๆชีวิตที่เราได้พบเจอ