ขี้หมาหรือทองคำวิเศษ?

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีผู้นำขี้หมามาทาด้วยสีทองและเที่ยวป่าวประกาศว่านี่คือทองคำวิเศษ สามารถดลบันดาลสิ่งที่ปราถนา ทำให้ผู้คนหลงเชื่อเลิกประกอบสัมมาอาชีพอันสุจริต และแห่มากราบไหว้เพื่อขอพรอันวิเศษ

แต่ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งไม่เชื่อ และทราบดีว่าสิ่งนั้นคือขี้หมาที่ถูกเคลือบทาด้วยสีทอง จึงเพียรบอกความจริงกับคนอื่นๆให้ละความเขลาและเกลียดคร้าน

ผู้ทราบความจริงที่สามารถลดละอัตตา โมหะ โทษะ และโลภะได้ ก็เลิกกราบไหว้และหันมาประกอบสัมมาอาชีพด้วยความเพียรของตนเช่นเดิม

แต่ผู้ที่ไม่สามารถลดละอัตตา โมหะ โทษะ และโลภะได้ เพราะกลัวถูกตำหนิว่าเขลา จึงหาทางออกด้วยการติเตียนผู้ที่ทราบความจริงและผู้ที่มิยินยอมกราบไหว้ว่าเป็นคนต่ำทราม หรือแม้แต่จะลงมือทำร้ายก็ยังมี ส่วนตนเองก็ยังคงกล้ำกลืนฝืนทนกราบไหว้ขี้หมาด้วยความรั้นของตนต่อไป เพียงเพื่อให้ตนยังมีจุดยืนในสังคมที่ดูดีกว่าเท่านั้น