ผมซื้อรอกโอคุม่ามา ใหม่กิ๊ก ๆ ด้วยความตั้งใจอย่างแรงมุ่งหน้าไปบ่อลุงดอน
พอถึงบ่อ ก็ตั้งหน้าตั้งตาฝึงหวด ปลากดว่า ฟู่ ฟู่อยู่หลายรอบจนเอ็น จะหมดแล้ว
เศร้า ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ เศร้าไปกว่านั้น  เอ็นก็ติด ปลาดันมาลากอีก คันเบสสุดจ๊าบ
กลายเป็นชิงหลิงโดยปริยาย เพื่อน ๆ พี่ ๆ มีวิธีอย่างไร ไม่ให้มันฟู่ สอนผมทีนะครับ

น่าจะช่วยได้เพราะตอนนี้น้อง ซ้ง เขาเลิกกินรังนกแล้ว
http://www.siamfishing.com/board/view.php?tid=8632

เรื่องแบบนี้  คงมีหลายคนที่มีเทคนิค  เฉพาะตัว  ผมว่าอย่าเก็บไว้เลย  เอามาบอกเป็นวิทยาทานคงจะดีเป็นแน่แท้ทีเดียวเชียว  ผมก็เหมือนกัน  ซื้อรอกเบท มาแล้ว  กว่าจะตีเป็น  เกือบโยนทิ้ง  แล้วก็ยังฝึกจนปัจจุบัน

คงอยู่ที่การปรัปหน่วงให้เหมาะสมกับเหยื่อที่ใช้ครับ แรกๆ อาจจะต้องปรับหน่วงให้มากหน่อยแล้วค่อยๆ คลายทีละน้อย จนชินกับการใช้นะครับ ลองทำดูดีกว่าครับ

มาลองสูตรผมบ้างครับ  หลักสูตรนี้เรียกว่าโตแล้วเรียนลัด
คือว่ารอกเบททุกชนิดนิดในโลก  ทั้งสตาร์แดรก  ทั้งลีเวอร์แดรก  ขนาดเล็กจิ๋ว  ถึงขนาดรอกทรอลลิ่ง  ไม่ว่าสร้างมาสำหรับตีเหยื่อหรือไม่ก็ตาม  มันตีเหยื่อได้หมดนั่นแหละ  แต่จะไกลหรือเปล่าเท่านั้น  ปัญหาที่เรามักจะประสบสำหรับมือใหม่ คือ  หากต้องการความมั่นใจว่ามันจะฟู่  มันจะทำให้เราตีไม่ได้ระยะที่ต้องการ  เพราะการปรับหน่วงที่แกนสปูลทั้งสองข้างหรือข้างเดียวแล้วแต่รุ่นจนสปูลมีแรงหนืดมากเกินไป (รอกบางรุ่นบางยี่ห้อการปรับหน่วงมากเกินไปจะทำให้เกิดความเสียหายต่อบ่าล็อคเฟืองขับตรงแกนสปูลได้)  แต่หากคลายออกมากเกินไป  มันจะฟู่สิครับ  การปรับหน่วงแกนสปูลที่ถูกต้องคือปรับให้สปูลอยู่กึ่งกลางเฟรมมากที่สุด  สังเกตตรงขอบสปูลทั้งสองด้านพ้นจากขอบเฟรมด้านละเท่าๆกัน (ถ้ารอกมีตัวเกลี่ยสาย  สายจะไม่กองรวมกันที่ด้านใดสูงกว่าอีกด้านหนึ่ง  แต่จะเรียงกันเป็นระเบียบ  ถ้ารอกไม่มีตัวเกลี่ยควรฝึกใช้นิ้วเกลี่ยให้บริเวณกึ่งกลางสปูลนูนกว่าด้านข้างเพราะเป็นจุดสายจะออกดีที่สุด  ออกแคบไม่เสียดสีกับไกด์มาก และลดโอกาสสะดุดของเอ็นที่เรียงกันอยู่ในสปูลเองซึ่งมักจะเกิดตรงบริเวณขอบสปูล) ผมสังเกตว่ารอกที่มีหน้า(สปูล)แคบจะตีง่ายและได้ระยะหว่ารอกที่มีหน้ากว้าง แล้วก็ปรับให้มีความหนืดน้อยที่สุดแต่แค่พอที่สปูลจะไม่คลอนดังกุกกัก เวลาลองขยับสปูลไปทางซ้าย-ขวา เพราะสปูลจะเดินเรียบและลื่นพอเหมาะ นี่คือหลักการกว้างๆของผมเองเป็นส่วนตัวครับ  ลองมาฝึกกันดูเลยดีกว่าครับ
1. ตื่นเช้ากว่าปกติในวันหยุด  เพื่อเดินทางถึงบ่อก่อนใครๆ  เลือกซุ้มที่มีบริเวณหน้าซุ้ม  กว้างและไม่มีอุปสรรคต่อวงสวิง  เช่น ต้นไม้  และเด็กบ่อ ก็อายเค้านั่นแหละว่าแอบมาหัดตีเบทแล้วฟู่เอาๆ  ตรวจสอบว่าซื้อสายเอ็นราคาถูกที่ซื้อมาเตรียมไว้หรือยัง  ถ้ามีแล้วกรอสายเอ็นใส่ไม่ต้องเต็มสปูล  เอาแค่ 2/3 ของความจุก็พอ
2. ปรับระบบหน่วงแกนสปูล  ตามที่บอกข้างต้น  และหรือระบบเม็ดหน่วงภายใน(ถ้ามี)ให้คิดว่าลื่นที่สุด(ผมมักจะถอดเก็บ หรือพับมันไว้ไม่ใช้เลยครับสมมุติว่ารอกรุ่นนี้ไม่มี  ก็ที่เขาไม่มีทำไมเขาตีกันได้ล่ะ) 
3. ประกอบคันเบ็ดกับรอก  ร้อยเอ็นผ่านไกด์ด้วยความมั่นใจว่าไม่ลืมร้อยไกด์ตัวใดๆแน่นอน 
4. คว้าตะกร้อเปล่า  สีอะไร  ขนาดไหนก็ได้  เอาไส้ตะกั่ว  หรือไส้โฟมก็ได้  หรือไม่มีไส้เลยก็ได้  ขนาดก็ที่เค้าใช้กันที่บ่อแหละดี  ร้อยสายเอ็น  แล้วต่อด้วยลูกปัด  ลูกหมุน  ไม่ต้องใส่ตัวเบ็ด (ต้องหัดตีเหยื่อเบาๆให้ได้ก่อนครับ เวลาตีจริงๆ เหยื่อจะมีน้ำหนัก จะตีได้สบายมาก)
5. ลองตีออกไปเบาๆครับ  จับความรู้สึกให้ได้  นิ้วโป้งอย่าห่างสปูลคอยแตะๆสายเอ็นในสปูลถ้าไหลลื่นก็ยกนิ้วขึ้นนิดๆ  หูต้องสัมพันธ์กับนิ้วโป้ง  ถ้ามีเสียงการวิ่งของสปูลผิดปกติ  นิ้วโป้งต้องแตะสปูลทันที  ถ้าเสียงกลับราบเรียบก็ยกนิ้วขึ้นอีก  ถ้าตะกร้อเปล่าตกถึงน้ำแล้วนิ้วโป้งต้องกดสปูลทันที  ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
6. แน่ละซิ  ครั้งแรกไม่เกินสองเมตรหน้าซุ้ม  แต่อย่าท้อ  นี่คือขั้นตอนสำคัญที่จะก้าวข้ามประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ  เคล็ดลับของการตีรอกเบท  คือ การจับจังหวะการหมุนของสปูล  กับปฏิกิริยาของอวัยวะในร่างกายและประสาทสัมผัส  ลองใหม่  นั่นไง  ดีขึ้นอีกหน่อย  เอาเป็นว่าเริ่มมันใจขึ้น  เอาวะ  ลองปั้นเหยื่อ  จากก้อนเล็กๆเห็นซี่ตะกร้อ  ใหญ่ขึ้นๆ  พร้อมๆกับระยะที่เพิ่มขึ้น  ตรงนี้ใจเย็นๆ  อย่าเพิ่งข้ามขั้นตอนล่ะ
7. อย่างที่ว่า  รอกเบทเหมือนม้าเทศ  ไม่ว่ามือใหม่หัดขี่  หรือ มือเก่าจ๊อกกี้ระดับโปร  มันก็พยศดีดตกม้า(ฟู่)ได้เหมือนๆกัน  เพียงแต่โอกาสจะมากหรือน้อยกว่ากัน  ตลอดจนการแก้ไขสถานการณ์(แก้ฟู่)ของผู้ที่มีชำนาญจะดูแนบเนียน  และรวดเร็วกว่าจนคนข้างๆอาจไม่ทันสังเกต  อนึ่งการแก้ฟู่  ถือเป็นทักษะขั้นสูงที่จำเป็นสำหรับการเล่นรอกเบท  ผู้ที่เล่นเบทได้ชำนาญกว่า  จะแก้ฟู่ได้ดีกว่า  เพราะกว่าจะชำนาญก็ฟู่มาจนเกือบจะท้อแล้วนั่นแหละ
8. องค์ประกอบของการฟู่ไม่ฟู่อยู่ที่ผู้เล่นถึง 60-70% อุปกรณ์  ทั้งรอก คัน  และสาย  ต่างมีผลไม่น้อยเช่นกัน  จะเห็นว่า  คนที่ชำนาญ  จะตีรอกเบทได้แทบทุกตัว  เพียงแต่จับจังหวะของอุปกรณ์นั้นๆเพียงไม่นาน 
9. ผู้รู้เคยแนะนำผมเมื่อเริ่มเล่นรอกเบท  หลายอย่างเช่น  การตะแคงรอกขณะตีสาย  การตีสายให้โด่งๆเข้าไว้  การปั้นเหยื่อใหญ่ๆ  การใช้สายใหญ่ๆ การปรับระบบหน่วงแกนสปูลที่ถูกต้องเหมาะสมกับน้ำหนักเหยื่อและแอคชั่นของคัน ซึ่งเป็นประโยชน์มากๆ  แต่เชื่อหรือไม่ทุกวันนี้ผมเล่นเบทมาหลายปี  โดยไม่เคยจดจำคำสอนเหล่านั้นเลย  คนเราย่อมมีสไตล์การใช้ชีวิตเป็นของตนเอง  เช่นเดียวกับสไตล์การตกปลาไม่ใช่เหรอครับ  แล้วจะเชื่อไหมว่า  หลักสูตรข้างต้น  ผมเคยสอนคนที่ไม่เคยจับรอกเบทมาก่อนเลย  ตีเหยื่อเบาๆอย่างเค้กวานิลลา  ตกปลาบึกที่กระป๋องสี  ด้วยคันโนเนมและรอก PENN  10  MAGTUNE  ได้ภายในวันเดียว  เดี๋ยวนี้เขากลายเป็นเซียนล่ารางวัลปลายไกด์อยู่ที่นั่น ................

พยายามเข้าครับ ลองตีโดยการทอยนะครับ ลองทุ่นใส่ตะกั่ว ตีเบาๆ ค่อยๆเอานิ้วโป้งเลียสปูน ก่อนเหยื่อจะตกลงน้ำก็กดสปูนครับ พยายามครับ ผมว่ายังไงน่าจะสำเร็จนะครับ ใกล้ไกลขึ้นอยู่กับความชำนาญและองค์ปนะกอบอีกหลายๆอย่างครับ เช่น คัน รอก ความหนืด อย่างน้า The Kop ว่านะครับ ขอแค่ความชำนาญก่อนดีกว่าครับ

ขอบคุณ ครับ คุณ THE COP  หลับตาอ่านเห็นเป็นฉ็อดๆ เลยครับ
ผมเป็นอีกผู้หนึ่งที่กำลังจะหัดใช้รอกเบทอยู่ ซื้อของมือสองมาหลายตัวแล้วได้แต่ลูบๆ คลำๆ จับใส่คันจะฝึกหัดตีเหยื่อ แต่ติดอยู่อุปสรรคเดียว กลัวสายฟู่ครับ ขอบคุณสำหรับผู้ตั้งกระทู้ และผู้ตอบกระทู้ทุกท่าน ครับ

เป็นประโยชน์มากเลยนะครับ ผมก็กำลังจะหัดเล่นเหมือนกันขอบคุณครับ

ผมแนะนำให้ตีทุ่นจรวดเปล่าๆ ก่อนคับ หลังจากชำนาญแล้วค่อยทดลองตีเหยื่อแบบอื่นๆ สิ่งที่สำคัญสำหรับรอกเบท คือการปรับหน่วงสปูลให้สัมพันธ์กับน้ำหนักเหยื่อ ลองทดสอบดูง่ายๆ คับ คือ เมื่อปล่อยเหยื่อไหลลงจากปลายคัน แล้วตกถึงพื้น ปรับให้สายไม่ฟู่  วิธีนี้อ่านจากคู่มือรอกอาบู แต่มันมักตีไม่ได้ไกล ผู้ที่ชำนาญจะปรับสปูลให้ลื่นยิ่งขึ้น ซึ่งก้อหมายความว่าตียากยิ่งขึ้นเช่นกัน วิธีที่ปลอดภัยคือ เมื่อตีเหยื่อออกไปหมั่นไล่นิ้วโป้ง ตามเหยื่อ และอย่ากระชากหรือสะบัดคันอย่างรุนแรงคับ

อื้อ น้าคอป กล่าวได้ครบเลยคับ ป่มก็เริ่มคล้ายๆ กัน แบบนี้แหละ

1. ต้องไม่กลัว และ ไม่เกร็ง 
2. อย่าเพิ่งเป็นห่วงเรื่องระยะ
3. หวดคันเบ็ดให้เป็นธรรมชาติที่สุด
4. นิ้วโป้งคอยเลียสปูลเอาไว้
5. กดสปูลก่อนเหยื่อตกน้ำ

ไปตกที่บ่อแล้วก็ถามคนข้างๆ ก็ได้ครับผมว่าเขาคงเต็มใจบอกให้อย่างไม่ปิดบังหรอกครับ ที่สำคัญคือการแก้สายที่ฟู่ ต้องปฏิบัติการจริงครับบอกกันสดๆเลยครับถ้าบอกตามตัวหนังสือผมว่าจะเข้าใจยากครับ ขอให้อดทนแล้วฝึกไปเลื่อยๆ อย่าท้อแท้ครับผมเอาใจช่วยด้วยอีกคน

เห้อ หวดไปหลายทีฮะ นิ้วเริ่มเจ็บ สมองเริ่มล้า แต่ก็ยังจะตีให้คล่องให้ได้

หวดไปเลยครับ...ไม่ต้องสนใจชาวบ้านว่าใครจะว่าอย่างไร ( หมายถึงหวดไปแล้วไม่ไปเกะกะใครเค้าน๊ะครับ ) ... เพราะถ้ายิ่งหวดแล้วยิ่งเกร็ง...โดยมากแล้วจะฟู่ครับ ...
ส่วนตัวผมเองแล้ว....ผมจะคำนึงอยู่ 2 อย่างใหญ่ ๆ ...คือ
1. น้ำหนักเหยื่อ..
2. ระดับการปรับเม็ดหน่วงของรอก...
................ นอกนั้น.....ผมไม่เคยคิดอะไรเลย...หวด หวด ...แล้วก็หวด.... ( อิ อิ แต่บางครั้งก็มีฟู่บ้าง ) ....
เอาใจช่วยน๊ะครับ.....สู่ต่อไปไอ้มดแดง....แอ่น...แอน...แอ๋น......!!!!!!!!!

ตีรอกเบท แล้วฟู่ เนี่ยไม่เท่าไหร่หรอกครับ คนอื่นๆ เข้าใจ เพราะการฟู่ไม่ฟู่อยู่ที่การปรับหน่วงให้สัมพันธ์กับ น้ำหนักเหยื่อ   

  แต่ถ้าตีรอกสปินแล้วฟู่ๆๆ          เนี่ยดิ ครับ...รับไม่ได้  ต้องแอบ ... ฮิฮิฮิ.

ลองดูที่วงสวิงด้วยนะครับ หากคันยาวตีข้ามหัว คันสั้นตีข้างลำตัว พยายามลากวงให้ยาวและนุ่ม อย่าสบัด และอย่าเน้นไกล!(ขอย้ำนะครับ เพราะเมื่อชำนาญแล้วจะตีได้ไกลเอง)

ปล.ลองเริ่มต้นจากปรับหน่วงแล้วปล่อยให้เหยื่อตกลงพื้นแล้วสายไม่ฟู่ก่อนครับ

ส่วนผมอาจจะไม่วิธีที่ไม่เหมือนใครนะครับ 
หวดคันเบ็ดไปที่ 11 นาฬิกา แล้วระหว่างเหวียงผมใช่เล็บจิกกับเอ็นอะครับ  (อาจจะทำให้สายเอ็นพังเร็วขึ้นนะครับ)

รอจังหวะที่ตะกั่วกำลังจะลงที่ผิวน้ำแล้วค่อยๆเอานิ้วโป้งกดค่อยๆนะคับเดี๋ยวจะทำให้มันฟู่