ห่างหายไปจากหน้ากระดานนานมาก แต่ไม่เคยห่างจากการตกปลา.. ถ้ามีโอกาส

ปัจจุบันลักษณะการตกปลาแถบอันดามันไม่เหมือนเดิม ดูจากอุปกรณ์ก็พอจะเดาออก
อุปกรณ์เดิมๆชักจะทำงานยากแล้ว ทีนี้ก็ต้องสร้างอุปกรณ์เพิ่ม.. ถ้าไม่ชุดเล็กกว่าเดิม ก็ต้องใหญ่ไปเลย
เหตุผลง่ายๆแต่ชัดเจนที่สุดก็คือ.. ปลาในแนวเดิมน้อยลงมาก หรือบางกองหินอาจจะร้างไปเลย.. มันไม่มีปลา
คราวนี้ก็เลยต้องหาตกปลาเล็ก หรือออกไปตกปลาใหญ่ยังหมายที่ไกลออกไปมาก.. ถึงมากที่สุด
อ่อ เกือบ100%ผมจะตกปลาโดยใช้เรือนะครับ ก็เลยจะเล่าเฉพาะการตกปลาด้วยเรือเป็นส่วนใหญ่
ขอเล่าเรื่องอุปกรณ์ขนาดใหญ่,การเดินทางไปหมายไกลลิบโลก ซึ่งพระเอกของงานลักษณะนี้คือรอกไฟฟ้า.. แต่ก็มีพวกบ้าพลังที่ใช้รอกแมนนวล หมุนกันจนลิ้นห้อยอยู่หลายคนเช่นกัน
เมื่อก่อนหมายตกปลาจะใช้เวลาเดินทางประมาณ45นาที(ถ้าไม่แวะรายทาง) ตอนนี้ต้อง1.30ชม.เป็นอย่างน้อย.. นี่คือใช้ความเร็วเรือประมาณ20-30น็อทนะครับ
และจากระดับน้ำเฉลี่ย30-60 ตอนนี้สตาร์ทที่120ไปจนถึงเกือบ300เมตร.. แต่บางลำบ้าเลือดกว่านี้ก็มี ไว้ค่อยเล่าให้ฟัง
การออกไปตกปลาน้ำลึกส่วนมากจะใช้เหยื่อสดและเหยื่อจิ๊ก.. เหยื่อสดก็พวกปลา,หมึก อะไรทำนองนี้ ส่วนเหยื่อจิ้กก็เริ่มที่300-600กรัม(ค่าเฉลี่ย)
ไอ้หมายลึกๆแบบนี้ จะเป็นปลาเก๋า,เก๋าถ่าน,หัวลาย,เหลืองอินเดีย และฉลามหางยาวตัวเบ้อเริ่ม ซึ่งถ้าใครโดนฉลามเข้าไปแล้ว เพื่อนร่วมทีมรอได้เลยอย่างต่ำครึ่งชม. หรืออาจจะถึง2ชม.
เรื่องดึงให้ขาดนี่ลืมไปได้เลย.. ยากมาก มีแต่ตัดสายที่ปลายคัน หรืออัดกันจนกว่าปลาหรือคนจะยอมก่อน.. ทำได้แค่นั้นเอง
การใช้เหยื่อสดและเหยื่อจิ้กในน้ำลึกจะมีวิธีที่ต่างกัน แต่จะเหมือนกันอย่างนึง คือใครลงถึงกองก่อนจะมีโอกาสได้ปลามากกว่า
ตะกั่ว2-3กก. และเหยื่อ500-600กรัมคือคำตอบของสมการข้อนี้..
ถ้าใช้เหยื่อสด พยายามทำให้มันรุ่งริ่งไว้ก่อน ถ้าเป็นหมึกก็ใช้หัวหมึกเกี่ยวซ้อนๆกันให้เยอะ.. ปลาจะกินดีกว่าเหยื่อที่ตัดแต่งสวยงาม.. ลองทำดูครับ
ส่วนชุดจิ้ก.. ดูความจุสายในรอกด้วย ก่อนที่จะลงมือจิ้ก บางครั้งสาย250-300เมตรไม่พอนะครับ ถ้าเหยื่อปลิว+น้ำแรง.. แต่ชุดจิ้กมักจะมีโอกาสได้ปลาก่อนเหยื่อสด เพราะลงถึงกองก่อน
ชุดรอกไฟฟ้าที่มีระบบจิ้ก จึงค่อนข้างตอบโจทย์ที่สุด..
ถ้าพอมีเงินเหลือหน่อย ก็ใช้เหยื่อทังสเตนไปเลย จะลงเร็วก็ว่าเหยื่อจิ้กทั่วไป แต่ราคาก็สูงกว่ามากเช่นกัน
การตกปลาลักษณะนี้ จะต้องจับความรู้สึกตอนที่เหยื่อถึงพื้นให้แม่น ไม่งั้นละงานหยาบมากเลย
น้ำลึกๆจะจิ้กได้ไม่กี่ครั้ง เต็มที่ก็ได้หย่อนเหยื่อ2ครั้งต่อรอบ.. น้ำลึก กองเล็ก เป็นอะไรที่ไม่ง่ายเลย
ตอนนี้บางลำเริ่มทำท่าจะขยับไปตกทูน่ากันแล้ว วิ่งเรือแค่3ชม.เอง.. ไม่นานเลยนะ
เรือที่ออกไปน้ำลึกจะเป็นสปีดโบ๊ทลำใหญ่นะครับ ไม่ใช่ลำเล็ก.. และมีอุปกรณ์ทุกอย่างค่อนข้างครบครัน รวมถึงน้ำมันที่ต้องเติมครั้งละหลักหมื่นบาทขึ้นไป บางครั้งใช้เกือบพันลิตรต่อ1ทริป(ออกเช้ากลับเย็น).. ทุ่มทุนสร้างกันจริงๆ ยอมใจเลยครับ
การตกปลาน้ำลึก อย่าคิดว่าจะได้ปลาใหญ่,เยอะ.. บ่อยครั้งก็กลับมามือเปล่าเช่นกัน
ถึงขนาดที่ถ้ามีใครถามว่าคุ้มมั้ย??? อาจจะได้เตะปากกันก็ไม่แน่..
แล้วทำไมยังไปกันล่ะ..???
ทุกคนก็อยากจะไปหมายดิบ หมายที่ไม่มีคนรบกวนปลา.. หมายที่น้อยคนนักที่จะได้ไป หมายที่คาดว่าปลาจะชุกชุม
ทีนี้ลองมาคิดกลับกัน.. หมายเดิมๆหรือหมายที่น้ำไม่ลึก จะมีกองหินลักษณะแบบกองน้ำลึกมั้ย..???
ขอตอบว่าไม่มีครับ..
แต่มันก็พอมีวิธี แค่ต้องปรับอะไรบางอย่าง.. แค่นั้นเอง

น่าจะใช้เวลาพอสมควรกว่าจะจบกระทู้ อาจจะหลายวันนะครับ

++ตามชมครับ

สาระดีๆที่ต้องติดตามครับ 

อ่านเพลินครับ
รอติดตามนะครับ

เยี่ยมครับ เห็นภาพเลยครับ

ทีนี้เมื่อปลาแนวน้ำไม่ลึกมากเริ่มหาตัวยากขึ้น จะเป็นเพราะปลาไม่มี,ปลาระแวงไม่กัดเหยื่อ หรืออะไรก็แล้วแต่..
วิธีตกปลาที่ใช้ประจำเริ่มไม่ได้ผล ทีนี้ก็ต้องปรับเปลี่ยนกันไปตามจินตนาการ
กุ้งเป็น,ปลาเป็น เริ่มจะเข้ามามีบทบาทแทนที่เหยื่อจิ้ก แต่น่าจะได้ผลแค่ระยะนึง.. ไอ้ที่ได้ผลค่อนข้างแน่นอนและยั่งยืนคือเบ็ดโสกซาบิกิ ซึ่งก็มีเทคนิคในการใช้งาน และเป็นวิธีเฉพาะตัวของมันที่ไม่เหมือนเหยื่อทั่วไป.. เรื่องนี้ค่อยว่ากัน
การใช้เหยื่อเป็นนี่จริงๆแล้วคือวิธีที่ได้ผลมากที่สุด แต่ก็ยุ่งยากกับการหาเหยื่อและการเก็บรักษาเช่นกัน
ส่วนวิธีใช้ก็ค่อนข้างหลากหลาย ไม่ว่าจะจอดตก,ลอยลำ,ตีเหยื่อเข้าหาฝูงปลา,ลากเหยื่อ.. และอีกสารพัดวิธี
แล้วมันยังจะต้องมีการปรับสายหน้าบ้าบออะไรอีกพอสมควรจึงจะได้ผล
ในระหว่างที่รอปลาใหญ่มากินเหยื่อเป็น การตกปลาเล็กแก้เบื่อ คืออะไรที่ควรทำมาก.. เผลอๆจะชอบกว่านั่งรอปลาใหญ่ซะอีก
แล้วควรไปเข้าหมายใหน??? ในเมื่อปลาหายากกว่าเก่า..
ผมก็เข้าหมายมหาชนเดิมๆนั่นแหล่ะ เพียงแค่ปรับวิธีตกปลา ให้แตกต่างจากคนที่ตกปลาบริเวณแถบนั้น.. ซึ่งก็ต้องปรับไปเรื่อยๆ เพราะเมื่อใช้วิธีเดิมไปสักพัก ก็จะมีเรือแุถบนั้นทำตาม จนวุ่นวายไปหมด
บางครั้งก็คิดเล่นๆว่า.. แค่ตกปลา ทำไมมันยุ่งยากจังวะ!!!
ก็เพราะปลามันหายากขึ้นใง..
ในแนวน้ำเดิมๆ หากปรับเปลี่ยนวิธี ปรับรูปแบบเหยื่อ.. ผลลัพธ์ที่ได้อาจจะทำให้คุณงุนงง
จากซาบิกิธรรมดา ลองเปลี่ยนไปใช้เหยื่อยางเล็กๆแทน เมื่อติดปลาใหญ่จะมีโอกาสได้ตัวมากกว่า..
การลอยเหยื่อเป็นก็เช่นกัน ลองปรับเหยื่อให้ลึกลง หรือให้สูงเกือบถึงผิวน้ำ.. ผลที่ได้อาจจะดีกว่าวิธีเดิมๆที่เคยใช้
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ต้องยอมรับว่าปลาหายากจริงๆ หายากขึ้นทุกวัน
ต่อไปอาจจะต้องใช้วิธีจอดตกแบบสาดเหยื่ออ่อย หรือลากเหยื่อเป็นฝูงที่ท้ายเรือ เหมือนต่างประเทศ
และล่าสุด.. ผมออกไปตกปลาที่แนวน้ำ8เมตรไปจนถึงน้ำ40เมตร ได้ลูกปลาไม่ถึง10ตัว.. ไอ้ปลาใหญ่ที่กินสายลอยก็ดันหลุด หลังจากที่มันลากสายยาวเหยียดจนรอกแทบระเบิด.. มันยังไงกันฟร๊ะ!!!
เอาง่ายๆ คือแนวน้ำตื้นต้องปรับเปลี่ยนวิธีใช้เหยื่อ และไม่ต้องค้นหาหมายลับ.. มันไม่มีอยู่จริง
นี่ผมเอาเรื่องเก่ามาเล่าให้ฟังเล่นๆ ไว้อากาศดีค่อยออกไปค้นหาเรื่องราวใหม่ๆ แล้วค่อยมาเล่าให้ฟังนะครับ
กระทู้นี้เป็นการทดลองโพสต์ หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาเล่นนานมาก ก็เลยต้องศึกษาวิธีการนิดนึง
ไว้ว่ากันใหม่ครั้งหน้า ครั้งนี้เอาแบบมั่วๆไปก่อน
สวัสดีครับ.
(รูปจากอินเตอร์เน็ต)

ได้ประโยชน์ได้ความบันเทิงดีมากเลยคับ

คิดถึงครับ โปรชราในตำนาน

+++++ตามชมครับผม