ผมได้อ่านกระทู้ สิ่งดีๆที่เราได้รับจากการตกปลา ที่เวปตั้งขึ้น ในความเห็นที่ 13 คุณ Ton
จึงอยากถามเพื่อนๆ นักตกปลาทุกท่าน ว่าปลาชนิดใดที่เราควรจะอนุรักษ์ ( ผมไม่แน่ใจว่าใช้คำถูกต้องหรือเปล่า ) ทั้งน้ำจืด และทะเลครับ

ผมใช้ว่าตกได้แล้วควรปล่อย เช่น ปลาที่มีขนาดเล็ก ปลากระเบน ปลาฉลาม

ปาการังคร้าบบบบบบบบ แน่นอนที่สุด

ผมว่าน่าจะเป็นลูกปลาทุกประเภทครับ จำพวกปลาหัวอ่อน ปลากะตัก  ปลาซิว อะไรพวกนี้อะครับเพราะมันเป็นสิ่งมีชีวิตลำดับตันๆของ food chain

ควรอนุรักษ์ทุกชนิดแล้วล่ะครับเมื่อวันพุธถึงศุกร์ที่ผ่านมาผมพึ่งไปเขื่อนศรีฯ ปลาน้อยมากๆเลยแม้แต่แพปลายังมีปลาไม่มากเลยครับปลาทุกชนิดมันลดจำนวนลงไปมากจริงๆครับ เปิดลังปลาแต่ละลังแล้วใจหายครับมีปลาอยู่ไม่กี่ตัว เจ้าของแพปลาบอกว่าเดี๋ยวนี้ปลาหายากแล้วก็น้อยลงเยอะครับ

ปลาน้ำจืดผมให้ "เทพา" + "กะโห้" + "ยี่สกไทย" 3 ชนิดครับ

ผมว่าทุกชนิดล่ะครับพี่หมู ถ้าพวกเราใช้ทรัพยากรณ์ปลาอย่างอนุรักษ์ (พอเพียง)พวกเราก็จะมีปลาให้ใช้ประโยชน์ต่าง ๆไปอีกนานเท่านานแหละครับ

ผมว่าทุกประเภทครับ...ยิ่งไอ้ตัวที่เราไม่เอามากิน เวลาตกได้ก็ปล่อยมันไปเถอะครับ

เหมือนคุณ A21 ครับ ตกไม่กิน กินไม่อร่อย หรือที่ใกล้ศูนย์พันธ์ ปล่อยไปเถอะครับ ยิ่งตัวใหญ่ เกินหม้อ อย่างชะโดแมลงภู่เนี่ย ถ้าไม่พิศมัยเนื้อมันทั้งตัวผมว่าปล่อยไปน่าจะดีครับ เผื่อวันหน้ามันโตกว่านั้น จะได้มีสถิติใหม่ ๆ สำหรับนักตกปลาครับ เริ่มวันนี้ที่ตัวเรา วันหนึ่งข้างหน้า ก็จะดีเองครับ

ลูกปลาทุกชนิดครับ แล้วก็พวกปลาที่เค๊าอนุรักษ์ต่างๆ จำชื่อไม่ได้ครับ อิอิอิ

ก็ควรอนุรักษ์ทุกชนิดเลยล่ะครับ

โอโห้น้าหมู จดกันสมุดได้สัก 30 เล่ม ละมั๊ง ยิ่งปลาทะเล พวกปลาสวยงามนี่ ทำมั๊ย คนชอบจับเอาพวกเค้าไปใส่ตู้เน๊อะ ฉงฉัยไม่เคยดูการ์ตูเรื่อง นีโม แน่ๆ อิๆๆ
          ผมว่าตามน้าตั้มคับ.. เห็นด้วยกับขนาด เราน่าจะกินปลาที่มีจำนวนเยอะๆ ที่สามารถเพาะพันธุ์ได้ง่ายๆ ส่วนพวกที่หายากๆ ก็ปล่อย แต่ ฮิๆๆ ใครจะเห็นตอนตกๆได้แล้วเอาไปแกงละคับ... เฮ้อ พูดกันยาวแน่ๆ เรื่องนี้อ่ะคับ

ปลาทะเลผมว่า นวลจันทร์ทะเลครับ ส่วนปลาน้ำจืดผมว่าเสือตอครับ

ผมเห็นด้วยกับแนวคิดของ พี่ อาจาร์ย XX1 นะครับสำหรับปลาทะเล ข่าว คราวที่ผมเห็นจากหน้าหนังสือพิมพ์เรื่องของการที่ปลาจิ๊งจั๊ง (ปลากระตัก) แปรรูปกลายเป็นสินค้าส่งออก มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องของห่วงโซ่อาหารทุกครั้ง เพราะปริมาณการจับมันจะต้องมากขึ้นกว่าจากเดิมที่เราใช้มันแค่ในอุตสาหกรรมน้ำปลาเป็นหลัก

นอกจากนี้ สินค้าที่ขึ้นชื่ออีกอย่าง เห็นแล้วเศร้ากว่าอีกคือ ปลาข้าวสาร ผมเพิ่งรู้มาว่า มันคือลูกปลากระตัก ตัวมันก็เหมือนชื่อแหละครับ เท่าเมล็ดข้าวสาร โตกว่าหน่อย ทำให้ผมมองย้อนกลับไปคิดว่า ต้องใช้อวนแบบไหนถึงจับมันได้คุ้มค่ากับการทำประมง

และมันเป็นปลาที่นักตกปลาอย่างพวกเราไม่ได้นึกถึงในเรื่องของการอนุรักษ์มันเลย เพราะเราคงตกมันไม่ได้ อย่างมากก็ใช่แค่ทำเหยื่อ ที่เราเรียกมันว่าปลาหัวอ่อนนั่นแหละ

แต่ยังดีอยู่นิดนึงที่ ทางกรมประมง และชาวประมงพื้นบ้านในบางพื้นที่ ได้เริ่มเห็นถึงความสำคัญ จึงมีการห้ามปั่นไฟจับปลากระตัก (แต่ก็ยังอาจมีการลักลอบ)

ผลกระทบของมันหรือครับ หากปลากระตักลดจำนวนลงไปมาก ปลาทะเลหลายชนิดที่กินปลากระตักเป็นอาหาร รวมไปถึง ปลาทะเลทีที่มีขนาดเล็ก อย่างเช่นลูกปลาอินทรี ลูกปลาสาก ลูกปลากระโทงแทง ไม่เว้นแม้แต่ปลาหมึก ไม่มีอาหารกิน ถ้าไม่อดตายก็ต้องอพยพเพื่อเอาตัวรอดไปหาที่ที่มีความสมบูรณ์มากกว่า ซึ่งปลาทะเลที่มีขนาดใหญ่ ส่วนมากเป็นปลาล่าเหยื่อเกือบทั้งสิ้น แตกต่างจากระบบนิเวศน์ในน้ำจืดบ้านเราที่ปลาส่วนมากเป็นปลากินพืช

หากความต้องการปลากระตัก มีมากขึ้นเรื่อยๆ มันก็หมายถึงเราได้ทำให้อาหารชั้นต้น ๆ ของปลาส่วนมากในทะเลก็ลดน้อยลง มันก็จะส่งผลกระทบถึงที่มีขนาดใหญ่

ไว้วันไหนมีเวลา ผมคงจะเขียนเรื่องนี้แบบยาว ๆ สักครั้ง เพื่อให้เราได้หันมาสนใจปลาตัวเล็ก ๆ ที่มีความสำคัญต่อระบบนิเวศ์นตัวนี้บ้าง ทะเลเราบอบช้ำเหลือเกินครับ

    ปลาทุกชนิดสมควรอนุรักษ์ และใช้ประโยชน์อย่างรู้คุณค่า มากกว่าราคาซื้อ ขาย เหตุผลของความสะใจ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร เพื่อการพักผ่อนดูสวยงาม หรือกีฬา ตกปลา ดำน้ำ

    เราอยู่ในวงการตกปลา ปลาเกมส์ที่เป็นปลาทะเลมีอยู่ 10 กว่าชนิด ที่บางคนชอบตก และนักดำน้ำชอบดู เพราะหายาก เช่น จำพวกปลากระเบนขนาดใหญ่ กระเบนนก โรนัน โรนิน ฉลามทุกชนิด  หมอทะเล  กระโทง  .
   
    ผมว่าปลาเหล่านี้หายากมากในปัจจุบัน  ถ้าอยากจะตก หรือ มาติดเบ็ดก็ควรจะปล่อยมันไปถ้าทำได้ เอาชีวิตเขาให้น้อยที่สุด เริ่มจากตัวเราเองก่อน แล้วค่อย ๆ ขยายจากวงการตกปลา สู่สังคมภายนอก ให้เขาเห็นว่านักตกปลาไม่ใช่เอาแต่สนุก และทำลายเสมอไป สิ่งดี ๆ ก็สร้างได้ เราไม่ได้ทำประมง..!

    หนึ่งชีวิตของปลาเหล่านี้ อาจสร้างมูลค่าเพิ่มมหาศาล จากการท่องเที่ยว ดำน้ำ (ไม่นับระบบนิเวศน์ที่ลึกเกินกว่าจะพูดถึง ) ถ้ามีชีวิตอยู่ มากกว่าอยู่บนเรือของนักตกปลา พอหมดความมันส์ แล้วก็แลดูไร้ค่า หรือแค่อาหารมื้อหนึ่ง รองคิดคำนึงกันครับ...?


   

น้ำจืด -- ปลาอโรวาน่า .เสือตอ.หนวดพราหม.กระทิงไฟ.กดหิน.เทโพ.เทพา.บึก.ตะเพียนทอง.กระเบน.ช่อนงูเห่า.ตูหนา.ค้างคาว (ปลาเหล่านี้ยังมีให้ตกในเมืองไทยแต่หายากมากครับกรุณาปล่อยเถอะครับ)
................
น้ำเค็ม--ฉลามทุกชนิด.โรนัน.กระโทงร่ม-แทง.กระเบนทุกชนิด.ปลาไหลทะเล.หมอทะเล.และ ..ปลาอื่นๆอีกมากมายที่หายากท่านทั้งหลายคงทราบกันดี  ......

ปลาทุกชนิดครับ เพราะทุกอย่างอยู่ดัวยความสมดุลย์ขอธรรมชาติ ไม่มีอะไรมีมากหรือน้อยเกินไป ปลาใดมีมากเกินไปก็เกิดโรค มีน้อยเกินไปธรรมชาติก็ให้สัญชาติญาณการอยู่รอดไม่ว่าจะทนต่อโรค,แพร่พันธุ์ครั้งละมากๆ,หลบหลีกศัตรูเก่งฯลฯ  ผู้ทำลายสมดุลย์นี้มีชนิดเดียว คือ มนุษย์

เป็นกาทู้ที่น่าถามตั้งนานแล้วครับ  สำหรับผมเองมีความเห็นสอดคล้องกับนักตกปลาทุกท่านครับ....

ชาวประมงหรือพวกเรานักตกปลาทั้งหลายควรจะมีส่วนอย่างมากในเรื่องการอนุรักษ์ ตกได้แต่พอกินไม่ใช่คิดว่า เรามาเสียค่าเรือแพงแล้วต้องเอาให้คุ้ม ตัวไหนยังพอแข็งแรงปล่อยได้ก็ปล่อยไป หรือว่าเจอปลาฝูงก็จะต้องตกให้หมดฝูงเพราะเดี๋ยวคนอื่นจะแย่งไปหมด
การกระทำของเราตอนนี้มันเหมือนกับทำลายแหล่งอาหารของตนเองให้หมดไปในเร็ววัน วันนี้เอาให้เต็มที่วันหน้าก็หมดพอดี น่าจะช่วยกันให้มันยืนยาว
แต่การที่จะเป็นไปได้ต้องร่วมมือกัน ซึ่งเป็นปัญหาที่ยากยิ่ง เพราะแต่ละคนก็คิดว่าถ้าฝ่ายเราอนุรักษ์อีกฝ่ายก็คงถลุงหมดน่าท้อแท้ เรื่องอย่างนี้ต้องเริ่มด้วยการสร้างจิตสำนึก

ตัวที่เล็กๆก็ปล่อยให้มันโต
ตัวที่ใหญ่มากๆน้ำหนัก20-30โล ก็ปล่อยมันไปเถอะ กว่ามันจะโตขนาดนี้(แต่ส่วนมากปลาใหญ่ไม่ค่อยมีใครปล่อยนะ อิอิ)

ตัวที่เล็กๆก็ปล่อยให้มันโต
ตัวที่ใหญ่มากๆน้ำหนัก20-30โล ก็ปล่อยมันไปเถอะ กว่ามันจะโตขนาดนี้ เอาไปก็กินไม่หมดหรอก แค่ถ่ายรูปและจดเอาไว้เป็นสถิติก็พอแล้ว เนอะ

นางเงือก ครับ น่าอนุรักษ์ที่สุด แหะๆ ....ไปดีกว่า (จะโดนเตะไม๊เนี่ย)

555นางเงือก....ทั้งน่าอนุรักษ์และทนุถนอม  ดูแลยื่งกว่ารอกตกปลาครับอีกครับ555..

ปลาที่มีอยู่ปัจจุบันก็น่าอนุรักษ์ทุกชนิดควรจะปล่อยปลาเล็กไป

แหม..แบบนี้คงต้องมีโครงการทาวเฮ้าส์เทียมอนุรักษ์นางเงือกหรือเปล่าครับเนี่ย เหอๆๆ

ปลาเทพาครับ