เห็นส่งกันดีจัง คุ้มเปล่าไม่รู้

มีเพื่อนผมคนหนึ่งที่เขารักการตกปลา เพื่อใช้เวลาว่างนี้เป็นงานอดิเรก เป็นการพักผ่อนด้วยในตัว พร้อมทั้งเรียนรู้และเพิ่มพูนทักษะให้เพิ่มมากขึ้น มีทั้งสมหวังและผิดหวังจากการออกทริพแต่ละครั้ง โดยหลีกหนีจากชีวิตที่จำเจในสังคมเมือง กับหน้าที่การงานที่เคร่งเครียด โดยหวังว่าจะได้พบและเจอกับเพื่อนที่รักและชอบคล้ายๆกัน มีอุดมการณ์ที่แน่วแน่ ตลอดจนมีความจริงใจที่ให้กันและกัน สิ่งที่เขาได้พบหรือเจอมากับตัวของเขาเอง ก็นำมาเขียนลงเป็นบทความลงในหนังสือตกปลาที่พวกเรารู้จักกันดี โดยที่ไม่ได้รับค่าจ้างเป็นตัวเงินออกมา จำเป็นด้วยหรือที่เราต้องเรียกร้องทุกอย่างเป็นเงินตลอด ใช่เงินทุกคนก็อยากมีอยากได้ไว้ครอบครอง คุณพรพงษ์ถามว่าคุ้มไหมกับเงินที่จ่ายไปกับการออกทริพ มันไม่คุ้มหรอกครับ แต่ว่ามันเป็นยาชูกำลังที่มอบให้กับเราหลังจากที่เรากลับมาเพื่อจะต่อสู้กับหน้าที่การงานต่อไป แล้วมีสื่อที่ให้เราได้เขียนได้นำเสนอและอธิบายให้คนรุ่นหลังหรือคนที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสแบบเขาได้เห็นได้รับรู้ ผมว่าเขามีจิตใจที่ดีงาม ถ้าทุกคน รู้จักให้ไม่คิดว่าให้แล้วต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน สังคมไทยน่าจะดีขึ้นกว่าปัจจุบันนี้มากมาย

ลึกซึ้งมากครับคุณ NVสีฟ้า ผมเห็นด้วยครับ ผมว่าเราส่งเรื่องไม่ได้หวังเงินครับ เราส่งเรื่องเพื่อ
เป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ และต้องการเพื่อนไว้ตกปลาด้วยกันครับ
(แต่อย่านั่งเทียนเขียนมาครับคนอ่านบางท่านอาจจะจับได้ครับ)

มีอยู่สองประเภทครับคือ1.เขียนเพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองว่าต้องการแลกเปลี่ยนประสพการหรือจะหาเพื่อนฝูงหรือทำไปเพราะใจชอบ2.เขียนเพื่อต้องการเป็นนักเขียนแนวตกปลาโดยตรง
ค่าของคนจึงอยู่ที่ผลของงานครับเขียนเล่นยังไงก็ได้ถ้าเรารักที่จะเขียนวงการตกปลาเปิดกว้างเสมอ(แต่อาจรอนานหน่อยเพราะไม่ได้ขียนเเป็นงานประจำหรือมีคอลั่มประจำ)
ถ้าเขียนเป็นแนววิชาการส่วนใหญ่ต้องคุยกะบ.กครับ ข้อมูลของคุณต้องแน่นและแน่นอนถ้าหนังสือเล่มนั้นไม่เห็นแก่ได้มากจนเกินไปเขาอาจมีรางวัลตอบเเทนเล็กๆน้อยหรืออาจเป็นเเงินค่าเขียนขั้นต่ำ 500 บาทเพื่อเป็นค่าฟิลม์ค่าล้างและค่าน้ำหมึก(ตกลงกันหลังจากแสดงผลงานไปแล้ว)
ถามว่าแล้วคุ้มกันไหมกับงานเขียนให้หนังสือแนวตกปลา...อันนี้ก็อยู่ที่คุณครับทำดีก็ได้ดีไป(ขอให้ดีตลอดด้วย)หลายคนเขียนเพื่อที่จะปูทางสู่ธุรกิจ ประสพความสำเร็จบ้างไม่ประสพความสำเเร็จบ้างก็อยู่ที่อะไรหลายๆอย่างไม่ใช่นึกจะเขียนก็เขียนต้องศึกษาแนวทางจากรุ่นพี่คนก่อนๆหรือแนวทางที่มาจากตัวตนจริงของท่าน
  ทุกวันนี้นักเขียนยังมีไม่พอครับ 

ฮือ ๆ ๆ งื้ด ๆๆๆ ซึ้งจังเลยอ่ะครับ พี่ NV พี่ Marlin พี่ A21 สำหรับตัวผมเองผมเขียน (ความจริงพิมพ์ตลอด) เพราะต้องการร่วมสนุก ถ่ายทอดประสบการณ์และเสนอมุมมองต่าง ๆ เพื่อความหลากหลายเท่านั้นเองครับ ก็เป็นที่รู้ ๆ กันอยู่ครับ ว่ายุคนี้เป็นยุคของข้อมูลข่าวสาร ลำพังการออกทริพ ตกปลานั้นไม่ค่อยมีเรื่องให้เขียนมากมายนักหรอกครับ แต่การแสดงความคิดเห็นหรือมุมมองของผู้เขียนแต่ละคนสิครับสำคัญ ในหลักการที่ว่ายิ่งมีข้อมูลรายละเอียดมาก ยิ่งหลากหลายยิ่งเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านที่จะเลือกรับข้อมูลเหล่านั้นครับ สไตล์ของคนเขียนหนังสือจึงมีแตกต่างกันไป แล้วแต่ท่านใดจะถนัดในรูปแบบไหน จริงอยู่ครับที่อาจมีการตีไข่ใส่น้ำปลากันบ้างเพื่อเพิ่มอรรถรสในงานเขียนนั้น แต่ทุกอย่างอยู่บนข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นครับ เท่าที่สัมผัสกับนักเขียนระดับที่เป็นที่ยอมรับของวงการมาบ้างทำให้พอทราบว่าคนที่นั่งเทียนเขียนไม่ประสบความสำเร็จหรอกครับ ไม่นานก็หมดมุข สู้เขียนจากประสบการณ์จริงไม่ได้ ส่วนสำนวนก็แล้วแต่ของใครของมันครับ ผมเองได้เคยส่งเรื่องไปร่วมสนุกมาบ้าง และก็สาบานได้ว่าไม่เคยได้รับผลประโยชน์หรือค่าตอบแทนใด ๆ ไม่เคยคิดอยากได้ด้วยครับ ทำเพราะอยากทำและเป็นความสุขจริง ๆ เท่านั้น

ใจบุญแต้ๆเน้อ คุณฉลาม  ผมได้แ่ค่ รอก เกรดพอใช้แค่นั้น ทั้งที่จริงไม่คิดยากได้