เคยบ้างมั๊ยสักครั้งในชีวิต ที่เสียใจกับการตัดสินใจมาเป็นนักตกปลา ? ถ้าใครเคยอยากรู้จังว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องใด.....? วานบอก (ไม่ได้ซีเรียสนะครับ แต่ก็อยากให้ตอบอย่างจริงจัง อิอิอิ)..

ขึ้นชื่อว่านักตกปลา ไม่เคยเสียใจเลยที่มาเป็นนักตกปลา(เสียใจแค่ว่าเมียไม่ได้ชื่อปลา) เพียงแค่ว่าบางครั้ง อาจรู้สึกผิดหวังบ้างเล็กน้อย แต่เพียงแค่ลมพัดผ่านก็หายไป อาจรู้สึกเจ็บแค่เพียงบางครั้ง แต่พอปลากินเบ็ด ความเจ็บก็หายไป ไม่ใส่ใจกับความเลวร้ายที่ผ่านมา ดีใจเสียอีกที่มาเป็นนักตกปลา มีเพื่อนที่ดีๆ มีความรู้ที่ดีๆ มีอารมณ์ที่ดีๆ มีสมาธิที่ดีๆ และมีเมียที่ดีๆ การเป็นนักตกปลาสิ่งนี้ ให้สิ่งที่ดีๆกับชีวิตเรามากมาย ถึงแม้บางครั้งของช่วงอารมณ์ อาจทำร้ายเราบ้างนั่นแหละ รสชาดของชีวิต(มั๊ง) แต่จะอย่างไรก็แล้วแต่ ได้มาเป็นนักตกปลาแล้วนิ  บอกตรงๆว่า มีความสูขและดีใจอย่างมากที่ได้มายืนตรงนี้แล้วเป็นนักตกปลา และโชคดีที่มีเพื่อนนักตกปลาดีๆ มาห้อมล้อมรอบกาย(ที่เล็ก สันทัด และสง่างาม)มีเมียที่น่ารักเพราะเข้าใจในตัวเรา(ก็กลัวเมียอ่ะถึงต้องพิมพ์อย่างนี้)และมีปลาดีๆ ใหญ่ๆมาให้เราตกได้ตลอด 
          สรุป  ไม่เคยคิดเสียใจที่มาเป็นนักตกปลา  แม้แต่เพียงแค่เศษเสีี้ยวของเกล็ดปลาซิว ก็ไม่เคยคิด แค่เพียงบางครั้งของชีวิตเท่านั้นที่รู้สึกท้อแท้ใจ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ  สู้ต่อไป ไอ้มดแดง
                                                                  น้องหวานค่ะ

1. เสียใจที่ตัดสินใจมาเป็นนักตกปลาในช่วงเวลาที่สิ่งแวดล้อมถึงจุดวิกฤติ เสียดายที่เกิดช้าไปหน่อย (จริง ๆ ปัจจุบันก็แก่แล้ว ก็เป็นห่วงรุ่นหลัง ๆ ต่อ ๆ ไป) เสียกำลังใจเมื่อรู้สึกว่า ปลาบางชนิดบางขนาดที่อยากพบอยากตกได้บ้างเหมือนกับนักตกปลารุ่นเก่า ๆ เป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ
2. เสียความรู้สึกที่ตัดสินใจมาเป็นนักตกปลาในช่วงเวลาที่อุปกรณ์ตกปลาหลากหลายได้รับการพัฒนาปรับปรุงคุณภาพ ประสิทธิภาพจนเรียกได้ว่าจนถึงขั้นสูงสุด แต่จิตใจและพฤติกรรมของนักตกปลา (บางคน) กลับตกต่ำ ถดถอยลง สวนทางกัน ทำให้ภาพรวมของนักตกปลาไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมนัก หลายครั้งที่เหนื่อยหน่ายกับการชี้แจงทำความเข้าใจกับบุคคลภายนอก
3. เสียใจที่เกิดมาเป็นนักตกปลาในยุคโลกาภิวัตน์ ที่ช่องทางการติดสื่อสารมีหลากหลาย น่าจะเป็นโอกาสอันดีที่นักตกปลาจะได้มีโอกาสรับทราบ แลกเปลี่ยน ข้อมูลข่าวสารที่เป็นประโยชน์ ใช้เสรีภาพในการแสดงความคิดช่วยสะท้อนปัญหาและเสนอแนะแนวทางแก้ไข สร้างสรร และบันเทิง ได้รวดเร็วขึ้น แต่กลับมีนักตกปลา (บางคน) ใช้ช่องทางดังกล่าวไปในทางที่ผิดเพียงเพื่อต้องการความสะใจส่วนตัวโดยไม่ใส่ใจต่อความรู้สึกส่วนรวม ความเดือดร้อนของผู้อื่น และอาจสร้างความเข้าใจผิด ๆ ทำให้น่าเป็นห่วงว่าวงการตกปลาคงจะเติบโตมากไปกว่านี้ได้ยาก หรืออาจถึงจุดเสื่อมเร็วขึ้น
4. แต่ทั้ง 3 ข้อข้างต้นนี้ ผมไม่เคยพกมันไปตกปลาด้วยครับ

เริ่มตกปลาใหม่ๆ  สนใจแต่ทำอย่างไร ต้องได้ตัวเร็ว และใหญ่  ไม่สนวิธีการและอุปกรณ์ที่ใช้  พอแก่พรรษาขึ้น  ความคิดก็เปลี่ยน  ความหมายของการตกปลาคือ " เกม "  และ  การพบปะสังสรร กับเพื่อนๆ  ไม่ใช่การเอาเปรียบปลาหรือ  Catch and release เท่านั้น  แต่ผมว่า อยากให้นักตกปลาได้มัน  หรือสนุกกับปลาตัวนั้นบ้าง ( เผื่อนักตกปลาคนอื่นๆ )  จึงอยากคืนชีวิตและแพร่พันธุ์ ชีวิตสู่ธรรมชาติ  ดังนั้นบางครั้งเห็นรูป  น้องปลา เอ๊ย !!!  ปลาหลายชนิดถูกวางเรียง หลายๆ สิบ หลาย ร้อยตัวเพื่อถ่ายรูปโชว์ แล้วทำใจไม่ได้    แต่ก็หวังว่าจากความคิดของตัวเรา  แม้เป็นจุดเล็กๆแต่จะเป็นจุดเริ่มต้นต่อไป  จึงคลายความเสียใจ  โดยหวังว่า  นักตกปลาจะคิดว่าเป็นเกม  มากกว่าการเอาชนะกับปลาเพียงอย่างเดียว

อิอิ ดีใจที่ได้ตกปลาคับน้า พอดีชอบกินปลาด้วย เลยดีใจหนักเข้าไปกันใหญ่ เพราะมีDHA อิอิ

เคยบ้างเหมือนกันอ่ะครับ....ว่าเราไม่น่าลองตกปลาเล้ย..ตกแล้วก็ชอบ..ชอบ..จนคลั่ง..ถึงบ้า..แล้วก็เสียการเสียงานในบางครั้ง..เอ๊ะ ไม่บางอ่ะ บ่อยๆ (เพราะตกปลาไม่ได้เป็นงานของผมเหมือนหลายๆท่าน) จนรู้สึกว่ามันเป็น อบายมุกแขนงนึง เคยคิดว่า..ถ้าผมสามารถเรียกพลังในส่วนของการตกปลาของผมไปใช้ในการหาความมั่นคงในชีวิตในทุกวันนี้ชีวิตผมคงดีกว่านี้มาก  แต่ในมุมกลับกันมันก็เป็นทางออกในการผ่อนคลาย ช่วยให้ลืมปัญหาที่มารุมเร้าในชีวิตได้เป็นอย่างดี ...เฮ่อ จริงจังพอไหมนี่..

ไม่เคยเสียใจที่เป็นนักตกปลา เคยแต่ถามคัวเองว่าสิ่งนี้คึอความสุขหรือเราอยากแสวงหาสิ่งนี้หรือแต่เมื่อเวลาผ่านไปเราก็จะได้คำตอบจากประสบการณ์ซึ่งแต่ละคนอาจได้คำตกบที่ต่างกันและแต่ละคำตอบยังไงก็ห่างไกลกับคำว่า  เสียใจ

ผมชอบกับคำนี้คับ  ชีวิตกลางแจ้ง!

ไม่เคยเสียใจคับ แต่เคยเลิกตกไปแล้วขายอุปกรณ์ทิ้งหมดเลย.....แล้วพอขับรถอยู่บนถนนก็จะเห็นเด็กๆขี่จักยานถือเบ็ต หรือขี่มอไซ  จะถามกับตัวเองว่ามันไปตกกันที่ไหนวะ
และแล้วก็ทนไม่ไหว (เลิกไป 6 ด.) คราวนี้ซื้อแหลกเลยจนต้องขายทิ่งอีกรอบ เหลือไว้แต่คันที่ชอบไม่กี่คัน........
แต่ก็ยังรักตกปลาอยู่นะ  แต่ก็ตกน้อยลงแล้ว..

ไม่สบายใจอะไรป่าวคับพี่ต๋า

ไม่มีไรหรอกครับ GT แค่ถามเพราะอยากรู้ก็แค่นั้นเองครับ...เพราะพี่เองก็คิดไม่ออกเหมือนกันครับ ว่าถ้าจะเสียใจ กับการที่มาเป็นนักตกปลา ควรจะเสียใจเรื่องอะไรดี...อ้อ...แต่ถ้าจะมีคงมีอยู่เรื่องนึงครับ คือ การที่ตัวเองยังไม่ได้ทดแทนคุณแก่ผืนน้ำและบรรดาพ่อแม่พันธุ์ปลา ที่ออกลูกออกหลานมาให้เราได้มีตกกันอยู่ทุกวันนี้ก็ แค่นั้นเองครับ....

ไม่มีไรหรอกครับ GT แค่ถามเพราะอยากรู้ก็แค่นั้นเองครับ...เพราะพี่เองก็คิดไม่ออกเหมือนกันครับ ว่าถ้าจะเสียใจ กับการที่มาเป็นนักตกปลา ควรจะเสียใจเรื่องอะไรดี...อ้อ...แต่ถ้าจะมีคงมีอยู่เรื่องนึงครับ คือ การที่ตัวเองยังไม่ได้ทดแทนคุณแก่ผืนน้ำและบรรดาพ่อแม่พันธุ์ปลา ที่ออกลูกออกหลานมาให้เราได้มีตกกันอยู่ทุกวันนี้ก็ แค่นั้นเองครับ....fish lover หนึ่งในลูกผู้ชายหัวใจ Angler

.............แหะ แหะ สู้เค้า โดเรม่อน

สำหรับผม ไม่เลยครับ
ผมว่านะ (โดยส่วนตัว)  มันเป็นวิถีของลูกผู้ชายอย่างนึงนะ

ผมเสียใจตอนปลาตกน้ำอ่ะ ตัวใหญ่ด้วย จมไปต่อหน้าต่อตา เลย

  ไม่เคยคิดเสียใจแม้สักนิดครับ 

- อดีต และปัจจุบันยังไม่เคยเสียใจ หรือคิดเสียใจ
- "อนาคต" ไม่อาจทราบเพราะเป็นเรื่องของ "อนาคต"
- แล้วทำไมต้องเสียใจ
- การที่คนเราจะ "เสียใจ" กับการกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งลงไปนั้น การกระทำดังกล่าวนั้น มันต้องเป็นสิ่งที่ "ผิด" หรือไม่ถูกต้องตามจารีตประเพณีอันดีงามที่ถือปฏิบัติกันมาโดยตลอด
- ถามต่อไปว่า แล้วมีสังคมของชนชาติใดบ้างมั๊ยครับที่บัญญัติไม่ว่าจะเป็นลายลักษณ์ฺอักษรหรือมีขนบธรรมเนียมประเพณีว่า "การตกปลา" เป็นการกระทำที่เลวร้าย ผู้ใดทำการตกปลาเป็นการกระทำความผิด ถือว่าเป็น "อาชญากร" หรือผู้ก่อ "อา่ชญากรรม" หรือ "คนชั่ว" ื
- หากได้คำตอบว่า "ไม่มี" ก็ไม่ควรจะมีประเด็นทำนองนี้อีก
- สิ่งที่เกิดขึ้นในใจ ในความคิดของคนเราต่างหากครับ ที่คิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่คือ "การตกปลา" นั้นมันเป็น "บาป"
- นั่นเนื่องมาจาก ประเทศไทยเป็น "เมืองพุทธ" ศาสนาพุทธสอนเราตั้งแต่เล็ก ๆ ว่า การทรมานสัตว์เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง การฆ่าสัตว์เป็นบาป ยกเว้นการฆ่าเพื่อเป็นอาหาร สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่ทำให้เรารู้สึก "เสียใจ" หรือ "กลัวที่จะทำบาป"
- เป็นการดีแล้ว ที่เรารู้สึก "เสียใจ" หรือ "กลัวบาป" นั่นมั่นแสดงให้เห็นว่า เรายังมีความสำนึกในด้านดีภายในจิตใจของเราอยู่
- ดังนั้น เราจึงควรตกปลาเพื่อการพักผ่อนจริง ๆ, ตกปลาเพื่อเป็นเกมส์กีฬาระหว่าง คนกับปลา, นำมันมาเป็นอาหารตามสมควร, ลดการทรมานปลาให้น้อยที่สุด ตกปลาด้วยวิธีใด ๆ ก็แล้วแต่ที่ทำให้เรารู้สึก "ผิด" น้อยที่สุด หรือได้ทำบาปน้อยที่สุด
- ผมว่า เพีียงเท่านี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว ที่เราจะตกปลาต่อไปด้วยความสบายใจ ตลอดไป

เคยครับ น้าต๋า เหมือนตอนนี้ ไม่รู้จะตกปลาทำไม
(กำลังหาคำตอบอยู่ แล้วจะมาต่อ)
กำลัง ท้อแท้ กับ อุปสรรค

เคยครับ น้าต๋า เหมือนตอนนี้ ไม่รู้จะตกปลาทำไม
(กำลังหาคำตอบอยู่ แล้วจะมาต่อ)
กำลัง ท้อแท้ กับ อุปสรรค

เสียใจที่ไม่ค่อยมีเวลาไปตกปลาอ่ะคับ เฮ้อ...

เสียใจที่ได้มารู้จักปลาบึกคับแบบว่าไม่รู้จักการตกปลาเลยจนรุ่นพี่พาไปบึงครับโดนเจ้าบึกน้อยไปติดเลยคัยเหมือนติดยาเลยต้องไปตกอย่างน้อยเดือนละครั้งตอนนี้จะไปออสเตรเลียไม่รู้ว่าจะได้กลับมาตกอีกเมื่อไหร่เวลาในเมืองไทยมันน้อยลงทุกที เฮ้ออออออออออออออ
  ตอนผมไปที่โน้นจะมารายงานให้ทุกท่านทราบนะคับ

เสียใจเหมือนกันน่ะครับตอนแรกๆตั้งแต่อายุ 6 ขวบ แต่เพราะต้อง For Life เพื่อชีวิตน่ะครับ  แต่ปัจจุบันทำอะไรต่อมิอะไรหลายๆอย่างมาทดแทนกับสิ่งที่เราทำอยู่น่ะครับ  เพื่อ Game และ For Life  ต่อไป...ตราบเท่าที่ลมหายใจอันแผ่วเบานี้จะหมดลม....................


  Regard.....

รักในสิ่งที่ทำ  ทำในสิ่งที่เลือก 
เสียใจครับ เพราะการตกปลาทำให้ผมไม่มีเวลาหาแฟน เด๋วเด่
คนไม่มีแฟน

มีรึจะเสียใจกับสิ่งที่เราแสวงหา เฝ้ารอคอยวันเวลาที่จะได้ออกไปตกปลา...
บอกตรงๆไม่เคยแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำไป  คิดแต่เมื่อไหร่จะออกตกได้อีก รอความเห็นใจจากคนข้างเคียงว่าจะอนุญาตหรือไม่ก็เท่านั้น...............

ผมเสียใจที่เข้ามาเรียนรู้การตกปลาช้าไปมากเลย
ผมเกิดกับคลองชักพระ โตที่ทะเลระยองอ่าวไทย
เห็น ประสบพบเห็นกับปลานานาชนิด แต่ไม่เคยสนใจเรียนรู้วิธีที่จะได้มา
เขาวิดปลา ไฟซ็อต ลากอวน ก็แค่นั้น
อาจเป็นเพราะการตกปลาในตอนเด็กเพื่อเลี้ยงชีพ เพื่ออาหาร
เพิ่งกลับมาเริ่มเรียนรู้จริงจังเมื่อปีที่แล้ว  ได้ SFC เป็นสถาบันการศึกษา
ได้เพื่อน ๆ ใน SFC เป็นครูผู้สอน และเป็นเพื่อน
เสียดายที่โอกาสในสมัยเมื่อ 20 ปีก่อนปลาเยอะมากทั้งคลองชักพระ และ
ท้องทะเลชายฝั่งหาดพยูน บ้านฉาง ระยอง อ่าวไทย
ปัจจุบันขนาดออกเรือตกปลา ยังไม่ได้ตัวปลาที่ต้องการ..
หวังว่า..สักวันจะไปตกปลาที่ประเทศเมียนม่าร์ครับ
บริเวณตรงข้ามกับจ.ระนอง กับ จ.ประจวบ เกาะเยอะดี
ภาวนาให้เมียนม่าร์เป็นประเทศเปิดแบบเต็มที่ซะที..
ตกปลาช่วยให้ผมคลายเครียดกับงาน ได้อาหารสดกลับบ้านครับ..

ผมเองก้อไม่เคยคิดมาก่อน
ว่าตัวเองจะมาเป็นคนตกปลา
เมื่อก่อน  ตอนเด็กๆ
ก๋งซึ่งเป็นชาวสวนคนหนึ่ง
พาไปตกปลาในร่องสวน
วันนั้นได้ปลาฉลาด
ต่อมา ไปตกปลาที่บ้านของปู่
ซึ่งเป็นชาวนา
ตกได้ปลาสงกรานต์ 
งง เหมือนกัน แต่ละตัวชื่อแปลกๆ ทั้งนั้น
ชีวิตก้อวนเวียนอยู่กับปลา
เพราะใช้ชีวิตอยู่ติดกับคลองจินดา
...
พอเริ่มโตขึ้น ก้อไม่ได้ตกปลา
อาจเป็นเพราะเหินห่าง
จากสภาพแวดล้อมในวัยเด็ก
ทั้งๆ ที่ เวลาไปกับลูกพี่ที่ชอบตกปลา
ตามหมายธรรมชาติหรือบ่อตกปลา
ตัวเองก้อยังไม่ตกปลากับเขา
นั่นคงเป็นเพราะว่าคิดว่ามันบาป
และไม่ได้อยู่ในความสนใจ
...
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...
ทุกวันนี้จึงมาจับคันเบ็ด ตกปลา
ก้อมีบ้างนะที่
สำนึกบางอย่าง มาทำให้เสียใจ
แต่ก้อยังมีความรับผิดชอบต่อการกระทำ
คิดว่า คงตกปลาต่อไป
จนกว่าตนเองจะรู้สึกว่าพอแล้วอะคับ