เป้าหมายของเด็กๆชาวเขมรในละแวกตลาดโรงเกลือ คือ รถยนต์ทุกคนที่เข้าไปจอดซื้อของ เด็กๆหน้าตาขะมุกขมอมเหล่านั้นจะเอ่ยปากขอเงินคนในรถ ทำทีเป็นว่าจะเฝ้ารถให้ แต่ทันทีที่ได้เงิน 10 หรือ 20 บาท เด็กคนนั้นแทบจะวิ่งหายหน้าไป เพื่อไปเกาะรถคันใหม่ที่เข้ามาทันที  ครั้นเวลาจะกลับ แม้นไม่ได้ไขกระจกรถลง ก็จะได้ยินเสียงเซ็งแซ่ จากเด็กสามหรือสี่คนที่เข้ามาเกาะข้างรถ.. ทำนองว่า ขอเงินค่ารถกลับบ้าน ...  เด็กเหล่านั้นไม่เคยกลับบ้านหรอก

ราวสายๆ วันเสาร์-อาทิตย์ ชั้น 3 ของห้างสรรพสินค้าละแวกถนนศรีนครินทร์ เด็กชายหญิงวัย 4-10 ขวบ จะเดินมากับผู้ปกครอง บางคนหิ้วกล่องสีดำ บางคนหิ้วกระเป๋าผ้า และบางคนมาตัวเปล่า จุดหมายของแต่ละคนอาจจะเป็น โรงเรียนสอนเต้นบัลเลต์  โรงเรียนสอนดนตรีประเภทคลาสสิก เปียโน คลาริเน็ตต์ ไวโอลิน พวกเขาถูกนำไปพบกับคีตกวีนิพนธ์ยอดเยี่ยม หรือเสียงไพเราะกังวานของเปียโน

บ่ายสามโมง ของวันธรรมดา ชั้นใต้ดินหรือที่มุมใดมุมหนึ่งของห้างสรรพสินค้าหลายแห่งที่มีตู้เกมส์คอมพิวเตอร์ติดตั้งอยู่ หลายครั้งผมเคยพบว่า เก้าอี้แทบทุกตัวนั่งไว้ด้วยเด็กนักเรียน ประถมปลาย ม.ต้น และม.ปลาย  พวกเขากระหน่ำเคาะคีย์บอร์ด จอยสติ๊ก และตะโกนกันโหวกเหวก กับเพื่อนๆ ... ไอ้วิทย์ มึงเอาเงินให้กูหน่อยสิ ห่านี้ กูจะซื้อไอ้ตัวนี้มาอยู่ฝั่งกู // เฮ้ยๆ ไอ้.. มึงแม่..ลอบตีกูเหรอ 

เช้าวันศุกร์ที่ 3 ที่ผ่านมา โรงเรียนอนุบาล (สองภาษา) หน้าบ้านผม กะเกณฑ์ให้เด็กๆทุกคนพาพ่อมาโรงเรียนด้วย ดูเหมือนครูๆ จะให้นักเรียนเหล่านั้นทำการ์ดวันพ่อให้พ่อคนละใบ และเรียงแถวเข้าไปกราบแทบเท้า ตัวแทนนักเรียนกล่าวคำระลึกถึงคุณของพ่อ และนักการเมือง(ชาย) คนหนึ่ง ถูกเชิญมากล่าวถ้อยคำ (อ่านในกระดาษ) แทนจดหมายจากพ่อถึงลูก

เมื่อเช้านี้ ผมเดินเข้าไปในซอยเข้าบ้าน สวนทางกับเด็กหญิงคนหนึ่ง สองปีก่อนเธออยู่ ป. 6  ปีนี้เธออยู่ ม.2 แล้ว วันนี้เธอใส่กางเกงยีนส์ (เอวต่ำ แต่ขาสูง หนีน้ำ – Low waist – lost leg) เสื้อยืดเอวลอย-คอลึก ถ้าจ้องมองดีๆ คงเห็นสะดือ แขนขวาคล้องเสื้อแขนยาวสีดำ แบบเดียวกับหญิงวัยทำงานถือเสื้อนอก เธอก้มหน้างุดไม่สบตาผม ผมเองก็ไม่กล้าทัก ..แต่ก็แอบสังเกตได้เพิ่มเติมว่า เธอทาลิปสติกสีแดงสด เธอคงเดินออกไปถึงปากซอย ขณะที่ผมเดินผ่านหน้าบ้านเธอพอดี และได้ยินเสียงแม่เธอบอกกับเพื่อนบ้าน(หญิง ) ว่า – "มันออกไปทำการบ้านกับเพื่อน เห็นโทรมานัดแนะกันแต่เช้า.."

 
ครับ ถึงแม้ว่าผมจะมีกล้อง แต่ก็คงไม่สามารถถ่ายภาพเหล่านั้นมาได้.. ผมจึงได้แต่ถ่ายภาพมูซาชิ

มูซาชิ เซียนเบ็ดยอดอัจฉริยะ การ์ตูนช่อง 9 / 0930 - 1000 หลายคนคงชอบใจกันนะครับ มูซาชิเป็นเด็กผู้ชาย ที่เริ่มสนใจการตกปลา

การ์ตูนเรื่องนี้ผูกเรื่องได้น่าสนใจดี มูซาชินั้นมีคู่หูอยู่สองคน คนหญิงชื่อ มิโอะจัง คนชายชื่อะไรผมก็ไม่ได้จดไว้ - เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น

สอดแทรกไว้ด้วยสาระเทคนิคแห่งการตกปลา-- แต่ก็เติมความเป็น "หนัง" ด้วยเรื่องราว ที่สลับซับซ้อน มูซาชิต้องตกปลาเพื่อช่วยตาและแม่ของเขา โดยมี "คุณลุงปรารถนาร้าย" เป็นโจทย์

โฉมหน้าของ "คุณลุงปรารถนาร้าย" ผมไม่ได้จดชื่อไว้เหมือนกัน เข้ามาหลอกเด็กไปเป็นลูกทีมเพื่อตกปลาแข่งทัวร์นาเมนต์ใต้ดิน ตัวแกเองก็พิษสงใช่หยอกอยู่หรอกครับ กลเม็ดการตกปลา การฝึกนักตกปลา เทคโนโลยี ครบครัน

ปลาแบส - ปลาเกมส์ที่ตกด้วยเหยื่อปลอมที่เป็นเกมส์ที่นำเสนอในเรื่องนี้ - ภาพแอ็คชั่นปลาในเรื่องนี้ เช่น ตอนที่มันจะฉวยเหยื่อ หรือตกกระโดดเมื่อติดเบ็ด ทำได้ตื่นตาตื่นใจเหลือเกิน อาจจะเกินจริงไปบ้าง -- ก็มันหนังนี่ครับ

วันนี้เสนอตอน "คู่หูคนใหม่"  แต่ในฉากเป็นการเผชิญหน้าระหว่าง มูซาชิ และ "คุณลุงปรารถนาร้าย" มูซาชิเริ่มรู้แล้วว่าคุณลุงปรารถนาร้ายไม่ได้มาดี และเป็นคนเดียวที่รู้ร่องรายของตากับแม่ของมูซาชิ วันนี้ มูซาชิเลยท้าประลองตกปลาแบสแข่งกัน โดยถ้ามูซาชิชนะ เขาขอให้คุณลุงฯ บอกเรื่องราวของแม่เขา 1 เรื่อง

ดูเหมือนโชคไม่เข้าข้างมูซาชิเลย เพราะคุณลุงฯ เล่นไป 2 ตัว ก่อนที่มูซาชิจะมีโอกาสร้องว่า "ฟิช" กับเขาบ้าง

เรื่องน่ารักๆในการ์ตูนนี้ก็คือ เพื่อนสองคนของมูซาชิและคุณครูประจำชั้น -- วันนี้เธอคิดโปรแกรมพยากรณ์อากาศ และยังชวนเด็กทั้งสามไปที่บ้านของเธอ เพื่อไปสอนตกปลาเพิ่มเติม -- เธอสอนด้วยเกมส์คอมพิวเตอร์

ในภาพเป็นปลาตัวแรกของการแข่งครั้งนี้ ที่มูซาชิตกได้ ตัวไม่ใหญ่นัก แต่เขาทำภาพมันกระโดดเหนือน้ำได้ตื่นตาเหลือเกิน

แล้วคุณลุงปรารถนาร้าย ก็งัดขึ้นมาอีกแล้ว ดูสีหน้าของแกสิครับ มันน่าเพ่นกระบาลนัก 5555 ส่วนมูซาชิก็จ๋อยไปตามระเบียบ

ปลาแบสกระโดดน้ำกระจายเลย พี่เล็กแปดริ้วต้องบอกว่า ภาพนี้ ถ่ายทำโดยจัดฉากแน่นอน เพราะเหงือกปลาเวลาโดด ถ้าเป็นปลาจริง ๆ มันต้องสยายเหงือก 5555 (เอาไปซะ 1 เม็ด พี่เล็กแปดริ้ว)

ดูกันชัดๆอีกภาพ ดูสิ ลุงปรารถนาร้าย  ท่าทางแกดูภูมิใจซะเหรอกัน นี่ มันต้องมือชั้นนี้ ไม่มีออมมือกันล่ะ

เอ้อ ภาพนี้ น้ำกระเซ็นเป็นหยดๆ เลย การ์ตูนเขาเข้าใจทำครับ  / ดูเหมือนปลาตัวใหญ่ แต่จริงๆแล้วน้ำหนักที่เขาตกได้ ก็ไม่ใหญ่เท่าไร ผมจำไม่ได้อีกแหละ ว่าวันนี้ เขาแข่งเดิมพันน้ำหนักเท่าไรกัน

หนุกดีครับการ์ตูนเรื่องนี้อาจจะโม้ไปหน่อยตามสไตล์การ์ตูนญี่ปุ่น(ท่าเหวี่ยงเหยื่อ)แต่....เอาเป็นว่าดูได้ครับ  ไม่เป็นพิษเป็นภัย555

เวลาที่กำหนดการแข่งขันจวนเจียนจะหมดเต็มที เหลือเพียงไม่ถึงครึ่งนาที มูซาชิก็ใช้ แกรนเดอร์ แทคเคิล (ชุดอุปกรณ์ตกปลา คันเบ็ด รอก แบบคันเสาอากาศ แอ็คชั่นเยี่ยม ทำงานประสานใจกับคนตกปลา สมบัติเก่าแก่ของเจ้าคุณตา) เล่นเจ้าตัวน้ำหนักมากพอที่จะทำให้เอาชนะครั้งนี้ได้

มูซาชิชนะ แต่ว่าลุงปรารถนาดีไม่ยอมทำตามข้อตกลงใดๆ

หลายๆ ฉากในการ์ตูน ทำได้น่าดูดีครับ ดูแล้วสบายตา..

นั่นแหละครับ เมื่อเช้านี้ผมจึงได้แต่ถ่ายภาพมูซาชิ แต่ใจไพล่ไปคิดเรื่องอื่นๆ เกี่ยวกับ เด็กๆในชีวิตจริงที่ได้เจอมาในรอบสองสัปดาห์นี้

ความกลมกลืนระหว่างชีวิตจริงกับชีวิตในหนัง เรื่องจริงอาจจะทำเป็นนิยายได้  นิยายอาจจะทำให้เป็นเรื่องจริง    อ่านแล้วให้ความรู้สึกดีครับ
                                                                                               

                                                                       

....หายไปนานเลยนะน้า....

... ยังไงก็ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิม... ไม่เคยเปลี่ยน

หนุกดีค่ะ วันอาทิตย์(พรุ่งนี้)ขออีกละกันตื่นไม่ทันสักที มีอีกเรื่องนะ แต่เป็นหนังสือการ์ตูนชื่อ "ฟิชชิ่งบอย พินทาโร่"  เกี่ยวกับการตกปลาเหยื่อปลอมล้วนๆ หนุ่มน้อยพินทาโร่ กับเหยื่อตัวเก่งที่แปลงกายเป็นเหยื่อปลอมอะไรก็ได้ เรื่องนี้เกี่ยวกับเหยื่อปลอมล้วนๆ จะหนักไปทางปลาแบส ซึ่งมีหลากหลายสายพันธ์ อีกเรื่อง"ซันเป้" อันนี้คงคุ้นเคยกันอยู่แล้ว แล้วก็อีกเรื่องนึง(สุดท้ายแล้ว) คนเพี้ยนโรงเรียนบ้องส์ อันนี้เป็นหนังสือการ์ตูนเหมือนกันมีอยู่ตอนนึงเค้าแข่งกันเพื่อหาสุดยอดของลูกผู้ชายด้วยการตกปลา(เนี่ยนะ)ขำมาก แบบว่ามันต่อยมวยไม่ชนะไง ก็เลยคิดหาวิธีอื่นที่จะเอาชนะให้ได้ ถ้ามีกล้องจะถ่ายมาให้ดูกันสักหน่อย ใครไปฮาเนี่ยต้องคิดหนักแล้ว อยากอ่านป่าวคะ ตลกนะ (ถึงน้าผิว นานๆคุยกันที หนุกดีค่ะ แล้วคุยกันประสาคนเคยเด็กอีกนะคะ อิอิ)

ชีวิต คือ......คำนิยามแห่งความเศร้านะครับ คุณผิว
แม้บางครั้งจะมีความสุขบ้าง ก็เป็นเพียงแค่ภาพลวงตา

มีการ์ตูน เรื่องตกปลา ด้วยเหรอ ไม่เคยรู้เรื่องเลยนะเนี่ย

ไม่ค่อยได้ดูตอนเช้าวันเสาร์เลยอ่ะครับมีเรียนเช้าอ่ะครับได้ดูเฉพาะแค่วันอาทิตย์อ่ะ สนุกดีครับถ้าดูแล้วไม่คิดอะไรก็ใช้ได้เลยแต่ถ้าดูแล้วคิดมากก็เวอร์ไปหน่อยอ่ะครับ

ชีวิตต่างมุม เยี่ยมครับ น้า ผิว

เยี่ยมเลยน้าไผ่...ยังคมเหมือนเดิม

คมมมมม์  จริงๆครับน้าผิว

อดดูทั้ง 2 วันเลย เผอิญตื่นแต่เช้า ไปหาข้อมูลมาสร้างภาพ เหมือนกัน อิอิ

ตามผลงานของ่น้าไผ่เสมอ อิๆๆ...
ยังคมเหมือนเดิม...
สุดท้ายรูปภาพก็ดูดี...
บทสรุปคือ ยอดเยี่ยมครับ...

คอนเสิรท์สกอร์เปี้ยนปิดการแสดงปุ๊บ ก็เปิดการ์ตูนดูไปพลางๆก่อนนะน้าไผ่ อิอิอิ

อือม.....ผมเองก็เช่นกัน

ผมได้แต่ภาพของน้องแนท......เช้าวันนี้  แต่อารมณ์คงแตกต่างกับคุณผิวเล็กน้อย  แฮ่ะ ๆ

เด๋วพี่ต่วยช่วยกระซิบ เคลาด์ ไมน์ ให้ไปเปิดการแสดงที่ห้องผมก็ได้ครับ 

คาลาไมน์ ทาแก้คัน เหรอ ตาเอ 5555


      เยี่ยมครับ น้าผิวฯ....