เจตนาและวัตถุประสงค์ของการลงกระทู้

คือการร่วมเรียนรู้และแบ่งปันประกบการณ์ร่วมกันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย 

ผมตั้งใจลงกระทู้เพื่อให้เพื่อนๆสมาชิกรับชมประสบการณ์จากการออกทริปเดินทางตกปลาของพวกเรา 

เพราะ ชีวิต คือ การแบ่งปัน


มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 2 ตอน ชีวิตคือการแบ่งปัน

เป็นการเดินทางเพื่อไปบริจาคของให้กับชาวโปร่งลึก ครั้งที่1 ซึ่งผมได้นำกลับมาถ่ายทอดประสบการณ์

ให้พี่น้องสมากชิกได้รับรู้ อีกครั้ง ผ่านพื้นที่ siamfishing

ขอขอบคุณ siamfishing ที่ให้พิ้นที่ แบ่งปั่น ประสบการณ์ แห่งธารน้ำใจ จากคนเมือง สู่คนไกล ขอบคุณครับ



ก่อนอื่นใด ขอขอบคุณ ที่สนันสนุนกิจกรรมครั้งนี้ให้บรรลุจุดประสงค์ของพวกเราชาวปลาเกมส์

ขอขอบคุณ
ขอขอบคุณ... คุณแม่บ้านในสวนที่ให้เงินค่าน้ำมันรถ
ขอขอบคุณ... น้า nongming ที่บริจาคเสื้อผ้าหลายกระสอบ
ขอขอบคุณ... พี่ G
ขอขอบคุณ... ลุงเล็ก วัยรุ่น
ขอขอบคุณ... พี่ป้อม บ่อเฟิส
ขอขอบคุณ... น้า KengFat
ขอ ขอบคุณ... คุณ Ping หรือ พิง
ขอขอบคุณ... คุณแม่ของ J.Ped
ขอขอบ คุณ... พี่หนุ่ม Fly
ขอขอบคุณ... น้าดำ flyshopthai
ขอ ขอบคุณ... อาแอ้ดดี้ addylure
ขอ ขอบคุณ... โปรกิ๊ก prokiktackle
ขอ ขอบคุณ... ป้าขนมkanomshop
ขอ ขอบคุณ... พี่เล็ก ร้าน FishingPoint ประชาอุทิศ 83
ขอ ขอบคุณ... ป๋าจุ่น โรงขวด วสันต์กรุ๊ป
ขอ ขอบคุณ... พี่เอ้ ระยอง
ขอ ขอบคุณ... คุณรดา ชลาภิภัทร
ขอ ขอบคุณ... น้อง โป้ง น้องก้อย  และคุณแม่ บ้านในสวน
ขอ ขอบคุณ... เขต ขอนไม้ และญาติๆ
ขอ ขอบคุณ... A79 และพี่ที่ออฟฟิส
ขอ ขอบคุณ... น้าอู๋ กระเทยร่องผัก
ขอ ขอบคุณ... ครอบครัว ทองสาธิต
ขอ ขอบคุณ... ครอบครัว น้องโอม
ขอ ขอบคุณ... ร้าน SJ Center สามพราณ
ขอ ขอบคุณ... หญิง โรงขวด
และ อีกหลายครอบครัวที่อาจมีตกหล่อนไปบ้าง ...ต้องขออภัย

....พวกเราทีม งานปลา - เกมส์ ซึ่งเป็นตัวแทนนำสิ่งของไปบริจาค ขอกราบขอบพระคุณแทนเด็กๆและชาวบ้านหมู่บ้านโป่งลึกทั้งหมด ที่พวกท่านทุกๆคนมีน้ำใจสละสิ่งของบริจาคในครั้งนี้ ขอให้ผลบุญต่างๆที่ได้ร่วมกระทำไว้ ส่งเสริมให้ประสบความสำเร็จ และความเจริญก้าวหน้าต่อไป....

..ครั้งนี้ พวกเราได้พิสูจน์แล้วว่า กิจกรรมที่เรารัก สามารถกระทำร่วมกับกิจกรรมสาธารณะที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมได้ด้วย....
ขอบ พระคุณ เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าที่เจ้าทาง ที่ช่วยปกป้องรักษาให้พวกเราเดินทางได้อย่างปลอดภัย...

สุดท้าย... ขอขอบคุณ... เพื่อนๆทุกท่านที่ให้กำลังใจ คำอวยพรก่อนเดินทาง
เพื่อนๆ ที่ ไม่ส่งของมาหรือส่งไม่ทัน ไม่เป็นไรนะครับ ครั้งหน้ายังมีกิจกรรมแบบนี้อีก ผมและทีมต้องขออภัยที่ไม่ได้ไปรับของเอง ด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่างครั้งต่อไปหวังอย่างยิ่งที่จะได้การสนับสนุนเช่นนี้ อีก

ของที่ได้มาเต็ม 3 คันรถพอดีเลยครับ ถ้ามีมาอีกคงเอาไปไม่ได้..

มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 2 บทที่ 1 ชีวิตคือการแบ่งปัน

เพื่อนๆที่ร่วมกิจกรรมครั้งนี้..
น้า เอฟ
น้าบิค
น้าโก้
กำนันต้อ
เขต
J.Ped
The_Cat
กอล์ฟ บ้านในสวน
เบียร์
หมี
นาคินทร์

ราได้ออกเดินทางคืนวันศุกร์

ส่วนตัวผมเองหลังเลิกงาน 23:00 ผมรีบกลับไปที่บ้านเตรียมของออกเดินทาง เพราะอาทิตย์ที่ผ่านมางานเต็ม ไม่มีเวลาจัดของเลยครับ ทำให้เสียเวลาไปสองชั่วโมง ส่วนเพื่อนๆที่ร่วมทริป รอผมที่บ้านในสวน ซึ่งเป็นจุดนัดพบที่พวกเราจะไปเจอกัน

เมื่อผมไปถึง เพื่อนๆที่รออยู่ต่างก็ช่วยกันจัดของขึ้นรถและโยกย้ายสิงของให้มีความเหมาะ สมเต็ม 3 คันรถพอดีรวมของใช้พวกเราด้วย ผมเองเห็นของบริจาคเยอะขนาดนี้ก็ดีใจมาก ไม่นึกว่าจะได้ของบริจาคจากเพื่อนๆพี่ๆ มากขนาดนี้

เราใช้เส้นทางพระ รามสองมุ่งหน้าไปแก่งกระจาน พี่กิ๊กโทรมาหาเตือนให้ระวังการเดินทางให้ระวังหมอก แวะกินก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดมหาชัย แล้วออกเดินทางต่อ

เกือบจะถึงแยกท่า ยาง หมอกลงหนัก นึกถึงเรื่องที่พี่กิ๊กเขาพูด ผมเองก็ลดความเร็วลงค่อยๆไป แวะจอดรอน้าโก้ เจ๊บิค น้องเขตที่ปั๊ม ปตท แอบบหลับนิดหน่อยเอาแรง เพราะทำงานแต่เข้ายังไม่ได้พัก

พอน้าโก้ น้าบิ เขต มาถึงกันเราก็ออกเดินทางต่อให้ไปถึงจุดนัดพบคนนำทางก่อนสว่าง ไปถึงเป็นอู่ซ่อมรถ เจ้าของชื่อพี่เต้ย เป็นคนใจดี ลุย ย้ำว่าลุยตัวจริงอีกคน พร้อมกับพี่โจ พี่ทิด มารอพวกเราอยู่แล้ว

พวก ผมย้ายของจากรถตัวเองลงรถพวกพี่ๆ เพื่อเดินทางต่อ ขึ้นเขา ลงเขา ลุยไปโรงเรียนบ้านโป่งลึก เป็นระยะทางอีกไกล..

จากอู่พี่เต้ย มุ่งหน้าไปด่านปะเรว ในระหว่างทางเราได้แวะซื้อของกินเล็กน้อย

แม่ค้าใจดีให้มะละกอสุกมากิน เราไปถึงด่านได้ส่งบัตรผ่านเพื่อไปหมู่บ้านโป่งลึก

แล้วออกลุยกันต่อแค่นี้ก็เริ่มมันส์ อากาศหนาวเมื่อเราอยู่หลังรถกัน

จากนั้นก็ขึ้นเขาลงเขาไปเรื่อยๆ ในระหว่างจอดรอกันผมก็บันทึกภาพมาฝาก

ตอนที่ 1  น้ำใจจากเมืองหลวง......
สายลมหนาวพัดโบกโบย พริ้วดูแลวสวยใสๆ เย็นลมเย็นไหวๆสวยงาม บ้านอยู่ไกลทุรกันดาร มีโรงเรียนอยู่หลังเขา
มีแต่เรา พวกเรา ไม่มีใคร ยามร้อนแสนร้อน ยามหนาว ก็หนาวถึงใจ ไม่มีผ้าห่มคลุม....กาย 
โรงเรียนของหนูอยู่ไกล ไกล ไกล โรงเรียนของหนู

ผมฮัมเพลงมั่วๆซั่วๆ  ให้เข้ากับบรรยกาศในการเดินทางในทริปนี้  พวกเราเดินทางออกจากกรุงเทพเมืองฟ้าอมร
ตั้งแต่กลางดึกรถกระบะสามคันอัดแน่นด้วยคนและสิ่งของบริจาคผ่านทางโลกไซ เบอร์ Pla-Game
เพื่อที่จะนำไปช่วยพี่น้องในโรงเรียนห่างไกล จุดหมายปลายทางหมู่บ้าน โป่งลึก อ.แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี
หลังจากที่พวกเราคณะเดินทางชุดที่แล้ว 4 คนมีโอกาศพิชิตแก่งงาช้างในคราวก่อน
เห็นสภาพการณ์ของเด็กๆและความยากลำบากของพี่น้องที่โน่น
กลับมาแล้วจึงมีการจัดตั้งทริปเฉพาะกิจขึ้น Pla-Game On Tour #1 คาราวานทำบุญเพื่อนพ้องน้องพี่

หนทางฝุ่นสีแดงสายลูกรัง เริ่มต้นจากหน้าด่านแม่ปะเรวตัดผ่านไร่กล้วยสวนมะนาวของหมุ่บ้านเล็กๆต่างๆ ตามสองข้างทาง 
มันเป็นการเดินทางครั้งใหม่ในชีวิตของผมด้วยการเดินทางแบบ Off Road ด้วยรถยนต์ 
เส้นทางของพวกเราบ่ายหน้าขึ้นที่สูงตลอดเวลา หลายครั้งที่มองเห็น ลำน้ำเพชรอยู่เบื้องล่างต่ำลงไปหลายสิบเมตร
และก็หลายครั้งที่ วิ่งเลาะเลียบแม่น้ำเพชรไปด้วยกันดั่งเส้นขนานที่ไม่สามารถมาบรรจบกันได้ 
ดินฝุ่นลูกรังสีแดงอิฐ ยังคงปลิวว่อนไปตามแรงหมุนของวงล้อที่ยังคงขับเคลื่อนไปข้างหน้า 
หลายหลุม หลายมอ หลายมาบ ที่พวกเราขับผ่านมา ระยะทางไม่ใช่ตัวแปรในการเดินทางที่ทำให้พวกเราย่อท้อ
หนทางและอุปสรรค์ต่างหากที่เป็นกำลังผลักดันให้พวกเราเดินหน้าเดินทางกันต่อ ไป

แสงแดดองศาเริ่มสูงชันขึ้นพลังงานความร้อนเริ่มผลักดันความหนาวออกไป ฟ้าใสแดดสวย
หมอกจางๆเริ่มมลายหายไปกลายเป็นไอน้ำขึ้นไปสมทบกับเพื่อนๆก้อนเมฆบนแผ่นฟ้า
ตะวันเจิดจ้าอากาศแจ่มใส พวกเรายังคงคุยกันอย่างสนุกสนานหลังรถกระบะบุโรทั่งที่มองดูแล้วไม่น่าจะพา
พวกเราไปถึงจุดหมายปลายทางได้ 

การเดินทางเพิ่งจะเริ่มต้น หลายๆคนยังคงตื่นเต้นกับบรรยกาศและทัศนียภาพที่งดงามตระการตา นกป่าสีสรรพ์สวยงาม
ความดิบเถื่อนของธรรมชาติ และความงามของ แม่น้ำเพชร พวกผมเดินทางออกจาก มหานครเมืองแห่งแสงสี
เมืองแห่งความศิวิไลซ์ เมืองแห่งอารยธรรมสมัยใหม่ ผลักไสตัวเองเข้าหาอารยธรรมแห่งธรรมชาติ
ความสดชื่นและความสวยงาม ความทุรกันดาร ของการเดินทางคือน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจให้มุ่งหน้าต่อไป

พี่เบียร์ ขอยาแก้หนาวหน่อย เสียงจากแมว The Cat ร้องขอยายาดอง สุราเลิศรสประจำทริป ผมส่งกั๊กเหล้าสแตนเลสที่บรรจุยาดองอยู่เกือบเต็มให้จิบแก้หนาว  บรรยกาศแบบนี้ อากาศแบบนี้  เหล้าอะไรก็มีรสเลิศ
                             
อีกนานไหมกว่าจะถึง โป่งลึกคำถามประจำการเดินทางเริ่มต้นขึ้นจากใครสักคนหนึ่ง

สักชั่วโมง - พี่ทิดตอบ
                             
ประเดี๋ยวเราแวะตีปลากันที่ แก่งยาวสักหน่อยแล้วค่อยขึ้นโป่งลึก - ผมบอกกำหนดการคร่าวๆให้เพื่อนๆฟัง

แก่ง ยาว - มันเป็นแก่งยาวสมชื่อจริงๆแส้นทางน้ำกับเส้นทางถนนเลาะเลียบกันไปตลอดระยะ ทางสักกิโลเมตรเศษๆน่าจะได้ พี่เต้ยจอดรถให้พวกเราตามหาโทรฟี่ที่นี่กันเป็นที่แรก พวกเด็กๆหลายคน ที่ยังไม่เคยมาต่างกระวีกระวาดประกอบคันเบ็ดเกี่ยวเหยื่อปลอมหลากหลายสี สรรพ์ วาดหวังจะประลองกำลังกับ กระสูบป่า ปลาน้ำไหล แม่น้ำเพชร กันอย่างเอาจริงเอาจัง คงมีผม พี่หมี พี่ต้อ และพวกพี่ๆที่นำทางมา ยืนกระดกเหล้าแก้หนาว กันอย่างออกรสออกชาติ

พรุ่งนี้มาต่อครับ ขอไปดูอาเจน ซะหน่อย

ต่อให้พวกเด็กๆ ตกกันไปก่อน ผมบอกขณะที่กระดกเหล้าเข้าปาก

ปลามันกิน แก่งบน พี่ต้อเปรยต่อมาหลังจากรับเอาแบนเหล้าจากผมไป

ไม่รู้เหลี่ยม ไม่กินหรอก พี่หมีสำทับมาอีกที ก่อนที่จะยกแบนเหล้าจากพี่ต้อขึ้นจิบ

ถ้ามัวยืนกินเหล้าแบบนี้ แล้วกับข้าวกลางวันจะเอาที่ไหน ฮ่าฮ่าฮ่า  พี่เต้ยแซวมาหลังจากยกแกลลอนเหล้าออกจากปาก

                           

กลุ่มขี้เมา ยืนมองเพื่อนๆหลายๆคนที่ออกเดินตีเหยื่อตามหาปลาตัวแรกของทริป อย่างสบายอารมณ์ 
จานเป็ดเดินไปทางซ้ายกับเจ๊บิค  แมวกับกอล์ฟ ตกอยู่ตรงที่จอดรถ พี่โก้เ เขตต์ พี่เอฟ ออกเดินไปตามทางไกลสุดสายตา

สภาพหมายสวย... น้ำแห้งลงไปจากครั้งก่อนมาก..

ของขวัญสำหรับผู้มาเยือน ธรรมชาติอันสวยสดงดงาม

วงเหล้ายังคงสนุกสนานชื่นใจเหมือนเดิม ผมกินเหล้ากับพวกนี้มากมายหลายครั้ง แต่ในทุกๆครั้งๆที่ดื่มเหล้าเรื่องเก่าๆยังคงวนเวียนมาฉายซ้ำ
ให้มีเสียงหัวเราะออกมาจากวงสนทนาได้ทุกครั้ง 

- พี่ทิด พี่ชายคู่ใจผมเกือบฮาไม่ออก พวกเกือบนั่งทับหมามุ่ยช่อเบ่อเร่อ ฮ่าฮ่าฮ่า...!

ไม่นานกว่าอาการมึนเริ่มออกลาย  The Cat แมวพเนจร ถือกระสูบป่า ตัวน้อยมาอวดโฉม ถึงแม้จะเล็กแต่ก็รอดแห้วเป็นคนแรก

ที่แก่งงาช้าง ตัวขนาดแขนทั้งนั้น

เล็กๆก็เกือบๆสองโล - พี่เต้ยกับพี่โจ คู่หู คู่ฮา ประจำทริปพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน เหมือนเอาน้ำมันราดลงบนกองไฟ

ไป ออกเดินทาง เสียงใครต่อหลายคน บอกออกมาหลังจากได้ยินคำบอกเล่าเรื่องแก่งงาช้าง

แก่งงาช้าง กำแพงเมืองจีน ความสวยงามที่ผมโหยหา คราวที่แล้วหลังจากกลับไป ผมนอนฝันถึงแก่งงาช้าง กำแพงเมืองจีน อยู่สามคืน ตัวกลับมาแต่หัวใจยังไม่กลับ ความสวยงามของธรรมชาติที่ตราตรึงจิตใจและวิญญาณของผม ความโหยหาและถวิลหวล ภายในจิตใจของผมร่ำร้องที่จะกลับมาเยือนอีกครั้งตลอดเวลา

เขต พับฐาน

ปลากรูอยู่ไหน

กล๊อฟ..

ก่อนออกรถจากแก่งยาว มีเรื่องเฮฮานิดหน่อย ตามประสา Pla-Game  เจ๊บิคหายตัวไป
พวกเราช่วยตะโกนเรียก กู่ร้องเท่าไรก็ไม่มีเสียงตอบ กู่ก้องตะโกนร้องเรียกชื่อเท่าไรก็ไม่โผล่ออกมา
หลายคนเริ่มเป็นห่วง กลางป่าดิบไพรเถื่อน และสายน้ำที่ไว้ใจไม่ได้

เจ๊บิค วู้ว เฮ้ย อยู่ไหนวะ โป๊งเหน่ง ปุ๊งหนุ่ง เสียงจากคนเกือบสิบคนร้องเรียก คนคนเดียว ...เงียบ ไม่มีเสียงตอบ พวกเพื่อนๆบนรถเริ่มสอดส่ายสายตามองหา

มันคง ดำน้ำกินปลา
                         
มันคง ซุ่มกินไก่ป่า

ผมว่า คงเจอซากเน่า เลยแวะกิน

พี่ว่า นอนอ้าปากอาบแดด

หลายเสียงเริ่มวิจารณ์สถานการณ์แตกต่างกันออกไป เสียงวิเคราะห์เสียงสุดท้ายยังไม่ทันเงียบลง เสียงพุ่มไม้ไหวดังขึ้น  คนที่พวกเราบ่นถึงก็เดินออกมา
...... (มันคงได้ยินเสียงวิจารณ์จากเพื่อนเลยอดไม่ไหว จะแอบสักหน่อยเลยต้องออกมา)

เส้นทางลูกรังแดงตัดผ่านช่องเขาขึ้นเป็นแนวชันราวๆ 70 องศา ความสนุกของการเดินทางด้วยเส้นทาง Off Road

เริ่มออกรสชาติเมื่อเลยแก่งยาวขึ้นไปจนใกล้ถึงโป่งลึก  จุดหมายปลายทางแห่งแรกที่เราจะเริ่มภาระกิจทำบุญกันที่นั่น 

เสียงหัวเราะ เสียงกระเซ้าเย้าแหย่เริ่มดังมากขึ้นเมื่อพวกเราใกล้จุดหมายเข้าไปทุกที สองข้างทางเริ่มเห็นไร่กล้วย

พืชผักต่างๆนาๆที่เพาะปลูกสอดแทรกกันอย่างเป็นระเบียบในไร่ของพวกกระหร่าง ป่าบนแห่งนี้

เด็กๆหลายคนออกวิ่งตามคาราวานรถของเราเมื่อเข้าใกล้เขตโรงเรียน เริ่มมีจำนวนมากขึ้นทุกที

วันนี้วันเด็ก เสาร์ที่ 2 ของเดือน มกราคม ของทุกๆปี เป็นวันเด็กแห่งชาติประจำ  ชาติไทย

คุณครูลั่นระฆังเป็นสัญญาณให้เด็กๆมารวมตัวกันที่โรงเรียน อาคารไม้หลังคามุงสังกระสีปลูกแบบเพิงพัก

มีกระดานดำกระดานใหญ่กระดานเดียว  เท่าที่ผมดู คงจะเรียนรวมกันหมดทุกอายุ ทุกชั้นปี