...ว่ากันว่า สรรพชีวิตทั้งมวล ล้วนเริ่มจากทะเล  จากเซลล์เดียว พัฒนาจนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความซับซ้อนอย่างที่เห็นกันทุกวันนี้
  ทรัพยากรที่มีอยู่บนโลก ย่อมมีจำกัด เมื่อสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ ผงาดขึ้นครองความเป็นจ้าวแห่งห่วงโซ่อาหารเพิ่มจำนวนมากขึ้น ย่อมส่งผลกระทบทั้งโดยตรงและโดยอ้อมแก่ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมบนโลก
  ...ทรัพยากรในทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลมีอยู่เหลือเฟือก็น่าจะเป็นความจริงเพียงแค่ในอดีต แต่ปัจจุบันถูกมนุษย์นำมาใช้อย่างสุรุ่ยสุร่ายและกอบโกยอย่างไม่คิดถึงวันข้างหน้า
  ปะการัง แหล่งอาศัยของสัตว์น้ำใหญ่น้อยถูกทำลายด้วยน้ำมือของสิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรค่าแก่การเรียกว่ามนุษย์จนเกือบหมดสิ้นไปจากท้องทะเลไทย ผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้น...น้อยคนนักที่จะตระหนักถึงมัน  ความสมดุลย์ของห่วงโซ่อาหารถูกทำลายพินาศ และมิเพียงแต่สัตว์น้ำเท่านั้นที่เดือดร้อน  แต่มนุษย์ที่ต้องพึ่งพาสัตว์น้ำเพื่อเป็นอาหารย่อมได้รับผลกระทบตามไปด้วย
  ปะการังเทียม เป็นสิ่งที่เราสามารถหยิบยื่นความสมดุลย์กลับคืนสู่ท้องทะเลได้ดีในระดับที่น่าพอใจ แต่จะประสบความสำเร็จแค่ไหนนั้นย่อมขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆด้าน
  พี่อุดมชัย หรือพี่เว็บของพวกเรา ได้เสนอความคิดเรื่องการทำปะการังเทียมโดยขอความเห็นจากพวกเรา ซึ่งผลที่ได้รับนั้นน่าประทับใจเกินคาด  เสียงตอบรับและความร่วมแรงร่วมใจที่แสดงออกมาจะนำไปสู่หนทางสว่างของท้องทะเลไทยในวันข้างหน้าอย่างแน่นอน... ผมเชื่อเช่นนั้น 

  เสาร์ที่ 26 กรกฎาคม 2546  เวลา 22.33 น.

  คณะของพวกเราส่วนหนึ่ง ในโครการปะการังเทียมกำลังออกไปสำรวจหมายซากเรือป๋าจ๋า เพื่อยืนยันตำแหน่งที่ชัดเจนในการวางปะการังเทียมวันรุ่งขึ้น

ซ้ายมือคือพี่ G  ซึ่งนอกจากรับอาสามาช่วยในโครงการนี้แล้วยังเป็น Dive Master ให้กับพี่เนตรด้วย

  23.20 น.  หลังจากวนหาตำแหน่งที่มาร์กไว้ในGPS ครู่ใหญ่เราก็ได้ตำแหน่งที่แน่นอนของซากเรือป๋าจ๋า

  23.23 น.  ซากเรือปรากฎบนหน้าจอ Sounder อย่างไม่ชัดเจนนักเนื่องจากซากได้แตกไปแล้ว

  ตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนเริ่มปฏิบัติการณ์ "Night dive"

  นักประดาน้ำ 4 ท่านนี้ มีอยู่ 1 ที่ดำได้สี่เมตร อิอิอิ ทายซิใครเอ่ยยยย ??