สัตว์ทะเล ที่เป็น อันตรายที่พบในน่านน้ำไทย

กุ้งมังกร (Lobster)
กุ้งมังกรหรือกุ้งหัวโขนหรือกุ้งหนามเป็นกุ้งทะเลขนาดใหญ่ มักพบอาศัยอยู่ตามแนวปะการัง เปลือกที่คลุมหัวและอกมีลักษณะแข็งและมีหนามกระจัดกระจายทั่วไป โดยเฉพาะบริเวณฐานหนวด มีหนามยาวและแข็งหากจับกุ้งชนิดนี้โดยไม่ระมัดระวัง ก็อาจถูกหนามแทงจนเกิดบาดแผลได้

ปู (Crabs)
                      ปูเป็นครัสเตเซียนที่วิวัฒนาการจากกุ้ง โดยมีส่วนท้องลดขนาดลงและพับอยู่ใต้อกปูมีขาเดิน 5 คู่ คู่แรกเปลี่ยนแปลงไปเป็นก้านหนีบใช้ในการจับเหยื่อและป้องกันตัว ปูส่วนใหญ่มีก้ามแข็งแรง สามารถใช้หนีบศัตรูให้บาดเจ็บได้ โดยเฉพาะปูทะเล ปูม้า และปูใบ้ขนาดใหญ่ การจับปูเหล่านี้จึงต้องระมัดระวังโดยเฉพาะปูที่ยังมีชีวิตและถูกแก้มัดออกแล้ว ตลอดจนปูใบ้ที่มีเปลือกแข็งแรง ก้ามแข็งแรงมาก เมื่อหนีบแล้วจะไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ อย่างไรก็ตาม อันตรายจากปูหนีบนั้นยังไม่ร้ายแรงเท่ากับการรับประทานปูมีพิษ เช่นเดียวกับแมงดาไฟ ซึ่งอาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ ตัวอย่างปูมีพิษได้แก่ ปูใบ้แดง (Artergatis intergerrinus) ปูใบ้ลาย (Lophozozymus pictor) เป็นต้น

ปูใบ้หลังเต่า  ครับ อันนี้ก็อันตราย นะครับ

ดาวหนาม (Clown-of-thorn Sea Star)
                      ดาวหนามหรือดาวมงกุฎหนามเป็นดาวทะเลชนิดหนึ่งที่มีแขนงจำนวนมาก ตามผิวลำตัวมีหนามยาวประมาณ 1 นิ้ว อาศัยอยู่ตามแนวปะการังโดยกินโพลิปปะการังเป็นอาหาร นอกจากผลกระทบต่อระบบนิเวศในแนวปะการังแล้วดาวหนามยังเป็นอันตรายต่อนักท่องเที่ยวและชาวประมงที่ดำน้ำอยู่บริเวณปะการังด้วย เพราะหากเหยียบลงไปบนตัวดาวหนามแล้วจะทำให้เกิดบาดแผลได้รับความเจ็บปวด

แมงดาทะเล (Horse-shoe Crab)
แมงดาทะเลเป็นสัตว์ทะเลโบราณที่ยังคงเหลืออยู่ในโลกปัจจุบันเพียง 4 ชนิด และมีอยู่ 2 ชนิดที่พบในทะเลไทย คือ แมงดาจานหรือแมงดาหางเหลี่ยม (Tachypleus gigas) และแมงดาถ้วยหรือแมงดาหางกลม (Carcinoscorpiu srotundicauda) ทั้งสองชนิดมีความเป็นอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน โดยแมงดาจานอาศัยอยู่ตามพื้นทะเล วางไข่ตามริมชายฝั่งที่เป็นดินทราย ส่วนแมงดาถ้วยอาศัยอยู่ตามพื้นทะเลที่เป็นดินโคลนและลำคลองในป่าชายเลน เท่าที่มีรายงานในประเทศไทย เฉพาะแมงดาหางกลมเท่านั้นที่อาจเป็นพิษ และเรียกชื่อแมงดาที่เป็นพิษนี้ว่า แมงดาไฟหรือเหรา (อ่านว่า เห-รา) จนบางครั้งทำให้เข้าใจสับสนว่า เหรา เป็นแมงดาชนิดที่สามจากคำบอกเล่ามักอธิบายถึงลักษณะของเหราว่าตามลำตัวมีขนยาวที่นักอนุกรมวิธานได้ศึกษาแน่ชัดแล้วว่า แมงดาไฟ หรือ เหรา ก็คือแมงดาหางกลมบางตัวนั่นเอง แต่การเป็นพิษนั้นจะเกิดเฉพาะช่วงเดือนธันวาคม-มีนาคม เหตุที่แมงดาถ้วยมีพิษเป็นบางช่วงนี้ สันนิษฐานได้ว่าช่วงเวลาดังกล่าวอาจมีการเจริญแพร่พันธุ์อย่างรวดเร็วจนเกิดการสะพรั่งของแพลงค์ตอนบางชนิดในกลุ่มไดโนแฟลกเจลเลต เช่น (Gonyoulax catenella) ที่สร้างสารพิษแล้วแพลงค์ตอนชนิดดังกล่าวถูกกินโดยหอยหรือหนอนซึ่งเป็นสัตว์หน้าดิน เมื่อพิษเข้ามาสะสมในหอยหรือหนอนแล้วถูกกินโดยแมงดาทะเล พิษจึงสะสมอยู่ในเนื้อและไข่ของแมงดาถ้วย เมื่อคนรับประทานแมงดาถ้วยตัวที่มีสารพิษสะสมอยู่ จึงทำให้เกิดเป็นพิษขึ้นมาได้ แม้ว่าไข่หรือเนื้อที่รับประทานจะได้ปรุงให้สุกแล้วก็ตาม และหากเหยียบย้ำโดนหางของแมงดาทะเลจะทำให้ได้รับบาดเจ็บจากการโดนตำ

เม่นทะเล (Sea Urchin)
                      เม่นทะเลเป็นสัตว์มีหนวดตามผิวลำตัวเช่นเดียวกับดาวทะเล แต่เม่นทะเลมีหนามยาวจำนวนมาก ชนิดที่พบค่อนข้างชุกชุมในแนวปะการังของชายฝั่งทะเลไทยคือเม่นดำหนามยาว (Diadema setosum) มีหนามขนาดยาวอยู่รอบตัว การท่องเที่ยวเดินใต้ทะเลในบริเวณที่มีเม่นทะเล คลื่นอาจซัดให้โยนตัวไปเหยียบย่ำเม่นทะเลได้ หนามของเม่นทะเลมักหักเปราะฝังอยู่ในผิวหนัง ซึ่งไม่สามารถบ่งออกได้อย่างหนามเล็กๆหรือหนามจากพืช การแก้ไขเมื่อถูกหนามเม่นตำคือการทุบอย่างเบาๆ เพื่อให้หนามเม่นแตกเป็นชิ้นขนาดเล็ก ร่างกายจะสร้างสารออกมาย่อยสลายหนามของเม่นได้เองภายใน 1-2 สัปดาห์ อย่างไรก็ตาม เม่นทะเลบางชนิดมีต่อมน้ำพิษเมื่อถูกหนามเม่นตำแล้ว น้ำพิษยังอาจเข้าสู่ร่างกายทำให้เกิดอาการอักเสบ บวมแดง เจ็บปวดและเป็นไข้ได้ นอกจากหนามที่แหลมคมแล้ว เม่นยังมีโครงสร้างพิเศษที่เรียกว่า เพดดิเซลลาเรีย (pedicellariae) กระจัดกระจายแทรกอยู่ระหว่างหนาม ตรงปลายมักมี 3 แฉกคล้ายคีม ซึ่งทำหน้าที่เก็บเศษอินทรีย์และจุลินทรีย์ออกจากผิวลำตัวในหนามเม่นบางชนิดเพดดิเซลลาเรียมีต่อมน้ำพิษอยู่ด้วย อันตรายจากเม่นทะเลจึงไม่มีเฉพาะหนามเพียงอย่างเดียว

พวกที่กัดได้ (Snapper) ได้แก่ งูทะเล(Sea snake) ปลาไหลมอเล่ย์ (Moray eel) ปลาฉลาม (Sharks) ปลาหมึกยักษ์ที่เรียกว่า Blue-ringe Octopus) เป็นต้น ซึ่งพิษมีผลต่อระบบประสาทอยู่ในต่อมน้ำลายทำให้ผู้ที่ถูกกัดมีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ช็อค และอาจทำให้เสียชีวิตได้ เพื่อให้เข้าใจและตระหนักถึงอันตรายที่อาจได้รับจากสัตว์ทะเล ตัวอย่างสัตว์ทะเลชนิดต่าง ๆ พร้อมอธิบายถึงอันตรายที่จะได้รับ ดังนี้

งูทะเล (Sea Snakes)
                      งูทะเลมีลักษณะแตกต่างจากงูบกคือลำตัวส่วนท้ายแบนทางด้านข้างจนถึงปลายหางมีลักษณะคล้ายใบพาย เพื่อใช้สำหรับว่ายน้ำ งูทะเลทุกชนิดมีพิษอยู่ที่เขี้ยวในปาก บางชนิดว่ายน้ำเหมืออย่างปลา และบางชนิดอาจขึ้นมาวางไข่บนชายฝั่งเช่นเดียวกับเต่าทะเล พิษของงูทะเลมีอันตรายร้ายแรงมาก แม้จะถูกนำขึ้นมาบนบกแล้วก็ไม่ควรใช้มือจับ การเดินไปตามแนวปะการังควรใส่รองเท้ายางหุ้มข้อ รวมทั้งงูที่ตายแล้วก็ต้องระมัดระวังพิษจากเขี้ยวที่ยังสามารถออกฤทธิ์ได้ น้ำพิษจากงูทะเลมีผลโดยตรงต่อระบบกล้ามเนื้อ ปัสสาวะของผู้ป่วยจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ภายในเวลา 3-5 ชั่วโมง เนื่องจากเม็ดสีถูกปล่อยออกมาจากเซลล์กล้ามเนื้อที่ถูกทำลาย ระบบหายใจขัด หรือการทำงานของหัวใจล้มเหลว  ( งูทะเล มีมากมายหลายชนิดครับ เพื่อนๆ )

ปลาไหลมอเล่ย์ (Morey Eel) 
                      ปลาทะเลในแนวปะการังหลายชนิดเป็นสัตว์กินเนื้อ และมีฟันแหลมคม โดยเฉพาะปลาไหลมอเล่ย์ซึ่งซ่อนตัวอยู่ตามโพรงหินปะการังและโผล่หัวออกมาเฝ้าระวังเหยื่อหรือศัตรู หากนักท่องเที่ยวว่ายน้ำผ่านบริเวณที่ปลาอาศัยอยู่ ปลาก็อาจพุ่งตัวออกมาฉกกัดคล้ายงูได้ แม้ว่าปลาไหลมอเล่ย์จะไม่มีเขี้ยวพิษอย่างงูทะเล แต่เมือกในปากของปลาก็มีพิษอ่อนๆ

ฉลาม (Sharks)
                      ปลาฉลามเป็นปลาที่คนโดยทั่วไปเข้าใจว่าเป็นสัตว์ดุร้าย หรือเป็นปลากินคน ความจริงแล้วปลาฉลามเป็นสัตว์กินเนื้อพวกหนึ่ง ซึ่งมีฟันแหลมคมไว้ล่าเหยื่อเป็นอาหารแต่ก็มีบ่อยครั้งที่ปลาฉลามขนาดใหญ่อาจเข้าจู่โจมกัดนักประดาน้ำหรือผู้คนที่เล่นน้ำอยู่ตามชายหาดซึ่งเป็นโดยธรรมชาติของปลา การหลีกเลี่ยงอันตรายจากการถูกปลาฉลามกัดจึงควรป้องกันไว้ก่อน เช่น ไม่ว่ายน้ำแยกตามลำพัง หรือทำให้ฉลามได้รับความตื้นตกใจ เช่น กลุ่มของฉลามหูดำ ซึ่งพบได้ทั่วไปในน่านน้ำไทย

หมึก (Cephalopod)
                      หมึกเป็นมอลลัสพวกหนึ่งที่มีวิวัฒนาการสูงกว่าหอยโดยสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว สามารถไล่ล่าสัตว์อื่นกินได้ ลำตัวไม่มีเปลือกหนวดของหมึกสายมี 8 เส้น ซึ่งเปลี่ยนแปลงมาจากเท้าของหอย ภายในปากของหมึกมีขากรรไกรแข็งซึ่งใช้ขบกัดเหยื่อ ดังนั้นการจับหมึกด้วยมือขณะที่หมึกยังมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมึกสาย สามารถกัดทำให้บาดเจ็บได้ ยิ่งไปกว่านั้นหมึกสายบางชนิด เช่น หมึกสายวงน้ำเงิน (Hapalochlaena naculosa) ซึ่งอาศัยอยู่ตามแนวปะการัง มีต่อมน้ำพิษที่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตได้

แม่เพรียง (Clam Worm)
                      แม่เพรียงเป็นหนอนปล้องที่มีลำตัวเรียวยาว บางชนิดอาจยาวถึง 2 เมตร อาศัยอยู่ตามแนวปะการังใต้ซอกหินหรือบางชนิดอยู่ตามป่าชายเลน บริเวณส่วนหัวของแม่เพรียงมีปากและขากรรไกรลักษณะคล้ายเขี้ยวอยู่ในปาก ซึ่งใช้สำหรับฆ่าเหยื่อหรือคาบจับอาหาร แม่เพรียงจึงอาจใช้เขี้ยวกัดทำให้ได้รับบาดเจ็บ ปวด เช่นเดียวกับผึ้งต่อย แม้โอกาสจะถูกกัดมีน้อยมากก็ตาม

พรมทะเล หรือซูแอนทิด (Zoanthid)
                      พรมทะเลเป็นสัตว์จำพวกดอกไม้ทะเลขนาดเล็ก หนวดมีขนาดสั้น ลำตัวมักเป็นท่อนยาว และอาศัยอยู่รวมกันเป็นโคโลนี โดยมีส่วนฐานเชื่อมต่อถึงกันได้ ตามปกติพรมทะเลไม่มีพิษในแง่การสัมผัสเพราะนีมาโตซีสมีพิษอ่อนมาก แต่มีพรมทะเลบางชนิดของสกุล Palythoa มีสารพิษที่ชื่อว่าพาลิทอกซิน (palytoxin) ซึ่งมีฤทธิ์ต่อระบบหัวใจ สารชนิดนี้นับเป็นสารที่มีพิษร้ายแรงที่สุดในสัตว์ทะเลยิ่งกว่าพิษจากปลาปักเป้า ในฮาวายนำมาใช้เป็นยาพิษอาบปลายธนูด้วย ดังนั้นการที่นักท่องเที่ยวอยู่ในบริเวณที่มีพรมทะเลอาศัยอยู่จำนวนมากจึงไม่ปลอดภัย

ทากทะเล (Sea Sliug)
                      ทากทะเลเป็นสัตว์จำพวกหอยกาบเดี่ยวที่ไม่มีเปลือก ลักษณะอ่อนนุ่มและมักมีช่อเหงือกยื่นพ้นลำตัวเพื่อหายใจ ทากทะเลส่วนใหญ่อาศัยอยู่ตามแนวปะการังหรือพื้นทะเลบริเวณที่มีสาหร่ายและฟองน้ำชุกชุม ส่วนใหญ่มักมีสีสันสวยงาม การที่ทากทะเลไม่มีเปลือกหุ้มลำตัวนี้เองจึงทำให้มีการปรับตัวโดยการสร้างเมือกพิษออกมาเป็นอันตรายต่อสัตว์ที่อยู่ใกล้เคียง หรือบางชนิดปล่อยสารสีม่วงออกมาเพื่อการพรางตัว ทำให้ศัตรูตกใจ..

หอยเต้าปูน (Cone Shell)
                      หอยเต้าปูนเป็นหอยกาบเดี่ยวพวกหนึ่งที่ล่าสัตว์อื่นจับกินเป็นอาหาร ลักษณะเปลือกเป็นรูปกรวยคล้ายถ้วยไอศกรีมโคน (cone) ส่วนใหญ่มีเปลือกหนา ด้านหน้าของลำตัวมีไซฟอนยื่นออกไปยาว และมีงวงยื่นอยู่ทางด้านใต้ของไซฟอนด้วย ตรงปลายงวงของหอยเตาปูนนี้เองมีฟันแหลมคล้ายลูกธนู ซึ่งหอยใช้แทงเพื่อฆ่าเหยื่อ หอยเต้าปูนบางชนิดมีต่อมน้ำพิษร้ายแรง เท่าที่มีรายงานในต่างประเทศมีไม่น้อยกว่า 10 ชนิดที่เคยต่อยคนทำให้เสียชีวิตมาแล้ว
                      หอยเต้าปูนมีพิษที่พบในน่านน้ำไทยมีอยู่หลายชนิดด้วยกัน ชนิดที่พบได้บ่อย เช่น หอยเต้าปูนลายผ้า (Cone textile) หอยเต้าปูนลายแผนที่ (Conus geographus) หอยเต้าปูนลายหินอ่อน (Conus marmoreus) หอยเต้าปูนจักพรรดิ์ (Conus iperialis)

ปลากระเบนไฟฟ้า (Electric ray)
                      ปลากระเบนไฟฟ้ามีลำตัวแบนค่อนข้างกลม มีอวัยวะผลิตกระแสไฟฟ้าประกอบด้วยเซลล์รูปหกเหลี่ยมเรียงซ้อนกันเป็นกลุ่ม ตั้งอยู่ทางด้านข้างของตาถัดไปทางครีบอก ภายในมีสารเป็นเมือกคล้ายวุ้น ทำหน้าที่เป็นตัวผลิตกระแสไฟฟ้าโดยด้านบนเป็นขั้วบวก ด้านล่างเป็นขั้วลบ กระแสไฟฟ้าจะวิ่งจากด้านล่างขึ้นไปด้านบนโดยอยู่ในการควบคุมของสมอง การช็อตหรือการปล่อยกระแสไฟฟ้าเกิดขึ้นเมื่อได้รับการกระตุ้นหรือการถูกรบกวน ซึ่งปลาจะใช้เพื่อการล่าเหยื่อหรือทำร้ายศัตรู ดังนั้นหากไปเหยียบโดนปลากระเบนไฟฟ้าที่หมกตัวอยู่ กระแสไฟฟ้าที่ปล่อยออกมามักมีกำลังไฟฟ้าประมาณ 40-100 โวลท์ ซึ่งอาจทำให้เกิดอาการชาได้

นอกจากนี้ยังมีสิ่งมีชีวิตบางชนิดที่ทำให้เกิดอาการเจ็บปวด แสบคัน คล้ายกับแตนทะเลกัด ซึ่งสันนิษฐานว่าอาจเป็นกลุ่มของสัตว์ทะเลขนาดเล็กกลุ่มแตนทะเล แต่ยังไม่มีรายงานระบุแน่ชัดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดใด ดังนั้นจึงควรทำการศึกษาวิจัยให้ทราบถึงชนิดและความเป็นพิษของสิ่งมีชีวิตกลุ่มนี้ต่อไป

ฟองน้ำ (Sponge)

ปะการังไฟ (Fire coral
ปะการังไฟมีลักษณะคล้ายกับปะการัง แต่เป็นสัตว์แตกต่างกัน ปะการังไฟเป็นญาติของดอกไม้ทะเล และแมงกะพรุน มีเข็มพิษรุนแรง หากโดนเข้าไปจะเจ็บปวดมาก

          ปะการังไฟไม่มีสาหร่ายอยู่ในเนื้อเยื่อ จึงไม่สามารถสังเคราะห์แสงได้ พวกเขาจับแพลงก์ตอนจากน้ำกินเป็นอาหาร

          พวกเราควรจดจำลักษณะปะการังไฟ และพยายามหลีกเลี่ยงอย่าเข้าไปใกล้พวกเขา เพราะมีพิษที่รุนแรง แต่ถ้าโดนเข้าไป สามารถรักษาได้โดยใช้น้ำส้มสายชูราดแผล เพื่อหยุดการทำงานของเข็มพิษ

ดอกไม้ทะเล (Sea anemone)
ความสวยของดอกไม้ทะเล ใครจะรู้ ว่ามันก็มีพิษด้วย แต่ ปลาที่อาศัยอยู่กับดอกไม้ทะเลนั้น ต่างอยู่กันอย่างสันติ
เอื้อประโยชน์แก่กันปลาจึงไม่ได้รับพิษ จากดอกไม้ทะเลแต่ มุนษย์เราๆท่านๆนี่ซิ คงหนีไม่พ้นถูกพิษของดอกไม้ทะเล
บางชนิดทำให้เกิดเป็นผื่นแดง บางชนิด คัน อันนี้ก็ พึงระวังไว้ เมื่อเวลาไปดำน้ำ นะครับ

ดาวขนนก (Feather star)
เป็นสัตว์ในกลุ่มเดียวกับดาวทะเล มันว่ายน้ำได้ด้วยนะ แต่ไม่เคยเห็นเหมือนกัน คงดูหยุกหยุยน่าดู
ความทรงจำเกี่ยวกับดาวขนนกมีไม่มากครับ รู้แต่ว่าสีสันล่อตาล่อใจ เจอทีไร ถ่ายมาทุกที
เคยเจอดาวขนนกลอยตามน้ำมาติดเว็ทสูทด้วยนะ ขึ้นมาบนเรือแล้วยังติดหนึบ ต้องมาค่อยๆนั่งแกะแล้วโยนกลับลงน้ำไป

ปลาขี้ตังเบ็ดฟ้า วงศ์ปลานี้ ( Family Acanthuridae)
ปลาขี้ตั้งเบ็ดเป็นปลาที่ทำหน้าที่ควบคุมปริฒาณสาหร่ายในเเนวปะการังหลายชนิดกินสาหร่ายทั้งสาหร่ายเคลือบและสาหร่ายขนาดใหญ่ที่มีลักษณะเป็นต้น รูปร่างของปลาวงศ์นี้ ส่วนใหญ่แล้วเป็นแบบยาวและแบนด้านข้างแต่ลักษณะโดดเด่นคือ  หนามบริเวณโคนหาง(Scalpel)  ซึ่งเป็นลักษณะเด่นที่ใช้จำแนกในระดับกลุ่มและเป็นที่มาของชื่อวงศ์ปลา ชนิดนี้

ส่วนสัตว์ทะเลชนิดอื่นๆ ที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้นสามารถทำให้เกิดอันตรายได้ถ้าหากนักท่องเที่ยวไปพบและทำให้มันตกใจ และสัตว์ทะเลบางชนิดอาจพบได้เฉพาะบางช่วงเท่านั้น เช่น แมงกะพรุน เป็นต้น เวลาเจออยู่ตามชาดหาดก็ อย่าไปเล่นมันนะครับ

สัตว์ทะเลที่เป็นอันตรายต่อนักท่องเที่ยวบริเวณเกาะล้าน และเกาะสาก จังหวัดชลบุรี
          การท่องเที่ยวประเภทเดินใต้ทะเล นักท่องเที่ยวสามารถได้รับอันตรายจากสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ง่ายกว่าการท่องเที่ยวประเภทอื่นๆ สำหรับพื้นที่บริเวณเกาะล้าน และเกาะสาก สามารถพบสัตว์ทะเลชนิดเด่นได้หลายชนิด ที่สามารถทำให้เกิดอันตรายกับนักท่องเที่ยวประเภทเดินใต้ทะเลได้ เช่น
                  - ฟองน้ำ (Sponge)
                  - ปะการัง (Coral)
                  - ดอกไม้ทะเล (Sea anemone)
                  - พรมทะเล (Zoanthid)
                  - เม่นทะเล (Sea urchin)
          ส่วนสัตว์ทะเลชนิดอื่นๆ ที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้นสามารถทำให้เกิดอันตรายได้ถ้าหากนักท่องเที่ยวไปพบและทำให้มันตกใจ และสัตว์ทะเลบางชนิดอาจพบได้เฉพาะบางช่วงเท่านั้น เช่น แมงกะพรุน เป็นต้น

ผักบุ้งทะเลเป็นพืชที่มีเถาเลื้อย ลำต้นทอดไปตามยาวบนพื้นดิน ใบเป็นรูปหัวใจ ปลายเว้าเข้าหากัน ใบมีลักษณะหนา ดอกเหมือนดอกผักบุ้งมีผลเล็กกลม
อันนี้ ไม่อันตราย แต่เป็น ยาดีนะครับ ..............อ่านสักนิด...
ใบผักบุ้งมีใบผักบุ้งทะเลมีน้ำมันหอมระเหย (Essential oil) มีกรดอินทรีย์ และมีสารอื่นๆ
มีฤทธิ์แก้อาการแพ้ พบว่ามีฤทธิ์ต่อต้านฮีสตามินและยับยั้งพิษของแมลงกะพรุนได้

การใช้ผักบุ้งทะเลรักษาอาการแพ้ อักเสบ แมลงสัตว์กัดต่อย  (โดยเฉพาะพิษของแมงกะพรุน)
ทำได้โดยการเอาใบและเถาผักบุ้งทะเลมา 1 กำมือ 
ล้างให้สะอาดแล้วเอาไปโขลกจนละเอียด
คั้นเอาน้ำทาในบริเวณที่เกิดอาการบวมแดงบ่อยๆ
ทาวันละ 2-3 ครั้ง เช้า กลางวันและเย็นจนอาการหาย