Lure & Fishing
การตกปลาด้วยเหยื่อปลอมของผม

การตกปลาด้วยเหยื่อปลอมเป็นการพักผ่อนที่ผมชื่นชอบมาก และปลากระพงก็เป็นปลาเกมส์ที่ผมชอบมากที่สุดชอบมากชนิดที่ว่าลืมการตกปลาแบบอื่นๆ ไปเลยไม่ว่าจะเป็นการตกปลาสวาย ปลาบึก ปลาเกล็ด ฯลฯ  ถ้ามีเวลาว่างเมื่อไหร่เป็นต้องออกไปหาเรื่องฟาดเหยื่อปลอมในกล่องของผมซะอย่างนั้น

เนื่องจากผมเป็นมือตกปลามือสมัครเล่นไม่ใช่โปร ไม่เก่งกาจ แต่ผมแค่อยากจะมาแลกเปลี่ยนความรู้ แชร์ประสบการณ์กับเพื่อนๆ ผมเลยจะมาเล่าเรื่องการตกปลาและเหยื่อปลอมในแบบของผมให้ทุกท่านอ่านเพลินๆหรือจะแนะนำเพิ่มเติมก็ขอขอบคุณด้วยละกันนะครับ

การตกปลากระพงด้วยเหยื่อปลอมของผมแบ่งได้ 2 ลักษณะ คือ
1.ตกปลากระพงในหมายธรรมชาติ (บ่อเลี้ยงหอย บ่อเลี้ยงกุ้ง วัง ชายฝั่งทะเล ฯลฯ)
2.ตกปลากระพงในบ่อตกปลา

มาว่ากันที่การตกปลาในหมายธรรมชาติกันก่อนดีกว่าครับ

ตกปลากระพงในหมายธรรมชาติ  ผมยอมรับว่าประสบการณ์ของผมค่อนข้างน้อยกว่าหลายๆท่านเพราะเป็นมือสมัครเล่นและหมายตกปลาธรรมชาติก็มีอยู่น้อยมากที่ตัวผมเองจะเข้าถึงได้  การตกปลาในหมายธรรมชาติของผมจึงไม่ค่อยจะเป็นหมายธรรมชาติเท่าไหร่ และการตกปลาในหมายเหล่านี้ด้วยเหยื่อปลอมส่วนมากผมจะได้ตัวบ้างไม่ได้ตัวบ้างหรือบางทีก็กินแห้วออกบ่อยไป  แต่ถึงยังไงผมก็พอจะมีประสบการณ์อะไรพอมาเล่า กล้อม ๆ แกล้ม ๆ ฟังเพลินๆ กันได้ครับ(ตามประสามือสมัครเล่น)

    การตกปลาในหมายธรรมชาติ  เหยื่อปลอมประเภทที่ผมใช้มีดังนี้
          1.เหยื่อ เจิร์คเบท
          2.เหยื่อผิวน้ำ
          3.เหยื่อกลางน้ำ

        มาที่อันแรก เหยื่อเจิร์คเบท
        เหยื่อเจิร์คเบทที่ผม(เคย)ประสบความสำเร็จในหมายธรรมชาติได้แก่
          1. เหยื่อฮาร์ดเบท   
          2. เหยื่อซอฟท์เบท 

          เหตุผลที่ผมเลือกเหยื่อเจิร์คเบท
          เหยื่อเจิร์คเบทแบบไวเบรชั่นเป็นเหยื่อที่ผมใช้ได้ผลที่สุดกับปลากะพงในหมายธรรมชาติ  ซึ่งอันนี้มาจากประสบการณ์ของผมเท่านั้น  บางท่านอาจจะแย้งว่าเหยื่อแบบอื่นๆได้ผลกว่าอันนี้ไม่ว่ากัน  เพราะมันเป็นประสบการณ์ของผมที่ได้สัมผัสมาจากการไปตกปลาหมายธรรมชาติแถวมหาชัย สมุทรสงคราม ฉะเชิงเทรา  และตามบ่อเลี้ยงกุ้ง บ่อเลี้ยงหอย บ่อเลี้ยงปลา เท่าที่ผมเคยมีโอกาสสัมผัส ก็ปรากฏว่า เจ้าเหยื่อเจิร์คเบทเป็นเหยื่อที่ช่วยให้ผมได้ตัวใต้น้ำมาหลายต่อหลายครั้ง  อาจจะเป็นเพราะแอคชั่น ความสั่นสะเทือนของเหยื่อ และขนาดที่ไม่ใหญ่มาก  ชนิดของเหยื่อที่มีขนาดพอสมเหตุสมผล ทำให้ผมได้ตัวปลากะพงจากหมายธรรมชาติด้วยเหยื่อประเภทนี้มากที่สุด
          แนะนำเกริ่นมาซะขนาดนี้ ทีนี้มาดูกันว่าเหยื่อเจิร์คเบทและไวเบรชั่นที่ผมใช้มีอะไรบ้าง
           
          เหยื่อเจิร์คเบทที่ผมใช้
เหยื่อเจิร์คเบทและไวเบรชั่นที่ผมใช้เป็นของที่ราคาไม่แพงเลยแต่อย่างใดครับ  ไวเบรชั่นในกล่องตกปลาของผมก็มี เบิร์คเล่ย์เฟรนซี่หัวตัดหัวสีเหลือง  ราพาล่าแรททลิ่น(สีปรอทหลังดำ) ราพาล่า ฮัสกี้เจิร์คสีทองเหยื่อวอเตอร์ มอนิเตอร์ของแจคเกิ้ลบรอส  เหยื่อจำพวกมินนาวของโยซูริ เป็นตัวหลัก นอกนั้นก็มีกระดี่เหล็กจากค่ายสยามสปูน กระดี่อรัญหัวแดง หรือ เหยื่อไวเบรชั่น Glassic ของ R2S แต่ถ้าเป็นเหยื่อไวเบรชั่นของญี่ปุ่นอย่าง  Duel Yozuri  Megabass ก็ได้ผลดีครับ แต่ผมไม่ค่อยหยิบมาใช้เพราะถ้าขาดหายไปก็เสียดายแย่เลย   
         
        เทคนิคและวิธีการ
        อันนี้มาจากประสบการณ์ของผมล้วนๆ อาจจะไม่เหมือนวิธีตกปลาในตำราที่ไหน  สำหรับผมแล้วเหยื่อปลอมแบบไวเบรชั่นพวกนี้ผมสามารถใช้ตีในหมายธรรมชาติได้ทั้งวันไม่จำเป็นต้องเลือกเวลาเหมือนเหยื่อประเภทอื่นหรือเหยื่อผิวน้ำ  ไม่ว่าจะเช้า สาย บ่ายเย็น บอกตรง ๆ ว่าผมเคยได้ตกแล้วตัวมาหมดแล้วในทุกช่วงเวลาที่ว่ามาด้วยเหยื่อไวเบรชั่น  (ยกเว้นกลางคืนนะครับที่ผมไม่เคยตกปลาในเวลานี้) เชื่อไหมว่าผมเคยตีเหยื่อไวเบรชั่นในบ่อเลี้ยงกุ้งกับพรรคพวกที่ใช้เหยื่อป๊อบเปอร์ ตีแข่งกันช่วงเย็นที่เขาว่ากันว่าเหยื่อป๊อบเปอร์ช่วงเย็นจะได้เปรียบ  แต่เอาเข้าจริงปรากฏว่าพรรคพวกที่ตีป๊อบเปอร์เสียพนันผมกันหมดทุกคน ทั้งที่ผมตีไวเบรชั่นอยู่คนเดียวแต่กลับได้ตัวปลามากกว่าพรรคพวกอีก 3 คนที่ตีป๊อบเอามารวมกันเสียอีก(ขออนุญาตโม้นิดหน่อยพอเป็นน้ำจิ้ม)
          เทคนิคการตีเหยื่อไวเบรชั่นในหมายธรรมชาติ ผมจะไม่นิยมตีเหยื่อให้ลงลึกถึงหน้าดิน  จะเอาแค่ลึกจากผิวน้ำลงไปสักระดับหนึ่ง อาจะซัก 3-4 ฟุตลงไปจากผิวน้ำ  หรือในระดับกลางน้ำโดยใช้ประสบการณ์ในการหาความลึกด้วยการวัดระยะจากสายที่ออกไปจากรอก  เหตุผลที่ผมไม่นิยมตีเหยื่อในระดับหน้าดินที่ลึกที่สุดในหมายธรรมชาติด้วยเหยื่อไวเบรชั่นก็เพราะว่า  ผมไม่อยากเสี่ยงที่จะสูญเสียเหยื่อปลอมอันเป็นที่รักไปเพราะอุปสรรคใต้น้ำซึ่งผมไม่สามารถคาดเดาได้ว่าใต้น้ำนั้นมันมีอะไรบ้าง      เว้นแต่เรามั่นใจว่าใต้น้ำนั้นไม่มีอะไรจริงก็ไปอย่างแต่การตกปลาด้วยเหยื่อปลอมในหมายธรรมชาติเราจะต้องเดินตีเหยื่อไปทั่วเพื่อขยายขอบเขตการตกปลาของเราและการตกปลาในหมายธรรมชาติของผมแต่ละครั้งผมก็ไม่ได้ไปตกในหมายเดิมๆ ซ้ำ ๆ บ่อย ๆ  ผมจึงไม่สามารถมั่นใจได้ว่าอุปสรรคใต้น้ำจะมีอยู่ตรงนั้นหรือหายไปแล้ว หรืออาจจะมีขึ้นมาใหม่ในตอนไหนก็ได้ 
การตกปลาด้วยเหยื่อเจิร์คเบทของผมนั้น ผมใช้วีธีการที่แสนง่ายแค่ตีเหยื่อออกไปให้เลยเป้าหมายนิดหน่อยแล้วเจิร์คเข้ามา  หรือบางทีก็ลากเฉยๆ ก็ได้  ผมเคยได้ปลากระพงด้วยการลากเหยื่อเฉย ๆ มาก็หลายครั้งเหมือนกันครับ
          หมายธรรมชาติแต่ละแห่งมีความแตกต่างกันในทุกที่  การตีเหยื่อไวเบรชั่นต้องอาศัยประสบการณ์ของเทคนิคเฉพาะตัวเข้าช่วย  แต่เทคนิคที่ผมอยากแนะนำคือการตีเลาะตลิ่งช่วงเวลาเย็น    ผมได้ตัวกระพงด้วยการตีเลาะตลิ่งบ่อยที่สุดคือช่วงเย็นครับซึ่งเป็นไม้เด็ดที่ผมใช้ปราบป๊อบเปอร์มาแล้ว  ผมเคยตีเลาะตลิ่งช่วงเวลาอื่นก็เคยได้ตัวนะครับ แต่ถ้าได้บ่อยที่สุดของผมก็ช่วงเย็นนี่แหล่ะครับ วิธีการที่ผมใช้ก็เล่นไม่ยาก คือตีเหยื่อเลาะตลิ่งด้วยการตีเหยื่อให้ไลน์ขนานกับขอบตลิ่งแล้วด้วยการเจิร์คเหยื่อเบาๆ ให้เหยื่ออยู่ในระดับลึกจากผิวน้ำไม่เกิน 1 - 2ฟุตเน้นว่าอย่าเจิร์คแรง ถ้าจะลากเหยื่อเฉย ๆ
ก็ไม่ผิดกติกาแต่อย่างใด  โอกาสที่จะเจอปลาที่ซุ่มหากินอยู่แถวนั้นเข้าชาร์จเหยื่อที่ดีส่วนมากจะเป็นช่วงเวลาเย็นครับ  เหยื่อที่แนะนำให้เล่นแถวตลิ่งก็จะเป็นเหยื่อเจิร์คตัวเล็ก ๆ เช่น มินนาว  แอลมินนาว  ฮัสกี้เจิร์ค และเหยื่อไวเบรชั่นตัวเล็ก ๆ อย่างแรททลิ่นเป็นต้น 

          เอาล่ะครับ ทีนี้มาพูดถึงเหยื่อเจิร์คเบทตัวต่อมา ที่ผมแนะนำคือเหยื่อซอฟท์เบทหรือปลายางนั่นเอง
       
        เหตุผลที่ผมเลือกเหยื่อซอฟท์เบทปลายาง
          ง่ายมากครับ  เหตุผลที่ผมเลือกเหยื่อยางเป็นเหยื่อสำหรับการตกปลากะพงในหมายธรรมชาติก็เพราะว่าผมเคยลองใช้ตีไม้แรกแล้วดันได้ตัวเลยน่ะสิครับ  อันนี้มาจากประสบการณ์เองผมเคยเจิร์คเหยื่อปลายางหรือบางทีก็กรอสายลากเหยื่อเข้ามาเฉย ๆ แต่ไม่ช้ามาก  คือต้องกรอแบบมีความเร็วในระดับหนึ่งที่รู้สึกว่าปลายคันรับรู้ถึงความสั่นของปลายางแล้วพอดีปลากระพงดันชาร์จเหยื่อเข้าตอนนั้นกระโดดตูมเลยครับ  งานนี้ผมก็เลยจำทริคนี้มาใช้ตลอด    ส่วนมากหมายที่ผมประสบความสำเร็จด้วยเหยื่อยางจะเป็นหมายแบบ บ่อเลี้ยงกุ้ง วัง บ่อเลี้ยงหอยส่วนหมายอื่นๆ นอกจากนี้ผมยังไม่เคยตีปลายางเลย เช่นพวกป่าชายเลนแบบนี้ผมก็ไม่เคยตีปลายางแล้วได้ตัวเหมือนกันครับ
       
เหยื่อซอฟท์เบทที่ผมใช้
            1.ปลายางสตรอม ตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงขนาดไม่เกิน 2 นิ้ว  ผมจะเลือกใช้ปลายางสีเขียว หรือสีเขียวลายบั้ง  แต่ถ้าขนาด 3 นิ้ว ผมจะเลือกใช้สีชมพู
            2. ปลายางคาร์เพนเตอร์ ทรงปลาหมอ สีเขียวกับสีฟ้าของร้านลุงโอ๋
            3. หนอนสีขาวใส่หัวจิ๊กติดพู่สีแดงดำ
                ปลายางที่ผมใช้ทุกตัวจะต้องมีเบ็ดสามทางที่ใต้ท้อง  เพราะโอกาสในการกัดติดของปลาจะมีเยอะกว่าและการตกปลาในหมายธรรมชาติ ผมจะเน้นให้ได้ตัวแบบชัวร์ ๆ เพราะการตกปลาในหมายธรรมชาติใช่ว่าจะมีโอกาสเจอตัวกันได้ง่าย ๆ นะครับ  หลายครั้งที่ออกทริปไปแล้วอาจจะต้องรับประทานแห้วก็มีบ่อย  ถ้าปลาชาร์จเหยื่อเราทั้งทีต้องเน้นชัวร์เอาให้ได้ตัวไว้ก่อนครับ

            เทคนิคและวิธีการ
            เล่นง่ายๆ ไม่ซับซ้อนครับ อย่างแรกก็ตีเหยื่อปลายางให้มันตกลงเลยเป้าหมายที่เราต้องการและคิดว่าน่าจะมีปลาโดยตีเหยื่อลงน้ำเลยเป้าหมายไปสักเมตรหรือ 2 เมตร ปล่อยให้เหยื่อจมถึงพื้นแล้วก็เจิร์ค  (ไม่ต้องกลัวขาดครับเพราะปลายางราคาถูกแล้วผมก็มีเยอะด้วยสิ)  ถ้าบริเวณที่เราตกปลาเป็นเขตที่มีน้ำไม่ลึกมากนัก ผมจะใช้ปลายางตัวเล็กๆ  เจิร์คเหยื่อโดยการกระตุกปลายคันเบาๆ ทิ่มปลายคันลง    แต่ถ้าเป็นหมายที่มีน้ำลึกผมจะเลือกใช้ขนาดปลายาง 2- 3 นิ้ว  และใช้วีธีเจิร์คหรือตวัดปลายคันขึ้นแบบถี่ ๆ เพื่อสร้างความสนใจให้กับปลา    แต่การเจิร์คแบบถี่ๆ นี่จะเมื่อยมือและเสียพลังงานมากหน่อยนะครับ 

            หมายธรรมชาติ หรือหมายที่เป็นบ่อเลี้ยงปลา เลี้ยงหอย เลี้ยงกุ้ง วัง ฯลฯ อะไรพวกนี้ ผมประสบความสำเร็จกับการตกปลากะพงด้วยปลายางไม่มากเท่ากับการตกด้วยเหยื่อไวเบรชั่น ซึ่งอันนี้คงต้องแล้วแต่ประสบการณ์ของใครของมัน และจากประสบการณ์ที่ผมเคยพบ ผมเคยได้ปลากะพงจากการลากปลายางด้วยการหมุนเข้ามาเฉย ๆ  ก็มีครับ แต่การลากเหยื่อด้วยการกรอเฉยๆนี้ผมจะใช้เหยื่อปลายางขนาดไม่เกิน 1 นิ้วเป็นส่วนมาก  เอาปลายางเล็กตีเลาะตลิ่งแล้วลากมาเรื่อย ๆ เฉย ๆ  แบบนี้แหล่ะครับ  แถมบางทีอาจจะมีโอกาสได้เจอปลาล่าเหยื่อชนิดอื่น ๆ ด้วยเช่นกันครับ   
ส่วนการตีหนอนนั้น ผมจะตีหนอนให้เลยเป้าหมายที่ต้องการแล้วหมุนกรอเข้ามาช้าๆ ให้หนอนเดินช้าๆเรี่ย ๆ หน้าดินไปเรื่อย ๆ  แต่ผมได้ปลาจากวิธีการนี้ไม่บ่อยนัก แถมระยะหลังแทบจะไม่ได้ใช้เทคนิคนี้เลย เพราะหมายบางแห่งผมตีไปแล้วหนอนไปติดพวกสตรัคเจอร์ใต้น้ำ      ขาดบ่อยและปลาหลุดง่ายเพราะหนอนจะไม่มีเบ็ด3 ทาง  ดังนั้นหนอนจึงเป็นตัวเลือกอันดับท้ายๆของผมเสมอในการตกปลาหมายธรรมชาติ

          ช่วงเวลาที่ผมเคยได้ปลาจากเหยื่อยางคือช่วงกลางวัน บ่าย และเย็น  ส่วนตอนเช้าอันนี้ผมไม่ทราบจริงๆเพราะยังไม่เคยลองตีเหยื่อยางในหมายธรรมชาติในตอนเช้าเลย  เพราะส่วนมากผมจะไม่ค่อยมีเวลาตกปลาในช่วงเช้า หรือถ้าบางครั้งผมเกิดมีโอกาสตกช่วงเช้า เหยื่อผิวน้ำอย่างป๊อบเปอร์จะเป็นตัวเลือกแรก ๆ ของผมมากกว่าครับ

เอาล่ะครับ การตกปลาด้วยเหยื่อเจิร์คเบทในหมายธรรมชาติก็จบไปแล้ว ทีนี้มาว่ากันด้วยเรื่องของเหยื่อปลอมผิวน้ำในหมายธรรมชาติกันบ้างดีกว่าครับ

การตกปลาหมายธรรมชาติด้วยเหยื่อผิวน้ำ

ในหมวดของเหยื่อผิวน้ำจะแบ่งเป็น 2 ประเภทคือ
1.เหยื่อ Top water
2.เหยื่อ  Floating 
เหยื่อทั้ง2 ประเภทในหมวดผิวน้ำนี้ที่ผมใช้เป็นเหยื่อแบบฮาร์ดเบททั้งหมด (เพราะว่าผมไม่มีเหยื่อซอฟท์เบทแบบผิวน้ำน่ะครับ หรือถ้าใครมีเหยื่อซอฟท์เบทแบบผิวน้ำก็โปรดอนุเคราะห์เอามาแชร์ประสบการณ์กันบ้างครับ  ว่าแต่มีใครจะมีบ้างป่าวเนี่ย)

เหตุผลที่ผมเลือกเหยื่อผิวน้ำแบบ Top water และ Floating
                ตอบง่ายมากครับ  เพราะผมมีเหยื่อทั้ง 2 ประเภทนี้ในกระเป๋ากล่องตกปลาของผมนั่นเอง  และพอลองตีเหยื่อแล้วเคยได้ตัว  ก้มีแค่นี้แหล่ะครับเหตุผลของผม
        เหยื่อ Top water ที่ผมใช้
            เหยื่อ Top water ที่ผมใช้แล้วติดใจมากที่สุด คือ เฟรนซี่ป๊อบสีเหลืองของเบิร์คเล่ย์ครับ  เพราะว่าน้ำหนักดีตีไกลไซส์เหยื่อก็พอดีปากปลากะพงในบ้านเราคำเดียวอิ่มสบายท้อง เฟรนซี่ป๊อบนี่ถือเป็นเหยื่อผิวน้ำตัวโปรดของผมเลย  นอกนั้นก็มี เหยื่อราพาล่า สกิ๊ตเตอร์ป๊อบสีแดง  เหยื่อเพนซิลสีเหลืองทองท้องสีออกเหลืองอ่อนของ ชัวร์แคท ยาวประมาณ 9 cm ที่มีหน้าตาและแอคติ้งเหมือนแซมมี่แทบไม่ผิดเพี๊ยน  ราพาล่า สกิ๊ตเตอร์วอล์คสีเทาลายบั้ง Deps buzzjet สีเขียวดำลายบั้ง และก็ Popmax
                   
เทคนิคและวิธีการ     
เรื่องของเทคนิคและวิธีการใช้ ผมไม่อยากเอาหนังสือไปสอนสังฆราชเลยจริงๆพับผ่าเถอะ  ถ้าเป็นเหยื่อป๊อบเปอร์ผมก็ตีป๊อบเปอร์แบบที่เขาตีกันทั่วไปน่ะแหล่ะครับ  ก็คือตีให้เหมือนปลาจิบ ปลาบาดเจ็บ ปลาหนีตาย ปลาลนลาน ปลาลุกรี้ลุกรน สารพัดจะเรียกขานอาการเหล่านี้  ผมจะตีเหยื่อป๊อบเข้าหาฝั่งบ้าง ตีปลาจิบเลาะตลิ่งบ้าง ให้เกิดเสียงเหยื่อกระทบน้ำ ดังบ๊วบๆๆๆ ฟังแล้วมีความสุขมากครับ (แม้ปลาจะไม่กินเหยื่อก็เถอะ)  แต่ถ้าเป็นป๊อบแม๊ค อาจจะใช้วิธีตีป๊อบให้เสียงดังๆ กินน้ำเยอะๆ แล้วหยุดสัก 2 -3 วินาที แล้วตีต่อไปแบบนี้เรื่อย ๆ ก็ดีเหมือนกัน  ช่วงเวลาที่ตีป๊อบในหมายธรรมชาติที่ดีมาก ๆ ของผมคือช่วงเช้า และอีกทีก็ช่วงเย็นๆ ตอน 4 – 5 หรือ 6 โมงเย็น ส่วนช่วงอื่นผมแทบจะไม่เคยตีป๊อบเลย  เพราะอย่างว่า ช่วงเวลาอื่นผมมัวแต่ไปตีเหยื่อไวเบรชั่น เหยื่อปลั๊ก หรือเหยื่อฮาร์ดเบทประเภทอื่นเสียมากกว่า
               
          ส่วนพวกเหยื่อเพนซิล 9 เซนต์ หรือสกิ๊ตเตอร์วอล์ค 8 เซนต์  อันนี้ก็เหมือนกันเลยครับ จริง ๆ ผมไม่อยากแนะนำวีธีการตีเหยื่อให้ฟังเลยเพราะว่านักตกปลาส่วนใหญ่ก็คงจะตีเหยื่อประเภทนี้เป็นกันหมดแล้ว  ก็เอาเป็นว่าตีเหยื่อเพนซิลด้วยการกรอสายแล้วกระตุกมือเบาๆ ให้ตัวเหยื่อเลื้อยซ้ายหรือขวา แต่อย่าตีให้เหยื่อมันเลื้อยแรงเกินไป ตีให้ดูเหมือนปลาจริงๆดีกว่า  จากประสบการณ์ของผมปลากระพงในหมายธรรมชาติเวลากัดเหยื่อพวกนี้จะกัดเต็มที่แทบไม่ระแวงเลย  ผมเคยตกปลากระพงได้ในบ่อเลี้ยงกุ้ง บ่อเลี้ยงปลาแถวสมุทรสาคร ด้วยเหยื่อเพนซิล แต่สำหรับราพาล่าสกิ๊ตเตอร์วอล์คนั้น ผมไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าไหร่นักผมเคยได้กระพงครั้งเดียวจากเหยื่อตัวนี้ หรืออีกอย่างก็คือ ผมอาจจะให้เวลากับเหยื่อตัวนี้น้อยไปหน่อย หรือไม่ก็เพราะความ”อ่อน” ของผมเองน่ะครับ

ส่วนเหยื่ออีกตัวที่ผมโปรดปรานมากที่สุดแต่แทบจะไม่พบความสำเร็จเลยคือ Deps buzzjet ปลาใบพัดจอมเลื้อยที่ผมยกเครดิตให้คนออกแบบว่าคิดได้ยังไง สุดยอดจริงๆ เลื้อยก็สวย เสียงก็ดัง  เอามาตีแบบป๊อบผิวน้ำก็ได้  ผมเคยลองเอาเหยื่อตัวนี้ไปตีในหมายธรรมชาติ เคยมีปลากัดแค่หนเดียวแต่ไม่โดน ไม่รู้ว่าเป็นปลาอะไร ด้วยความที่มันเป็นเหยื่อที่มีน้ำหนักมาก พอตีได้ซักพักก็จะเหนื่อยเมื่อยมือ สุดท้ายก็ไม่ไหว  แต่ดูๆไปแล้วผมว่าถ้าเอาเจ้าเหยื่อ Deps buzzjet ไปตีตามเขื่อนหวังเล่นปลาชะโดล่ะก็ ผมว่ามันน่าจะหวังผลได้มากกว่าเอามาเล่นปลากระพงนะครับ

              เอาล่ะครับ หลังจากพูดถึงเหยื่อผิวน้ำแบบ Top water ไปแล้ว ทีนี้มาพูดถึงเหยื่อ Floating กันต่อเลยครับ
เหยื่อ Floting  ที่ผมใช้
ได้แก่ Deps Realizer jr. สีน้ำตาลหลังดำ  Rapala shadrap ดำตื้น สีเขียวลายบั้ง  เหยื่อญี่ปุ่น
สวิมเบท 3 ท่อน รูปปลาช่อนสีดำ ยาวประมาณ 9 cm ชื่อเหยื่อ Jazz  beat ½    เหยื่อ strom thunderstick สีฟ้าท้องขาว  เหยื่อ Gan craft Ssong 115  type F  Tonaco สีบรอนซ์หลังดำ และ Deps Realizer ไซส์ปกติ สีเขียวลายบั้ง ท้องสีส้ม และก็เหยื่อ River 2 Sea  Obese crank

                เทคนิคและวิธีการ     
ง่ายมากไม่มีอะไรเลยครับ  สำหรับเหยื่อฮาร์ดเบท หรือสวิมเบทแบบ Floating ผมใช้วิธีการกรอสายช้าๆ  สลับกับการกรอแขนหมุนของรอกจนครบ  2  รอบ    แล้วก็หยุดทิ้งเวลาประมาณ 5 วินาที  แล้วก็กรอใหม่2รอบ แล้วก็หยุด ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ  แบบ Deadsticking แต่ผมจะหยุดไว้แค่ 5 วินาที  หรือไม่ก็กรอสายแล้วรอให้เหยื่อลอยขึ้นมาโผล่หลังบนผิวน้ำแล้วก็กรอสายต่อไปอีก 2 รอบก็ได้  ปลาจะชาร์จเหยื่อจังหวะที่เราหยุดหมุนหรือบางทีก็ชาร์จช่วงกรอสายก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ผมเจอมาหมดแล้วครับ

การตกปลาด้วยเหยื่อ Floating ในบ่อเลี้ยงหอย วังกุ้ง เหยื่อที่ทำให้ผมประสบความสำเร็จมากที่สุดคือเหยื่อ Deps Realizer jr และ Gan craft Ssong 115  type F  Tonaco สีบรอนซ์หลังดำ สาเหตุที่มันประสบความสำเร็จบ่อยที่สุดก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เป็นเพราะว่าผมหยิบเจ้าพวกนี้มาใช้บ่อยมากที่สุดและใช้เวลากับเหยื่ออื่นน้อยที่สุดแค่นั้นแหล่ะ  และจากประสบการณ์ของผม(คนเดียว)อีกเช่นกัน ที่ทำให้ผมพบว่าเหยื่อSsong 115  มันก็เป็นเหยื่อที่ปลาหลุดบ่อยที่สุดเหมือนกันครับ  ลองถ้าเอาเปอร์เซ็นต์มาเทียบกันแล้ว ผมว่าSsong 115 เป็นเหยื่อที่ปลาชาร์จแล้วมีโอกาสรอดสูงที่สุด  ส่วนเหยื่อตัวต่อมาที่ผมประสบความสำเร็จรองลงมาก็มี River 2 Sea Obese crank  ครับ  เจ้าเหยื่อตัวเล็กๆแบบนี้แหล่ะที่ทำให้ผมได้ปลามานักต่อนักแถมผมไม่ได้เอาเจ้า Obese crank มาเจิร์คแบบที่คนอื่นเขาทำด้วย  ผมใช้วิธีกรอลากเหยื่อ Obese crank เจ้าช้าๆ ครับ  ส่วนเหยื่อตัวอื่นๆ มี  strom thunderstick    นี่ก็ใช้กรอสายช้าๆลากเหยื่อได้หรือจะเอามาใช้เจิร์คผิวน้ำก็ได้  เหยื่อตัวอื่น ๆ นอกนั้นก็ประสบความสำเร็จรองลงมาแบบพอประปรายเฉลี่ย ๆ กันไปครับสำหรับหมายธรรมชาติ

ขออภัยครับ พอดีผมมือสมัครเล่นจริงๆ ยังไงๆ ก้อขอขอบคุณนะครับที่เสียเวลาอ่าน

เหยื่อเจิร์คเบท คือ เหยื่อที่ต้องใช้การเจิร์คเพื่อให้เหยื่อเกิดแอคชั่น

เหยื่อฮาร์ดเบท คือ เหยื่อที่ทำจากวัสดุที่แข็ง เช่น ไม้ พลาสติก เรซิ่น โลหะ

เหยื่อซอฟต์เบท คือ เหยื่อที่ทำจากวัสดุมีความนิ่ม เช่น ยาง

เหยื่อสวิมเบท  คือ เหยื่อที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ มีแอคชั่นเหมือนปลาเหยื่อที่กำลังว่ายน้ำ ซึ่งมีทั้ง ฮาร์ดเบท และซอฟต์เบทบางยี่ห้อ จัดรวมอยู่ในเหยื่อประเภทนี้

ถ้าเอาให้ชัด ง่ายๆ พวกเหยื่อบั้งนี่ ถือว่าเป็นเหยื่อสวิมเบทครับ แต่เหยื่อบางยี่ห้อบางรุ่น ก็สามารถใช้ได้ทั้งทรอลลิ่งเฉย หรือใช้เจิร์คก้อได้เหมือนกัน

อย่างเหยื่อ แรททลิ่น ของราพาล่า ใช้ได้ทั้ง cast & troll และเจิร์ค หรืออย่างGancraft Ssong 115 sinking คุณทราบไหมว่ามันใช้เจิร์คได้นะครับ