เสียงโครมคราม..เพล้งงง..ตู้มมมม..พร้อมเสียงโอดโอยสลับกับการบ่นงึมงัม ที่ดังออกมาจากครัวนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนักถ้าผมลงมือทำอาหาร

อาหารง่ายๆที่ดูแล้วน่าจะเป็นจานหลักสำหรับนักตกปลาแทบจะทุกคนคงไม่พ้นปลาทอด ไม่ว่าจะเป็นปลาชนิดใด น้ำจืดหรือน้ำเค็ม ตกด้วยเหยื่อจริงหรือเหยื่อปลอม ล้วนแล้วแต่เอามาทอดได้ทั้งนั้น(ถ้าได้ปลา) ดูแล้วมันไม่น่าจะยากตรงใหน??

แต่สำหรับบางคนการจะทำปลาทอดกลับกลายเป็นเรื่องยากอย่างแสนสาหัส แล้วบางคนนั่นน่ะ.. มีผมรวมอยู่ด้วยคนนึง หึ..หึ.. ไม่อยากจะเล่าให้ฟังเลย "ปลาทอด"เรื่องง่ายๆของทุกคนแต่เป็นเรื่องยากสำหรับผม แค่หั่นปลาเตรียมจะทอดก็เล่นเอามือสั่นจนถ่ายภาพเบลอไปหมดแล้วเฮ้อออออ..

เอาล่ะ..ผมจะเล่าให้ฟังว่ามันยากยังใง??......

ในการจะลงมือทำปลาทอดของผมต้องมีการวางแผน เตรียมอุปกรณ์พร้อมทั้งทีมงานอย่างรัดกุมทั้งนี้เพื่อป้องกันไม่ให้มีการผิดพลาดเกิดขึ้น แต่มันก็ยังเกิดขึ้นจนได้..

หลังจากที่ครั้งก่อนโน้นนนนน.. เทรลเลอร์เรือเกิดมีปัญหาเพลาพับทั้งๆที่อุตส่าห์เอาไปอโนไดซ์ทำเป็นสีสนิมไว้อย่างสวยงาม จนต้องเอาเหล็กดามเพื่อประคองลากกลับมาจอดไว้ที่บ้านไม่ได้ใช้เรืออยู่หลายเดือน

จนเมื่อถึงเวลาต้นฤดูการออกตกปลาฝั่งตะวันตกของอันดามันเกิดอาการคันยุบยิบ ใจสั่น หายใจติดขัด ทำท่าจะอ๊วกออกมาเป็นปลาในบางครั้ง ตัดสินใจลากเรือไปลงที่ท่าเรือระยะทางกว่า5กิโลเมตรใช้เวลา1ชั่วโมง20นาที เหอะ..เหอะ.. นานค่อดดดดดด!!

หลังจากเรือลอยน้ำ.. เทรลเลอร์ก็ขึ้นมากองอยู่บนแลมป์อย่างสวยงามจากที่มันไม่เคยอยู่ในสายตาของผู้ใดกลับกลายเป็นว่ามีราคาค่าตัวถึงกิโลกรัมละ9บาทในทันที!!

บังเดช.. ชาวประมงพื้นบ้านผู้ซึ่งเป็นมิตรสหายของผมในการออกตกปลาทางฝั่งอันดามันตะวันตกมาช้านาน ตั้งแต่ที่ผมยังใช้เรือไม้หัวโทงยาว6เมตรกับเครื่องฮอนด้า13แรงอยู่เลยและแน่นอนว่ามันเป็นเครื่องสี่จังหวะซะด้วยสิ..

เราอหังการ์ถึงขนาดที่ว่าเอาเจ้าเรือไม้ลำจิ๋วออกไปไกลถึง17ไมล์ทะเลกันมาแล้วในเวลากลางคืน แต่จอดอยู่ได้แค่เพียง2ชั่วโมงก็รีบเผ่นกลับเข้าแนวตื้นเพราะเจอเรือเดินสมุทรเฉียดเข้าใกล้ในระยะไม่ถึงกิโลเมตร แน่นอนว่าเรามีความปอดแหกและกลัวตายมากพอๆกันซึ่งอาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้เรารอดมาได้จนทุกวันนี้..

บังเดชเดินมาที่เรือพร้อมคำทักทาย.."มึงเอาปลาเหล็กไปม้ายยย"

อือ.. เอาไป

กร๊ากกกกกก..... เฮ้อ!! กูใช้หมึกสวยๆทำเหยื่อปลามันยังไม่ค่อยจะกินแล้วมึงจะเอาเหล็กไปตกปลา..กร๊ากกกกก

เออ!! เอาน่ะเด๋วคอยดูละกันตรงนี้ขายตัวละ300ลงเลตัวละ600นาว้อยยยยย..

กร๊ากกกกก..... แล้วกูจะคอยดูหน้าไอ้ปลาที่มากินเหล็กหน่อย..กร๊ากกกกก(อีกครั้ง)

เร็วๆ!! รีบขึ้นเรือมาอย่าชักช้ามากนักเด๋วจะมืดก่อน ช้าจริงว้อยยยยยย..



แล้วเราก็ออกเดินทางสู่อันดามันตะวันตก แท่ม..แท้มมม..

หลังจากที่ต้นเดือนตุลาเราออกไปแล้วครั้งนึง ในครั้งนั้นเจอลมตะวันตกสลับกับลมตะวันตกเฉียงเหนือตั้งแต่ตอนเย็นและเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆจนถึงเช้า ทำเอาแนวโหนปากร่องสารสินเปลี่ยนทิศทางร่องที่เราออกมาหายไปแล้วต้องวนหาร่องใหม่อยู่พักใหญ่จึงจะเจอทางเข้า

แถมยังมีอวนลอยยาวเกินกิโลลอยมาปะอยู่ที่สายสมอเรืออีก ภายในระยะเวลา5นาทีของเส้นแบ่งเวลาระหว่างการรอดหรือจมนั้นถ้าตั้งสติไม่ได้หรือไม่รู้งานเรือคงจมไปแล้ว โชคดีที่เราพอที่จะแก้ไขปัญหาทันจนรอดจากหายนะมาได้อีกครั้ง

ออกมาครั้งนี้ลมทางตะวันตกเงียบสนิท มีแต่เพียงลมตะวันออกและลมตะวันออกเฉียงเหนือสลับกันมาเบาๆท่าทางว่าเราคงพอจะออกไปได้ถึงกองปลามงหรืออาจจะไปได้ถึงซั้ง

แต่การดิ้นรนของมนุษย์หรือจะสู้สวรรค์กำหนด.. ลมจากทั้งสองทิศทางเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆน้ำไปทางลมไปทางแถมมีฝนตกสลับเป็นระยะ หึ..หึ.. มันเอาอีกแล้ว!!

แล้วพวกมนุษย์ขี้เหม็นก็ยังคงเพียรพยายามดิ้นรนกันต่อไป หลังจากเจอฝนและลมถล่มตั้งแต่หัวค่ำการพยายามใช้ปลาเหล็กเพื่อตกปลาของผมสำเร็จลงด้วยการลดจำนวนเหยื่อลงไปจากกล่องอีก3ตัวภายในเวลาไม่ทันถึงเที่ยงคืน เจ้าปลาสากมันทำพิษอีกแล้ว

ในความโชคร้ายนั้นยังพอมีเรื่องดีๆอยู่บ้าง คันที่ลงเหยื่อหมึกไว้ได้เจ้าตัวนี้ขึ้นมาปลามงผู้ซึ่งจะกลายมาเป็นปลาทอดในที่สุด หึ..หึ..เริ่มจะมองเห็นกันแล้วรึยัง?? ว่ากว่าจะมาเป็นปลาทอดนั้นมันยากเย็นแสนเข็ญแค่ใหน..

หลังจากเจอลม +ฝนจนอ่วมอรทัยปลาที่ได้ก็ไม่มากมายอะไรนักแต่ก็สำเร็จสมดังเป้าหมายที่ตั้งไว้.. ปลาทอด ตัวกำลังพอเหมาะกับกะทะที่บ้าน โอ้ววววววว..... รอดแล้ววุ้ยยยย!!

ชะตากรรมของผมยังไม่จบแค่นั้น ดันมือบอนโทรไปหาเจ้ายักษ์เจนที่จะออกมาตกปลาในเช้าที่เรากำลังจะกลับเข้าฝั่ง ตัดสินใจวิ่งเรือไปหาเจ้ายักษ์เจนไป-กลับระยะทาง60กิโลเมตรกว่าๆเพื่อจะแลกกับการได้ปลาแรดเพียงแค่2ตัว โชคชะตาฟ้ากำหนดจริงๆ..

เที่ยงตรง!!..หลังจากผม.. บังเดช.. และเพื่อนร่วมทริปทุกคนกลับเข้ามาถึงท่าเรือเป็นที่เรียบร้อยโดยที่มีบรรดาคุณภรรยาของแต่ละคนมารออยู่ที่หัวท่าพร้อมทั้งส่งสายตาที่เป็นมิตรและคำสรรเสริญเยินยอต่างๆนาๆให้พวกเรา ทำให้เราพากันเดินตัวงออย่างองอาจขนของขึ้นรถกลับบ้านไปอย่างเงียบๆด้วยอาการตื้นตันใจจนพูดไม่ออก.. แบบดีใจอ่ะ!! คุณภรรยามารอรับถึงท่าเรือ

ทันทีที่กลับถึงบ้าน..อย่างอื่นอย่าเพิ่งทำ!! รีบคว้าปลาไปขอดเกล็ด สับ บ้องเป็นแว่นๆ ทุบกระเทียมสับให้ละเอียด(ต้องทำอย่างรวดเร็วเด๋วปลาจะไม่สด) คว้ากะทะ เทน้ำมัน เปิดแก๊สและเริ่มทอดปลาอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งทำสีหน้ายิ้มแย้มประกอบการฟังคุณภรรยาสรรเสริญเยินยอถึงวีรกรรมต่างๆนาๆของเราที่เคยทำไว้ในอดีต..แต่ชาติ ปางก่อน

โปรดระวัง!! ปลาไหม้.. มิฉะนั้นอาจจะยุ่งยากมากไปกว่านี้อีกเท่าตัว..

เห็นม๊ะ!!.. ปลาทอดนี่มันทำยากจริงๆ..

ปลาแกงส้มน่ะอีกตัวนึง.. แกงแต่ปลาอย่างเดียวห้ามใส่อย่างอื่น!!



ลองเอาโค้ดเพลงไปศึกษาดูด้วยนะ ลองไปเทียบกับโค้ดอันใหม่ดู..

<embed src="http://resources-p2.imeem.com/resources/versioned/178/flash/audio_player3.swf?autoShuffle=false&r=web%7cb_w8TNNAM-bA33C12kLWqTX62Sjw1ODvvloQYeviv112F3Io4T_tDA4wdfsYOTW6jVmnUvDr2GKsWg_FLcMf-nFH2r3KeShdeOFN6nsRAwoOvOvvaZxKXSGPLW7sSo9NKQ&isPrimary=true&pm=st&gatewayUrl=http%3a%2f%2fwww.imeem.com%2famf%2f&ak=MaaUnF-zKn&mids=MaaUnF-zKn&autoStart=true" width="300" height="110" wmode="transparent">

ไม่เป็นไรครับบอล เอาแต่ที่พอหาได้ไม่ยากนักเพราะพิกัดคร่าวๆพอจะมีอยู่บ้างแล้ว

ได้พิกัดที่มีเบอร์บอกตำแหน่งการลงเบ็ดชัดเจน ก็ดั้นไปอยู่เกือบศรีลังกาโน่นแน่ะ..

ในการที่จะเปิดเข้ามาอ่านกระทู้ของใครก็ตาม ควรอ่านและคิดตามไปด้วยว่าเจ้าของกระทู้พยายามจะนำเสนออะไร??

ถ้าเปิดเข้ามาแล้วดูแบบผ่านๆ.. เพื่อมาถามถึงเรื่องราวที่นำเสนอไปแล้ว ลองกลับไปอ่านข้อความที่โพสต์ไว้ในกระทู้นี้อีกครั้งอย่างช้าๆ.. และค่อยๆคิดตาม..