เมื่อวันก่อนนี้ (18 ม.ค 48) ห้าโมงเย็นผมมีเวลาว่างอยู่สักหน่อย ก็เลยฉายเดี่ยวออกไปหาตีเหยื่อปลอมตกปลาช่อนตามฟอร์มเดิมอีกแล้วครับ หลังจากขนแห้วกันมาคนละกระสอบใหญ่ๆ จากหมายกระพง บ้านโพธิ์ ในวันอบรมถ่ายภาพกับพี่เล็ก แปดนิ้ว...เฮ้ย...แปดริ้ว มาหมาดๆ ผมยังไม่หายคันมืออยู่เนืองๆ ว่าแล้วก็หยิบคันเบ็ดชุดประจำบึ่งรถไปยังหมายทันที


อย่างที่เคยบอกไปครับว่า แหล่งหมายใกล้ๆบ้านตอนนี้ ปลาช่อนสูญพันธ์ไปหมดทุกแหล่งน้ำ เพราะปีนี้แห้งแล้งเหลือหลาย หากจะไปตกในที่ที่มีตัวให้เล่น ก็ต้องเข้าบ่อมีเจ้าของสถานเดียวเท่านั้น หมายนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่ผมสามารถเข้าออกได้ตามปกติ เพราะว่าเป็นบ่อของพ่อตาผมเอง อีกทั้ง พึ่งได้ข่าวแว่วๆมาว่า ไม่ปีนี้หรือปีหน้าเป็นอันว่าบ่อนี้ต้องโดนถมเพื่อใช้สถานที่ก่อสร้างโกดังเพิ่มเติมเป็นแน่แท้  ว่าแล้วก็จะรอช้าอยู่ทำไม.....

(จริงๆแล้วจะโพสต์ตั้งแต่เมื่อวานแต่เซิฟเวอร์มีปัญหา ก็เลยต้องยกยอดมาโพสต์วันนี้ครับ)

สภาพหมายยังคงมีแผงแหนปกคลุมเหมือนอย่างแต่ก่อน แต่คนงานช้อนขึ้นมากองที่ริมตลิ่งแห้งตายเป็นจำนวนมาก แหนจึงไม่แออัดยัดเยียดกันเหมือนเที่ยวที่เข้ามาล่าสุด เป็นเวลานับเดือนแล้วเหมือนกันที่ผมไม่ได้เข้ามากวนหมายนี้ เพราะถ้าให้มาตกทุกวัน ปลาจะระแวงเหยื่อมาก เรียกว่าตีเหยื่อทั้งวันรับรองว่าไม่มีชาร์จแน่นอน นี่ล่ะที่ผมบอกว่า ปลามันก็มีเมมโมรี่เหมือนกัน ต้องทิ้งระยะห่างให้ปลามันลืมบ้างก็จะดีมากๆ กบกระโดดตัวใหญ่สุดของซุปเปอร์ชาร์จ ถูกเลือกมาใช้เป็นตัวแรกสำหรับวันนี้ครับ

สิบนาทีผ่านไป ปลายังคงไม่หลงกลกับเหยื่อที่ปลายสาย เหยื่อใบพัด เป็นทางเลือกที่สองที่ผมเปลี่ยนเข้าไปใช้งาน แล้วก็ยังไม่ได้ผลอีก กบกระโดดขนาดกลาง ของแบล๊คฟิช ถูกเปลี่ยนเข้าไปใช้งานเป็นลำดับที่สาม ขณะนี้ ปลาชาร์จเหยื่อตูมมม....ทันที แต่ไม่โดนตัวเบ็ด ผมไม่ตกใจ เพราะลากเหยื่อให้ช้าลงรอท่าอยู่แล้ว แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ปลาตามเหยื่อเข้ามาชาร์จอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีพลาด ....กรึ๊บบบบ...พรืดๆๆๆ.....ปลาสวนสายเข้ามาตั้งแต่อยู่คนละฟากเก็บสายเข้าแทบไม่ทัน จนผมงงเลย ว่านี่มันตัวเล็กนี่นา...แต่ที่ไหนได้ พอปลาวิ่งเข้ามาถึงตรงหน้า มันหันหัวดึงสายจากรอกพิกซี่ ดังให้ระงม สาย PE ไหลลื่นราวยังกะใครเอาจารบีมาแอบเทใส่ โอย...จะเป็นลม

(หรือว่าจะเป็นน้าฉลามชลกันละเนี่ย)

พออัดปลาเข้ามาใกล้ๆหน่อย กล้องโซนี่ในมือก็เริ่มถ่ายภาพ ตามที่ตัวเองถนัด มือซ้ายถือคันเบ็ด มือขวากดชัตเตอร์ ภาพออกมาดีแค่นี้อย่าว่ากัน มือสั่น ใจสั่นตั้งแต่เห็นตัวปลา แล้วล่ะครับ ก็มันเกือบๆสองกิโลแน่ะ...อูยยยย...อย่าหลุดนะ...อย่าหลุด

อีกเฮือกเพื่อแลกกับอิสรภาพ...มันดึงสายออกไปอีกสามรอบ แล้วก็หมดแรงมาลอยตัวอยู่ตรงผิวน้ำเบื้องหน้าแล้วครับ

เต็มๆตัว ใหญ่มากครับตัวนี้ 

.....

ขึ้นมาแล้ว เมื่อผมมาคนเดียวก็เลยไม่มีนายแบบ จัดการเอามาถ่ายคู่กับชุดอุปกรณ์ที่ใช้ไว้ก่อนล่ะ 

เอ...ยุคมืดก็ผ่านพ้นไปแล้วทำไมปลามันยังตัวดำปี้อยู่เลยล่ะ..... 555

กบตัวนี้ ชักหมานดีแท้ อีกสักพักก็จั่วเอาเข้าอีกตัวแล้วครับ อูยยยยย 

หลุดโฟกัสไปแล้ว 

เทียบขนาดกับตัวแรก คงต้องปล่อยล่ะครับ 

กลับมาบ้านเอาตอนก่อนหกโมงเย็นนิดๆ พอดีที่ คนงานมาคิดเงินค่าแรงหน้าบ้านพอดี ผมก็เลยให้คนงานที่โรงสีจับปลายกขึ้นถ่ายรูปซะเลย เกือบสองกิโลครับ ตัวนี้ 

กลายมาเป็นมื้อค่ำให้พวกคนงานที่บ้านทานกัน ...ส่วนผมขอบายไปนั่งดริ๊งค์ รีเจนซี่เย็นๆที่ร้าน” แสงจันทร์ ”ของพี่ต๋อยดีกว่า ส่วนฉายาตามหัวกระทู้ น้าหนุน CRKN เป็นคนตั้งให้นะครับ พบกันใหม่ทริปหน้าครับผม...

น้าเปิ้ลครับ
คันเบ็ดที่ผมใช้ในภาพเป็นคัน Megabass F4- 60X  เป็นคัน คัสต๊อมส์บิ๊วท์ ดีไซน์โดย ยูกิ อิโตะซัง โปรตกปลาชื่อดังชาวญี่ปุ่น ที่ปัจจุบันหันมาจับมือทางค่ายไดว่าออกแบบและพัฒนา รอกทีมไดว่า อิโตะ อันลือลั่น  แอ๊คชั่น 8-20 ปอนด์ ยาว 6 ฟุตครับผม

ตอบน้า YJ ครับ
Megabass F4-60X คันนี้ ราคา 18000 บาทครับ  รอกพิกซี่สีเหลืองผมซื้อมาตอนแรกๆ ราคาค่อนข้างแพงอยู่พอสมควร ปัจจุบันน่าจะอยู่ที่ราวๆ 10500 บาทส่วนคัน PIXY ยังไม่เคยได้สัมผัสเลยครับผม