เมื่อนึกถึงสัตว์ป่า สัตว์ชนิดแรก ๆ ในหัวของโจ้ก็คือ กระทิง ช้าง นก
และที่ได้ยินบ่อยที่สุดก็ คือ “แรด” โดยเฉพาะเวลาไปหากระทิงหนุ่ม
แถวเขาหล่นผจญภัยแล้วออกอาการกระดี๊กระด๊าร่าเริงกว่าปกติ
มักจะมีเสียง “แร่ด แร่ด แร่ด” ตามหลังไล่มาเสมอจนคุ้นเคย

พอถูกชักชวนให้มาร่วมขบวนการตามรอย “วัวแดง” โดยเกริ่นกันตั้งแต่ต้นเดือนกุมภาพันธ์
เลยออกอาการงงนิดหน่อย... เพราะนอกจากข้างกล่องนมไทย-เดนมาร์คแล้ว
ก็ไม่เคยจะคิดถึงเจ้าสัตว์ป่าชนิดนี้เลยสักครั้ง คาดว่าหลาย ๆ ท่านก็คงไม่ค่อยทราบ
เรื่องราวความเป็นไปของเจ้าวัวแดงนี้ด้วยเช่นกัน ว่าปัจจุบันมีแนวโน้มความเป็นอยู่
อย่างไรบนผืนป่าของประเทศไทย

ขออนุญาตยกภาพและข้อมูลบางส่วน จากกระทู้ของคุณลุง สหายสาริกา จาก Pantip.com
มาประกอบ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ


###...ตามรอยค้นหา " วัวแดง " ถิ่นอาศัยป่าใหญ่ปางสีดา...###

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7473088/E7473088.html
ขออนุญาตอัดวิชาการสักเล็กน้อย อย่าเพิ่งเบื่อกระทู้แนวป่าเขากันเน้อ...


เพลงคาราวาน ตำนานชีวิต - 05 - ดอกไม้ให้คุณ.MP3 -

จากปัญหาในปัจจุบันการลักลอบตัดไม้ทำลายป่า และการลักลอบล่าสัตว์ ตลอดจนการเปลี่ยนพื้นที่อาศัยของสัตว์ป่าไปเป็นพื้นที่อยู่อาศัย
พื้นที่เกษตรกรรม รวมไปถึงอ่างเก็บน้ำ หรือเขื่อนขนาดใหญ่  ส่งผลให้สัตว์ป่าหลายชนิดไม่มีพื้นที่อยู่อาศัย หรือถูกล่าจนหมดไปจากพื้นที่
ที่เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยดั้งเดิมของสัตว์ป่าชนิดนั้นๆ เช่นเดียวกับ วัวแดง (Bos javanicus) และกระทิง (Bos gaurus)
ก็เป็นสัตว์ป่าอีกชนิดหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ดังกล่าว จนทำให้ปัจจุบันมีสถานภาพใกล้สูญพันธุ์ทั้งในระดับนานาชาติ
และระดับชาติ ตามการจัดของ IUCN และสำนักงานส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม 

จึงเป็นที่มาของโครงการการสำรวจประชากรวัวแดงและวางแผนจะอนุรักษ์เพื่อการพัฒนาสำหรับการท่องเที่ยว
ด้วยการเพิ่มประชากรวัวแดงในถิ่นกำเนิด (in-stitu) และนอกถิ่นกำเนิด (ex-situ) ที่ อช.ปางสีดาครั้งแรก

สภาพภูมิประเทศส่วนใหญ่ของอุทยานแห่งชาติปางสีดา เป็นเทือกเขาสูงสลับซับซ้อน และเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาพนมดงรัก
ซึ่งทอดยาวมาจากอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ อุทยานแห่งชาติทับลานไปยังอุทยานแห่งชาติตาพระยาจรดประเทศกัมพูชา

โดยมีความลาดชันจากทิศเหนือไปยังทิศใต้ สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 50 - 878 เมตร มียอดเขาใหญ่เป็นยอดเขาที่สูงที่สุด
เทือกเขาเหล่านี้เป็นต้นกำเนิดของลำห้วยลำธารหลายสาย เช่น ห้วยชมพู ห้วยสวนน้ำหอม ห้วยสาริกา ห้วยวังมืด และเป็นแหล่งต้นน้ำลำธารของแม่น้ำบางปะกง

ด้วยสภาพป่าอันอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรป่าไม้และลักษณะภูมิประเทศทำให้บริเวณนี้เป็นแหล่งต้นน้ำลำธารหลายสาย
เหมาะสมที่จะเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า จึงมีสัตว์ป่าที่มีขนาดใหญ่จนถึงขนาดเล็ก รวมทั้งนกไม่ต่ำกว่า 200 ชนิด อาศัยอยู่กระจัดกระจายทั่วไป

ทีนี้เรามารู้จักกับเจ้าวัวแดงกันบ้าง

วัวแดง (Bos Javanicus) 

จัดอยู่ในอันดับสัตว์กีบคู่ (Order Artiodactyla) วงศ์มหิงสา (Family Bovidae)
วัวแดงมีลักษณะคล้ายวัวบ้าน (Bos Taurus) และคล้ายกับวัวเลี้ยงในเอซียตะวันออกเฉียงใต้มาก

ลูกวัวแดงที่เกิดใหม่มีสีน้ำตาลเหลือง ตัวเต็มวัยมีสีน้ำตาลแดงเพศผู้ที่มีอายุมากๆ
มีการเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาลดำ ลักษณะที่แตกต่างจากวัวบ้าน หรือกระทิง
คือ ที่วงก้นมีสีขาวทั้งเพศผู้และเพศเมีย มีเส้นสีขาวรอบจมูก ตา และรอบปาก
มีแถบสีดำกลางหลังชัดเจนจากไหล่จนถึงโคนหาง ระหว่างโคนเขาของเพศผู้ไม่มีขน
แต่มีหนังตกกระแข็ง เรียกว่า กระบังหน้า ส่วนเพศเมียมีขนที่โคนเขา ที่เท้าทั้งสี่จากปลายเท้า
จนถึงเข่ามีสีขาวลักษณะเหมือนสวมถุงเท้าคล้ายกระทิง เขาของวัวแดงไม่มีการผลัดเขา
และไม่มีการแตกกิ่ง มีเขาทั้ง 2 เพศ เขาของเพศเมียจะเล็กกว่าเพศผู้

เริ่มออกหากินตั้งแต่พลบค่ำไปยันเช้าตรู่ ชอบกินหน่อไม้ ลูกไม้ป่า ดอกไม้ป่า หญ้าอ่อนๆ
ใบไม้และยอดไม้ ส่วนเวลากลางวันจะหลบนอนตามพุ่มไม้หนาทึบ ในพื้นที่ป่าโปร่ง
หรือป่าทุ่ง ชอบกินดินโป่ง แต่ไม่ชอบนอนแช่ปลัก อุปนิสัยรักสงบ มักอยู่รวมกันเป็นฝูงเล็ก ๆ
ประมาณ 10-15 ตัว เพศเมีย มีน้ำหนักมาก รูปร่างใหญ่ โตกว่าเพศผู้ ตัวเมียจึงกลายเป็น...จ่าฝูง

ความสำคัญของวัวแดงนั้น สามารถถ่ายทอดพลังหมุนเวียนธาตุอาหาร ในป่าเต็งรัง
ป่าเบญจพรรณ และ ป่าประเภทอื่นๆ ที่มีหญ้าขึ้นปะปน เนื่องจาก ระบบย่อยอาหาร
ของมันยังช่วย เร่งกระตุ้นให้เมล็ดพรรณไม้งอก ได้อย่างรวดเร็ว

กองทุนสัตว์ป่าโลก ประเทศไทย ได้ระบุว่า วัวแดงเป็น สัตว์ป่าเลี้ยงลูกด้วยนมที่หายาก
ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และ ใกล้สูญพันธุ์ จึงนำไปสู่...โครงการรณรงค์เพื่ออนุรักษ์
ไม่ให้สูญพันธุ์ ไปจากโลกนี้

นายวีรวัฒน์ ยมจินดา กรรมการองค์การสวน สัตว์ในพระบรมราชูปถัมภ์ บอกว่า สวนสัตว์เปิดเขาเขียว
จังหวัดชลบุรี ได้ทำ โครงการวิจัยนิเวศวิทยาของวัวแดง ภายหลังการปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ
โดยมีการ เพาะพันธุ์ ให้เจริญเติบโต ก่อนนำไปปล่อยในป่าบริเวณ เขาอ่างฤาไน และอีกหลายพื้นที่
จากนั้นได้ ติดตามสถานภาพ ความเป็นอยู่ จำนวนประชากร ที่เพิ่มขึ้นหรือลดลงรวมไปถึง
เส้นทางการดำเนินชีวิต ในการเลือกใช้ พื้นที่อาศัย และ ขนาดพื้นที่หากิน ก่อนที่จะรวบรวม
ให้ได้ข้อมูลมากที่สุด เพื่อนำไปสู่ความเป็นไปได้ในการปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ บริเวณผืนป่า
ดงพญาเย็น-เขาใหญ่-ปางสีดาไปถึงอ่างฤาไน ในพื้นที่ที่เป็นมรดกโลกต่อไป

บอกก่อนเลยว่ากระทู้นี้พลาดการเก็บภาพเจ้าวัวแดง 2 ตัวไปอย่างน่าเสียดายค่ะน้ากูล

สวัสดีค่ะน้า penn95   

-----------------------------------------------------------------------------------------

ดังนั้นวิธีการหนึ่งที่จะช่วยอนุรักษ์ประชากรวัวแดงได้คือ การเพาะเลี้ยงและขยายพันธุ์วัวแดง
เพื่อการปล่อยกลับคืนสู่ธรรมชาติ ในอดีตการปล่อยสัตว์ป่ามักกระทำโดยขาดความรู้พื้นฐานทางวิชาการ

การปล่อยแต่ละครั้งมักไม่คำนึงถึงชนิดของสัตว์ป่าที่ปล่อย สถานที่ที่จะปล่อยว่าเหมาะสมต่อสัตว์ป่าชนิดนั้นๆ
หรือไม่ การดำเนินการปล่อยแต่ละครั้งมักอาศัยวันสำคัญ หรือเพื่อเป็นเกียรติแก่บุคคลสำคัญ

ซึ่งพบว่าหลายครั้งที่สัตว์ป่าที่ปล่อยไม่สามารถหาอาหารกินได้และต้องตายภายหลังการปล่อย แต่ก็มีหลายกรณี
ที่สัตว์ป่าประสบความสำเร็จในการปรับตัวให้สามารถอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ทำการปล่อยได้ ดังเช่น กรณีการปล่อย
เนื้อทรายที่สูญพันธุ์ไปจากถิ่นที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ แต่ได้รับการเพาะเลี้ยงและปล่อยคืนสู่ธรรมชาติบริเวณ
ทุ่งกระมัง เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ

และกรณีของวัวแดงดังจะเห็นได้จากความสำเร็จในการเพาะเลี้ยงและขยายพันธุ์วัวแดงของสวนสัตว์เปิดเขาเขียว
สวนสัตว์เชียงใหม่  และสถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าอื่นๆ ที่สามารถเพาะวัวแดงได้อย่างต่อเนื่อง

หลังจากนั้นทางสวนสัตว์เปิดเขาเขียวได้ดำเนินการปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ จำนวน 13 ตัว โดยวัวแดงกลุ่มดังกล่าว
ได้เข้าไปใช้พื้นที่บริเวณป่าอนุรักษ์ทางด้านทิศตะวันออกของสวนสัตว์เปิดเขาเขียว

หลังจากปล่อยได้มีการเฝ้าติดตามประชากรกลุ่มดังกล่าวเป็นระยะ แต่ยังไม่เคยประเมินสถานภาพ
จำนวนประชากร การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการรบกวนจากกิจกรรมมนุษย์ภายหลังการปล่อยไปแล้ว

และนี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ที่ป่าปางสีดาซึ่งได้ถูกคัดเลือกให้เป็นป่ารองรับการขยายพันธุ์วัวแดง  จึงต้องมีการ
สำรวจพื้นที่ของป่าและค้นหาร่องรอยการหากินของวัวแดงว่าจำนวนมากน้อยเพียงใดในครั้งนี้
อีกทั้งเรื่องวางมาตรการการแก้ไขปัญหาเรื่องพันธุกรรมของวัวแดงก็ คือ ...

การผสมเลือดชิด (Inbreed)    หมายถึง

การผสมในครอบครัวเดียวกัน หรือในหมู่เครือญาติ เช่น พ่อพันธุ์สัตว์ผสมกับลูก ลูกผสมกับแม่ พี่ผสมกับน้อง
ซึ่งถือว่าการผสมระหว่างสัตว์ที่เป็นญาติพี่น้องกัน จะเป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อวัวแดงที่อาจจะอ่อนแอลงไป
แบบไม่สมบูรณ์นักในเรื่องของพันธุกรรมวัวแดง จนกระทั้งอาจถึงขั้นสูญพันธุ์ก็เป็นได้

ปัจจัยสำคัญที่ทำให้สัตว์ในป่าต้องผสมเลือดชิด (Inbreed) นั่นก็คือ

1. พื้นที่ถิ่นที่อยู่อาศัยลดน้อยลง (Habitat lost) ซึ่งปัจจุบันประเทศไทยประสบปัญหา
เรื่องการลดจำนวนลงอย่างมาก เนื่องจากพื้นที่อยู่อาศัยถูกทำลายและการล่าเพื่อนำมาใช้ประโยชน์

การที่สัตว์แต่ละชนิดจะสามารถอยู่ได้ และดำรงเผ่าพันธุ์ได้อย่างสมบรูณ์จะต้องมีพื้นที่หากินพอสมควร
ทั้งนี้พื้นที่หากินจะขึ้นกับขนาดของพื้นที่และความสมบรูณ์ของแหล่งน้ำแหล่งอาหาร และปัจจัยสิ่งแวดล้อม
ที่สำคัญ แม้ว่าจะมีความพยายามหามาตรการต่าง ๆ มาใช้ในการอนุรักษ์ แต่จำนวนสัตว์ป่าหลาย ๆ ชนิด
ยังคงลดจำนวนลงอย่างต่อเนื่อง จนอาจนำไปสู่...... ปรากฏการณ์คอขวด (Bottleneck effect)
ทำให้ประชากรเพิ่มขั้นในลักษณะที่เรียกว่า เพิ่มขึ้นหลังคอขวด (post-bottleneck)
ซึ่งเป็นการเพิ่มขึ้นในลักษณะดังกล่าวจะทำให้เกิดภาวะเลือดชิดได้ง่าย

2. สภาพถิ่นอาศัยที่เป็นเกาะ ไม่มีอาณาเขตติดต่อกับผืนป่าผืนอื่น (Habitat Fragmentation)

นั้นคือสัตว์จะไม่สามารถเคลื่อนย้ายจากป่าหนึ่งไปผสมพันธุ์กับสัตว์ป่าอีกป่าหนึ่งได้ด้วยตัวมันเอง
ยกตัวอย่างช้างป่าในธรรมชาติ เมื่อช้างป่าเพศผู้ย่างเข้าสู่วัยรุ่นอายุตั้งแต่ 5 ปีขึ้นไป จะเริ่มแยกตัว
ออกมาจากโขลงช้างจะผสมพันธุ์กับสายเลือดต่างโขลง ไม่ยอมผสมพันธุ์ในสายเลือดเดียวกัน
และในหมู่พี่น้องเดียวกัน จึงทำให้สายเลือดของป่ายังคงแข็งแรงเสมอ แต่ก็มีบ้างครั้งที่ช้าง
ถูกจำกัดพื้นที่ไม่สามารถติดต่อหรือเข้าผสมพันธุ์กับช้างโขลงอื่นได้ ก็จะเกิดการผสมกันเอง
ในโขลงหรือครอบครัวเดียวกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการผสมเลือดชิด....

การผสมเลือดชิดจะส่งผลต่อรูปร่างและโครงสร้างของร่างกายผิดปกติ กรณีสัตว์เผือก เช่น เสือขาว
เม็ดสารที่ตามีน้อยกันแสงไม่ได้ สีขนที่เคยซ่อนพรางไปกับสภาพแวดล้อมในสัตว์บางประเภท
หากเป็นเป็นสีขาวเด่นชัดมันย่อมเป็นเป้าที่เห็นได้ชัดเจนสำหรับสัตว์ที่เป็นเหยื่อของสัตว์อื่น
เช่น เก้งเผือก กวางเผือก มันย่อมจะถูกล่าได้ง่ายกว่าเดิม เพราะการซ่อนพรางสีขาวเอาไว้
คงเป็นเรื่องยากมากต่อการหลบหนีสัตว์ผู้ล่า

หรือในบางกรณีที่สัตว์มีไตข้างเดียวไม่มีรูทวาร หรือปากแหว่งเพดานโหว่ ก็เป็นผลพวงจากการผสมเลือดชิด
เมื่อทราบข้อกังวลถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตแล้วเราก็มาดูในพื้นที่เราบ้างล่ะ

วัวแดงจัดเป็นสัตว์ป่าที่หายากและใกล้สูญพันธุ์ สาเหตุหลักของการลดลงอย่างรวดเร็วของประชากรวัวแดง
ทั้งในระดับโลกและในประเทศไทยเป็นไปในลักษณะเดียวกัน คือ การบุกรุกพื้นที่อยู่อาศัยและหากินของวัวแดง
ตลอดจนการลักลอบล่าวัวแดงเพื่อนำเนื้อมาเป็นอาหาร และเขาที่สวยงามมาประดับตามอาคารบ้านเรือน

ด้วยเหตุนี้หากยังคงปล่อยให้สถานการณ์ดังกล่าวยังคงดำเนินต่อไป เชื่อแน่ว่าในอนาคตอันใกล้
ประชากรวัวแดงของประเทศไทยหรือในระดับโลกคงลดจำนวนลงจนถึงภาวะสูญพันธุ์ในที่สุด


ขอบคุณข้อมูลจาก คุณ สหายสาริกา

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7473088/E7473088.html

  ขอบคุณค่ะน้าเต่า 

--------------------------------------------------------------------------------------


เป้าหมายของการสำรวจในครั้งนี้ เราเข้าไปเพื่อเก็บรอยเท้าของเจ้าวัวแดง เพื่อนำออกมาเป็นหลักฐานประกอบ
ในการหาทุนจากผู้สนับสนุนในการจัดซื้อกล้องคาเมร่าแทรป (Camera Trap) เพื่อใช้ดักเก็บภาพของวัวแดง
ขณะที่ลงโป่ง รวมถึงใช้นับจำนวนของฝูงที่มีอยู่ในพื้นที่ จากเดิมพี่ตุ๊ก เจ้าหน้าที่ป่าไม้ประจำปางสีดาเคยขอยืม
จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ แต่เป็นกล้องรุ่นเก่าซึ่งจะต้องรอให้สัตว์หยุดนิ่งและหันมายิ้มจึงจะเก็บภาพได้
ส่วนการขอทุนจากต้นสังกัด... หลาย ๆ ท่านคงทราบกันดีว่าระบบราชการไทยเป็นอย่างไร โดยเฉพาะกับ
หน่วยงานที่จัดว่าเป็นลูกเมียน้อยคอยรักเช่นนี้แล้วล่ะก็ รอจนเกษียณก็อาจจะยังไม่เห็นแม้แต่เงา

หลายท่านคงจำได้เมื่อปีที่แล้วโจ้เคยทำโครงการหนึ่ง แต่ด้วยวิธีการปฏิบัติงานและแนวความคิดที่ต่างกัน
จึงจำเป็นต้องถอยออกมารวมตัวกันเองในกลุ่มผู้ร่วมเจตนารมณ์ในครั้งแรก ตลกดีเหมือนกันที่คนริเริ่ม
กลับต้องถอยออกมาเอง 555+ กลับมาภาคนี้ เรามาในนามของกลุ่ม“เห็บลม” อืม...
แค่ชื่อก็ดูจะสูบเลือดสูบเนื้อบรรดาผู้มีจิตศรัทธาทั้งหลายซะเหลือเกิน ก๊าก ๆ ๆ


*** เห็บลม ***

ชื่อนี้ได้มาจากการประชุมในศาลาตุ๊กแกกลางดึกหน้าบ้านพักภายในอุทยานแห่งชาติปางสีดา

กินได้ค่ะน้า bennyabu  เด๋วจิ้มตาปูดเลยงิ 

----------------------------------------------------------------------------------------

โจ้ตัดสินใจแทบจะทันทีที่ได้รับการชักชวนจากลุงหมู หรือ สหายสาริกา ให้ไปร่วมทำงานเฉพาะกิจ....
การลงพื้นที่ครั้งนี้ต่างจากการเข้าป่าเพื่อไปเที่ยวในครั้งก่อน ๆ พอสมควร เนื่องจากเข้าไปเก็บรอยเท้าของวัวแดง
และเก็บข้อมูลสัตว์บริเวณแวดล้อมออกมาให้ได้มากที่สุด เพื่อใช้เป็นข้อมูลในการพัฒนาเป็นแหล่งข้อมูล
ทางธรรมชาติสำหรับเยาวชนและผู้สนใจศึกษาพฤติกรรมสัตว์ป่า รวมทั้งป้องการกันเข้าไปล่าสัตว์และเก็บของป่า
ของพราน และ ชาวบ้านในบริเวณโดยรอบ

กลุ่มที่เข้าไป เจ้าหน้าที่ 5 คนนำโดยพี่ตุ๊ก เจ้าหน้าที่งานสื่อความหมายของอุทยานแห่งชาติปางสีดา
และเจ้าหน้าที่อีก 2 ท่าน โดยไปพบกับเจ้าหน้าที่ประจำ ปด. 10 หน่วยวังครก เจ้าถิ่นคือพี่ต้น
และ เจ้าหน้าที่จาก ปด. 11 อีก 1 ท่าน

ส่วนทีมของเรานำโดยลุงหมู - สหายสาริกา พี่ปู - ดูนก พี่โจ นินจา (ผู้สร้างกลุ่มเยาวชนต้นกล้านครนายก)
คุณคิตตี้ 1 ในผู้ร่วมหาทุน พี่เอก และ โจ้ 11 คนมีผู้หญิงเข้าไป 2 คน แต่ทำไมเค้านับคุณคิตเป็นผู้หญิงคนเดียวก็ไม่รู้

น้องเอิร์ธ บวม บาน พี่โจ้ลืมแซวน้องในกระทู้น้าหรั่ง
หายไปไหนมาค๊า..... คิดถึงจังเลยวุ้ย 

เค้าไม่ทันได้ขวิดค่ะน้ามัจฉานุ เนื่องจากไวต่อกลิ่นของมนุษย์มาก
ทันทีที่มีคนเข้าไป เค้าก็ขยับหนีเราห่างไปอีกหลายช่วงตัวเลยทีเดียว
จึงต้องมีการนำกล้องคาเมร่าแทรปเข้าไปติดเพื่อเก็บภาพเค้าออกมา 

ยินดีค่ะน้า Mr.hunt 

ขอบคุณค่ะน้า koy 

ยินดีค่ะ น้าปื๊ดโคราช 

ไม่มีแก๊งค์ส่งสัญญาณไม่ได้ค่ะน้า โตโต้มาเฟีย 


----------------------------------------------------------------------------------

ค่ำคืนแรกเราเข้าไปค้างกันที่ตัวอุทยานแห่งชาติปางสีดา เช้ามาพวกเรา 6 ชีวิต
พร้อมกับเจ้าหน้าที่จาก อช.ปางสีดา 3 ท่าน ก็มุ่งหน้าสู่อ่างเก็บน้ำพระปง
โดยมีรถ 4x4  ของ อช. นำขบวนด้วยการสนับสนุนจากหัวหน้าอุทยานค่ะ
ระหว่างทางก็แวะซื้อหากับข้าว พี่ตุ๊กแกนนำเจ้าหน้าที่เปิดฉากลุย

“ไม่เป็นไรเรื่องกับข้าวไม่ต้องห่วงเดี๋ยวจัดให้...”

ยกตะกร้าออกมาจ่ายตังค์ มีแต่มาม่าและปลากระป๋อง 555+ เอาวุ้ยงานนี้
ฮากันตั้งแต่ยังไม่ออกจากบ้านเลย ก๊าก ๆ ๆ

สวัสดีค่ะน้า Heroz 

-------------------------------------------------------------------

ก่อนจะออกจากอุทยาน ก็มีคำเตือนให้ระวัง “หน้านี้เห็บแดงเยอะ”

คนที่โดนมาจนตัวพรุนอย่างโจ้ก็อดวิตกจริตไม่ได้ พี่ตุ๊กแนะนำว่า
ให้ใช้กระเทียมไม่ต้องทุบแค่ปอก ๆ ใส่ทุกกระเป๋าที่มีในกางเกง
และเสื้อ... ถ้ามันเกาะก็ใช้เทียนถู ถ้าเกาะทั้งตัวก็ใช้เทียนพรรษา

แต่ว่ายังไม่ถึงไหนอุปสรรคก็เริ่มเกิดขึ้น เมื่อรถของอุทยานเกิดคาสหมด
ที่ว่าจะเอารถเก็บไว้ที่อ่างเก็บน้ำพระปง เลยต้องลุยกันไปเองจนถึงหน่วย
ปด.10 (หน่วยวังครก) ซึ่งอยู่ห่างจากตัวอุทยานแห่งชาติปางสีดาไปเกือบ
70 กว่าโล... เส้นทางไม่ต้องพูดถึง ร้อน ๆ แล้ง ๆ คนนั่งหลังตัวแดงไปหมด
นั่งคิดในใจอยากบอกพี่ ๆ ว่า …

“เอากระเทียมออกจากกระเป๋าเถอะ เห็บแดงมันคงรังเกียจไม่กล้าเกาะแล้วล่ะ”

ก่อนหน้านั้นพี่ตุ๊กได้ติดต่อเจ้าหน้าที่ที่หน่วยให้จัดหา  รถออฟโรด
เข้าไปส่งพวกเราครึ่งทางเพื่อย่นระยะเวลาในการเดินทางค่ะ

เง้อ... หมูแดง หิวเลยค่ะน้า nokpepper 

มาเลยค่ะน้ามาด เด๋วโดดขึ้น  ออฟโรด คันเท่ห์ไปกับโจ้เลย
ที่นั่งข้างคนขับยังว่าง...ม๊า...โล่ดดด 

---------------------------------------------------------------------------------

มาถึงหน่วยวังครกด้วยสภาพสะบักสะบอมไม่แพ้คนนั่งหลังรถกระบะ
เนื่องจากเส้นทางไม่ค่อยดี การขับขี่เลยต้องช้าลงจนในที่สุด...ไอ้โจ้เมารถ

เฮ้อ.... ไหน ๆ ออฟโรดที่จะพาเราเข้าป่าไปตามเส้นทางขนไม้เถื่อนเก่า

ขอบคุณค่ะน้า yoda แต่โจ้รู้สึกแปร่ง ๆ กับชื่อทีมนี้จริง ๆ ฟังแล้วคัน ๆ สูบ ๆ ยังไงพิลึก 

ขอบคุณค่ะน้า kokkak_25   

เป็นครั้งแรกที่ไปปางสีดาของโจ้เลยค่ะน้าธิ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะมีสัตว์ป่ามากมาย
เดินผ่านไปมาระหว่าง ตม.ไทย - เขมร เยอะขนาดนี้ (แต่ไปฝั่งนั้นอาจจะโดนกับระเบิดได้) 

-------------------------------------------------------------------------------------------

แต่ทันที่ที่เห็นรถออฟโรด อาการเมารถก็หายไปในทันที เจ้าของรถ
มาดเด็กแว๊นซ์ ใส่กางเกงตูดขาดยืนอยู่ไม่ห่างจากรถออฟโรดมากนัก
ดูท่างานนี้ ลุงแกคงเหยียบแหลกไม่ต่ำกว่า 190 กม./ชม. แน่ ๆ เลย
เอาวะคอยเก็บภาพตอนแกดริฟนี่ล่ะ 555+

น้าม๊าดดดดด มาขึ้นออฟโรดกับโจ้เร้ววว รถจะออกแย้ว 

พักดมยาดมทันทีที่เห็นออฟโรดของเรา จัดข้าวของอีกครั้ง
ไม่ลืมสมุด กับ ดินสอ ที่เพิ่งจะซื้อมาจากมินิมาร์ทประจำเมือง
งานนี้มีความรู้มาฝากพอสมควร...

แต่อาจจะไม่ใช่ความรู้ใหม่ สำหรับผู้ที่ทราบกันอยู่แล้ว

ได้ค่ะน้า lion  โจ้เองก็โพสท์ช้าเหมือนกัน 

น้องฟ่าง... กระทิงเปลี่ยว แวะไปหากระทิงโทนแถวเขาหล่นก่อนเข้าป่าแล้ววุ้ย 

------------------------------------------------------------------------------------

พร้อมแล้วเราก็เริ่มออกเดินทาง โดยเอาสัมภาระขึ้นรถออฟโรด... เฮ้อ ยังกล้าเล่นต่ออีก 

แค่เริ่มต้น ลุงแกก็พาเราไปลากรังมดแดง เดือดร้อนต้องโดดลงจากรถลงไปปัดมดออกจากตัวเป็นแถว ๆ
เส้นทางบนสภาพอากาศร้อนแบบนี้เดินก็เหนื่อย นั่งรถใครว่าสบาย ไม่เจ้งงงงงงง เถียงคอเอ็นแตกเลย
ลองมานั่งม๊ะ....!!! ลำไส้แทบขึ้นมาพันก้านสมองเลยนะนั่น 

บ่นไปก็เท่านั้นแหละ ไม่เดินหรอก ขอนั่งลากหนามไปเรื่อย ๆ ก่อน 

ไม่ได้ตกมันจ้ะ น้องรัก (เด๋วไปเจอกันหลังเวที ขอตีเข่าหน่อย)

----------------------------------------------------------------------

เส้นทางช่วงแรกเป็นป่าปลูก หลังจากโดนแผ้วถางทำลายในอดีต
ใบไม้ผลัดใบหมดแล้ว... ร้อน นรก ชัด ๆ

โอ้ว ๆ ต้องขออภัยที่ทันได้ทักทายน้า pungprakarn  และน้าพรานระพิน ค่ะ
ย่องกันมาตอนไหนคะเนี่ย เงียบดีจริง ๆ 

--------------------------------------------------------------------------------

1 ในสัมภาระที่พี่เจ้าหน้าที่ฝากไว้... เอากระสุนออกแล้วค่ะ
ส่วนอีก 1 กระบอก ก็ยังคงมีพี่อีกคนนึงแบกเดินไปด้วย
เผื่อกรณีฉุกเฉิน... 

ขอบคุณค่ะน้า dawnin 

-----------------------------------------------------------------

หัวโยกหัวคลอนกันมาถึงจุดนึง ในที่สุดก็ต้องลงมาจากรถ
พี่ ๆ ช่วยกันเข็นให้พ้นหล่ม ที่จริงลุงแกรอดมาหลายจุดแล้ว
ต้องยอมรับในความแข็งของแกจริง ๆ

แวะพักกินข้าวกลางวัน เวลาบ่ายโมงได้
เราหลบไปหาร่มใกล้ ๆ คลอง เวลานี้น้ำแดงไม่น่ากินเลยทีเดียว
ระหว่างนั่งกินข้าว พี่ปูดูนกก็เริ่มให้ความรู้กับโดยพูดถึงป่าแห่งนี้
คือป่ารุ่น 2

ป่ารุ่น 2 คือ ป่าที่เคยถูกทำลายลงไป และฟื้นกลับขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง
และส่วนนึงมีคนเข้ามาปลูกเสริม แต่ก่อนพื้นที่แห่งนี้มีชาวบ้านเข้ามา
จับจองอยู่อาศัย ใช้ทำไร่เป็นที่ทำกิน โดย 1 กิโลเมตรแรกที่ผ่านมา
เป็นป่าเบญจพรรณ และส่วนที่พวกเรานั่งกินข้าวกันอยู่ คือ ป่าเต็งรัง
หรือที่เรียกกันว่า ป่าแดง

พี่ปูเห็นโจ้หยิบสมุดขึ้นมาจดก็ทำหน้าแปลกใจ เลยบอกว่า

"โจ้คิดว่ามีคนอื่นที่ยังไม่รู้อีกมาก ถ้านำข้อมูลตรงนี้ไปเผยแพร่
ต่อไปจะมีคนเที่ยวป่า ที่รู้จักป่า รู้จักต้นไม้ มากกว่าคำว่า ...ไปพิชิตมาแล้ว"

พี่ปูยิ้มและจากนั้นเป็นต้นมา แกก็ให้ข้อมูลอย่างเต็มที่ตลอดเส้นทาง. . . .
มีลูกหลานอยู่นครนายก ปราจีน สนใจจะฝึกให้รู้จักธรรมชาติ ดูนก
เข้าใจเรื่องระบบนิเวศ ลองแวะคุยกับพี่ปูที่ สาริกา เนเจอร์ ทริป ได้นะคะ....

เอาเลยเจ๊ เด๋วคงใกล้ได้เวลาฉายของอากงแล้วล่ะ 

น้าตี๋คะ โลโก้ของโจ้ก็แดงเหมือนกันค่ะ 

ขอบคุณค่ะน้า Abu_6500 

-------------------------------------------------------------------------------------------

ถึงทางแยกที่ต้องเดินเท้าต่อ ก็ลงจากรถด้วยอาการเมื่อย ระบม ... นั่งมาทำไมเนี่ย 

นัดลุงว่า พรุ่งนี้บ่ายโมงให้ลุงมารับพร้อมกับลังน้ำแข็งท้ายรถพี่โจ ให้ซื้อน้ำขวดขุ่น
แช่เย็นมาพร้อมรับพวกเราด้วย แล้วก็แยกเดินไปตามทางที่เราจะไปตั้งแค้มป์
ก่อนจะย้อนกลับมาเทปูนปาสเตอร์ลงที่รอยเท้าวัวแดงในโป่งตรงทางแยกอีกทาง

หน้าตายังแช่มอยู่ ฮี่ ๆ ๆ

ทางเรียบตลอดค่ะน้าวิน แต่อากาศร้อน แล้ง สุด ๆ ก็ทำให้เกือบน็อคเหมือนกัน 

โอเชค่ะน้าใหญ่ พักผ่อนให้หายเหนื่อยตามสบายเลยค่ะ 

------------------------------------------------------------------------------------------

เริ่มเดินเข้าสู่เส้นทาง ก็เจอกับใบลานขนาดใหญ่ ไม่ได้มีแค่กอเดียว
แต่เราพบเห็นได้ตลอดเส้นทาง ก่อนหน้านั้นพบกับดงชะอมและมะเขือพวง
เป็นร่องรอยของการอยู่อาศัยในอดีตค่ะ 

ขอบคุณค่ะน้า arttis 

----------------------------------------------------------------------

เห็นต้นไม้คล้ายกระบองเพชรเล็ง ๆ จะถ่ายรูป พี่ปูบอกว่านี่คือ "สลัดได"

คุ้น ๆ เหมือนจะเคยมีกวี กลอน เกี่ยวกับเจ้าสลัดไดในเชิงเปรียบเทียบ

แต่จำไม่ได้จริง ๆ 

ทริปนี้จะได้เห็นแค่รอยค่ะ น้า NP_SCI_60 

-------------------------------------------------------------------------------

ระหว่างที่นั่งพักกลางทางหลังตัดสินใจว่าจะไม่เดินไปถึงน้ำตกตีนช้าง
แต่จะอยู่แค่ลานหินดาด (ปางสีดา) เราจึงได้นั่งคุยกันถึงเรื่องราวรอบตัว
ที่เห็นเด่น ๆ ก็จะเป็นต้นใบลาน กอใหญ่มากกกกกก 

เปิดกันด้วยรอยหมี พี่ ๆ บอกว่ารอยนี้เป็นปีแล้วค่ะ

ขอบคุณค่ะน้ามัส 

------------------------------------------------

นักบุญแห่งป่า นักฆ่าแห่งพงไพร

เราคงคุ้นกับประโยคที่ใช้เรียกต้นไทรกันเป็นอย่างดี

เริ่มต้นอย่างไรดี ... พี่ปูเล่าว่า ต้นไทรอาจจะดูโหดร้ายเลือดเย็นกับต้นไม้ที่ตัวเอง
ใช้รากยึดเกาะคลุมจนต้นไม้ต้นนั้นตายลงไป...

ต้นไทรไม่ได้กินน้ำเลี้ยงจากต้นไม้ที่มันเกาะ นับตั้งแต่เจ้านกที่กินลูกไทร
แล้วอึลงบนต้นกิ่งไม้ ต้นไทรเริ่มเติบโตบนกิ่งไม้โดยเริ่มจากการหย่อนราก
ให้ลงสู่พื้นดินเพื่อยึดเกาะ และดูดกินธาตุอาหารจากพื้นดิน และรากก็จะเติบโต
รอบต้นไม้ที่ได้เกาะเอาไว้ ส่วนลำต้นของไทรไม่ได้ใหญ่โตมาก เป็นเพียงยอดไม้
ที่อยู่ด้านบนเท่านั้น

แต่เสื้อแดงที่เห็นไม่ได้เอาไปใส่ในป่าค่ะน้าตี๋ กลัวโดนควบมาเหยียบอย่างแรงงงง

---------------------------------------------------------------------------------------------

ลูกไทร เป็นแหล่งอาหารชั้นดีของสัตว์ป่าหลายประเภทเช่น
ลิง นก กระรอก ตัวต่อ และอีกนานาชนิด ว่ากันว่าลูกไทรมีโปรตีน....

ทำไมลูกไทรถึงมีโปรตีน???

เนื่องจากการขยายพันธุ์ของต้นไทรต้องใช้การผสมพันธุ์เกสร
เช่นเดียวกับต้นไม้ชนิดอื่น ๆ ที่มีดอก แต่ดอกจริง ๆ ของต้นไทร
ก็คือเจ้ายิบ ๆ ที่เห็นในภาพนั่นแหละค่ะ

ลูกไทร ก็คือ ดอกไทร ที่มีเปลือกหุ้มไว้ ในลูกไทรนั้นจะมีสัตว์ชนิดหนึ่ง
ชื่อว่า .............. ต่อไทร

ต่อไทร โจ้ง่วงอ่ะ จำที่พี่ปูอธิบายไม่ได้หมดเอาเป็นว่า
ขออนุญาตนำข้อมูลจาก

http://www.thaigoodview.com/library/studentshow/st2545/5-4/no02-44/sampan.html

มาแทนนะคะ...

    ไทรเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มีดอกเกือบตลอดทั้งปี ลูกไทรเป็นแหล่งอาหารของนกนานาชนิด ลูกไทรที่ยังอ่อนแท้จริงแล้วคือดอกช่อมีอัดกันแน่นมีลักษณะพิเศษม้วนกลับออกเข้าในเพื่อทำหน้าที่เฉพาะ

ด้านก้นของลูกไทรมีลักษณะเป็นเกล็ดเล็กๆซ้อนกัน ตรงกลางจะมีรูเปิดขนาดเล็กมาก ในลูกไทรที่มีดอกช่อนั้น จะมีมีดอกอยู่ 2 พวก คือ ดอกเพศผู้ ดอกเพศเมีย และมีดอกกัล (gall) ซึ่งเป็นดอกเพศเมีย แต่มีก้านชูเกสรสั้นกว่าแทรกอยู่ ดอกกัลจะเป็นที่วางไข่และเลี้ยงตัวอ่อนของต่อไทร ซึ่งเป็นแมลงชนิดเดียวที่อาศัยเฉพาะจะจงของต้นไทรแต่ละพันธุ์ ต่อไทรจะทำหน้าที่ช่วยผสมเกสรให้กับไทร วงจรชีวิตของตัวต่อไทรกำเนิดขึ้นในดอกกัลนี้

        ตัวต่อไทรเป็นแมลงขนาดเล็กประมาณ 1 - 2  มิลลิเมตร ตังผู้ไม่มีปีก ตัวเมียจะมีปีก วงจรความสัมพันธ์ระหว่างตัวต่อไทรกับไทร เริ่มต้นเมื่อลูกไทรเริ่มแก่ ดอกเพศเมียจะบานเต็มที่ ส่งกลิ่นไปทั่ว

ทำให้ต่อตัวเมียซึ่งมีไข่สุกเต็มที่บินมาหาและพยายามเบียดแทรกตัวเข้าไปในรูที่ก้นลูกไทร ซึ่งต้องใช้เวลานานพอสมควรจึงจะผ่านเข้าไปได้ลูกละ 1-2 ตัวเท่านั้น ต่อตัวเมีนที่เข้าไปในลูกไทรได้ก็จะพยายามหาดอกกัลที่ปะปนอยู่ในดอกเพศเมียอื่นๆ ระหว่างนี้เองทำให้ละอองเกสรตัวผู้ที่เก็บไว้ในถุงบริเวณอกและโคนขาได้ผสมกับเกสรตังเมีย เมื่อต่อตัวเมียพบดอกกัลก็จะใช้อวัยวะนำไข่ เจาะลงไปวางไข่ในรังไข่ 1 ฟอง พร้อมทั้งหลั่งสารกระตุ้นให้ดอกกัลผลิตอาหารเลี้ยงตัวอ่อนของต่อไทรที่จะเกิดมาในอนาคต เมื่อวางไข่เสร็จต่อตัวเมียก็จะตาย

        ไข่ของต่อไทรจะเจริญเป็นตัวอ่อน ดักแด้และออกจากดักแด้ได้ในเวลาประมาณ 1 เดือน โดยตัวผู้จะออกจากดักแด้ก่อน ต่อตัวผู้ปีกกุด ตาบอด หนวดสั้นมีแต่อวัยวะสืบพันธุ์เท่านั้นที่เจริญดี จะคลานไปหาดอกกัลที่มีดักแด้ของต่อตัวเมีย เพื่อเจาะเข้าไปผสมพันธุ์ แล้วตายไป ต่อตัวผู้บางตัวยังไม่ตายทันที ก็จะมีหน้าที่เจาะรูลูกไทร เสร็จแล้วก็ตายไป

        การที่ลูกไทรมีรู ทำให้มีการแลกเปลี่ยนออกซิเจน และคาร์บอนไดออกไซด์ระหว่างภายในและสภาพแวดล้อมภายนอกได้ อาจมีส่วนกระตุ้นให้ดอกเพศผู้ในลูกไทรนี้บานเต็มที่ ซึ่งเป็นเวลาพอดีที่ต่อตัวเมียเจริญออกจากดักแด้ รีบหาทางออกทางรูเดิม ซึ่งตอนนี้เปิดกว้างมากขึ้น เพราะผลลูกไทรเริ่มสุกนิ่ม ระหว่างที่จะออกจากลูกไทร ก็จะผ่านดอกเพศผู้ที่บานเต็มที่ ทำให้ได้เก็บละอองเกสรตัวผู้ใส่ไว้ในถุงที่อกและโคนขาแล้วจึงบินออกไปหาลูกไทรต้นใหม่ ระยะนี้ไข่ในต่อตัวเมียก็จะสุกเต็มที่พร้อมจะ วางไข่ได้ และเริ่มวงจรชีวิตใหม่ต่อไป ถ้าต่อตัวเมียไม่พบต้นไทรต้นใหม่ที่จะวางไข่ได้ภายใน 2-3 วันก็จะตายไป

----------------------------------------------------------------------------------------------

โอเช ไปกันต่อค่ะ

ป๊าดดด โดนวัยรุ่นสุพรรณแซว... เอาบาวแดงแทนก่อนได้มั้ยเพ่ 

ดีจ้ะลูลู่ มาแบบเสงี่ยม ๆ รู้สึกระแวงยังไงไม่ทราบ

--------------------------------------------------------------------------------

ด้านบนจะเห็นได้ว่าต่อไทรเพศผู้ เป็นสุภาพบุรุษน้อย ๆ ที่น่ารักของผืนป่าที่เลยทีเดียว
เกิดก่อน ตายก่อน ก่อนตายยังเจาะรูหาทางออกให้ต่อไทรตัวเมียอีกด้วย 

พี่ ๆ เล่าว่า โจ้ต้องลองมานั่งเฝ้าต้นไทรเวลานกมากิน จะมีเจ้าพวกตัวแสบ
ไล่ตบตีชาวบ้านไม่ให้กินตกลงมาพร้อม ๆ กับลูกไทรที่ร่วงลงพื้น ให้พวกเจ้าสัตว์ป่า
ที่ไม่มีความสามารถจะบิน หรือ ปีนขึ้นไป ได้กินลูกไทร ได้รับโปรตีนจากต่อไทร

นี่ล่ะ ที่เรียกว่านักบุญแห่งป่า.... ค่ะ