ผมยังคงตระเวณตีปลาช่อนละแวกแถวบ้าน พอกลับไปธุระก็ถือโอกาสตกปลาไปด้วย คิดๆดูแล้ว ตกปลามากกว่าไปทำธุระเสียอีก เฮ้อ อย่างทริปล่าสุด ผมตั้งใจว่า จะ "ทีเล่นทีจริง" พอเอาเข้าจริง สรุปแล้ว ก็เล่นซะเมื่อยไปหมด เริ่มต้นด้วยการถ่ายรูปบ้าง ลองดูแอ็คชั่นเหยื่อบ้าง แต่พอนานไป ก็มุ่งจะตีเหยื่อให้ได้ปลามา

เริ่มต้นตอนเช้า แดดไม่แรง หมายนี้กึ่งธรรมชาติ บางตอนมีอุปสรรคผิวน้ำ พวกจอก แหน ลอย อย่างนี้ต้องหนอนยางเท่านั้น ไม่ต้องบันยะบันยัง ดูเหมือนมีปลาชาร์ททีเดียว แล้วมันพาเข้ากอหญ้า หลุดเลย

หลังจากนั้น ลองเปลี่ยนเป็น กระดี่เหล็ก ลงกลางน้ำ กรอกลับช้าๆ ไม่กี่ครั้ง มีตัวนี้ ติดมาด้วย บ้านผมเรียก "ชะโอน"  คนกรุงเทพฯเรียก "เนื้ออ่อน" ที่จริงแล้ว ก็ไม่ใกล้เคียงกันนัก สีผิว หน้าตา คนละอย่างกัน

เจ้าตัวนี้ ฉู่ฉี่ ว่ากันว่าอร่อยนัก ยายเล่าว่าสมัยยายยังสาวๆ ใช้เขียดเกี่ยวเบ็ดหยกเวลากลางคืน ได้คราวละกระชังทีเดียว สมัยนี้หาตัวยาก

เนื้ออ่อนเป็นหนึ่งในปลาในวรรณดคีทีเดียว

เนื้ออ่อนอ่อนแต่ชื่อ  เนื้อน้องหรืออ่อนทั้งกาย
ใครต้องข้องจิตชาย  ไม่วายนึกตรึกตรึงทรวง


ใครและใครก็อาจจะนึกว่า เนื้ออ่อน หน้าตาน่าเอ็นดู แต่ดูซิครับ กระดี่เหล็กยังไม่เว้นเลย ก็เหมือนผู้หญิงน่ารักนั่นแล กระไรรึจะไม่ทำให้ชายชอกช้ำ

ในความรู้สึกของผม ตีเหยื่อปลอมไม่เหมือนเฝ้าปลาหน้าดิน ที่เราจะนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องไปเคร่งเครียด โดยเฉพาะหมายธรรมชาติ มีทิวไผ่ กอไม้ มีตะวันลับฟ้าที่ฉาบสีงามๆบนแผ่นฟ้าให้มองระหว่างที่เรากรอเหยื่อเพลินๆ หลายจังหวะที่ปลาชาร์ตระหว่างที่เรามองอะไรเพลินนี่แหละครับ--- สัญชาติญาณของเรามันจะทำงานเอง เราไม่ต้องเกร็ง ไม่ต้องเฝ้าระวังสัญญาณจากปลายสายตลอดเวลา - เครียดเปล่าๆ มองอะไรๆที่มันเจริญหูเจริญตา เป็นการพักผ่อนไปในตัว ---

นี่เป็นภาพดอกของเถาอะไรก็ไม่รู้จักชื่อ เถาทอดยอดคล้ายผักบุ้ง ดอกก็คล้าย แต่ดอกเล็กหว่า แทรกอยู่ในกอหญ้า ห่างๆดอก ดูแล้วเด่นตา

แม่ผมครับ ทุกครั้งที่ผมไปตกปลา ถ้าแม่ว่าง แม่จะไปด้วย ก็เลยกลายเป็นว่า แม่เป็นบัดดี้สำหรับการออกตกปลาของผม นี่กำลังวัดปลาอะไรก็ไม่รู้ (สงสัยว่าปลาซิว) คันไม้ไผ่นี่แหละครับ ตกได้พวกปลาหมอซะส่วนใหญ่

วันนี้แม่ได้ปลาบู่ ตัวไม่ใหญ่นัก สำหรับบ้านผม ปลาบู่เป็นปลาสำหรับปล่อย (ปล่อยนกปล่อยปลา) มากกว่าจะใช้เป็นอาหาร คือ ได้มาทีไรก็ต้องปล่อยลงแม่น้ำไป หรือถ้าเอาไปขายตลาด (ปลาเป็นใส่กาละมัง) คนซื้อก็จะซื้อไปปล่อย - ผมถามยาย ว่าทำอะไรกินได้ ยายก็บอกว่า ไม่เคยทำกินซักที

เมื่อเช้า - กรุงเทพฯ เดินผ่านร้านขายปลาสด ผมเห็นปลาบู่ตัวประมาณว่าขนาดครึ่งโลอยู่หลายตัว เป็นปลาตายแล้ว ไม่รู้เขาเอาไปทำอะไรกินกัน

แล้วด้วยกระดี่เหล็ก ผมก็ได้ปลาช่อนขนาดสัก ครึ่งกิโลได้มา 1 ตัว เลยให้แม่ถือไว้ ถ่ายรูปมาเป็นหลักฐานหน่อย ตัวนี้เป็นปลาช่อนตัวเดียวของการออกตกปลาทั้งวัน

วันอาทิตย์ ก็ไปตกอีกครับ ไปกับน้องชาย คนนี้เพิ่งลองตีเหยื่อปลอม ทริปก่อนหน้านี้ ได้ปลาช่อน 3 ตัว แต่ทริปนี้ไม่ได้เลยสักตัว ในภาพเป็นหมายที่เป็นบ่อน้ำในสวนทุเรียน บ่อเล็กๆ (ถ้าเทียบกับอ่าง) และมีอุปสรรคใต้น้ำเยอะ อย่างนี้ก็เลยต้องอาศัยหนอนยางกันอย่างเดียว ผมได้ปลาจากหมายนี้ 1 ตัว ปลาช่อนขนาดเท่าเมื่อวานเลย

ตอนหลังๆผมกระหน่ำตีเหยื่อ และย้ายหมาย รูปเริบไม่ถ่ายแล้ว ก็ยังไม่ได้ปลาอะไรเพิ่มเติม เหนื่อยหมดแรง ก็เลยกลับไปบ้านยาย ปลาช่อนที่ได้จากทริปก่อน ถูกนำมาแปรสภาพเป็นฉู่ฉี่ปลาช่อน-- รสเนียนปากอีกแล้ว


สัปดาห์หน้า SeaClassic  จะไปตกปลาทะเลแล้ว--- เฮ้อ ก็คาดหมายช่อนทะเลไว้ -- หวังลมๆแล้งๆ เปล่าเนี่ย

ทำอย่างไรอ่ะ พี่โก๊ะ น้าป้อม ปลาบู่น่ะ ชักสนใจ-- เพราะค่อนข้างได้ตัวบ่อย ลอกหนังอย่างไร?? ทำอย่างไร ตับไต ใส้พุง และหัว??

น้าป้อม ใช่เลยครับ cherrywood ที่แรกผมก็ไม่นึกว่าจะมันส์สะใจนะ ผมสองท่อน 4-12 เหมือนกัน แต่ใช้รอก KOMI 1000DX (นิ่มแต่มันสีลอกง่าย) ขนาดเหยื่อใช้หนอนยางหรือกระดี่ก็พอไหว ช่ายจริงๆ