นั่งๆนึกถึงวันเก่าๆแล้วนั้งยิ้มอยู่คนเดียว (เราชอบตกปลาได้ไงเนี้ย)สงสัยเป็นแบบนี้แน่ อิอิอิอิอิอิ
ผมโตมากับน้ำครับเกิดมาก็เห็นน้ำแล้ว พ่อมีอาชีพด้านการประมง บ้านแม่ก็อยู่ติดคลอง ตอนเด็กๆยายมักจะชวนผมไปตกปลาเป็นเพื่อนประจำ ผมเนี้ยเบื่อจริงๆต้องนั่งรอปลากินเบ็ดอยู่ในเรือ จะไปไหนก็ไม่ได้ จะไม่ไปยายก็ไปคนเดียวสงสารแกครับ แบบตอนนั้นอยากเล่นกับเพื่อนมากกว่านะ แต่พอมาวันนึงความคิดผมก็เปลื่ยนไป ก็ยายผมนะสิครับให้ผมถือเบ็ดให้(ตอนนั้นเป็นเบ็ดไม้ไผ่)เพราะว่าแกจะกินหมาก(ตอนนี้หาคนกินหมากยากแล้วๆยายผมก็เสียแล้วด้วย) ผมถือเบ็ดอยู่ไม่นานก็รู้สึกว่าปลายไม้ไผ่มันกระตุกๆยังไงไม่รู้ยายผมบอกว่าวัดสิผมทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ยกๆคันไว้ติดครับยกขึ้นมาในเรือเป็นปลาหมอตัวใหญ่มากครับ ผมเริ่มมีความรู้สึกว่ามันก็สนุกดีก็ตกอีกครับแล้วก็ได้ปลาหมอมาหลายตัว ตกลงวันนั้นยายผมไม่ได้ตกเลยครับ(เบ็ดมีคันเดียว)ยายแชวผมว่าวันหลังจะไม่พามาแล้ว วันหลังยายไม่ต้องชวนผมแล้วครับผมนี่เหละชวนแกได้ทุกวัน(ช่วงปิดเทอมร์นะครับ)แต่ต่อไปนี้ผมคงไม่ได้ตกปลากับยายอีกแล้วละครับ ผมคิดถึงยายมากครับ อยากมีเวลาแบบเก่าอีกคงจะมีความสุขมาก (นี่ขนาดผิมไปยังน้ำตาไหลเลย)

แล้วน้าๆละครับเริ่มชอบ(รัก)การตกปลาได้ยังไงเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ