ไต๋พลย้ายหมายในยามค่ำคืนหลายครั้ง จนใกล้รุ่งสราง เรือก็มาทอดสมออยู่ที่อ่าวกวด  แม้นจะเป็นบริเวณข้างเกาะ แต่น้ำบริเวณนี้กับมีความลึกมาก ใต๋พลบอกว่า ในยามเช้าปลาจะออกหากินไล่มาจากแนวผาใต้น้ำ

แล้วก็มีปลาเข้าลากสายลอยปลาหัวอ่อนออกจากรอกอาบูขนาด 7000 ของไต๋พล สายกว่า 200 หลาถูกลากออกไปด้วยการวิ่งเพียงครั้งเดียว ขณะที่ลูกเรือถือคันด้วยหน้าตาตื่น

"ปลามันผิดคิว จะไปเอาตัวมันไม่ได้หรอก"  ไต๋พลเอ่ยขึ้น

การยอมจำนน ดูจะเร็วไป พี่ต้อมเข้ามาถือคันแทน สายยังคงวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้าย ก่อนสายจะหมด ปลาก็หยุดการวิ่งลง การต่อสู้ของอีกฝ่ายจึงเริ่มขึ้น พี่ต้อมค่อยๆ อัดปลาเข้ามาอย่างนุ่มนวล จังหวะการโยกคัน และการเคลื่อนย้ายตำแหน่งบนตัวเรือ ดูราบลื่นกลมกลืนยิ่งนัก เบรกถูกคลายลงเรื่อยๆ เมื่อปลาเริ่มเข้าใกล้เรือ ปลาถูกลากเข้ามาห่างจากเรือไม่กี่หลา แต่ลึกเกินกว่าที่จะมองเห็น แล้วการต่อสู้ก็ได้สิ้นสุดลง

สายเอ็นที่ถูกฟันที่ไม่คมนัก กัดเป็นริ้วรอย และขาดไปในที่สุด

ที่หมายเดียวกัน ปลาอีกตัวก็เข้าฉวยปลาหัวอ่อนอีกครั้ง

"เรนโบว์"
"ไม่ใช่ เรนโบว์มันต้องมีสีเหลือง"
"พวกปลากลายพันธุ์"

ปลาตัวนี้มีความยาวประมาณ 2 ฟุต โดยโครงสร้างลำตัวแล้วใกล้เคียงกับเรนโบว์ มีหางแข็งโค้งเป็นวง บริเวณโคนหางมีครีบขนาดเล็กลักษณะคล้ายฟันเลื่อยวง เช่นเดียวกับอินทรี ลำตัวเป็นสีเงินไม่มีลาย ครีบข้างแก้มมีขนาดเล็ก ดวงตากลมโต และมีฟันแหลมเรียงตลอดแนวปาก

"ด๊อกทูธ หรือเปลาพี่ต้อม"
"อื่มม์ ไม่แน่ใจ แต่ก็น่าจะเป็นทูน่าพันธุ์หนึ่ง"
"....."
"สงสัยไอ้ตัวที่ขาดไปเมื่อกี้คงเป็นพันธุ์นี้ แต่ใหญ่กว่าเยอะ"

หลังจากนั้นเราก็แวะตามกองหินที่เป็นทางผ่านเส้นทางการเข้าสู่ฝั่ง กะมงน้อย ตัวนี้เข้าฉวยเหยื่อหมึกตาย ที่ปล่อยล่องลอยไปตามกระแสน้ำ

เก๋าสีสรรสดใส ความยาวประมาณ 20 ซ.ม. ผมเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ถามไต๋ดูว่าปลาอะไร แกบอกว่า "ปลาเก๋า"

ช่วงเวลาวิ่งเข้าฝั่ง เราก็ช่วยกันแล่ปลา แพ็คใส่ถุงซิบ สะดวกทั้งการนำไปกิน ทั้งยังประหยัดพื้นที่ในการเก็บ

กล้องดิจิตอล ทำให้การทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นไปอย่างออกรส

อาหารมื้อสุดท้ายที่จังหวัดตราด

"ป่าป๊า ได้เอาไม้กอล์ฟ มาฝากหรือเปล่าค่ะ"

จบบริบูรณ์