วันที่มีเมฆปกคลุมท้องฟ้า แสงจะฟุ้งกระจายจากทุกมุมของท้องฟ้า สภาวะแสงเช่นนี้ ส่วนใหญ่ไม่เหมาะที่จะถ่ายภาพด้วยแสงธรรมชาติเท่าไหร่ โดยเฉพาะภาพที่ต้องอาศัยแสงเพื่อดึงความเด่นออกมา เช่น มาโคร ทิวทัศน์ สถาปัตยากรรม รวมถึงการถ่ายภาพบุคคลในระดับที่เล่นกับแสง

อย่างไรก็ตาม ผู้เชียวชาญหลายท่าน ก็ให้ความเห็นว่า วันที่ท้องฟ้ามีเมฆปกคลุมแต่ไม่ถึงกลับครึ้ม (overcast) เหมาะอย่างยิ่งในการถ่ายบุคคล เพราะแสงจะไม่แรงจนเกิดเงาจัดๆ ที่หน้า หรือเรียกว่า hard light แต่จะได้เงาจางๆ พอให้เผยส่วนโค้งบนใบหน้าได้ ซึ่งเรียกแสงอย่างนี้ว่า soft light

แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะถูกต้องทั้งหมดนะครับ ช่างภาพที่เชียวชาญเรื่องแสง จะถ่ายภาพบุคคลได้ดี โดยหาจุดที่เหมาะสมในการถ่ายภาพได้แทบทุกสภาพแสง ตัวอย่างล่าสุดที่เล็กถ่ายน้องปุ๊ ตอนกลางวันแสงจัด ก็ยังถ่ายได้ แต่เป็นเทคนิคการถ่ายภาพในระดับสูง

หากเมฆปกคลุมมากจนแสงไม่มีทิศเอาซะเลย ภาพที่ถ่ายออกมาจะจืดๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจ พี่เล็กจะเรียกสภาพอย่างนี้ว่าแสงแบน ดังตัวอย่างภาพด้านบน

เมื่อเป็นเช่นนี้ เราไม่ควรถ่ายเลยหรือเปล่า? ลองพิจารณาภาพต่อไปนี้นะครับ ทุกภาพจะไม่มีเงาจัดๆ และไม่มีแสงเรืองๆ ที่ขอบให้เห็น อันเป็นตัวบ่งสภาพแสงแบบนี้

ดูลูกเล่นไป เราก็แคนดิดไปเรื่อย 

แสงไม่ดี ต้องขอให้ดารา แสดงแอ็คชั่นเยอะๆ 

หมายเหตุ หลักถ่ายภาพที่ดีอีกอย่าง คือวางระดับของกล้องให้อยู่ในระดับเดียวกับตาของแบบ อย่างภาพนี้ ผมก้มลง เอาศอกค้ำพื้น แม้จะต่ำกว่าตาแบบไปนิด แต่ระยะเลนส์ 100มม ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ระดับเดียวกับแบบ

แดดไม่มี เด็กก็ไม่ร้อน สักพักน้องคนเล็กก็มาขอถ่ายด้วย

หมายเหตุ เท้าของน้องเอ็กซ์ ที่มุมซ้ายหลุดแฟรมไปแล้ว เป็นจุดที่ไม่ควรให้เกิดครับ 

หลานอีกคนขอถ่ายบ้าง 

หมายเหตุ ผมบอกน้องเอ็กซ์ให้หุบเท้าเข้ามา ไม่งั้นความสมดุลย์ภาพจะเสีย 

คราวนี้มากันหมดเลยครับ 

ทั้งหมด แสงไม่ดี ภาพรวมหมู่ของเด็ก ยังขาดการจัดกลุ่มที่ดี ทุกคนศรีษะอยู่ระดับเดียวกันหมด ทำให้เด็กแต่ละคนขาดการแสดงความบุคคลิกของตน ดูเป็นระเบียบเกินไป อย่างไรก็ตาม ผมโพสภาพชุดนี้เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ที่ว่า "ในยามที่แสงไม่ค่อยดี เราอาจได้ภาพที่ดีๆ ก็ได้"

ดีเลยครับน้า Toomhyper แล้วเจอกันครับ

ขอบคุณทุกๆ คำติชม คำแนะนำของทุกท่านครับ