กล้อง olympus c7070 ที่ผมใช้อยู่มีเลนส์ซูมที่ติดมาด้วยไม่ต่างจากกล้องคอมแพ็คที่เห็นสมาชิกส่วนใหญ่ใช้กัน พี่เล็กอธิบายให้ฟังว่า ถ้าเราปรับให้เลนส์ขยายภาพให้ใหญ่ขึ้น หรือที่มักพูดกันว่าซูมเข้ามา อย่างนั้นเรากำลังใช้ Telephoto Lens อยู่ แต่หากเราปรับให้เลนส์เห็นภาพเล็กลง หรือเห็นวัตถุเหมือนอยู่ไกลขึ้น อย่างนั้นเรากำลังใช้ Wide-Angle Lens อยู่

ผมก็งงอยู่พักใหญ่ ถ่ายของใกล้ๆ ให้ดูไกลๆ จะถ่ายไปทำไม แถมยังไปเรียกชื่อซะดิบดีว่า Wide-Angle Lens หรือ เลนส์ที่ถ่ายภาพมุมกว้าง ไม่เห็นจะน่าใช้ตรงใหน

พี่เล็กบอกอีกว่า การถ่ายด้วย Wide-Angle Lens จะทำให้ภาพชัดลึก! เอาละซิ ชัดลึกเป็นยังไง? เค้ามีแต่ถ่ายภาพให้ชัดชัดไม่ใช่หรือ? พี่เล็กก็อธิบายต่อไปอย่างใจดีว่า ชัดลึกนี่หมายถึงวัตถุในภาพชัดหมดไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือไกล แต่ถ้าชัดตื้น (มาอีกคำแล้ว) ภาพจะชัดเฉพาะ subject ที่เราโฟกัส ภาพฉากด้านหลัง และด้านหน้าจะไม่ชัด อย่างภาพถ่าย portrait มักจะใช้เลนส์แบบนี้

ภาพด้านบนถ่ายโดยใช้ wide-angle คนมืดไปนิดถ่ายไปโดยไม่ระวังเรื่องความสว่างมากของท้องฟ้า อีกทั้งเส้นขอบฟ้าก็ไม่ได้ดูให้ดี เลยเอียงไปหน่อย

เท่าที่ผมทราบ จะแก้ไขเรื่อง subject หน้าดำ ทำได้ 3 วิธี
1. ใช้ flash
2. วัดแสงใหม่ที่ตัว subject หรือบริเวณที่เราต้องการให้ความสว่างพอดี
3. กำหนดให้กล้องรับความแสงให้มากขึ้น หรือปรับ exposure ให้มากขึ้น

กรณีผม ผมเลือกข้อ 3 เพราะกะจะนั่งมุมนี้ฝึกถ่ายไปเรื่อยๆ ผมปรับไปที่ +0.7 จะเห็นว่าฟ้าสว่างมากจนมองไม่เห็นเมฆ แต่หน้าและต้นไม้ที่เคยมืด เริ่มมีสีที่ดีขึ้น

ย้อนกลับมาเรื่อง wide-angle
ตำแหน่งที่ผมอยู่คือริมตลิ่ง มีพื้นที่จำกัดมาก ถัดข้างหลังผมไปอีกหน่อยเป็นคันเบ็ด ระยะประชิดกลับทำให้ wide-angle มีประโยชน์ขึ้นมาทันที ผมสามารถถ่ายภาพเด็กสองคน ทั้งที่อยู่ใกล้มาก นอกจากนี้ wide-angle ยังเก็บภาพในมุมที่กว้างมาก และมากพอที่จะจัดให้ subject ไปอยู่ซ้ายมือ บริเวณจุดตัด 9 ช่อง และมีพื้นที่ทางขวามือ เพื่อนำเสนอบรรยากาศส่วนอื่นได้อีก (พี่เล็กจะใช้คำว่า เล่าเรื่องได้ครบ)

ยังเหลือคุณสมบัติของ wide-angle lens อีกอย่างหนึ่งก็คือ ภาพจะมีความชัดลึก ซึ่งหมายถึงว่า นอกจาก subject ที่เรา focus ซึ่งจะชัดเป็นพิเศษแล้ว ส่วนอื่นที่เหลือในภาพก็ยังมีความชัดเจนอีกด้วย ในสถานะการณ์ที่เราต้องการจะนำเสนอบรรยากาศรอบๆ ด้วย การใช้ wide-angle lens หรือ wide-angle setting จึงมีความเหมาะสมมาก

ภาพนี้ตั้งใจให้เห็นบางส่วนของขอนไม้ที่อยู่หน้าผม ซึ่งผมมือค้ำตลอดการถ่ายภาพ เพื่อให้มือนิ่งที่สุด ตามหลัก ขอนไม้อยู่ในตำแหน่ง foreground ซึ่งจะช่วยทำให้ภาพมีมิติใกล้ไกลมากขึ้น ก็เลยลองดู พอเห็นภาพแล้วก็เสียดาย ผมน่าจะเลื่อนกล้องไปทางบึงให้มากขึ้น

อีกจุดหนึ่งที่อยากให้สมาชิกลองดูคือ ตำแหน่งของเส้นขอบฟ้า นอกจากจะต้องขนานแล้ว ผมสังเกตุว่า ภาพสวยๆ หลายภาพ รวมทั้งภาพลันตาของพี่เล็ก จะเลือกวางเส้นขอบฟ้าที่ระดับ 1/3 หรือ 2/3 ของภาพ หรืออยู่ในเส้นแนวนอนเส้นใดเส้นหนึ่งของจุดตัด 9 ช่องนั่นเอง

นายแบบยืนขึ้น ก็เลยลองถ่ายเงยขึ้น ถ้าไม่ได้ดูภาพด้านบนมาก่อน ก็จะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเด็กคนนี้มายืนทำหน้าเหยเกอะไรริมน้ำ ถือว่าเล่าเรื่องไม่ครบ แต่ก็ชอบตรงที่เส้นขอบฟ้ามาอยู่ด้านล่าง ให้มุมมองที่แปลกตาดี

ภาพนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับ wide-angle ครับ
นำมาฝากเพื่อความต่อเนื่องของเรื่องราวครับ

ข้อมูลผิดพลาดอย่างไรขออภัย และขอคำชี้แนะด้วยนะครับ เป็นแบบฝึกหัดของผม รู้แบบงูๆปลาๆ แต่ก็อยากมาเล่าสู่กันฟัง