มีความลึกสุดก็แค่คอ ลึกสลับตื้นผลัดกันไปเป็นช่วงๆ  ที่นี่ก็ถือว่าสวย แต่ยังไม่ได้กระผีกเล็บของ แก่งงาช้าง

พวกเราต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย พรุ่งนี้เช้าพวกเราถึงจะออกเดินทางต่อไปได้

เพราะว่า พวกเราต้องนั่งเรือและเดินเท้าอีกไกลโขกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางที่เราฝันไว้

ปลาเกระทุงเหวไล่เหยื่อป๊อบเปอร์ของนาคินจนถึงริมตลิ่ง กำนันต้อเห็นท่าจะเหมาะกับชุดฟลายเที่เตรียมมาเลยชวนกันถ่อเรือไปตกทั้งน้า หลาน

หลายคนเริ่มประกอบคันเบ็ด ตามหาความฝันกันต่อไปให้สมกับที่ดั้นด้นกันเข้ามาไกลถึงเพียงนี้ 

ผมยกลังน้ำแข็งลงมาจากรถเตรียมทำอาหารเตรียมสเบียงให้กับเพื่อนๆ ไข่เจียว กุนเชียง

อาหารชั้นเลิศกลางป่ากำลังก่อตัวอย่างหอมหวาน ข้าวเดือดแล้ว พี่ทิดเช็ดน้ำเก็บไว้ให้พี่ต้อกินน้ำข้าวที่ชอบ

แต่ต้องเอาไปแอบ เพราะว่ากลัวเจ๊บิคจะแอบมาแย่ง

ตะวันบ่ายคล้อย สายลมเย็นเริ่มโยกตัวไหวตามยอดไม้ นกป่าสรรพชนิดวิหคฟ้าขับขานตำนานแห่งพงไพร ดอกหญ้าชูช่อลอยล่อง

กลายเป็นละอองดอกไม้พริ้วไหวไปตามกระแสลม กระแสน้ำไหลผ่านช่องเขากัดเซาะภูผาจนกลายเป็นแก่งต่างๆ 

น้ำไหลจากที่สูงลงเบื้องล่าง แสงตะวันสีทองอร่ามสาดส่องผืนวับแวม

พวกราหลายคนหมดแรงนอนพักริมหาดทราย หลังจากสวาปามข้าวเข้าไปเต็มคราบ พี่หมี จานเป็ด พี่เอฟ พี่บิค นอนหลับสลบสไลเรียบร้อย

อาหารกลางป่ามันอร่อยเสียเกินบรรยาย ข้าวเปล่าคลุกซ๊อส แกล้มกับมิตรภาพและน้ำใจ หากว่าใครสักคนได้ลองจะต้องประทับใจไปอีกนานแสนาน

มันเป็นการท่องเที่ยวตกปลาพักผ่อนกันขนานแท้ กินอิ่ม เหล้าอร่อย บรรยากาศสวยงาม วงสนทนาการพูดคุยที่ออกรสชาติ
ความสุขที่ได้มาเหวี่ยงเบ็ด ความสุขที่ได้มาใช้ชีวิตกลางแจ้งกับเพื่อน ความสุขบนความยากลำบากและอุปสรรคขวากหนาม
ป่าได้ปอกเปลือก สัน ดาน ทางสังคมของพวกเราออกจนหมด 
เหลือแต่ชีวิตลุ่นๆช่วยเหลือเกื้อกูลกันตามลักษณนิสัย น้ำใจ มันไม่มีหมดแห้งเหือดไปดั่งสายน้ำที่แห้งขอด

เวลาตลอดช่วงบ่ายของเราเผาผลาญไปกับการพักผ่อน หลังจากเดินทางกันมาตลอดทั้งวันทั้งคืน
พี่เอฟสอนตีฟลาย ในสถานที่ๆน่าตีฟลายที่สุดในโลก เขตต์และแมว ออกหาลูกปลาเพื่อตกปลาในตอนกลางคืน 
ผมมองไปรอบด้าน มีแต่เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม ปรากฎไปทั่วทั้งแคมป์

          ที่โน่นสวยกว่านี่อีก แก่งงาช้าง กำแพงเมืองจีน  ผมบอกพี่บิคที่ครึ่งนังครึ่งนอนจิบกาแฟอยู่ข้างๆผม

          อือ ที่ไหนก็ได้ พี่บรรลุแล้วว่าการตกปลาแบบพักผ่อนเป็นอย่างไร”พี่บิคตอบมาพร้อมกับหันมายิ้ม

          จะยิ้มทำไม เจ๊คิดอะไรกับผมป่าวเนี่ย ผมกวนและตอกกลับไปทั้งๆที่เข้าใจในความหมายนั้นลึกซึ้งแล้วได้ยินแต่เสียง ตะโกนด่าไล่หลังตามมาจกชายร่างผอมอารมณ์ดี Bic Bass

เย็นย่ำค่ำสนธยา ลำแสงสุดท้ายของด้วงตะวันกลายเป็นแสงสีแดง ผีตากผ้าอ้อมผืนใหญ่  ปรากฎที่เส้นขอบฟ้า

เวลากลางวันบนป่าลึกและภูเขาสูงมันช่างสั้นนัก นี่เพิ่งจะห้าโมงกว่าๆก็โพล้เพล้เต็มแก่แล้ว

ผมเอาไก่ย่างสูตรพิเศษออกย่างมาต้อนรับ พร้อมด้วย ไข่ เจียว กุนเชียง ไก่ทอด

เป็นอาหารแบบฉุกละหุกเพราะผมเอาแต่เล่นเลยไม่ค่อยได้ไปช่วยงานครัวสักเท่าไร

แต่มันก็เป็นอาหารที่ได้รับคำชมอย่างทั่วถึง ไก่ย่างที่เสียบไม้ตับเอาถาวัลย์มัดปักย่างไฟรุมๆมาตั้งแต่บ่าย

เสียงน้ำตกของไก่ตกลงใส่กองไฟดัง ฉ่า ฉ่า ระเหยกลายเป็นกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งบริเวณ 

ย่างไฟอ่อนๆหนังมันช่างกรอบเกรียมเสียนี่กระไร ส่งมาทีไรหนังหายไปเสียทุกที กับข้าวเลิศรส สุรารสเลิศ ถูกนำมาแจกจ่ายกันอย่างเต็มที่

หลังจากอาหารมื้อค่ำผ่านไปต่อมากลายเป็นนิทานข้างกองไฟ เป็นธรรมเนียมปฎิบัติ สุรา กลับแกล้ม เพียบพร้อม

อากาศเริ่มทวีความหนาวเย็นตามตัวเลขที่เพิ่มขึ้นในหน้าปัทม์นาฬิกา

เรื่องเล่าต่างๆไม่ว่าจากดวงดาว แผ่นฟ้า เรื่องอำกัน เรื่องแกล้งกัน ถูกนำมาเล่าเผยแพร่ในวงสนทนา

น้ำค้างพร่างพราวพร่างพรมลงทุกหย่อมหญ้า อากาศหนาวนัก วงเหล้า และ วงเล่า กลับอบอุ่น

สิบกว่าชีวิตนั่งเบียดรายล้อมเป็นวงกลมเผื่อแผ่ไออุ่นของกันและกัน



          ดึกแล้วแสงดาวกระจ่างเต็มท้องฟ้า คลุมครอบรอบล้อมกรอบพวกเราเอาไว้จากเบื้องบน ความหนาวเหน็บเริ่มส่งผลให้เห็นจากไอที่ออกทางปาก

ผมดื่มเหล้าอย่างเมามันส์ สะใจ บรรยกาศดี เหล้าอร่อย เพื่อนรู้ใจ ความหลังครั้งเก่าก่อน ของทุกๆคนถูกนำออกมาเล่าสู่กันฟัง

แม้กระทั้งมุขตลก อูฐทะเลทรายของพี่หมี ที่เล่นเอาเงียบกันทั้งกองไฟ จนเจ๊หมี น้อยใจแอบเข้าไปนอน

หลายคนเริ่มทยอยเข้าไปนอนประจำที่กันทีละคน ทิ้งผม  จานเป็ด พี่โจ พี่ทิด พี่ต้อม พี่ไพร  ให้ดวดเหล้ากันต่อไป



          สายลมหนาวพัดโชยเอื่อยๆ ความเหน็บหนาวไม่สามารถกระทำอะไรร่างกายเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์ของพวกผมได้ใน ยามนี้ 

ความสุขที่ทุกคนสามารถสัมผัสด้วยประสาทสัมผัสทั้ง 5 ความสุขที่เป็นรูปธรรม สวรรค์บนดินที่มีอยู่จริง
พวกเรายังคงคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆนานากันอย่างไม่มีทีท่าว่าจะถดถอย  ยาดอง  แกลลอนแรกหมดไปแล้ว หกลิตรผ่านไป ไวเหมือนโกหก
พี่ต้อมหันไปคว้า เหล้าสี ที่ผมไหว้เจ้าที่เจ้าทางมาแต่ตอนเย็น รินใส่แก้วเป๊กแจกจ่ายไปอีกรอบ  ความเมามาเยือนเมื่อถึงรอบนี้ สองเดือนก่อน
ผมคลานเข้าเต็นท์ที่  แก่งงาช้าง  ก็สูตรนี้  เหล้าสีรินวนมารอบที่สาม
เสียงพูดเสียงคุยเริ่มเบาลงจนจางหายไปทีละลำดับ พี่ไพร ญาติพี่ทิด ถ่อเรือ ป่ายซ้าย เปะขวา
หนีกลับบ้านฝั่งตรงข้ามไปตั้งแต่เจอะเหล้าสีจอกแรก


        ดึกสงัดแล้ว มีแต่ความเงียบงันของธรรมชาติ ความเงียบสงบที่ไพเราะที่สุดกว่าเสียงใดๆในโลก 
กลิ่นกองไฟ ไอดิน กลิ่นหญ้า ช่างหอมหวลยิ่งนัก  คืนนี้ผมหลับอย่างมีความสุขที่สุดในรอบปี

ขอทำงานก่อนครับ เดียวเย็นๆมาต่อกันใหม่กับ


บทที่ 3 การเดินทางเพิ่งเริ่มต้น

บทที่ 3 การเดินทางเพิ่งเริ่มต้น

เพื่อนๆเช้าแล้วตื่นๆ....... เสียงปั่นป่วนกวนประสาทดังมาจากคู่นอนร่วมเต็นท์ทางด้านขวา

        อีเอฟ ผมไม่ทราบว่ามันเป็นโรคจิตประสาทอ่อนๆออทิสติกอะไรหรือไม่ แต่ถ้าเค้าลองได้ตื่นขึ้นมาก่อนใคร ทั้งแคมป์ไม่ต้องนอนต่อกัน  สวรรค์แห่งความฝันนิทรารมย์ของคุณจะดับลง เมื่ออีนี่ลืมตาตื่นขึ้น

        อ้วน อ้วน อ้วน.......ตื่น....เช้าแล้ว มันจะปลุกไปหาป้ามันเหรอ ผมคิดในใจ  ผมทำเป็นฝืนใจหลับต่อ ดึงถุงนอนขึ้นจะคลุมโปง อนิจจา ถุงนอนติดส้นเท้ามันดึงขึ้นมาได้เต็มที่ก็แค่อก

        อ้วน อ้วน ตื่น....เช้าแล้ว... ความพยายามของมันยังไม่หมด ผมแข็งใจพลิกตัวหนี การคุกคามทางการนอนของผม เมื่อแผนสองไม่ได้ผล อีเอฟมันก็ใช้ไม้ตาย

        มันคงจะเอี้ยวหน้าเข้ามาหาระยะประชิด ผมนอนตะแคงสูดอากาศบริสุทธิ์แห่งป่าเขาอย่างสบายใจ ด้วยระยะประชิดหน้าไม่น่าจะเกินหนึ่งฝ่ามือ...

        อีอ้วน ตื่น.... อีเอฟคู่หูร่วมเต็นท์ผมพูดปลุกประสาทแบบเน้นๆตรงหน้าผม  เหมือนใครเอาปลาร้า หรือ หนูตาย ออกมาจากปากตะกวด ผมทะลึ่งพรวดเดียวหัวโขกกัน

        โป๊ก เฮ้ยหมาเน่าที่ไหนวะ สรุปผมต้องตื่นจนได้ ปากมันเหม็นจริงๆ

        ฮ่า...ฮ่า.....ฮ่า... เสียงหัวเราะของอีเจ๊ ดังลั่นแคมป์

        แม่ง แด กเหยื่อหมักเข้าไปหรือไง เมื่อคืน เหม็นชิบหาย แทบอ๊วก.

        เอฟ....ใจเสีย มันยังไม่สำนึก ยังจะพูดออกมาอีก

        นี่กินขี้ แทนข้าว หรือไส้เน่าวะเนี่ ออกไปไกลๆเลย ตื่นก็ตื่น ผมจำเป็นต้องลาจากถุงนอนอันแสนสุขโขสโมสรของผมออกมา  ไม่ต้องอ้าปากพูดเลยนะจนกว่าจะออกจากเต็นท์ ผมกำชับระหว่างย้ายตัวดักแด้ออกมาจากถุงนอน

ผมรูดซิปเต็นท์ออกมา เจอะหน้าจานเป็ดเข้าเป็นคนแรก จานเป็ดนอนนอกเต็นท์สัมผัสบรรยากาศธรรมชาติอย่างเต็มที่

        หนาวไหมจาน เมื่อคืน ผมถามแทนคำอรุณสวัสดิ์

        ไม่หนาวมากพี่ ท่าทางเหล้าผมจะใช้ได้ดีผมคิดในใจ  อีเอฟสอดแทรกเข้ามาข้างๆทำท่าทำทางอยากจะพูดบ้าง

        ไปแปรงฟันก่อนเลย โน่นขี้เถ้าละลายน้ำกลืนลงไปด้วยปากจะได้หอม  อีเจ๊ทำท่าปะหลับปะเหลือกก่อนจะเดินไปหาแปรงสีฟัน

        ถ้าหาไม่เจอ เอาแปรงทองเหลืองขัดล้อรถพี่โจก่อนก็ได้” ผมกวน ตีนคู่หูตามหลังไป

        มันเป็นเช้าวันใหม่ที่ทุกคนสดชื่น พวกเราคณะเดินทางพักผ่อนกันอย่างเต็มที่เมื่อคืนได้หลับติดต่อกันหกเจ็ด ชั่วโมง ทำให้สามารถเรียกพละกำลังกลับมาได้ไม่ใช่น้อย

สายหมอกลอยอ้อยอิ่งลงระเรี่ยยอดเขาและแมกไม้ นกป่าวิหคฟ้ากู่ก้องขับขานรับแรกอรุณแสงส่อง

ม่านหมอกล่อยลอยคลุกคลีเหนือผืนน้ำเป็นแผ่นฝ้าจางๆ เสียงน้ำไหลเซาะแก่งหินประดุจดังเพลงบรรเลงจากสรวงสวรรค์

อากาศสะอาดเย็นสดชื่น ผมยืนขึ้นเต็มสัดส่วนบิดกายที่เมื่อยขบจนกระดูกลั่นดังกรอบแกรบ

สูดรับอ๊อกซิเจนที่แสนหอมหวานเข้าไปสันดาปเป็นพลังงานในร่างกายจนสุดปอด อากาศเย็นสดชื่นลื่นไหลไปตามร่างกาย

พวกพี่โจ พี่ทิด พี่ต้อม เริ่มก่อเตาหุงหาอาหาร เพื่อนๆหลายๆคนตื่นนอนออกมาจากเต็นท์รับอรุณสดชื่น กับความสวยงามในเช้าวันใหม่
ความงามที่สัมผัสได้อย่างแท้จริง

        เช้าวันนี้มีข้าวต้มสาหร่าย กับแหนมทอด ไข่เจียว พวกเรารองท้องกันแบบลวกๆแข่งกับเวลา วันนี้คณะของเราต้องเดินทางไกล
เพื่อไปให้ถึงจุดหมาย กำแพงเมืองจีน แก่งงาช้าง

        หลัง จังเกิ้ล เบรคฟาสต์ ได้ไม่นาน พี่หนอ ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านก็นำเรือมาจอดรอที่ริมน้ำเตรียมเดินทางกันต่อไป 
การเดินทางด้วยเส้นทางสายใหม่ครั้งนี้ใช้เรือสามลำ ขนเสบียงและผู้คนแล่นทวนกระแสนึ้นไป พวกเรานัดว่าจะขนของส่วนนึงไปลงที่ท่าหลังโรงเรียนบ้านโป่งลึก
เพื่อประหยัดเวลา

        หน่วยแรก สี่คนถูกส่งลงไปนั่งทดลองเส้นทางแรกเริ่มในเรือ  หลังจากเรือลำสุดท้ายลับตาไปไม่นานพวกเรากระโดขึ้นรถพร้อมออกเดินทาง

          เส้นทางสายเก่าที่เมื่อวานผ่านมา กำลังจะเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางมหาโหดครั้งใหม่ วันนี้เป็นวันอาทิตย์นักเรียนหยุดที่โรงเรียนว่างเปล่า
พวกเราได้รับการต้อนรับอย่างดีจากคุณครูอีกครั้ง พร้อมกับคำอวยพรให้กับคณะเดินทาง

        หลังจากขนของลงเรือและจัดคนลงเรือตามจำนวน ปรากฎว่าไปไม่ไหว เรือเพียบน้ำ ท้องเรือกินน้ำมากไปพวกพี่หนอ บอกว่าไม่รอดแน่ๆ

ลำแรก มีพี่ทิด พี่ไพร สุดยอดนักเลงน้ำไหล ไม่มีอะไรต้องห่วง

ลำที่ สอง พี่โจ  กับพี่ โหน นี่ก็ตัวเชี่ยวทั้งคู่ พ่วงด้วยเจ๊บิค

ลำที่ สาม แบตเตอร์รี่ กับพี่หนอ คนขับน่ะสุดยอด แต่คนหัวน่ะเมาแประ พ่วงด้วยผมและแมว  ที่เหลือเดินไปเจอกันที่บ้านพี่มั่น เพื่อนสนิทของพี่โจ
กระหร่างอาสาน้ำใจงาม ที่ร่วมทริปด้วยกันทริปที่แล้ว 

พวกเราวางแผนกันว่า ทางเรือนำโดยผมจะขึ้นไปตั้งแคมป์ รอท่าไว้ก่อน พอขนของลงแล้วจะเอาเรือย้อนมารับที่บ้านพี่มั่น

        หลังจากโบกมือลากันเป็นที่เรียบร้อย เสียงเครื่องยนต์ฮออนด้า สิบสามแรงดังสนั่นคุ้งน้ำ 
คนหัวเรือกำด้ามถ่ออย่างแม่นมั่นการขับเรือสวนแก่งน้ำไหลหน้าแล้งไม่ใช่ เรื่องงาย และไม่ใช่เรื่องที่จะควรกระทำ มันบ้าบิ่นเกินกว่าที่พวกเราคิดไว้หลายเท่าตัวนัก

เรือไม้ลำน้อยสามลำถูกขับมุ่งหน้าสวนกระแสน้ำขึ้นไป อย่างฝืนกฎของธรรมชาติ ลำผมเป็นลำสุดท้าย 
แก่งแรกผ่านมาได้โดยมีลุ้นกันนิดหน่อยให้ชื่นใจ แต่แก่งที่สองนี่สิของจริง เส้นทางมหาโหดทางน้ำเริ่มต้นจากตรงนี้ แก่งอุทยาน