มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 1 ลูกผู้ชาย และ สายน้ำ: SiamFishing : Thailand Fishing Community

มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 1 ลูกผู้ชาย และ สายน้ำ

RMUT(265

)

คห.76: 18 พ.ค. 53, 20:42

เรือพี่เอะลับตาไปแล้ว จากนั้นเป็นคิวที่เหลืออีก 3 ลำของคณะเดินทาง

..ผม นั่งมองด้วยความตื่นเต้นระคนความกลัว อากาศหนาวๆเย็นๆแต่เหงื่อกาฬเริ่มแตกเม็ดบนใบหน้า..

" วิ่งตรงไม่ได้ ต้องตีขวาโยกซ้ายขึ้นไปนะพี่ทิด ดูหัวดีๆด้วย " พี่โจบอกทางย้ำไลน์มาอีกครั้ง

ไม่มีคำตอบจากต้นหนคู่ใจเหมือนเดิม เห็นเพียงแต่กำด้ามพายกระชับมือแน่น...

...พี่นัย นายท้ายเรือพี่เอฟ แล่นเรือมิดคันเร่งตามทางร่องน้ำขึ้นไปอีกครั้ง

สองลำแรกเป็นเรือที่ ค่อนข้างปลอดภัย ไม่ต้องมีคนคัดหัวเรือ เนื่องจากเรือลำเล็กท้องแบน

น้ำหนักไม่มากคล่องตัวมากในการเดินทางมหาวิบากครั้งนี้....

.เหลือลำผมกับลำพี่ต้อ ลำผมเสี่ยงที่สุด เรือใหญ่ท้องกลมน้ำหนักมาก แค่ผมกับพี่โจร่วมๆสองร้อยเศษๆแล้ว ไหนจะพี่ทิด สัมภาระ อีก...

" ลุงน้อย จะทำอะไรก็ทำให้ไวเลยนะ อยู่หัวเรือคัดดีๆเอามือไม่กุดจับพายนะ " พี่แย้ คู่กัดลุงน้อยแซวคู่หูต่างวัยก่อนที่จะเร่งคันเร่งขึ้นไปจนลับตา

..เหล้า ขาว 30 ดีกรี ถูกเปิดมารินแจกจ่ายในเรือลำผม พี่โจอัดยาเส้นเข้าปอดเต็มที่..

" ไป " เสียงดังสั้นๆหนักๆเหน่อๆผ่านออกมาจากลำคอ..

..เราเล่นตามทางร่องน้ำ มุ่งหน้าเข้าหากองกินใหญ่เบื้องหน้า

ผมจึงได้รู้ว่าทำไมเราจึงตั้งเข็มเป็นเส้นตรงตัดแก่งเข้ามาเลยไม่ได้

หินโสโครกกองขวางเป็นพรืดยาว กระแสน้ำเกลียวคลื่นช่วยกันอำพรางกับดักอันแยบยลนี้ไว้

ธรรมชาติขีดเขียนร่องน้ำเป็นรูปตัว S เอาไว้...

RMUT(265

)

คห.77: 18 พ.ค. 53, 20:44

" พี่ทิด เรือเราลำยาวเลียววงแคบไม่ได้ ค้ำขวาเร็วน่อย ช้าหางจะฟาด " คำสั่งจากกัปปิตันโจดังลั่น ข้ามหัวผม

..ไม่มีเสียงตอบรับจากต้นหน เช่นเคย แต่สังเกตุความพร้อมได้จากกล้ามเนื้อที่เขม็งเกร็งเต็มที่

" ขวาเอาเลย เร็วพี่ " กัปตันสั่งดังลั่น

..ชายร่างเล็กที่พาผมเที่ยว มาตลอดดระยะเวลาที่แก่งกระจาน วาดด้ามพายค้ำยันกับก้อนหินใต้น้ำอย่างเต็มที่

หัวเรือหันเฉเข้าซ้าย เสียงเครื่องยนต์ก้องกังวาน ไสตัวเองเพื่อที่จะเข้าร่องน้ำ

" ค้ำซ้าย จะติดแล้ว " เสียงท้องเรือครูดหินครืดคราด

..พี่ทิดเหวี่ยง พายวูบลงมาทางกราบซ้ายยันค้ำโขดใต้น้ำเต็มรัก โน้มตัวเต็มที่แยกเขี้ยวรีดกำลังตนเองสุดชีวิต..

..หัวเรือเบนออกมา ทางขวาหลุดจากหิน เข้าร่องน้ำได้แล้ว คันเร่งดันเต็มที่เรือลำน้อบของผมว่ายทวนกระแสน้ำขึ้นไป

แม้จะมีอาการตูดปัดบ้างคล้ายๆกับรถติดหล่ม แต่เราก็ผ่านมาได้...

RMUT(265

)

คห.78: 18 พ.ค. 53, 20:46

..กลุ่มเรือสามลำของคณะเดินทางจอดรอเรือลำผมอยู่ก่อนหน้าแล้ว ยกมือยกไม้แสดงความดีใจที่รอดมาได้กันทุกลำ

ผมย้อนกลับไป เห็นแต่โขดหิดกับช่องน้ำแคบๆที่ไหลลง..

" ขึ้นกันมาได้ ยังไงวะเนี่ย " ผมคิดในใจ

" แก่งนี้แหละ 16 ปีที่แล้วเรือผมขวางติดหินตรงที่เราติดเรือแตกจมไป

ต้องเอาซากเรือแลกแพกระเหรี่ยงถ่อเอาเครื่องกลับบ้าน " พี่ทิดหันมาพูดคำแรกหลังจากที่เงียบมานาน

ผมถึงจะเข้าใจว่าทำไมแกไม่ พูดเลย ก่อนที่จะข้ามแก่งนี้

ผมถึงจะเข้าใจว่า ไม่รักกันจริง ผมไม่พาพี่ขึ้นมาหรอก

"เลี้ยวโค้งหน้า ก็พักกินข้าวได้แล้ว เรามากันครึ่งทางเข้าเขตโป่งลึกแล้ว"

พี่โจบอกมาพลางยกเหล้าเข้าปาก

RMUT(265

)

คห.79: 18 พ.ค. 53, 20:49

..แหลมหินใหญ่ยาวยื่นออกมาขวางทางกลายเป็นคุ้งน้ำแสนสวย ต้นตะเคียนยักษ์แผ่กิ่งก้านสาขาดังฉัตรยักษ์ครอบคลุม ให้ร่มเงาชั่วนาตาปี หากไม่มีมนุษย์ใจทราม หยาบโค่นเอามาขายเสียก่อน คณะเดินทางปลาสัมภาระพักกินข้าวกลางวันกันที่นี่..

...เงินทองคือ มายา ข้าวปลาคือของจริง ผมได้ยินคำนี้มากผู้ได้มิอาจจะระลึกได้ แต่มันเป็นสัจธรรมที่แท้จริงในยามนี้..

...หม้อบุบๆบี้ๆสีดำโกโรโกโส ของพี่โจถูกงัดออกมาใช้สารพักประโยชน์ หุงข้าว ทอดปลา ต้มน้ำร้อน ตักน้ำอาบ ถ้าอยู่ในเมืองหม้ออลูมิเนียมเน่าๆสัปรังเคใบนี้ถูกผมเขวี้ยงทิ้งไปนานแล้ว แต่ในป่ายามนี้มันคือภาชนะชั้นเลิศในการประกอบอาหาร ในการดำรงชีวิต ไม่มีใครรังเกียจรังงอน ไม่มีเสียงเรียกร้องหาอะไรที่สะอาดกว่านี้ ผมถึงจะเข้าในกับคำโบราณที่ว่าไว้ "รักกันหม้อข้าวยังไม่ทันดำ " ว่าหมายถึงว่าอะไร...

..กุนเชียงสามพราน ได้รับคำชมอย่างท่วมท้นในมื้อนี้ว่าเป็นกุนชียงที่อร่อยที่สุดในโลก ไข่เจียวจากหม้อ ซ้อสภูเขาทองคลุกข้าว ช่วยให้คณะเดินทางผ่านพ้นความหิวโหยในมื้อนี้ไปได้ จะรวย จะจน จะมั่ง จะมี ยศฐาบรรดาศักดิ ก็ต้องกินร่วมหม้อเดียวกัน ดื่มน้ำขวดเดียวกัน กินช้อนคันเดียวกัน ...

RMUT(265

)

คห.80: 18 พ.ค. 53, 20:50

.ป่า สามารเกลี่ยความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมให้มีค่าเท่ากันได้..

..เรา ล้างจานจากทรายริมแม่น้ำเพชร มันสะอาดเท่าที่สะอาดได้ วักน้ำลูบหน้าลูบคอเก็บข้าวของเตรียมตัวออกเดินทางช่วงบ่ายกันต่อไป...

...เป็น การนั่งเรือเดินทางที่แสนนานที่สุดของผม เรือลำน้อยยังคงไหลทวนสายน้ำอย่างไม่มีลดละ ชั่วโมงที่ 4 ผ่านไปนับตั้งแต่ออกจากท่าลิงลม เริ่มเห็นไร่ของชาวบ้านประปราย เสียงเรือดังก้องไปทั้งลำน้ำลูกเล็กเด็กแดงวิ่งออกมาจากบนฝั่งมายืนมุงดูกัน ที่ริมตลิ่งอย่างแปลกใจ...

" เข้าเขต กระหร่างโป่งลึกแล้ว " พี่ทิดบอกแว่วมาตามสายลม

" เค้าวิ่งมาดูกันทำไม " ผมถามอย่างสงสัย

" ส่วนมากไม่ค่อยมีเรือขึ้น จะมีเรือพวกกะเหรี่ยงป่าล่างขึ้นมาซื้อของแต่ก็ไม่มาก"

" หมู่บ้านนี้คนเยอะไหม "

" 400 - 500 คนได้มีค่ายทหาร มีหน่วยอุทยานควบคุมอยู่ "

" ประเดี๋ยวเราก็ต้องผ่านหน่วยอุทยาน "

" อืม " ผมตอบพี่ทิดกลับไปขณะที่มือยังควานหาขวดเหล้าขวดใหม่ทางด้านหลัง

RMUT(265

)

คห.81: 18 พ.ค. 53, 20:51

หนาวๆแบบนี้ กินเหล้าอร่อยมาก ธรรมดาผมก็เป็นคนขี้เหล้าขี้เมาอยู่แล้ว มาเจอะสภาพอากาศแบบนี้ สภาพธรรมชาติแบบนี้ อรรถรสของสุรายิ่งกำซาบซ่านหวานอร่อยกว่าดื่มในเมืองแห่งแสงสีเป็นไหนๆ ใครว่ากินเหล้าในผับในบาร์อร่อยเหล้าต้องดีต้องแพงยิ่งแพงยิ่งอร่อย ลองมาล่องเรือจิบสุราพื้นบ้าน เหล้าขาว ยาดอง แบบที่ผมมีโอกาศ ที่นี่เหล้าอะไรก็อร่อยเหมือนกัน...

...เด็กนักเรียนโป่งลึกใส่เสื้อ สีชมพูเดินลงมาริมลำน้ำ ยี่สิบสามสิบคนกำลังทำงานง่วนกันอยู่ เงยหน้าขึ้นมามองพวกเราพร้อมกับโบกมือให้ แลไปทางด้านตลิ่งสูงฝั่งขวา กระหร่างโป่งลึกอีกนับสิบคนเดินออกมองพวกเราเช่นเดียวกับนักเรียนเหมือน กัน...

" จะไปไหน " ถ้าแปลเป็นไทยก็คงได้แบบนี้ หัวหน้าด่านถามมาเป็นภาษากระเหรี่ยง

" ไปถ่ายรุป ไปเที่ยว " ถ้าแปลเป็นไทยก็ได้แนวๆนี้เหมือนกัน เสียงจากเรือซักลำด้านหน้าผมตะโกนตอบผ่าสายน้ำออกไป

RMUT(265

)

คห.82: 18 พ.ค. 53, 20:52

ไม่มีเสียตอบมีแต่สัญญาณมือโบกไปโบกมาว่าไปได้ เราผ่านด่านมาได้สักระยะ มาแวะหาพี่มั่นกระเหรี่ยง อาสาพัฒนาเพื่อนรักพี่โจกัปตันลำผม เราจอดเรือเทียบแพหน้าบ้านพี่มั่น กู่โหวกเหวกเรียกขึ้นไป นานสองนานไม่มีคนตอบกลับมา..

" สงสัยไม่อยู่มั้ง " พี่ทิดว่าพลางเอาพายปักหลักจับไว้

" ไอ้มั่นจะไปไหน อยู่หลังบ้านป่าวพี่ทิด ลองเดินไปดูหน่อย "

" คงไม่อย่หรอกมั้ง ถ้าอยู่กู่โวยวายตอบมาแล้ว "

" ขี้นไปดูหน่อยสิพี่ " พี่โจคาดคั้น

" ไม่ต้องขึ้นไปหรอก มันไม่อยู่ "

" พี่ทิดกลัวอะไร ไม่ขึ้นไปบ้านไอ้มั่น " พี่โจซักสงสัย

" ไอ้มั่นกูไม่กลัว กูกลัวหมา ไอ้มั่น "

..ฮ่าฮ่าฮ่า เสียหัวเราะดังลั่นเรือของผม พี่ทิดได้แต่ยิ้มยิงฟันขาวอวดเหงือกดำคล้ำของแก ทำตาประหลับประเหลือก

" หมาไอ้มั่น ที่ดุๆ ตายห่าไปตั้งแต่ปีกลายแล้ว นี่มันเลี้ยงตัวใหม่เชื่องจะตาย "

" ไม่หรอก กูไม่ขึ้น " พี่ทิดยังยืนยันคำเดิม ฮ่าฮ่าฮ่า ท่าทางแกเคยมีประสบการณ์กับหมาตัวนี้มาก่อน

RMUT(265

)

คห.83: 18 พ.ค. 53, 20:53

น้ำซาวข้าวร้อนๆ

.เราแวะปันมะนาวจากกระหร่างมา 20 ลูก ผมให้เงินไป 40 บาท ให้เท่าไรแกก็ไม่ยอมเอาส่งภาษากันขโมงโฉงเฉง อย่างกับเจ๊กตื่นไฟ เถียงกันไปกันมาเรื่องเงิน 40 บาท ไม่ใช่ว่าถูกหรือแพงแต่เป็นเรื่องที่แกไม่ยอมเอาเงิน จนต้องคาดคั้นกันว่าถ้าไม่รับจะไม่มาหาอีก แกถึงจะยอม คนบ้านป่าน้ำใจสูงส่งกว่าคนอยู่ตึกสูงเสียดฟ้ายิ่งนัก มันอาจพิสูจน์ทราบได้ว่าสถานที่อยู่ที่เจริญรุ่งเรือง ไม่สามารถชักนำจิตใจผู้อาศัยให้เจริญตามสิ่งที่ตัวเองพัฒนาขึ้นมาได้ การให้คือการไม่หวังสิ่งใดตอบแทน...

....ไม่นานก็มาถึงวังคา นักวิชาการเคยมาถ่ายรูป "จระเข้น้ำจืด " พันธุ์แท้ของประเทศไทยได้ที่นี่อาจเหลือที่แก่งกระจานที่เดียว...

....สาย น้ำเริ่มไหลระริกๆขึ้นอีกครั้ง เรือทุกลำดับเครื่องชิดหาดทางขวานายท้ายทุกคนประชุมกันเรื่องร่องน้ำ....

" แก่งวังคา " ชื่อก็บอกแล้วว่าผ่านยากส่วนมากจะไปคากลางแก่งกันซะส่วนมาก เป็นแก่งใหญ่เต็มลำน้ำด้านขวามือจะเป็นช่องลำน้ำเล็กๆอ้อมหลังเขาไปสู่บึง ใหญ่ที่เป็นที่อยู่ของจระเข้ เรือจะต้องตัดผ่านช่องเล็กทางด้านซ้าย เป็นทางเดียวที่จะขึ้นได้ ความลาดชันเลย 45 องศา น้ำไหลแรงแร็ว ด้านล่างเป็นกินโสโครก...

RMUT(265

)

คห.84: 18 พ.ค. 53, 20:54

พี่นัยพยายามตัดขึ้นช่องทางขวาน้ำไปก่อน สวนไปได้ไม่กี่เมตร ท้องเรือเกยกินโสโครกต้องโดดลงเรือดันถอยหลัง โชคดีที่เรือไม่ขวางกระแสน้ำพลิกคว่ำ..

..พวกที่เหลือมองเห็นช่องทาง ขึ้นได้แค่ทางเดียว ร่องน้ำด้านซ้ายของแก่งมหาโหดทางเดียวเท่านั้น...

" โจ เรือเร็วไม่พอ ท้องลึกกินน้ำมาก คาแก่งแน่ๆ " พี่ทิดบอกมาทั้งที่สายตายังจ้องอ่านกระแสน้ำ

" เอาคนลงให้หมด เดินข้ามแก่งไป ไปลงเรือหัวแก่งเอา ถ้าไปแล้วติดแก่ง โยนของลงจากเรือ พวกลำล่างจะช่วยเก็บ ต้องผ่านไปให้ได้ " เสียงพี่โจสั่งงานมา โชคดีที่ของพวกเราส่วนมาแพคใส่ลังพลากติก แพคใส่ถุงขยะดำผูกกันน้ำเอาไว้

" แก่งอื่นมีให้เดินเยอะแยะ ทำไม่ต้องมาลงเดินแก่งวังคาด้วย " ผมบ่นกระปอดกระแปดแบบกลัวจระเข้

RMUT(265

)

คห.85: 18 พ.ค. 53, 20:56

พวกเราลงเดินลุยน้ำข้ามแก่งย่อยๆสองสามแก่ง พลางมองดูเรือที่แล่นสวนกระแสน้ำขึ้นมา มีกระแทกหินเสียหลักซวนเซกันไปบ้างบางจังหวะ แต่ก็ประคองตัวผ่านกันมาได้หมดทุกลำ ....ขับไปวิดไปสบายใจดี..

..เรือ ผมแตกปริท้ายเรือนิดหน่อย เรือพี่หมีหนักสุดท้องช่วงหลังแตกยาวประมาณสิบเซ็นต์ ต้องเอาผ้าอุดไว้ เรือพี่เอฟน้อยสุดแค่น้ำปุดๆเข้านิดหน่อย จากวังคาก็ไม่ค่อยมีแก่งโหดๆขนาดนี้แล้ว สุดท้ายที่เหลือก็คือ แก่งกำแพงเมืองจีน...

RMUT(265

)

คห.86: 18 พ.ค. 53, 20:56

" กำแพงเมืองจีน " แก่งรองสุดท้ายก่อน ถึงแก่งงาช้าง เป็นแก่งจุดหมายที่เราจะตั้งแคมป์เดินทางในทริปนี้

มันเป็นก้อนหินขนาดมหึมาแทงแหลมออกมาขวางกันแม่น้ำเพชรเอาไว้ยื่นล้ำ ออกมาจากทานด้านขวา

ยาวออกมาในลำน้ำประมาณ 15 เมตร ด้านซ้ายเป็นโขดหินงอกเงยเห็นเด่นชัด

เท่ากับว่าเราจะต้องขับเรือเข้าผ่านช่องหิน กำแพงเมืองจีนอย่างพอดิบพอดี..

RMUT(265

)

คห.87: 18 พ.ค. 53, 20:59

บ่าย 3 โมงกว่าแล้ว แสงตะวันบ่ายคล้อยลงทางด้านทิศตะวันตกอากาศทวีความหนาวเย็นตามองศาของดวง

อาทิตย์ที่ต่ำลง ทิวากาลกำลังจะสิ้นสูญ สไบสีดาพวงใหญ่ห้อยย้อยลงมาจากต้นไม้ใหญ่เบื้องบน ตะเคียน

และพรรณต้นไม้หลากหลายชนิดที่ขึ้นอยู่ตามริมทางสูงเสียดฟ้า ขนาดใหญ่หลายคนโอบ มันเป็นป่าดงดิบคล้ายๆในหนัง

Jurassic Park นี่ถ้าเจอะ ไดโนเสาร์ออกมาวิ่งพล่านผมจะไม่สงสัยเลย มอส เฟิร์น ขึ้นอยู่ตามริมน้ำดูเขียวชะอุ่มชื่นตา

ตัวเงินตัวทองตัวเบ่อเร่อนอนอาบแดดยามบ่ายอยู่บนขอนไม้ อวดลวดลายอันสวยงาม

สิ่งที่ผมเห็นกับตามันเหมือนกับป่าดึกดำบรรพ์แบบที่เคยเห็นในหนังหลายๆ เรื่อง สิ่งที่ผมเก็บมาเล่ามันไม่ได้เสี้ยวนึงจากสิ่งผมได้เห็นเอง..

ฝูง นกสีขาว โบกบินล้อเล่นลมสวยงามลมหนาวโชยเอื่อย ผมเปิดขวดเหล้าจิบแก้หนาว เรียกความเร่าร้อนกลับมาสู่ร่างกาย พร้อมกับเปิดตาเปิดใจจดจำ ความงดงามของธรรมชาติที่รังสรรค์เอาไว้อย่างสุดจะหาที่เปรียบได้....

..แก่ง น้ำ เริ่มระริกเป็นริ้วคลื่นอีกครั้ง เรามาถึงแล้ว " กำแพงเมืองจีน

RMUT(265

)

คห.88: 18 พ.ค. 53, 21:03