อ้างถึง: นายชักช้า posted: 21-02-2554, 23:12:28

สายๆของวันใหม่.....ครับ

จริงๆแล้วภาพนี้ไม่มีอะไรเลย....แต่อยากเพื่อนๆชาว SFC แว๊ะอ่านสักนิด
+
สายๆของวันที่ สองพวกเราวางแผนไว้ว่าจะไปตกแถวๆหาดแตง......ซึ่งค่อนข้างใกลพอสมควรสำหรับเรือเล็กๆของลุงขาว
ซึ่งต้องใช้เวลาในการเดินทางเกือบชั่วโมง....จนในที่สุดเราก็มาถึงบริเวณที่เรียกว่า "หาดแตง"ลุงขาวพาเราเขาอ่าวเพื่อตีปลาไปเรื่อยๆ
ซึ่งก็มีกัดบ้างแต่ถือว่าไม่มาก.....อากาศเริ่มร้อนขึ้นๆ....เราจึงตกลงกันว่าจะหา"ไรแดง"ตีกันแล้วค่อยกินข้าวเช้าและะข้าวเที่ยงที่เดียวเลย
ลุงขาวก็พยายายามบังคับเรือของแก่วนดูรอบๆ....จนในที่สุดพวกเราก็เจอ"ลูกครอก" จนได้ผมกับเพื่อนก็พยายามตีไปเรื่อยๆ.....จนเวลาผ่านไป
ชั่วโมงกว่าๆ...ยังไม่มีหวี่แววว่าปลาจะกัดเหยื่อเลย.....ในระหว่างนั้นผมก็สังเกตเห็นอ่าวข้างๆแต่ใกลมากมีเรือเร็วสีขาวๆของเพื่อนนักตกปลา
กำลังตีเหยื่อปลอมอยู่เหมือนกัน.....เวลาผ่านไปสองชั่วโมงกว่าปลาก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้นกับเหยื่อปลอมที่ทั้งผมและเพื่อนตีใส่.....จนเวลาผ่านไปสองชั่วโมงครึ่งปลาเริ่มมีอาการกับเหยื่อบ้างแล้ว 1 ครั้งระว่างนั้นผมสังเหตเห้นเรือเร็วลำดังกล่าวเดินมอเตอร์ใกด์....ตรงเข้ามาหาเรือของพวกเราเรื่อยๆจนถึงบริเวณที่เรากำลังตีปลาอยู่....ซึ่งในขณะนั้นเองปลาก็ใล่เหยื่อของผมพอดี...(ขออนุญาตใช้บทสนทนาแทนแล้วกันนะครับ)

นักตกปลา......ไงลุงขาวมาใกลนะวันนี้
ลุงขาว...........เอ้อ!!!พอดีพาแขกมา
นักตกปลา.......ไอ้ครอกนี้ถ้าไล่ยังงี้เดี๋ยวก็กัด....ไม่รู้ตัวเมื่อเช้าเปล่าเมื่อเช้าผมเล่นมาแล้ว
ลุงขาว............เนี้ยะก้อตื้อมาเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงแล้ว......
นักตกปลา.......แห....ม่งเมื่อกี้เจ็บใจฉิ........บหายตีไอ้ครอกอยู่ไล่ไปๆแห...ม่งหายไปเฉยเลย
นักตกปลา.......เนี้ยะมันต้องใช้เหยื่อผิวน้ำ.....เดี๋ยวผมช่วยตี
กระผม............งงงงงงงงงงง
นักตกปลา.........ถ้าผมตกได้จะว่าไงเนี้ย.....(พูดไปก็ตีไป)
กระผม............
นักตกปลา.........หว่า...ติดอีกและ.....ติดครับติด(แล้วก็เดินมอเตอร์ใกด์ไปรอบๆแล้วก็ตีเหยื่อไปเรื่อยๆๆ)
พวกเรา 3 คน..เท่าที่ผมสังเกตลุงขาวแกเริ่มหงุดหงิด.....ซึ่งเพื่อนผมก็มีอาการไม่แตกต่างกัน...ส่วนผมหยุดตีแล้ว
เพราะสายตีพาดไปพาดมา.....
 
กระผม............ไปลุงขาวหาที่กินข้าวดีกว่า
ลุงขาว.............จะไปเลยงั้ย....
กระผม.............ไปซิลุง(ผมสังเกตลุงขาว.....เเกหน้าซีดๆไงไม่รู้)

ระหว่างนั่งเรือไปหาที่กินข้าวทุกคนก็นั่งเงียบ.....จนถึงที่นั่งทานข้าว.....ลุงขาวก็พูดขึ้ว่า"ซิหาย!!!กว่ากุจะหาเจอ......
ครึ่งวัน......พาแขกตกปลามาเป็นสิบปี..ไม่เคยเจอคนอย่างงี้.....ไอ้คนไม่มีหัวคิดมีเรือเร็วซะปล่าวไม่มีปัญญาหาปลาตกเองฯลฯ..........................."
จนพวกเราทานข้าวกันเสร็จก็นั่งเรือผ่านออกมาเรือลำนั้นก็ยังตีปลาอยู่ที่เดิม......มากันทั้งพ่อแม่และลูกๆอีกสองคน......เรือขนาด 14 มีหลังคาอย่างดี
เครื่องยนต์ 85 แรงม้า........แต่กับลุงขาวซึ่งพาแขกตกปลาด้วยเรือเล็กๆของแก...ไม่มีหลังคากันแดด......ไม่มีพวงมาลัยบังคับเรือ......ผมเห็นก้อรู้สึกสงสารแกเหมือนกัน......แต่ที่ผมไมอยากโวยวายอะไรก็เพราะเห็นแก่เด็กๆ.......ซึ่งเป็นจะเยาวชนของชาติต่อไปในอนาคตต้องมาเห็นผู้ใหญ่ทะเลาะกันเรื่องแย่งกันตกปลา.......ผมว่ามันทุเร...ศ.....เพราะผมคิดว่าผมมาพักผ่อนตกไม่ได้ก็ช่างมัน........แต่กับคนแก่อย่างลุงขาว....ซึ่งพาแขกตกปลามากว่าสิบปีเพิ่งมาเจอครั้งแรก......ก็ทำให้ผมคิดได้ว่าเพื่อนนักตกปลาจำนวนมากไม่ได้เป็นอย่างนักตกปลาท่านนั้น..........และการกระทำของนักตกปลาท่านนั้นก็จะอยู่ในความทรงจำอันเลวร้ายของ ลุงขาว.....แห่งหม่องกระแทะไปตลอดกาล..................................................