7. ระบบถ่ายภาพปรับตั้งเอง (Manual) ผู้ใช้ต้องตั้งค่าความเร็วชัตเตอร์และขนาดช่องรับแสงด้วยตนเอง ให้
สัมพันธ์กับความสว่างของแสง โดยอาศัยความช่วยเหลือของระบบวัดแสง เหมาะกับการถ่ายภาพที่ต้องการควบ
คุมความเร็วชัตเตอร์และขนาดช่องรับแสงโดยผู้ใช้ทั้งหมด ถ่ายภาพโดยใช้เครื่องวัดแสงภายนอกตัวกล้อง หรือ
ถ่ายภาพในสตูดิโอโดยใช้แฟลช

กาปรับตั้งมีขั้นตอนดังนี้
1. ตั้งความเร็วชัตเตอร์ที่ต้องการใช้งาน….วัดแสง….ปรับช่องรับแสงให้เสกลวัดแสงอยู่ที่ 0 หรือกึ่งกลาง ….
ถ่ายภาพ หรือ

2. ตั้งขนาดช่องรับแสงที่ต้องการใช้งาน….วัดแสง….ปรับความเร็วชัตเตอร์ให้เสกลวัดแสงอยู่ที่ 0 หรือกึ่งกลาง
….ถ่ายภาพ

ถ้าเสกลวัดแสงอยู่ที่ + ภาพอาจจะจะสว่างเกินไป - ภาพอาจจะจะมืดเกินไป

ตอนต่อไป พบกับ



(อาจจะเป็นวันพฤหัสนะครับ เพราะพรุ่งนี้ต้องไป ตจว.)

ก็อปของเขามาลงทั้งนั้นแหละครับ 

ขอบคุณค๊าบ 

ค๊าบ หรือจะเอาต้นฉบับ เด๋วผมไรท์ให้ก็ได้นะครับ

เอามาแบ่งปันกันครับ 



ได้เลยคร๊าบ 

จัดไปเลยครับน้าเต่า

ปล. ขออภัย ถ้าไม่ได้ลิงค์ครบทุกกระทู้ (เพราะหาไม่เจอ) มีอะไรเพิ่มเติมก็ช่วยแนะนำด้วยคร๊าบ 

ในกล้องดิจิตอลจะมีระบบวัดแสงเช่นเดียวกับกล้องใช้ฟิล์ม ระบบวัดแสงทำหน้าที่ควรคุมปริมาณแสงที่จะตกลง
Image Sensor ให้เหมาะสมในแต่ละภาพ ทำให้ได้ภาพที่สว่างพอดี (Normal Exposure) ไม่มืดดำ (Under
Exposure) หรือขาวสว่าง (Over Exposure) เกินไป ระบบวัดแสงของกล้องดิจิตอลจะมีอยู่ 2-ลักษณะคือ ใช้
Sensor สำหรับวัดแสงโดยตรง โดยจะมี Light Sensor แยกออกมาสำหรับควบคุมปริมาณแสงโดยเฉพาะ กับ
ใช้ Image Sensorในการกำหนดความมืดสว่างของภาพแทน Light Sensor
การปรับตั้งระบบวัดแสงของกล้องดิจิตอล สามารถทำได้โดยเข้าไปที่ Menu>Metering

ระบบวัดแสงของกล้องดิจิตอลแบ่งออกเป็น 4 ระบบใหญ่ ๆ ให้เลือกใช้งานคือ

1. ระบบวัดแสงเฉลี่ยทั้งภาพ ( Average Light-Meterting) เป็นการวัดแสงโดยการเฉลี่ยความสว่างของวัตถุใน
ภาพทั้งหมด แล้วใช้ค่าเฉลี่ยที่ได้ในการเปิดรับแสง เหมาะสำหรับการถ่ายภาพตามแสง ไม่มีส่วนมืดหรือสว่าง
มากเกินไป ใช้งานได้ดีกับภาพทิวทัศน์

2. ระบบวัดแสงเฉลี่ยหนักกลางภาพ (Center-weight Average-Light-Metering) คล้าย ๆ กับระบบเฉลี่ยทั้ง
ภาพ แต่มีการเน้นความสำคัญในบริเวณกลางภาพมากกว่าส่วนอื่นๆ ทำให้วัตถุที่อยู่กลางภาพมีผลต่อการวัดแสง
มากกว่าส่วนอื่นๆ เหมาะสำหรับการใช้งานที่มีสภาพแสงไม่ยุ่งยากมากนัก ไม่มีส่วนมืดหรือสว่างมากจนเกินไป
ใช้ในการถ่ายภาพทิวทัศน์ ภาพบุคคล หรือถ่ายภาพตามแสงได้ดี

3. ระบบวัดแสงแบ่งพื้นที่ (Multi-segment Light-Metering) ระบบนี้จะมีการแบ่งพื้นในช่องมองภาพออกเป็น
ส่วนเล็ก ๆ ตั้งแต่ 64 ถึง 1000 ส่วน แต่ละส่วนจะวัดแสงในพื้นที่ของตนเอง แล้วนำค่าแสงมาประมวลผลเพื่อหา
ความเปรียบต่าง ความสว่างของพื้นที่จุดสนใจ ความสว่างของพื้นที่ส่วนใหญ่ เพื่อวิเคราะห์ลักษณะภาพที่ควรจะ
เป็น และกำหนดค่าการเปิดรับแสงออกมา เป็นระบบวัดแสงที่ทันสมัยและชาญฉลาดมากที่สุด เหมาะกับการถ่าย
ภาพในทุกสถานะการณ์ ไม่ว่าจะเป็นภาพทิวทัศน์ ภาพบุคคล ภาพเคลื่อนไหว ภาพกลางคืน ภาพมีความแตก
ต่างของแสงมาก ๆ สามารถวัดแสงได้แม่นยำ เหมาะกับการถ่ายภาพที่ต้องการความรวดเร็ว หรือผู้ใช้ไม่ชำนาญ
ในด้านการวัดแสงมากนัก

4. ระบบวัดแสงเฉพาะจุด (Spot Light-Metering) เป็นการวัดแสงจากพื้นที่ส่วนกลางภาพเท่านั้น เหมาะสำหรับ
ผู้ที่ชำนาญในการถ่ายภาพมาก ๆ ใช้งานยาก แต่มีความแม่นยำสูงมากหากใช้งานได้ถูกต้อง

5. ระบบวัดแสงเฉพาะส่วนกลางภาพ (Partial Light -Metering) คล้ายระบบวัดแสงเฉพาะจุด วัดแสงเฉพาะ
ส่วนกลางภาพ แต่พื้นที่ใหญ่กว่าแบบเฉพาะจุด ให้ความแม่นยำสูง แต่ใช้งานยากพอ ๆ กับระบบเฉพาะจุด

หากกล้องดิจิตอลที่ใช้งาน มีระบบถ่ายภาพแบบปรับตั้งเอง หรือ Manual, M ซึ่งเป็นระบบที่ผู้ใช้สามารถปรับตั้ง
ค่าความเร็วชัตเตอร์ และขนาดช่องรับแสงได้ด้วยตนเอง ผู้ใช้จะทราบได้อย่างไรว่าปริมาณแสงที่มีอยู่ในขณะ
นั้น หากตั้งความเร็วชัตเตอร์ค่านี้ จะต้องใช้ค่าช่องรับแสงเท่าไรเพื่อให้ภาพที่ได้พอดี ไม่มืดหรือสว่างเกินไป
หน้าที่ในการหาค่าความเร็วชัตเตอร์ หรือขนาดช่องรับแสงนี้เป็นหน้าที่ของเครื่องวัดแสง ผู้ใช้ต้องตั้งความเร็ว
ชัตเตอร์ที่ต้องการใช้งาน ทำการวัดแสง และดูสเกลวัดแสง ถ้าสเกลวัดแสงอยู่ในทางแสดงว่าแสงน้อยเกินไป
ต้องเปิดช่องรับแสงกว้างขึ้น (ตัวเลข F-Number น้อย) เพื่อให้สเกลวัดแสงมาอยู่ที่ตรงกลางหรืออยู่ในระดับ 0
คือ พอดี หรือผู้ใช้อาจจะตั้งขนาดช่องรับแสงที่ต้องการก่อนก็ได้ แล้ววัดแสงดูสเกล จากนั้นปรับความเร็ว
ชัตเตอร์ให้ได้สเกล 0 แทน
การวัดแสงจะกระทำต่อเมื่ออยู่ในระบบถ่ายภาพแบบปรับตั้งเองเท่านั้น หากเป็นระบบถ่ายภาพอัตโนมัติต่างๆ
การวัดแสงและการปรับตั้งค่าความเร็วชัตเตอร์ หรือขนาดช่องรับแสง หรือทั้งสองส่วนจะเป็นแบบอัตโนมัติตาม
ระบบการทำงานที่เลือกใช้

กล้องดิจิตอลส่วนใหญ่ตั้งแต่มือสมัครเล่นไปจนระดับมืออาชีพ จะมีระบบชดเชยแสงอยู่ด้วย เพื่อควบคุมความ
มืดสว่างของภาพ แม้ว่ากล้องตัวนั้นจะไม่สามารถเลือกระบบวัดแสง หรือระบบถ่ายภาพได้ก็ตาม ระบบชดเชย
แสงจะแบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ ระบบชดเชยแสงต่อเนื่อง สำหรับควบคุมความสว่างของแสงต่อเนื่อง และแสง
ธรรมชาติ เช่น แสงอาทิตย์ แสงจากหลอดฟลูออเรสเซนท์ แสงจากไฟทังสเตน ซึ่งถือเป็นแสงที่ส่องสว่างเป็น
เวลานานต่อเนื่อง และระบบชดเชยแสงแฟลช สำหรับควบคุมความสว่างของแฟลชให้ได้ตามที่ต้องการ การใช้
ระบบชดเชยแสงของกล้องดิจิตอลใช้งานได้ง่ายมาก โดยอาศัยดูภาพจากจอ LCD ถ้าภาพมืดเกินไปให้เพิ่ม
ปริมาณแสง และถ้าแสงน้อยเกินไปให้ลดปริมาณแสงลง แต่การดูภาพจากจอ LCD อาจจะไม่แม่นยำมากนัก ถ้า
ใช้ควบคู่กับระบบ Preview หรือ Postview จะทำงานได้แม่นยำกว่า

การเข้าสู่ระบบชดเชยแสง ส่วนใหญ่จะเข้าที่ Menu > Exposure Compensation หรือเครื่องหมาย +- > ตั้งค่าชดเชยแสง หรือกดปุ่มชดเชยแสงแล้วหมุนวงแหวนเลือกค่าชดเชยแสงก็ได้

การชดเชยแสงจะกระทำเมื่อการทำงานของระบบวัดแสงไม่สามารถให้ภาพได้ดีอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ เช่น ภาพมืด
เกินไปหรือสว่างเกินไป จากที่ต้องการ หาก

1.ภาพมืดเกินไป มักเกิดจากการถ่ายภาพย้อนแสง มีวัตถุสว่างในภาพมาก ๆ ทำให้ระบบวัดแสงทำงานผิดพลาด
ภาพมืดกว่าที่ต้องการ ผู้ใช้กล้องต้องเพิ่มค่าแสง โดยการชดเชยแสงไปทาง + ภาพจะสว่างขึ้น

2. ภาพสว่างเกินไป มักเกิดจากวัตถุมีสีเข้ม หรือฉากหลังมีสีเข้มกว่าตัวแบบ ทำให้เครื่องวัดแสงทำงานผิด
พลาด ภาพสว่างกว่าที่ต้องการ ผู้ใช้กล้องต้องลดปริมาณแสงลง โดยการชดเชยแสงไปทาง - ภาพจะมืดลง

วัตถุขาวให้ปรับแสงไปทาง +

วัตถุมีสีเข้มมาก ให้ปรับไปทาง -

การชดเชยแสงจะมากหรือน้อยขึ้นกับความต้องการให้ภาพเป็นอย่างไรเป็นสำคัญไม่มีค่าตายตัวหรือข้อ
กำหนดในการใช้งาน ซึ่งเมื่อใช้งานระบบชดเชยแสงไปนาน ๆผู้ใช้จะเริ่มรู้ว่าควรชดเชยแสงเท่าไรในภาพนั้น
ๆ แต่ถ้าไม่ต้องการใช้ความชำนาญ ให้ใช้ระบบถ่ายภาพแบบ Preview ซึ่งกล้องจะแสดงภาพที่ถ่ายได้ก่อน
บันทึกลงการ์ด หากภาพเป็นที่พอใจค่อยบันทึกลงการ์ด แต่ถ้าไม่พอใจ สามารถปรับเปลี่ยนค่าชดเชยแสง
เพื่อให้ได้ภาพที่ต้องการได้ จะได้ภาพที่มีความสว่างดังใจ ส่วนกล้องที่ไม่มีระบบ Preview อาจจะต้องถ่าย
ภาพ บันทึกลงการ์ด แล้วค่อยดูภาพ หากไม่พอใจก็ต้องลบภาพทิ้งแล้วถ่ายภาพใหม่อีกครั้ง ซึ่งจะเสียเวลา
มากกว่า

ระบบชดเชยแสงแฟลชจะแยกออกจากระบบชดเชยแสงต่อเนื่อง สามารถเข้าไปใช้ระบบนี้ได้โดยการเข้าที่
Menu > Flash >Exposure Compensation หรือ +- การใช้งานเหมือนการใช้ระบบชดเชยแสงต่อเนื่อง แต่
ให้ดูที่แสงแฟลชแทนว่าแสงแฟลชมากหรือน้อยเกินไป ไม่ใช่ดูภาพทั้งภาพ

ข้อจำกัดของระบบชดเชยแสงแฟลชก็คือ หากแสงแฟลชน้อยเกินไปเพราะแฟลชอยู่ห่างจากวัตถุมากเกินไป
แม้จะชดเชยแสงแฟลชเพิ่ม ภาพก็จะไม่สว่างขึ้น เพราะเกินกำลังการทำงานของแฟลช

ระบบถ่ายคร่อมค่าการเปิดรับแสงจะมีอยู่ในกล้องดิจิตอลเกือบทุกรุ่นเช่นเดียวกับระบบชดเชยแสงสามารถเข้าสู่
ระบบถ่ายภาพคร่อมได้โดยการเลือก Menu > Bracketing หรือเข้าไปที่ระบบถ่ายภาพคร่อมโดยตรง ซึ่งมักจะ
แยกออกเป็นระบบถ่ายภาพต่างหากที่ระบบการทำงานหลัก สัญลักษณ์จะเป็นสี่เหลี่ยมสามอันซ้อนกัน เป็นขาว
เทา และดำ

เมื่อเข้าสู่ระบบถ่ายคร่อม กล้องจะให้เลือกค่าการถ่ายคร่อม เช่น +-0.3 EV หมายถึงจะถ่ายภาพทั้งหมด 3 ภาพ
โดยมีค่าการเปิดรับแสง น้อยกว่าที่วัดแสงได้ 0.3 EV ตามค่าการวัดแสง และมากกว่าที่วัดแสงได้ 0.3 EV เป็น
ต้น จากนั้นกล้องจะเก็บภาพทั้ง 3 ภาพเอาไว้ ซึ่งผู้ใช้สามารถไปเลือกภายหลังได้ว่าภาพใดให้สีดีที่สุด

พรุ่งนี้ครับ 

อิอิ

หลังจากที่ดองมาหลายวัน

ช่วงนี้งานเข้าบ่อยเหลือเกิน

วันนี้จึงได้ฤกษ์ ได้ รปภ.(ยาม)

มาโพสต่อสักที

เป็นระบบถ่ายภาพหลาย ๆ ภาพต่อเนื่องกัน ซึ่งมักจะมีในกล้องดิจิตอลราคาปานกลางถึงราคาสูง ใช้ในการถ่าย
ภาพเคลื่อนไหวต่อเนื่องกันหลายๆ ภาพ สามารถเข้าสู่ระบบถ่ายภาพต่อเนื่องได้โดยการเข้าไปที่ Menu >
Continue จะมีรูปสี่เหลี่ยมหลายรูปซ้อนกัน หรืออาจจะมีปุ่มตั้งระบบถ่ายต่อเนื่องอยู่ที่ตัวกล้องโดยตรงก็ได้
ระบบถ่ายภาพต่อเนื่องของกล้องแต่ละรุ่นจะทำงานไม่เหมือนกัน ซึ่งผู้ใช้ต้องอ่านรายละเอียดให้เข้าใจด้วย เช่น
กล้องบางตัวถ่ายภาพต่อเนื่องได้ 1 ภาพ/วินาทีต่อเนื่องกัน 3 ภาพ บางตัวได้ 5 ภาพ/วินาทีต่อเนื่องกัน 5 ภาพ
บางตัวได้ 5 ภาพ/วินาทีต่อเนื่องกัน 20 ภาพ แต่ต้องตั้งความละเอียดแค่ 1 ล้านพิกเซลเท่านั้น ฯลฯ จึงควร
ศึกษาระบบการทำงานของกล้องที่ตนเองใช้เอาไว้ด้วย

เป็นระบบที่ทำให้สามารถถ่ายภาพหนึ่ง ซ้อนลงไปบนอีกภาพหนึ่งได้ เช่น ซ้อนดวงจันทร์บนวิวกลางคืน ซึ่งการ
ซ้อนจะดูแนบเนียนเสมือนจริงมากน้อยขนาดใดนั้น ขึ้นกับลักษณะภาพที่ซ้อนกัน การเข้าสู่ระบบถ่ายภาพซ้อน
โดยการเข้าไปที่ Menu > Multiple-Exposure หรือไปที่ปุ่มเลือกระบบถ่ายภาพต่อเนื่อง ระบบถ่ายภาพซ้อนมัก
จะอยู่ที่ปุ่มนี้ด้วย

กล้องดิจิตอลส่วนใหญ่จะมีแฟลชขนาดเล็กในตัว ซึ่งสามารถใช้งานได้ดีในระยะไม่เกิน 3-4 เมตร หากไกลกว่า
นั้นปริมาณแสงแฟลชจะไม่เพียงพอ ต้องใช้แฟลชภายนอกซึ่งมีขนาดใหญ่และให้ความสว่างสูงกว่าติดตั้งเข้าไป
ที่ฐานเสียบแแฟลช ส่วนกล้องดิจิตอลราคาประหยัดอาจจะไม่มีฐานเสียบแฟลชที่ตัวกล้อง ทำให้ไม่สามารถใช้
แฟลชภายนอกเข้ามาช่วยได้ ยกเว้นแต่ใช้อุปกรณ์เสริม เช่น ตาแมว ลักษณะเป็นตัวเสียบเข้าที่ฐานของแฟลช
ภายนอก เมื่อแฟลชที่ตัวกล้องทำงานตาแมวจะทำให้แฟลชนอกตัวกล้องทำงานไปพร้อมกับแฟลชที่ตัวกล้อง
ด้วย

โดยทั่วไป การเปิดระบบแฟลชของกล้องดิจิตอล จะมีปุ่มกดที่ตัวกล้องให้แฟลชทำงาน จากนั้นจึงเข้าเมนูของ
ตัวแฟลช เลือกระบบการทำงานของแฟลช ซึ่งมักจะมีให้เลือกดังนี้

1. Auto ระบบแฟลชอัตโนมัติ ทำงานเมื่อแสงไม่พอ หากแสงพอแฟลชจะไม่ทำงาน โดยปกติจะตั้งแฟลชไว้ที่
Auto

2. Force Flash แฟลชทำงานตลอดเวลาแม้แสงจะพอหรือไม่พอ ใช้เมื่อถ่ายภาพย้อนแสง หรือต้องการให้
แฟลชทำงานเป็นกรณีพิเศษ

3. Red-eye reduction แฟลชแก้ตาแดง ใช้ถ่ายภาพบุคคลในที่มืดมาก ๆ ซึ่งม่านตาจะเปิดกว้าง โอกาสที่จะ
เกิดจุดสีแดงในดวงตามีมาก แฟลชจะทำงาน 2-ครั้งหรือมากกว่าแสงแฟลชครั้งแรกแสงจะถูกส่องสว่างออกมา
เพื่อให้ม่านตาหรี่ลง-ส่วนแสงแฟลชครั้งสุดท้ายจะเป็นการถ่ายภาพจริง ๆ

4. OFF สำหรับปิดแฟลชไม่ให้แฟลชทำงาน เพื่อเก็บบรรยากาศของแสงตามความเป็นจริง

5.Slow-sync ใช้แฟลชร่วมกับความเร็วชัตเตอร์ต่ำ เพื่อเก็บบรรยากาศของแสง ไม่ให้ฉากหลังมืดเกินไป ใช้
ความเร็วชัตเตอร์ต่ำร่วมกับแฟลช ต้องระวังการสั่นไหวของกล้อง

ภาพที่ดีควรมีจุดสนใจคมชัด ดังนั้นผู้ใช้กล้องควรปรับความชัดที่จุดสนใจให้ชัดทุกๆ ภาพ
ระบบปรับความชัดของกล้องดิจิตอลจะเป็นแบบปรับความชัดอัตโนมัติแบบทีละภาพเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากผู้ใช้
กล้องดิจิตอลในระดับมือสมัครเล่นส่วนใหญ่ต้องการความสะดวก เหมาะสำหรับการถ่ายภาพวัตถุที่อยู่นิ่ง ใน
สภาพแสงไม่น้อยเกินไปนัก ในที่สลัวอาจจะมีปัญหาในการปรับความชัดบ้าง ต้องเอาไฟส่องหรือหาวิธีเพิ่มแสง
ตรงตำแหน่งจุดปรับความชัด เพื่อให้กล้องสามารถปรับความชัดได้ส่วนกล้องดิจิตอลแบบ SLR หรือกล้อง
ดิจิตอลรุ่นสูงอาจจะมีระบบปรับความชัดโดยผู้ใช้ให้เลือกใช้งาน สามารถปรับความชัดได้ทั้งแบบทีละภาพ
สำหรับวัตถุที่อยู่นิ่ง และแบบต่อเนื่อง สำหรับวัตถุเคลื่อนไหว รวมทั้งมีระบบดักระยะชัดและเปลี่ยนตำแหน่งปรับ
ความชัดตามการเคลื่อนที่ของวัตถุ
ระบบปรับความชัดอัตโนมัติอาจจะมีปัญหาบ้างในสภาพแสงน้อย ๆ วัตถุไม่มีความเปรียบต่าง ถ่ายภาพผ่านลูก
กรงหรือกระจก ให้ใช้ระบบปรับความชัดด้วยมือ หรือปรับระยะชัดที่วัตถุอื่น ๆ ที่มีระยะใกล้เคียงกันก็ได้
ในกรณีที่ถ่ายภาพในระยะใกล้มากเกินไปจนไม่สามารถปรับความชัดได้กล้องจะขึ้นสัญลักษณ์แสดงการเตือนว่า
ไม่สามารถปรับความชัดได้ เช่น เป็นเครื่องหมายตกใจ หรือคำว่า AF กระพริบหากกล้องมีระบบมาโครให้เปิด
ระบบมาโคร โดยเข้าไปที่ Menu หรืออาจจะเป็นปุ่มรูปดอกไม้

การปรับความชัดในกล้องดิจิตอลมี 2 แบบหลักๆ คือ

1. การปรับความชัดโดยผู้ใช้ (Manual Focus) เวลาปรับความชัดให้ปรับจนภาพที่จอรับภาพมีความคมชัดมากที่
สุด แนะนำให้ใช้ยามจำเป็นเท่านั้น

2. ระบบปรับความชัดอัตโนมัติ (Autofocus) กล้องจะปรับความชัดโดยการใช้แสงหรือเสียงยิงไปที่วัตถุ
แล้วสะท้อนกลับมาเพื่อหาระยะชัด เรียกว่า ระบบ Active Focus หรือใช้การวิเคราะห์ภาพบน Image Sensor
ว่ามีความคมชัดหรือไม่ หรือใช้เซ็นเซอร์วิเคราะห์ความชัดหน้าระนาบ CCD เรียกว่า Passive Focus

การปรับกล้องเข้าสู่ระบบปรับความชัดอัตโนมัตินั้น มักจะมีสวิชทเลือกที่ตัวกล้อง

1. S หรือ Single AF เหมาะกับการถ่ายภาพนิ่ง เมื่อกดปุ่มกดชัตเตอร์ไว้ครึ่งหนึ่งค้างเอาไว้ กล้องจะปรับความ
ชัด รอจนภาพชัด อย่าปล่อยนิ้วมือ จัดภาพ แล้วกดชัตเตอร์ลงไปอีกครึ่ง กล้องจะถ่าภาพที่ต้องการ

2. Continue AF เหมาะกับการถ่ายภาพเคลื่อนไหว เมื่อกดปุ่มกดชัตเตอร์ลงไปครึ่งหนึ่ง กล้องจะปรับความชัด
ติดตามวัตถุกลางภาพตลอดเวลา จนกว่าจะปล่อยปุ่มกดชัตเตอร์

กล้องบางตัวมีระบบเลือกตำแหน่งปรับความชัดได้หลายระบบเช่น

1. Wide area สามารถเลือกตำแหน่งปรับความชัดได้
2. Center ปรับความชัดที่จุดกลางภาพเท่านั้น
3. Multi กล้องเลือกตำแหน่งปรับความชัดให้อัตโนมัติ

โดยปกติแนะนำให้ใช้แบบ Center AF จะแม่นยำและสะดวกมากกว่า

เมื่อถ่ายภาพโดยให้จุดสนใจอยู่กลางภาพ ภาพมักไม่มีปัญหาอะไร ทั้งเรื่องแสงและเรื่องความชัด แต่เมื่อให้
วัตถุไปอยู่ที่ตำแหน่งอื่นๆ ทำให้ตำแหน่งปรับความชัดที่อยู่กลางภาพไปวิเคราะห์ความชัดที่จุดอื่นๆ ซึ่งไม่ใช่จุด
สนใจ รวมไปถึงไปวัดแสงในส่วนอื่นๆ ที่ไม่ใช่จุดสนใจได้ผลคือภาพไม่ชัดหรือไปชัดที่อื่นซึ่งไม่ใช่จุดที่เราต้อง
การให้ชัด และภาพจะสว่างหรือมืดไปจากที่ควรจะเป็น

การแก้ปัญหา ผู้ผลิตกล้องสร้างระบบล็อคความชัดและล็อคความจำแสงเอาไว้ วิธีการใช้ให้เล็งกลางช่องมอง
ภาพไปที่จุดสนใจจากนั้นกดชัตเตอร์ลงไปครึ่งหนึ่ง ให้กล้องปรับความชัดเรียบร้อย กดชัตเตอร์ค้างเอาไว้อย่า
ปล่อย กล้องจะล็อคความชัดและความจำแสงเอาไว้ จากนั้นจัดองค์ประกอบภาพใหม่ตามที่ต้องการจะได้ภาพที่
ชัดเจนและแสงใกล้เคียงความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น ต้องระวังเวลากดชัตเตอร์ ต้องกดชัตเตอร์ 2 จังหวะ อย่ากดที่
เดียว กล้องจะปรับความชัดไม่ทันทำให้ภาพเบลอ

การล็อคความชัดและความจำแสง ควรกระทำเมื่อจุดสนใจไม่ได้อยู่กลางภาพหรือแสงที่จุดสนใจและฉากหลังมี
ความแตกต่างกันมาก จะลดโอกาสที่ภาพจะเสียลดลง