ดีจังครับ ทริปนั้น  เพราะไม่มีใครแหวว 

อีกทริปประทับใจ

และผมภูมิใจที่เป็นผู้บันทึีกภาพนี้  เพราะเป็นภาพหนึ่งในหลาย ๆ ภาพที่เห็นพี่ติ่งฯ ตัดสายปล่อยปลาด้วยสีหน้าและรอยยิ้มที่มีความสุขที่สุด

Thank You  & See You Later, Great Fighter.

นายศรีบูรพา กับโคตะระปลาสากตัวเดิม

เดอะลิ้ม

ปลาใบตัวต่อมา ในทริปต่อๆ มา ของนายศรีบูรพา

เกมนี้จบแบบสมบูรณ์ (ในรูปแบบของพวกเรา)

Release 

พี่ติ่ง ฯ ให้เกียรติ ตัดริบบิ้นเช่นเดิม

พี่เหลิม สารถีผู้นำพวกเราเดินทางตามหาฝันกันเกือบทุกทริป ด้วยรถตู้คู่ใจ

นายเอ๋ Mr.SHARK กับโฉมโต้ กำลังงาม

ผมไม่รู้ว่านายหนู คิดอะไรกับโฉมงาม  ถึงแสยะยิ้มอย่างนั้น 

ทริปเกียรติยศ เมื่ออาจารย์แร้งเฒ่าตอบรับคำเชิญออกทะเลทับสะแกกลางสงกรานต์ ทั้ง ๆ ที่ขายังใส่เฝือกอยู่ ย้ายแค่สองสามหมายได้ปลาหลักเกือบครบทุกประเภท ขาดเพียงโฉมงามกับสละ (กระโทงไม่เกี่ยว) ตลอดทริป อาจารย์คอยกำักับการ ร่วมตกปลา และแนะนำเทคนิคต่าง ๆ  กลับมายังเขียนถึงทริปนี้ได้อย่างสุดมันส์


"ฯลฯ

ตี 5 ต้องนับเป็นชั่วโมงนรกแตก ฝูงอั้งเกยไม่เปิดโอกาสให้เหยื่อทุกตัวล่วงล้ำถิ่นโดยไม่โดนคมเขี้ยว โจมตีเหยื่อเหมือนเห็นความตายดั่งได้กลับมาตุภูมิ จำนวนที่หลุดขาดไปไม่ต้องพูดถึง ความโกลาหลรอบเรือยามนี้เกินกว่าจะบรรยายเป็นตัวอักษร กองปลาแม้ถูกเก็บดองไปรอบหนึ่งแล้วตอนนี้เพิ่มสูงขึ้นทุกที เจ้าไ่ก่ร้องบอกให้ผมระวังโดนกองปลาล้มทับตายแน่ จำนวนของมันที่ห่างหายเพราะโดนสอยขึ้นเรือก็ไม่ทำให้มันเพลาการโจมตี ยังบุกฉวยเหยื่อไม่ยี่หระต่อความตาย คันเบ็ดรอบเรือต่างผลัดกันสะบัดขึ้นลงเหมือนยมทูตกวักเรียกวิญญาณของมันตัวแล้วตัวเล่า ยิ่งใกล้ฟ้าสางยิ่งโจมตีดุดัน บางครั้งฉวยพร้อมกันถึง 5 - 6 คัน และมีหรือคนบนเรือจะหวั่นไหว ต่างคนอัดปลากันเมามัน เสียงพูดคุยหายเงียบ เหลือไว้แต่เสียงลมหายใจฟืดฟาด"

"ตามติด Mr.SHARK" แร้งเฒ่า, โลกกว้างกลางแจ้ง, กรกฎาคม 2544.

สะสมพลัง ก่อนรับศึกหนัก ยามค่ำคืน

เฮียถัง : ตุ้ยรู้ป่ะ  เคยมีคนขอซื้อคันเบ็ดคันเนี้ยะ (คัน Seahawk เวทประมาณ 30 lb.)

ผม : เหรอ ๆ  แล้วเฮียจะขายเหรอ ?  ถ้าขาย ขายเท่าไหร่เนี่ย?

เฮียถัง : ก็เปิดไป 50,000 (ห้าหมื่น) ถ้ากล้าซื้อ ก็กล้าขาย

ผม : โห.........ไมมันแพงขนาดนั้นอ่ะ ?

เฮียถัง :  "ก็  เกือบพันทริพ...เกือบหมื่นกิโล (ปลา)"

ผม :  อ้อ.......................................

ทรอลลิ่ง


เฮียถังเรียกชุดนี้ของผมว่า  "ไมค์ ไทสัน"


ผมยิ้มแต้




หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เฮียถังโผล่ออกมาจากเก๋งเรืออีกแล้วตะโกน

"เพนน์ อินเตอร์ อ่ะ โลเท่าไหร่" ?

ผม :  แง้ .................................................................

หมายเหตุ : เส้นขอบฟ้าแบบนั้นไม่ได้หมายความว่าโลกเอียง แต่เรือกำลังโต้เดิ่งสุดมัน 

ตกปลา...กีฬาสุภาพชน


บทความที่

ยาวที่สุด

ตั้งใจเขียนที่สุด

เขียนนานที่สุด

เขียนด้วยความประณีต บรรจงที่สุด ตรวจทานแล้ว ตรวจทานอีก

พยายามรวบรวมให้อิงข้อมูลจากความเป็นจริงมากที่สุด

เป็นตัวตนของผมมากที่สุด

และ

ภูมิใจที่สุด




ตกปลา กีฬาสุภาพชน ฉบับเต็ม



ใน Fish & Games  ผมได้รับอนุญาตให้เขียนบทความที่อยากเขียน  ในสไตล์ที่ตัวเองถนัด  คือ ค่อนข้างไปในแนวปรัชญา  แสดงแนวคิดให้การตกปลามีสาระ  และให้ผู้อ่านได้มีมุมมองชวนคิด  ผมจึงขออนุญาต บก. กำหนดชื่อคอลัมน์ของตัวเอง คือ Angler's Spirit  ซึ่งโดยส่วนตัวถึงแม้ผมจะมีความรู้น้อย แต่จะระมัดระวังมากเวลาใช้ภาษาอังกฤษ  คือพยายามให้แม่น ไม่ให้ชาวต่างชาติค่อนแคะเอาได้ 

คำว่า Angler's Spirit  ซึ่งแปลเป็นไทยว่า  "จิตวิญญาณของนักตกปลา"  จึงต้องเขียน 

Angler  ตามด้วย  apostrophe ( ' )  s  และ Spirit    จึงจะหมายถึง "จิตวิญญาณของนักตกปลา"

ภายหลังมีการจัดแข่งขันตกปลาซึ่งใช้ชื่อการแข่งขันว่า Anglers  Spirit  ซึ่งถ้าแปลตรง ๆ จะเป็น  "นักตกปลาหลายคน จิตวิญญาณ"    หรือ  "จิตวิญญาณ นักตกปลาหลายคน"  เนื่องจากไม่มี apostrophe มาแสดงความเป็นเจ้าของ  ซึ่งประเด็นนี้ผมได้ทักท้วงไปแล้ว  ด้วยความมุ่งหวังให้มันสมบูรณ์แบบ  แต่ไม่ได้รับการสนใจ  ผมจึงไม่ได้ทักท้วงอีกต่อไป

ไม่ต้องสงสัยครับ 

หลังเสร็จศึกแต่ละทริป  หน้าที่ชำระล้างอุปกรณ์ประจำทีม  คือหน้าที่ผม 

สู่เส้นทางการใช้เหยื่อปลอม

กาลเวลาผ่านไป กิจกรรมตกปลาก็พัฒนาขึ้นในรูปแบบใหม่ ๆ  ด้วยการติดต่อสื่อสารที่ฉับไวผ่านโลกไซเบอร์ ทำให้นักตกปลาไทยได้เปิดหูเปิดตา เปิดใจรับเอารูปแบบและวิธีการที่หลากหลาย วัฒนธรรม "Game Fishing" ด้วย "สายเบ็ดเล็ก พิชิตปลาใหญ่" ซึ่งนักตกปลารุ่นผมถูกปลูกฝังมา เริ่มค่อย ๆ จางหายไป อุปกรณ์ที่เคยคิดว่าถูกพัฒนาเกือบถึงขีดสุดแล้ว กลับมีการพัฒนาแบบ "ก้าวกระโดด" ด้วยแนวคิดและเทคโนโลยีที่น่าทึ่งจากทางประเทศญีุ่ปุ่น คันเบ็ดเรียวเล็ก รอกตัวเล็ก สายเบ็ดเส้นเล็ก ๆ แต่ทรงประสิทธิภาพเหลือเชื่อ จนอาจไม่มีปลาชนิดใดต้านทานได้ ก้าวเข้าครองใจนักตกปลาไทย ควบคู่ไปกับแนวทางที่เริ่มเปลี่ยนไป จาก "Game Fish" สู่ "Big Fish" และ "More Fish"


การตกปลา และธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการตกปลา ย่อมต้องผูกพันกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  "น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า"  คิดมากเกินไป มันก็ตกปลาไม่สนุก  แต่จะไม่คิดเลยก็คงไม่ได้ 

ด้วยก้าวกระโดดของการพัฒนาอุปกรณ์ ทำให้การตกปลาและตกปลาได้ "ง่ายขึ้น"  ในขณะที่ปลาหา "ยากขึ้น" 

ในยุคที่ปลาทะเลอ่าวไทย เริ่มฝืดเคือง เรือบริการตกปลาหลายลำต้องเลิก  บางลำควบรวมกิจการ จำหน่ายจ่ายโอน บางลำถูกเทคโอเวอร์  (ว่าเข้าไปนั่น)  นักตกปลาที่มีกำลังทรัพย์เอื้ออำนวย เริ่มมองหาที่ตกปลาไกลออกไป  รูปแบบการลงเรือออกทะเลที่เป็นสูตรสำเร็จ คือ "ลงเรือ หาเหยื่อ  หาปลา  อำลาไต๋"  สู่รูปแบบการตกปลาแบบพักผ่อนจริง ๆ  "เรือสบาย หมายดี มีปลา ราคาไม่เกี่ยง" พวกเราซึ่งแต่ละคนเป็นมนุษย์เงินเดือน เริ่มมองหน้ากันตาปริบ ๆ  ด้วยการงานที่บีดรัด เศรษฐกิจที่ตกต่ำ และภาระความรับผิดชอบต่อครอบครัว ทำให้การลงเรือออกทะเลแต่ละครั้งที่ต้องการความพร้อมและทุนทรัพย์จากทุกคน เริ่มซาลง ประกอบกับกระแสการตกปลาโดยใช้เหยื่อปลอมเริ่มทวีความนิยมมากขึ้น พวกเราเริ่มให้ความสนใจอย่างจริงจัง


เมื่อโลกแคบลงด้วย Internet  นิตยสารในวงการตกปลาหลายฉบับต้องขยับปรับปรุงตนเองเพื่อให้ทานกระแสได้ ที่อยู่ยั้งยืนยงก็มีมาก  แต่ที่กำลังน้อยก็มีอันต้องปิดตัวเองลง  Fish & Games ก็เป็นหนึ่งในนั้น  ซึ่งก็เหมือนการยุติบทความข้อเขียนจาก Mr.SHARK Fishing Gang ไปโดยปริยาย

อุปกรณ์สำหรับการตกปลาด้วยเหยื่อปลอม เริ่มถูกเรียกเข้าประจำการ สารพัดวิธีการใหม่ที่ต้องเริ่มเีรียนรู้ รูปแบบของเหยื่อ การสร้างแอ็คชั่น ทำอย่างไรให้ปลากัด ฯลฯ เป็นมนต์เสน่ห์ของการตกปลารูปแบบนี้ พวกเราเหมือนสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว ที่พึ่งขึ้นจากทะเลหมาด ๆ มาเริ่มต้นนับหนึ่งกันใหม่    ด้วย "หมายที่พอหาได้" และ "เหยื่อแบบไหนก็ได้ ขอให้ได้ปลาก่อน"