ป๋ม    :    โอ้ว.....รู้สึกจิตใจผ่องแผ้ว......ได้บุญบนความบาป.......ก็ยังดีฝ่าทำบาบ.....แต่มะทำบุญ.......แต่เอ่ะ......เรานี้คนบุญหรือคนบาป......แต่คงไม่บาปเพราะเราก็ทำบุญนิ............แต่มันก็ยังพอจะมีบาปติด ๆ อยู่น่า

ไต๋จิบ    :    ชั่งบุญชั่งบาป...ชั่งหัวเมิ่งเต๊อะ...........กรุอยากกลับบ้านแล้ว.......ริยามจิง......ชีวิตแห้ว ๆ ........................

ทายเอาเอง........กรั๊กๆๆๆๆๆๆๆ...........คนหัวเราะใส่ ๆ อย่างนี้หรือแห้ว.......แต่คนตัวดำที่นั่งข้าง ๆ นี่ซิ.......ซึม ๆ ..........กรั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดุ๊....ดูเค้าทำ...........แค่แห้วทำงอน....สะบัดร้อนสะบัดหนาว................................................

พอถึงฝั่งได้จ่ำอ้าวเรย.........ร้องหมร้องไห้บนจะกลับบ้านท่าเดียว............เด็กหน่อเด็ก..................

ถ่อนรถเบา ๆ เน้อ...........เด๋วจะเหยียบหัวลูกค้าเข้า..........................

ขออำลาด้วยภาพนกน้อยที่ทำรังไว้บนคบไม่ต่ำ ๆ .........เด็กน้อยที่กำลังรอความหวังจากพ่อแม่ที่ค่อยเที่ยวมาป้อยเหยื่อ


เห็นแล้วนึกถึงไต๋จิบที่รอความหวังจากท้องน้ำอันกล้างหย่าย...........เมื่อใดหน่อ...........ท้อนน้ำจะประทานฝันอันแสนหวานมาให้เค้าเพื่อล้างมนตร์ทิน(แห้ว)


ขอจำลองภาพเหตุการณ์ในห้วงขณะหนึ่ให้ทุก ๆ ท่านได้ฝังครับ


ไต๋จิบตีเบ็ดออกไปไม้หนึ่ง....ส่งเหยื่ออันห้าวหาญสู้เวิ้งป่าแห่งความหวัง........ก่อนหมุนเหยื่อกลับมาเพื่อสร้างแอ๊คชั่นให้เหมื่อนธรรมชาติของกบน้อยอันน่าลิ้มชิมรส

ในบัดดล!!!!!..........ตับ!!!!!.........ปากขนาดเท่าหมาน้อยวัยหย่านมก็เข้างับติบกับดักของไต๋จับเข้าอย่างจัง

ไต๋พยามดื่อรันและดึงรั้งเด็กดื่ออกจากคอคบที่จมอยู่ใต้น้ำ.....ในบัดดล....................ปลาหัวงูตัวเขื่องที่สบัดตัวอย่างบ้าคลั่งก็สบัดตัวออกจากพันธนาการได้สำเหร็จ

สำหรับไต๋จิบ.......มันเริ่มเป็นเรื่องที่เค้าเริ่มคุ้นเคยเสียแล้ว.....................................................สามวันแล้วน่ะตะเองที่แห้วง่ะ.....จงค้นหาตัวเองต่อไป

ไต๋จิบ  :  บอกตรง ๆ ......มะค่อยถนัดปลาป่า...ปลาจจิบเริ่ย...........เฮ่อ!!!!!!....................................... ..........................

น้าแป๊ะ..........อย่าไปว่าเค้ามากเรยน่ะตะเอง......เด่วถึงทีเราเค้าจะย่ำซ่ะสองเท้า....อิอิอิ





ขอโทษด้วยครับที่ไม่ได้ทักทาย....เพราะวันนั้นเราก็ไม่ได้ขับเรือเข้าไปใกล้เพราะกลัวว่าจะไปรบกวนการตีปลาจิบของน้า ๆ  จึงเห็นหน้ากันม่ะค่อยชัดเจนเท่าทีควร

ยินดีครับ....อย่างน้อยก็ได้เฉียด ๆ กันแร้ว.....หากมีโอกาศคงได้ปะมือกันครับ...........เย้ว ๆ


........................




ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ติดตามชมครับ.....ขอโทษที่ตามตอบไม่ได้ทุก ๆ ท่าน....แต่ขอขอบคุณทุกกำลังใจครับ.....
จากใจ.....ปูไบเล่ย์

แหมน้าใหญ่....มะได้เจอนานเรยนะตะเอง........ช่อนภูเก็ตหายฮ้ายยังคับ...มะแน่เดือนหน้าอาจได้ไปเยือนภูเก็ต
ถ้าได้ไปเยียงไรคงมีโอกาศได้ก้งกันน่ะครับ..................

เจ้ยยย..............น่ากัวยิ่งกาผีอีก....กลั้วกลัว................

วันนี้ไต๋จิบแห้วอีกแล้ว...........................กรั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ