ขอเล่าบ้างครับ

  ตอนเรียนอยู่ที่บ้านจ.พิษณุโลกตอนเรียนปี1บ้าตกปลามากครับตกทุกวันที่ไหนมีน้ำต้องไป แต่มีอยู่ที่นึงที่น่ากลัวและสยองเลยก็หน้ามหาวิทยาลัยครับ เพราะตรงนั้นเป็นแดนประหารเก่าตอนกลางคืนจะมีคนเห็นอะไรแปลกๆเสมอ แล้วตรงที่ไปตกปลากันก็มีคนจมน้ำตายกันทุกปี แต่ทำไงได้ครับเพราะตรงนั้นปลามันชุมเรื่องผีสำหรับผมขอลบออกจากสมองก่อน
  มีอยู่ครั้งนึงไปนั่งตกตอนกลางวันเจอลุงแก่ๆคนนึงตกก่อนหน้าเลยเข้าไปคุยด้วย ลุงแกบอกว่าตกตรงนี้ระวังหน่อยนะเพราะเจ้าที่ที่นี่แรง จะตกต้องขอก่อน ด้วยความที่เราปากดีก็พูดแซวไปซะอย่างนั้น เค้าหวงด้วยหรอครับงกจัง ลุงแกบอกว่าพูดอย่างนี้ระวังเจอของดีนะโว๊ย ผมครับตอบลุงแกไป แต่ระหว่างตกมันก็ไม่มีไรเกิดขึ้น จนหลายวันต่อมาที่ผมต้องไปตกที่นั่นอีก วันนี้ครับงานเข้า คือตีเบ็ดลงไปแล้วเปิดหน้ารอกชนิดที่เรียกว่าเบามากเอามือดึงนิดนึงเบาๆมันก็ทำงานแล้ว แต่ว่าหลังจากที่รอปลากินผมสังเกตุคันเบ็ดมันโค้งปลายจุ่มน้ำเลยแต่ว่ารอกไม่วิ่งครับ เหมือนมีใครจับปลายคันดึงลงไว้อย่างนั้น  อีกสักเดี๋ยวมันก็เด้งขึ้นมาเอง ผมยังเดินเข้าไปดูอีกนะ แล้วเอามือดึงสายเอ็นดูรอกมันก็วิ่งอย่างง่ายดาย หลังจากนั้นปลาก็ไม่เข้ามากินเหยื่ออีกเลยชนิดที่เรียกว่าเงียบเหมือนเป่าสากเลยจำเป็นต้องเก็บของกลับตามระเบียบ  หลังจากนั้นอีก2 วันผมก็ไปที่เดิมแต่คราวนี้มีน้องรหัสกับน้องที่เอกไปด้วยอีก4คน คราวนี้ไปมืดหน่อย3ทุ่ม ไปถึงก็รีบลงเบ็ดอีกเช่นเคย ระหว่างที่รอปลาเข้ามากินเบ็ดเหตุการณ์เดิมก็เกิดขึ้น คือคันเบ็ดโค้งลงน้ำอีกเช่นเคยแล้วก็เด้งขึ้นมาเองเฉยๆซะอย่างนั้นคราวนี้เริ่มนั่งมองหน้ากับน้องแต่ไม่พูดอะไรกัน ก็จัดการลงเหยื่อไปอีกชุด คราวนี้อีกชุดก็เป็นเช่นกันแล้วที่สำคัญ มันมีดวงตาสีแดงขนาดเท่าลูดปิงปองคู่นึงมองมาทางผมและน้องด้วย คราวนี้ครับมองหน้ากันใหญ่ เหงื่อเริ่มแตกกันทั้งกลุ่มสักเดี๋ยวดวงตาคู่นั้นมันก็หายไป  กับสายน้ำผมกับน้องๆรีบเก็บของกันอย่างไว  แล้ววันรุ่งขึ้น ตอนเย็นผมต้องเอาของไปไหว้เพื่อขอขมาที่ผมปากเสียพูดไปเมื่อครั้งก่อน หลังจากนั้นอีก2-3วันผมก็ไปที่นั่นอีกแต่คราวนี้ผมไม่รู้สึกแปลกเหมือนครั้งที่ผ่านๆมาเลย แล้ววันนั้นเองผมตกปลาอย่างสนุกเลยครับ เรียกว่าเบ็ด2คันมันคนเดียว วันนั้นได้ปลากลับบ้านหลายกิโลเลยครับ หลังจากที่กลับเอาปลามาเก็บที่บ้าน ตอนเย็นๆผมได้ยินเขาพูดกันว่ามีเด็กเทคโนฯเมาลงเล่นน้ำจมน้ำตายหลังจากที่ผมกลับไม่กี่นาที ผมคิดในใจเอาอีกแล้วหรอ แล้วก็ออกไปดู เขากำลังดำน้ำหาศพกันอยู่เลยครับ  แต่หาไม่เจอเพราะเย็นมากแล้วเลยต้องต่อตอนเช้าของอีกวัน  เป็นที่น่าแปลกครับหาเท่าไรก็ไม่เจอ จนชาวบ้านต้องทำพิธีขอคนตายคืน(เขาบอกมาอย่างนี้)หลังจากทำพิธีเสร็จก็ลงหากันครับประมาณ5นาที คราวนี้ก็เจอครับ ตรงที่หากันเมื่อวานนี้แหละ  แต่เมื่อวานหาเท่าไรก็ไม่เจอ คนเจอเขาบอกว่าแค่ขากางเกงติดหินนิดเดียว  ได้ยินเขาบอกอย่างนี้ขนลุกเกรียวเลยครับ เป็นธรรมเนียมของผมเลย คือไปตกปลาตรงนั้นหรือไม่ว่าจะที่ไหนต้องขอก่อนทุกครั้ง ถ้าเจอกระดูกที่เขาลอยอังคารมาติดบริเวณนั้น หรือน้ำลงแล้วห่อกระดูกโผ่ขึ้นมา ผมจะเอาหินก่อเป็นกองให้ หลังจากนั้นผมไม่เคยเจอเหตุการณ์ประหลากแบบนั้นอีกเลยครับ    นี่แหละครับเรื่องน่าขนลุกของผม

มีเพื่อนที่ตกปลาด้วยกันเคยเจอคล้ายๆกับน้าเลยครับ เค้าไปตกปลาที่บ่อตกปลาลุงนิด แถวหลังบดินทรเดชา แต่วันนั้นผม
ไม่ได้ไป ตอนนี้ปิดให้บริการไปแล้ว เรื่องก็มีอยู่ว่า ก๊วนนี้บ้าอัดสวายกันครับ วันนั้นปลาก็ลากดีเหมือนทุกวัน ตัวแล้วตัวเล่า
ก็อัดขึ้นมามากมาย แต่มีตัวนึงกินลากยาว วัดควับ วิ่งยาว อัดกันอยู่พักใหญ่ กองเชียร์บอกว่าโดนบึกเต็มๆ อัดไปอัดมา
ปลาเริ่มยอม พออัดมาถึงตรงหน้ากำลังจะช้อน ทุกคนตกใจ กลายเป็นปลาดุกตัวเล็กกว่าข้อมือนิดหน่อย เบ็ดก็ติดปาก
ปกติดี จะว่าหลุดจากจากปากปลาใหญ่ แล้วมาเกี่ยวปากปลาดุกเล็ก มันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ ก็ยังสังสัยมาจนถึงทุกวันนี้
และก็ยังแซวกันจนเป็นเรื่องขำขันไปซะงั้น

ขอเล่าบ้างนะครับ
      สมัยเมื่อสิบกว่าปีก่อนผมเรียนช่างก่อสร้างอยู่ที่ชัยภูมิชอบตกปลาเป็นประจำกับเพื่อนๆตอนนั้นหมายกลางคืนก็ไม่ใช่ที่ไหนเป็นหนองน้ำใหญ่ในเมืองชื่อหนองปลาเฒ่าและเป็นที่ตั้งของศาลเจ้าพ่อพระยาแลอันเป็นที่เคารพของชาวชัยภูมิอีกด้วยยุคนั้นเขายังให้ตกปลาได้อยู่นะครับ  ทีมงานเราก็จะไปกันทุกเย็นวันศุกร์เพราะอยู่ใกล้บ้านขาดเหลืออะไรก็สะดวกวันหนึ่งก็ไปกันตามปกติหมายของเราอยู่ไกลหน้าศาลมากทุกครั้งที่ไปตกปลาก็ต้องขอกับเจ้าพ่อก่อนเป็นธรรมเนียมปฏิบัติเรื่อยมาก็ตกกันไปรำ ขนมปังและที่ขาดไม่ได้คือไส้เดือนกลางคืนส่วนใหญ่จะได้ปลาดุกคืนนี้ก็เหมือนเช่นทุกคืนได้หลายตัวพอดึกประมาณตีสองพวกที่นอนก็นอนไปเหลือผมกับเพื่อนสองคนเฝ้าเบ็ด แสงไฟก็ได้จากเทียนที่จุดไว้ซักพักก็มีคนเดินมาจากชายป่ากกติดตลิ่งมานั่งหันหลังอยู่ต่อหน้าเราเป็นผู้ชายแกเปิดประเด็นขอเหล้ากินสักแก้วเพื่อนก็รินให้เราถามแกว่าดึกแล้วน้ามาทำอะไรแกบอกว่ามาหาอยู่หากินเหมือนกันแล้วแกก็ถามว่าไม่กลัวผีเหรอเราบอกว่ากลัวเหมือนกันแต่มาหลายคนแกหัวเราะแล้วบอกว่าดีใจกล้าดีแล้วแกก็ยืนขึ้นบอกว่านั่งตกไปเถอะเดี๋ยวปลาใหญ่ก็กินแล้วแกก็เดินไปทางชายป่าและกระโดดลงน้ำเราได้แต่มองดูแกลอยคอไปแล้วก็มองหน้ากันพลางคิดว่าตาคนนี้ต้องแอบมาลงข่ายแน่ๆพักเดียวรอกก็ทำงานเพื่อนที่หลับก็ตื่นเพราะมันไม่ได้ร้องคันเดียวแต่เป็นสามคันต่างคนต่างอัดแต่ส่ดท้ายก็ไปติดอะไรอยู่ใต้น้ำทั้งสามคันดึงก็ไม่เข้าเปิดรอกก็วิ่งออกสุดท้ายลงความเห็นกันว่าตะพาบใหญ่แน่ๆเลยรอถึงเช้าพอมองดูปลายสายเบ็ดทั้งสามคันระยะที่ติดก็ห่างกันเส้นละเมตรเป็นแนวเดียวกันไม่ใช่แล้วตะพาบคงเป็นอะไรซักอย่างแน่เลยตัดสายเอ็นทิ้งแล้วกลับบ้านกัน  จากนั้นมีเวลาและทุนเราก็มาตกกันเรื่อยๆจนกระทั่งมีอยู่เดือนนึงทางจังหวัดก็ได้ทำการสูบน้ำออกจากหนองเพื่อขุดลอกเราไปดูวันที่น้ำแห้งตรงหมายที่เราตกกันต่างเสียดายแล้วก็มีเสียงเอะอะของคนขับรถแบคโฮวที่ขุดลอกว่าเจออะไรเข้าแล้วและได้เกี่ยวค่อยๆลากขึ้นมาปรากฏว่าเป็นรถปิคอัพสนิมเขรอะกระจกปิดตายลาวมุงรีบเข้าไปรุมดูจนตำรวจมาทุบกระจกภายในปรากฏสิ่งมีชีวิตที่เคยเป็นมนุษย์มาก่อนแต่ตอนนี้เป็นกระดูกหมดแล้ว  เรามองตากันกับเพื่อนขนลุกคลื่นไส้ขึ้นมาทันที  เพราะรอบๆกะบะรถนั้นมีแต่ตะกร้อพวงเบ็ดของเราทั้งนั้นติดอยู่    ตะกร้อติดอะไรนักหนาเรารู้แล้ว  ศพนิรนามภายหลังรู้ว่าเป็นอาจารย์โรงเรียนมัธยมที่เราเรียนมา
แต่ชายคนที่มาคุยกับเราคนนั้นเป็นใคร?    แล้วหมายนี้ของเราก็เป็นหมายในตำนานไปจนถึงทุกวันนี้
ปล.  ทุกครั้งที่กลับบ้านผมก็ยังไปนั่งเล่นที่หมายนี้ประจำตอนนี้ห้ามตกปลาแต่ไปดูสาวๆวิ่งกันครับ

อืม ไม่น่าเชื่อ ปลามีให้อัดไม่อัด ดันไปอัดรถซะงั้น จะไปขึ้นได้ยังงัยครับ ก็ตอนน้าอัด ใต้น้ำก็สตาร์ดเครื่องเหยียบร้อยห้าร้อยหกอัดกับน้าอยู่ใต้น้ำอะดิครับ คิดแล้วสยอง

++ อ่านประสบการณ์แต่ละท่านแล้วมันดี 

ขอเล่าหน่อยแล้วกันคันปาก...ผ่านมาสามปีแล้วไปตกปลากับเพื่อนสามคนที่อ่างเก็บนำลำตะเพินแถวด่านช้างออกจากก.ท.มตีสามกะทันตีปลาเช้าผมนั่งหน้าเพื่อนขับไปคุยกันไปวิ่งมาประมาณ120/ชั่วโมงรถชนกับอะไรไม่รู้หาสาเหตุไม่ได้อย่างแรงแรงจนทุกคนในรถตกใจตอนแรกนึกว่าหมารีบจอดรถดูในใจไม่ได้นึกกลัวอะไรเลยสำรวจรอบรถไม่พบสิ่งผิดปกติรถไม่มีร่องรอยของการชนไม่มีอะไรทั้งนั้นเราทั้งสี่คนรีบยกมือไหว้แล้วรีบออกรถทันที......แล้วรถผมชนเข้ากับอะไร..

ตกหลุมอากาศครับ

ผมก็มีครับ....ตอนนั้นก็ไปตกปลากับทีมตกปลาหน้าดิน แถวๆปทุมนี้แหละครับหมายลับซะด้วย ผมดันเป็นเซียนเหยื่อปลอมคนเดียว(หลงตัวเองอ่ะครับ) มีเพื่อนอยู่3คนผมอีก1เป็น4 พอเริ่มตกหน้าดิน10กว่าคัน ปลาไม่กินเงียบ
ผมก็เลยเดินตีเหยื่อปลอมคนเดียวครับ หมายลับนี้ก็กว้างปรามาณ 80 ไร่ป่ารอบหมายครับ เดินจนอยู่คนละฝั่งบ่อกับเพื่อน ตีไปสักพัก เอาเข้าแล้วครับ แซดแล๊ฟ 9เซนต์ติดเหมือนปลาแต่ไม่ดิ้นแต่ดึงยืดหยุ่นได้ ผมก็ดันแต่งมาซะเต็มยศเลยต้อง แก้ผ้าเหลือแต่ กกน.ลงปลดเหยือติดในนํ้า(เสียดายครับตัวตั้ง400) คนเดียวอีกตากหากเรียกเพื่อนก็ไกลไม่ได้ยินแถมป่าก็เงียบซะอีก นํ้าก็เคียงคอเลยเอาเท้าเขี่ยๆปลดเหยื่อทีนี้ 555 ตอกิ่งไม้แบบเด้งไปมาได้อ่ะครับ บ่นในใจชีวิตตูหนอไมต้องมาลําบากแบบนี้ พอปลดเบ็ดออกก็เตรียมตัวคลานขึ้นฝั่งป่าก็รก...พอผมโผล่พ้นป่า.....อี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด สนั่นป่า ผมตกใจขนหัวตั้ง หงายท้องตกนํ้าตูมมมมมเลยครับ แหมๆๆๆๆเจอหมูกระโดนหรือหมูป่าผมไม่แน่ใจมันดันมาอยู่แถวนั้น...มันคงร้องเฮ้ยยยย คนหลอกกกกก ไอ้ผมนี้ดิ....คิดดูป่าเงียบๆเพิ่งลุ้นตอไต้นํ้ามาหมาดๆ...ดันเจอเสียงหมูร้องแบบโดนเชือดตอนโผล่หัวขึ้น....กลับห้องผมไข้จับเลยครับ แม่ผมบอกว่าเขาเรียกว่าขวัญหนีดีฟ่อ....ต้องไห้คนแก่มาเรียกขวัญไห้อีก กรรมของหมูหรือผมไม่แน่ใจ......จําไว้จนตายหาเพื่อนไปด้วยนะ.....อาเมน.