สู้ สู้ครับน้า

หาที่ตกปลาสักวันสองวันให้หายเครียดนะน้า

สู้ๆครับ เอาใจช่วยกันอยู่แล้นนนน

หนทางยังอีกยาวไกล เหมือนถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อ หลบพ้นบ้าง ไม่พ้นบ้าง แต่สุดท้ายถ้าไม่ท้อถอย ปลายทางและจุดหมายยังรออยู่ข้างหน้า เป็นกำลังใจห้อสู้ต่อไปครับ

สู้ใว้ ครับ 

สู้ๆครับน้า

ขอบคุณกำลังใจจากน้าๆทุกท่านนะครับ

กราบขออภัยด้วยนะครับที่ไม่ได้ทักทายเป็นรายบุคคล

ทั้งน้ามาด น้าแมค น้ามัส น้าก้อนอิฐ ป้าแป้ง ป้าหนูโส น้าจูน น้าแก่แดด น้าแตงไทย น้าเจี๊ยบ

น้าลมรำเพย ที่อยู่ผมที่โลโก้เลยครับ ผมยังอยู่ที่นี่อีกเดือนนึงครับ

น้าปอนด์ น้าชัยณรงค์ และน้าที่ล็อคอินเป็นภาษาอังกฤษ มิอาจกล่าวได้หมด

ส่วนน้าที่รู้จักผมเป็นการส่วนตัวคงได้ออกทริพด้วยกันบ่อยๆแน่ครับ

แต่ช่วงนี้ผมยังติดสอบอยู่ วันนี้ก็ต้องปั่นหนังสือเต็มสตรีมเลยละครับเลยไม่สามารถทักทายได้ครบหมด

ปล.ศุกร์เสาร์นี้ผมมีสอบ 4 เล่มครับ เช้า-บ่าย ทั้งสองวันเลย หัวจะระเบิดแล้วครับ

+ 1 จ้า สู้ๆ นะครับผมเป็นกำลังใจให้นะ

เป็นกำลังใจให้ครับน้า.....

ข้อคิดสำหรับ..."มนุษย์เงินเดือน"

เพื่อนส่งมาให้อ่านครับ เห็นว่ามีข้อคิดดีๆ ลองอ่านดูนะครับ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกแสนสวยตัวหนึ่ง มีขนสวยงามมาก มีคนอยากได้ไว้ครอบครองเป็นจำนวนมากแต่ไม่เคยมีชาวบ้านคนไหนจับนกตัวนั้นได้เลย อยู่มาวันหนึ่งมี อาบัง ขายถั่วมานั่งใต้ต้นไม้ที่มีนกแสนสวยอยู่ พอนกแสนสวยเห็นถั่วของอาบังก็เกิดอยากกินขึ้นมา จึงร้องบอกอาบังว่า

“อาบัง อาบัง ขอถั่วให้ชั้นกินหน่อยสิ”
อาบังได้ยินดังนั้น ก็ตอบกลับไปว่า
“ได้เลย ได้เลย แต่ขอขนให้ชั้นเส้นนึงนะ”

พอนกได้ยินดังนั้น ก็ก้มลงมองที่ขนของตนเอง แล้วคิดว่า

ขนของตนเองนี่มีเยอะมาก เสียไปสักเส้นคงไม่เป็นไรหรอก นกแสนสวยก็เลยให้ขนอาบังไปหนึ่งเส้น แล้วก็ลงไปกินถั่วของอาบัง วันต่อมานกแสนสวยก็บอกกับอาบังอีกว่าขอถั่วให้ชั้นกินหน่อยสิ อาบังก็ตอบเหมือนเดิมว่าขอขนให้ชั้นเส้นหนึ่งก่อน นกแสนสวยก็คิดเหมือนเดิมว่าขนมันยังมีอยู่เยอะก็เลยให้ขนอาบังไปอีก เป็นอย่างนี้ต่อไปอีกหลายวัน จนวันหนึ่ง นกแสนสวยก็ขอถั่วอาบังกินอีก อาบังก็ตอบเหมือนเดิมว่า ขอขนให้ชั้นเส้นหนึ่งก่อน นกก็ไม่รีรอรีบให้ขนอาบังไปทันที แล้วลงมากินถั่วของอาบัง อาบังก็เลยจับนกตัวนั้นไว้ได้ เพราะว่าขนของมันเหลือน้อยแล้วไม่สามารถที่จะบินหนีอาบังได้

เรื่องนี้ถ้าอ่านผ่านไปอาจจะไม่ได้อะไรเลยนะครับ

แต่ถ้าเราลองคิดให้ดี เปลี่ยนจากนกแสนสวยเป็นตัวเรา ขนของนกแต่ละเส้นคือเวลาของเราที่เสียไปและอาบังเป็นนายจ้างของเราส่วนถั่วที่อาบังให้ก็เหมือนกับเงินเดือนที่นายจ้างให้เรานะครับ

หมายความว่า

ทุกวันนี้ ถ้าเรายังประมาทในการใช้ชีวิตยังพอใจแค่เงินเดือนที่นายจ้างให้เราทุกเดือนนะครับ เวลาของเราก็จะค่อยๆหมดไปเรื่อยๆ เวลาของเราไม่ได้มีมากมายหรอกครับแป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็หมดไปแล้ว ซึ่งเงินเดือนที่นายจ้างให้เราเนี่ยก็ให้แค่พอเราอยู่ได้ทุกเดือนเท่านั้นแหละครับ บางคนอาจจะคิดว่าการทำงานประจำเป็นอาชีพที่มั่นคง แต่ผมว่าไม่นะครับ เพราะว่าการเป็นลูกจ้างเค้าเนี่ยเราไม่สามารถที่จะกำหนดวิถีชีวิตของตัวเองได้ เราถูกนายจ้างเรากำหนดให้ต่างหากว่าจะหยุดวันไหนวันนี้จะทำอะไร ผมไม่อยากให้ทุกคนยึดติดกับความคุ้นเคยกับความสบายเพียงแค่วันนี้แต่อยากจะให้มองให้ไกลๆ มองถึงอนาคตของเราว่าเราจะหยุดทำงานเมื่อไหร่เราจะใช้ชีวิตในวัยเกษียณอย่างไร อย่าเป็นเหมือนนกแสนสวยนะครับที่รู้ตัวก็ตอนที่ตัวเองไม่มีขนอยู่ที่ตัวแล้ว

ขอขอบคุณเนื้อหาดีดี โดย:fwmail


ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ

จงมีความสุขกับการมีลมหายใจครับน้า เป็นกำลังใจให้ครับ ผมเองก็เคยผ่านแบบนี้มาแล้ว 

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ต่อไปกลับไปหากำลังใจที่บ้านก่อน

สู้ๆๆครับน้าเอาใจช่วยครับ

-------------------------------------------


ฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอครับ ......

จะเป็นกำลังใจให้ด้วยคนครับน้า

สู้ๆ ครับน้ามาเป็นกำลังใจให้อีกคนครับน้า สู้ๆ สู้ต่อไปไอ้มดแดง 

สู้ ๆครับ เป็นกำลังใจให้ ถ้าเรามีความตั้งใจ ทำอะไรก็สำเร็จครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ 

เป็นกำลังใจให้ครับ 

เป็นกำลังใจให้ครับ..น้าเองก็3เดือนแล้วที่ออกจากงาน..สู้ๆ

สู้ๆครับ

ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไปมีขมบ้างมีหวานบ้างมีสุขบ้างมีทุกบ้างจงสู้ต่อไปนะชีวิตยังอยู่อีกยาวนาน

เป็นกำลังใจให้ครับ

ผมว่า ........... ข้าวราคาดีแบบนี้ น่ากลับไปทำนานะครับ

พี่ชายผมที่บางบัวทอง  ปลูกข้าวขายมีเงินสดถอย DMAX ราคา 6 แสนกว่า ป้ายแดง

ผมทำงานบริษัทยังไม่มีปัญญาเลย ........... อิจฉาพี่ชายจริง ๆ 

สู้ๆๆครับ

- ยินดีด้วยครับ  กับอนาคตใหม่ ที่สดใสกว่าเดิม หรือ ไม่อยู่ที่เรา
- ยินดีด้วยครับ กับการที่จะได้เป็นนายตัวเอง
- ยินดีด้วยครับ กับการที่เราจะได้ใช้ความสามารถของตัวเอง
- ยินดีด้วยครับ กับความหวังที่อาจจะเป็นจริงในอนาคต
- ยินดีด้วยครับ ที่น้าจะมีทางเดินใหม่ ที่มากกว่าทางเดิม ที่ต้องทำแบบเดิม ๆ มาตลอด

              ธุรกิจของ เจ้านายน้าล้ม ไม่ได้หมายความว่าน้า จะล้มตามธุรกิจนั้นไปไม่

              ในยุค  IMF  ที่ผ่านมา ผมมี มอเตอร์ไซค์ คันเดียว Dream100 สีน้ำเงิน ตอนนั้นผม กับ ภรรยา ทำงาน โรงงาน เฟอร์นิเจอร์ส่งออก  ทำงานแบบไม่ค่อยจะได้เงินเดือน เพราะของไม่สามารถส่งได้ จึงไม่มีเงินจ่ายพนักงาน กับชีวิตใหม่ที่ผมได้รับ แบบไม่ได้ตั้งใจ หรือ ไม่เคยหวัง ก็เกิดกับผม มาจนทุกวันนี้ ผมพออยู่ได้แล้วครับ

              และ ผมหวังว่าน้า คงสู้ กับสภาวะแบบนี้ให้ได้ และ ผ่านมันไปด้วยดีนะครับ
                  สู้ สู้ ครับ

เป็นกำลังใจ ให้อีก 1 เสียงครับ