ผมคนหนึ่งแหละครับที่สูบบุหรี่แต่ไม่ชอบสูบในที่สาธารณะครับ  จะเคารพสิทธิ์ของผู้อื่น    เพราะทุกวันนี้ที่สูบก็หายาก  แม้กระทั่งในส้วมก็สูบไม่ได้  เข้าใจครับว่าสังคมรังเกียจ  พยายามยัดเยียดความน่ากลัวต่างๆมาให้ดู  เป็น  VDO  บ้าง  เป็นแผ่นภาพโปสเตอร์บ้าง    เหมือน  you  tube    ข้างบนนั่นแหละ    ผมขอถามคำถามจากน้าๆครับว่า    1. มีใครในโลกนี้บ้างครับ  ที่สูบบุหรี่  โดยอัดอัดจนหมดมวน  ไม่ให้ควันเล็ดลอดออกมาข้างนอกได้เลยบ้างครับ    2. ในร่างกายของคนเรา  มีอวัยวะใดที่  ให้ความร้อนจนน้ำเดือดได้  แล้วจึงได้ไอ้ก้อนดำๆนั่น    3. แล้วมีอะไรบ้างที่เรามองไม่เห็น  แต่อันตรายมากกว่าบุหรี่  มีให้เราๆหายใจได้ทั่วๆทุกคนทุกหนทุกแห่ง    งั้นข้อนี้ผมขอยกตัวอย่างแล้วกัน        3.1  ไข้หวัด  ต่างๆ    3.2  ไอเสียจากรถยนต์      และ  โรงงานอุตสาหกรรมต่างๆ    3.3  คลื่นความถี่  ที่ออกมาจากโทรศัพท์มือถือ                  นึกไม่ออกแล้วมีเยอะเหมือนกัน        ผมขอขยายความข้อ  3.2  ต่ออีกหน่อยนะครับ                          ไอเสีย  ที่ออกมาจากรถยนต์    จะมีทั้งเครื่องดีเซล  และ  แก๊สธรรมชาติ              เครื่องดีเซล  หากเราหายใจเข้าไป  ก็จะเป็นเขม่า  เกาะในปอดของเรา    แต่ในปอดของเรา้เป็นเนื้อเยื่อลื่นๆชุ่มชื้นตลอดเวลา  มันมีโอกาสหลุดได้ครับ              แก๊ส  ธรรมชาติ    ไอเสียที่เราหายใจเข้าไป  มันกัดนะครับไม่ได้เกาะ                          เพราะฉะนั้นน่ากลัวเหมือนกันหมดแหละครับ      แต่ผมคนสูบหรี่เวลาผมตาย  น่าจะให้ภาษีที่เก็บผมไปมาซื้อโลงศพบ้างนะครับ

ใช่ครับหมอพูดถูก  หากผม  เป็นหมอ  ผมก็ต้องพูดแบบนี้ครับ  เจอคนไข้โรคนี้  ก็ต้องสอน  สอนไม่จำก็ต้องดุก็ต้องว่า แต่ตอนนี้ถ้าหมอ  ไม่ได้เป็นหมอ  มาเป็นผมบ้าง  หมอก็สูบเหมือนกันครับ   

อ้างถึง: ใหญ่  บางพลี posted: 16-09-2554, 06:58:39


ไม่ทราบว่าคุณcheadsada มีอะไรไม่สบายใจอย่างหนัก หรือเครียดเรื่องอะไรครับ ลองคุยกันเผื่อเพื่อนๆแนะนำทางออก

ให้ได้  เผื่อจะเลิกสูบได้ ช่วยๆกันครับ  ผมขอเป็นกำลังใจให้ครับ เลิกสูบเพื่อตัวเอง 

อ้างถึง: yaijeans posted: 17-09-2554, 11:45:41

ผมสูบมา 17 ปี เลิกมาได้ 5 ปีกว่า  แรงบันดาลใจที่ทำให้ผมเลิกได้คือ พ่อผมเองครับ  พ่อผมเป็นมะเร็งกล่องเสียงพูดไม่ได้เมื่อเกือบสิบปีก่อน แต่พ่อมีความสามารถพูดได้โดยใช้ลมหรือการกลืนลมแล้วเปล่งออกเป็นเสียงโดยไม่มีกล่องเสียง ซึ่งพ่อก็เป็นวิทยากรเวลามีอาจารย์หมอจากศิริราชมาขอเชิญให้ไปเป็นวิทยากรให้ความรู้ให้กำลังใจ ผู้ที่เป็นแบบพ่อ  แต่พ่อผมแกฝึกได้ด้วยตัวเองน๊ะครับไม่มีใครสอนแกผมก็ยังทึ่งในความใจสู้ของพ่อ  แต่ในสิบปีที่ผ่านมาถึงแม้เคยผ่าออกไปแล้ว  แต่ก็มีหลายครั้งในช่วงหลายปีที่พ่อผมตรวจพบมะเร็งในจุดใหม่อีก ต้องฉายแสง เป็นว่าเล่น และ ผ่าตัดบ่อยมากบริเวณคอและหลอดอาหาร  จนในปัจจุบันในครั้งล่าสุดนี้พ่อเป็นหนักที่สุดครับ คือมีเนื้อมะเร็งขึ้นในหลอดอาหารแม้แต่เศษเนื้อปลาเล็กๆก็กลืนแล้วติด กินของที่บดแบบโจ๊กได้อย่างเดียวแม้แต่เม็ดข้าในโจ๊กใหญ่หน่อยก็กลืนติด ต้องส่งโรงพยาบาลในเวลากินอยู่บ่อยก่อนหน้านี้ จนครั้งล่าสุดหมอจะผ่าบริเวณก้อนเนื้อออก ซึ่งเท่ากับว่าจะต้องเอาลำไส้บางส่วนมาต่อหลอดอาหารแทน แต่ในช่วงที่ผ่าตัดอาจใช้เวลานานและอาจไม่สามารถกินอาหารใดๆได้ทางหลอดอาหารได้เหมือนคนปกติ เท่ากับว่าพ่อต้องมีท่อเดนต่อจากคออกมาตลอดเวลาหนึ่งท่อ และ ต้องกินอาหารทางท่อจากข้างนอกอีกหนึ่งท่อ ซึ่งพ่อผมไม่ยอมในกรณีนี้ แกก็ฉายแสงจนคอแกไหม้ไปหมด ปัจจุบันไม่มีฟันจริงเหลืออยู่ 
                  และพ่อเลือกวิธีที่ฉายแสงเอาเนื่อร้ายออกไปแต่หลอดอาหารถูกก้อนเนื้อบวมเบียดน่าจะเกิดจาการอักเสบและฉายแสงมาก ต้องใช้วิธีขยายหลอดอาหารโดยการดันท่อซิลิโคนดันลงหลอดอาหารโดยต้องดันเพิ่มขนาดไปเรื่อยๆ แต่เมื่อไม่กี่สัปดาห์มานี่พ่อต้องเข้าโรงพยาบาลกระทันหันเนื่องจากดันซิลิโคนแล้วน่าจะไปโดนผนังหลอดอาหารแล้วเกิดการอักเสบรุนแรง มีหนองทะลุออกจากคอจึงต้องให้หมอผ่าตัดเอาหนองออกให้หมดอีก ซึ่งอาการทั้งหมดนี้ผมอาจจะบอกอาการได้ไม่ถูกหมดนักเนื่องจากฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่ใจจริงผมอยากให้เรื่องของพ่อเป็นอุทาหรณ์ให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้าๆ น้องๆ ที่สูบอยู่ได้เห็นถึงอาการของโรคนี้ หากเพื่อนๆมีใจเลิกสูบได้ผมก็ดีใจครับ