มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 2 ตอน ชีวิตคือการแบ่งปัน: SiamFishing : Thailand Fishing Community

มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 2 ตอน ชีวิตคือการแบ่งปัน

RMUT(265

)

คห.26: 23 มิ.ย. 53, 20:22

ผมดูแล้วจะเรียกว่าโรงเรียนคงจะลำบาก เพราะว่าเท่าที่เห็นเป็นการเรียนรวมของเด็กอายุที่แตกต่างกันมาก
ดูท่าตั้งแต่เตรียมอนุบาล เรียนรวมกับ ชั้นประถม

นี่ถ้าเป็นในกรุงเทพ เมืองมหานครแห่งประเทศไทย สถานที่แบบนี้ของ หมุ่บ้านโป่งลึก
คงเรียกหรือตีเสมอ เนิร์สเซอร์รี่ หรือ สถานรับเลี้ยงเด็กอย่างแน่นอน จะมีพี่เลี้ยง คอยดูแล มีของเล่น มีอาหาร
แต่ที่นี่โป่งลึก มันเป็นไปได้แค่ ความฝัน...

RMUT(265

)

คห.27: 23 มิ.ย. 53, 20:24

ใน 1 วินาที คนเราลำบากไม่เท่ากัน จากการที่ผมได้มาเห็นที่นี่ทำให้ผมเชื่อเช่นนั้น

ตอนนี้ผมนอนอุ่นใต้ผ้านวม ห่างจากผมไปไม่กี่ร้อยกิโลเมตร

มีคนหลายคนต้องลงมานอนอิงข้างกองไฟใต้ถุนบ้าน เพื่อขับไล่ความหนาว

ผมนึกไปนึกมาแล้วดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อ ลูกของแม่ ทำให้ผมไม่ต้องทนลำบากอย่างนั้น

RMUT(265

)

คห.28: 23 มิ.ย. 53, 20:25

พวกเราช่วยกันขนของลงมากจากรถโดยมีพวกเด็กๆและคุณครูเป็นผู้ช่วย

ข้าวของบนรถที่พวกๆพี่ๆเพื่อนๆในเว็บและพี่ๆจากที่ต่างๆช่วยกันส่งมาบริจาค

ลงมากองรวมกันเป็นภูเขาน้อยๆ มันเยอะแยะมากมายกว่าที่พวกเราคิดเอาไว้มากเมื่อนำมากองรวมกัน

RMUT(265

)

คห.29: 23 มิ.ย. 53, 20:27

ของ โค ตะ ระ เยอะเลย

จะแจกยังไงวะเนี่ย

เพียบเลย หลายเสียงจากกลุ่มของเพื่อนพ้องเริ่มมึนกับการเริ่มต้น

RMUT(265

)

คห.30: 23 มิ.ย. 53, 20:29

มากมาย

RMUT(265

)

คห.31: 23 มิ.ย. 53, 20:30

พวกเรายืนงงเป็นไก่ตาแตกมองไปที่กองข้าวของที่นำมาบริจาคเป็นกองพะเนินเรียงรายเต็มไปหมด

มันไม่ใช่งานแจกง่ายๆอย่างที่พวกเราคิดซะแล้ว พวกเราตกลงกันว่า จะแจกเสื้อผ้าให้เด็กก่อน เดินให้กันที่มือให้กันทีละคน

เพื่อให้ทั่วถึงกันหมด หลายคนเริ่มคัดขนาดเสื้อผ้า หลายคนเริ่มเดินแจกสิ่งของ

RMUT(265

)

คห.32: 23 มิ.ย. 53, 20:31

ผมได้แต่ยืนมึนกับรายการสิ่งของ และวิธีการแจก ทั้งเมาทั้งมึน

มองออกไปนอกอาคาร พี่ทิด พี่ต้อม พี่โจ พี่เต้ย นั่งหลบร่มไม้ยืนยิ้มให้กำลังใจกลับมา

RMUT(265

)

คห.33: 23 มิ.ย. 53, 20:33

พี่เบียร์ นี่เสื้อผ้าเด็ก เอาไปแจกทางด้านซ้าย เสียงใครสักคนผมจำไม่ได้บอกผมมา พร้อมกับยัดเสื้อใส่มือผมมาจำนวนหนึ่ง

RMUT(265

)

คห.34: 23 มิ.ย. 53, 20:35

เอ้า เดินไปแจกสิ ด้านซ้ายยังไม่ได้เลย เสียงกำชับมาจากทางด้านหลัง

ผมเดินออกมาพร้อมด้วยเสื้อผ้ากองโตในอ้อมแขน โต๊ะแรกทางด้านซ้าย เป็นเด็กเล็กประมาณอนุบาลน่าจะได้

RMUT(265

)

คห.35: 23 มิ.ย. 53, 20:36

ชื่ออะไรครับ ผมถามเด็กคนแรกสุดหัวโต๊ะ

ไม่มีคำตอบออกมา ทุกคนยังคงนั่งกอดอกเป็นระเบียบเรียบร้อยในท่าเดิม เสื้อผ้าสีมอซอเก่าคร่ำครึ

ใบหน้าที่ไร้เดียงสา เปรอะไปด้วยคราบน้ำลายสองคราบแก้ม ขี้มูกรา ขี้ตากรัง

ในกรุงเทพอาจเป็นเด็กสกปรกที่อยู่ตามข้างถนน ที่เราเห็นได้ตามสี่แยกไฟแดงหรือตามสะพานลอย แต่ที่นี่มันไม่เหมือนกัน ...

ความลำบาก ผลักดันให้กล้าแกร่ง

RMUT(265

)

คห.36: 23 มิ.ย. 53, 20:37

ผมหยิบเสื้อออกมาจากอกส่งให้เด็กผู้ชายคนแรกที่ผมคุยด้วย ยื่นส่งไปให้ที่มือ เด็กน้อยแบบมือรับเสื้อเข้าไปกอดอย่างดีใจ

หันมามองผมพร้อมด้วยรอยยิ้ม แถมกล่าวด้วยคำขอบคุณ

มันไม่อาจจะบรรยายถูกว่าความรู้สึกในขณะนั้นมันเป็นอย่างไร ดีใจ สุขใจ ปนเศร้าใจ ที่คนเราเกิดมาโอกาศไม่เท่ากัน

RMUT(265

)

คห.37: 23 มิ.ย. 53, 20:38

RMUT(265

)

คห.38: 23 มิ.ย. 53, 20:39

RMUT(265

)

คห.39: 23 มิ.ย. 53, 20:39

RMUT(265

)

คห.40: 23 มิ.ย. 53, 20:39

RMUT(265

)

คห.41: 23 มิ.ย. 53, 20:39

RMUT(265

)

คห.42: 23 มิ.ย. 53, 20:40

RMUT(265

)

คห.43: 23 มิ.ย. 53, 20:40

RMUT(265

)

คห.44: 23 มิ.ย. 53, 20:42

ในชีวิตผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ของชิ้นแรกที่มือผมหยิบยื่นให้เด็กไป มันปลดปล่อยหัวใจของผมให้อิ่มเอิบ มีแต่ความสุข

ผมถึงเข้าใจว่า การให้ เป็นสิ่งที่ประเสิรฐที่สุด กว่าจะเข้าใจ ผมต้องเดินทางไกล และใช้เวลาเกือบทั้งชีวิต

ถึงจะรู้จักและเรียนรู้ความหมายของคำว่า ให้

RMUT(265

)

คห.45: 23 มิ.ย. 53, 20:45

พวกเราต่างคนต่างแยกย้ายกันแจกจ่ายสิ่งของให้กับเด็กๆทุกคน อย่างสนุกสนาน

ผมมองสำสรวจไปทั่วไม่ได้มีแต่เด็กๆอย่างเดียวที่มีรอยยิ้ม คนแจกก็มีรอยยิ้มเช่นกัน

ความสุขทั้งสองด้านทั้งสองฝั่งของ ผู้ให้ และ ผู้รับ มาบรรจบกัน ณ.ที่หมู่บ้านโป่งลึก ในวันเด็ก พอดิบพอดี

RMUT(265

)

คห.46: 23 มิ.ย. 53, 20:46