เด็กเวร....
ให้หาหมายดีๆ หาไม่ได้ แล้วดูมันทำ
ปลาเปอ ไม่ตกหรอก งมหอย แม่ม...ซะงั้น  

เอ้า...ใครจะเอาหอยแคลงไซด์ใหญ่ๆ ในตลาดก็ต้องมี โลละ 50 ขึ้น
แต่ลุงแกขายให้แค่ 30 บาท มีขอแม้ว่าต้องงมเอง...

พี่ในก๊วนอยากจะเอากลับบ้านกัน ก็เลยซาว์ดเสียงว่า คนที่ต้องลงงมหอย
ต้องเป็นไอ้ตัวหาหมาย แล้วพาเรามาแห้ว เป็นคนลง


ซวยไปนะไอ้น้อง

ขอบคุณครับ น้าแก่แดด

ดูหน้าเอาไว้....โอรส สาย5
ทำกรู...เกือบซวยไปด้วย

น้าเต๋าเรื่อมเบื่อเห็ดโคด ก็หันกลับมาหาของใหญ่ในบ่อเลี้ยงกระพง

แต่ลุงเจ้าของบอกว่าเพิ่งจะเอาปลาใหญ่ขึ้นไปเอง ที่เหลือก็ไม่เกินโล สองโล

แต่ดูเค้าจั่วขึ้นมาดิ...โฮ ใหญ่โคดๆ ใหญ่กว่าเหยื่อปลอมหน่อยนึง

ดูปลาแกดิ ...ไม่รู้ว่าจะบรรยายยังไงดี
กลัวคนข้างๆ ในภาพจะเสียไปด้วย

ขอบอกว่าใหญ่กว่าตัวเบ็ดประมาณเบอร์5 หน่อยนึง
แล้วยังจะมีหน้ามาตะโกนเรียกให้เราถ่ายรูปให้ด้วย 

ภาพนี้เป็นทั้งภาพเปิด แล้วก็ภาพปิด ของผมแล้วครับ
คงต้องรอเพื่อนๆที่ถ่ายภาพไว้มารับช่วงต่ออีกทีครับ

ขอบคุณมากๆครับน้าๆ ทั้งที่โพสทักทาย ให้กำลังใจ และที่แวะมาดูเฉยๆ
ถ้ามีทริปแห้วๆ แต่มีความหมายสำหรับผม แล้วผมจะมาโพสให้ดูกันอีกนะครับ
โน๊ต 

ขอบคุณอีกครั้งครับกับข้อความที่โพสต์ไว้มากมาย
ขอบอกว่า มันเป็นกำลังใจที่ดีมากให้กับผม
สำหรับทริปนี้แม้ผมจะได้ปลากระพงเด็ก 1 ตัว แม้จะไม่ได้มันส์ในการตกปลา
แต่ก็ยังได้รอยยิ้ม และยังได้รับความรู้สึกดีๆกลัมมาจากเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

พูดแล้วก็อยากเลย เอากกันอีกไหม อาทิตย์นี้ไปไหนกันดีนะ
จะไปทรมารร่างกายกันที่ไหนดีนะ อิอิ....