3 กุมภาพันธ์ 2551

ลิงน้อยจากเราไปด้วยอาการสงบ ทิ้งไว้เพียงร่องรอยของความสุขตามป่าเขาที่เคยทำเนาให้เราเห็น

ลิงน้อย  ได้เดินจากเราไปตลอดชั่วกาลนาน.....วันนี้เราสิ้นแรงจริงๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น..เราจดจำ

เราทำดีที่สุดแล้วในวันนี้  ก็เพราะว่าอวัยวะและร่างกายของลิงน้อยไม่อาจจะต้านทานจากการสูญเสียเลือดต่อไปได้  เราไม่อาจจะยื้อดึงรั้งชีวิตน้อยๆได้อีกต่อไป

เราทำได้แค่เพียงนำร่างของลิงน้อย กลับคืนสู่ธรรมชาติของผืนป่าที่ได้ชื่อว่ามรดกโลกเพียงแค่นั้นในวันนี้

นั่นคือเหตุและผลจากวันวาน ที่ทำให้ผมและเพื่อนๆต้องมาบอกกล่าวเล่าเรื่องราวผ่านสื่อแห่งนี้ ก้เพียงเพื่อให้เพื่อนๆได้ทราบและรับรู้เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นจริงในวันนี้ที่เขาใหญ่ครับ

โดยหวังว่าอนาคตข้างหน้าเรื่องจริงที่พบเห็นเหล่านี้จะหายไปจากเขาใหญ่และที่อื่นๆ  นั่นก็เพื่อให้สรรพสัตว์เล็กๆที่ด้อยโอกาสเรียกร้องหาความชอบธรรมเหล่านี้ ได้มีชีวิตอยู่ร่วมโลกกับเราตลอดไปนะครับ

......ขอขอบคุณจากใจจริง และขอบคุณกับเพื่อนๆที่ให้กำลังแก่กันด้วยดีเสมอมา ขอบคุณครับ....

เมื่อวานก็นั่งปาดน้ำตาตั้งแต่เห็นภาพลิงภาพแรกแล้วม่อนเอ้ย
ขอบคุณ ปุ๊ น้า ๆ ป้า ๆ ทุกท่านค่ะ อย่างน้อยที่เข้ามาอ่านกันอยู่ตอนนี้
ระดับจิตใจสูงส่งกว่าคนที่กระทำมากมาย

สิ่งที่คนและสัตว์มีเหมือนกันก็คือ "ชีวิต" เราไม่มีสิทธิ์ไปทำร้าย
หรือสั่งเป็นสั่งตาย เหมือนค่านิยมระกำที่เห็นอมนุษย์เคยทำมา
จนเป็นวงเวียนต่ำช้ามาถึงทุกวันนี้

ส่วนหนึ่งของความในใจเจ้าของกระทู้ ยิ่งตอกย้ำความย่ำแย่
ของผู้กระทำว่ามีพื้นฐานความคิด และ จิตใจอย่างไร



อย่าว่าแต่ 1000 เลยค่ะ บาทนึงให้มันอมกลบหน้าตอนตาย
โจ้ก็ไม่ให้...

ที่เคยเจอจริง ๆ ตอนนั้นลิงจะนั่งกันเต็มถนน ก็มันบ้านเค้านี่คะ

เราแค่คนผ่านมาอาศัยเส้นทางเค้า ก็ต้องรอ หรือไม่ก็ขับหลบ

ระมัดระวังกันที่สุด ไม่ใช่แค่ลิง กับสัตว์ทุกชนิดก็เหมือนกัน

อย่างน้อยจะใช้รถ ใช้ถนน ก็ต้องทำตามกฎ เพื่อความปลอดภัย

ของตัวเองและผู้อื่น น่าจะดีถ้ารักษ์ชีวิตคนอื่น เท่ากับชีวิตตัวเอง

ขอบคุณน้า ๆ ทุกท่านค่ะ 

เจ้าตัวลิงตัวนี้คงไม่ใช่ตัวสุดท้ายที่จะจากไปเพราะความไม่ระมัดระวังของคน
แต่คงจะดีถ้าหากว่าจำนวนการตายจากอุบัติเหตุจะลดลง

อย่างที่น้าจิ๊บบอกนั่นแหละค่ะ คนไปเปลี่ยนวิถีของมัน
เพียงเพราะใจดี และ อยากเห็นอย่างใกล้ชิด ซึ่งตรงนี้ผิดกฏของอุทยานแน่นอน

ทั้งการให้อาหารสัตว์ป่า หรือ แม้กระทั่งเอาหนมปังให้ปลาในทะเล
ที่ได้เห็นบ่อย ๆ ตามทริปดำน้ำ ดูปะการังต่าง ๆ ที่ล่อปลามาให้ลูกค้าดู
หรือ คอนเสิร์ตอนุรักษ์ทั้งหลาย ที่พอจบงาน ขยะก็เกลื่อนไปหมด

หากเที่ยวอย่างมีจิตสำนึก ศึกษากฏของธรรมชาติ เรียนรู้ระบบนิเวศน์
ช่วย ๆ กันคนละนิดละหน่อย ตัวเราตายไปแต่ธรรมชาติจะได้เหลือไว้
ถึงรุ่นลูก รุ่นหลาน ไม่ต้องแย่งอากาศกันหายใจอย่างทุกวันนี้ค่ะ 

ขับระวัง บางครั้งก็เพื่อความปลอดภัยของคนที่ขับด้วย

เพื่อนสนิทโจ้อีกคนนึง ไม่ชอบทับหมาเหมือนพี่มาด
แต่ชอบทับไก่อ่ะค่ะ น่าสงสาร ปั่นในล้อขนกระจายเลย 

ขอบคุณค่ะทุก ๆ ท่าน 

ความประมาทมันก็เป็นอีกปัจจัยนึงที่ทำให้สูญเสียอย่างเช่นกรณีนี้
แต่ควบคุมได้ด้วยสำนึกของตัวบุคคลค่ะ

มุมมองของโจ้คิดว่า
ความเจริญไม่ได้วัดกันที่มีคนเข้ามากหรือน้อย แต่น่าจะหมายถึงการจัดสรร
แบ่งส่วนและใช้ทรัพยากรให้เกิดประโยชน์มากที่สุดและมีผลกระทบน้อยที่สุด
กับการเปิดให้เป็นแหล่งศึกษาธรรมชาติ

ทุกก้าวเดิน เข้าไปเพื่อกิน นอน หรือ เข้าไปแล้วกลับออกมาพร้อมกับความรู้สึกแบบไหน
เฉย ๆ หรือว่า คิดหาวิธีที่จะทำให้สิ่งที่เราได้สัมผัสและประทับใจนั้นอยู่กับเราไปนาน ๆ
และทำอะไรเพื่อตอบแทนให้กับธรรมชาติที่เราได้เข้าไปเบียดเบียนแม้เพียงชั่วข้ามคืนบ้างหรือไม่??

ในกระทู้เดียวกันค่ะ เหตุเกิดที่พะเนินทุ่ง ...

แมวดาวค่ะน้าล้อโต น่าเสียดาย
ช่วงเช้ามืดคงกลับจากหาอาหารอ่ะค่ะ