นักรบบิ๊กได้เอ่ยกับแม่นางปิ๋มว่า "แม่นางปิ๋ม ย้ายตูดออกไปหน่อย ตูดของเจ้าบดบังรัศมีของข้าหมดแล้ว"  "แหม...ท่านพี่บิ๊ก ทีนี้หล่ะยิ้มออกแล้วนะ เมื่อตอนที่อยู่แคว้นแรก เห็นหน้าตาก็ไม่ต่างอะไรจากตูดข้าสักหน่อย" 

ท่านโหรก็ไม่เหน็ดไม่เหนื่อยเลย

นักรบอาร์ต ได้ปราบปีศาจกระพงขาวสำเร็จ ทำให้แม่นางปิ๋มรนรานอยากจะปะลองฝีมือกับเจ้าปีศาจตัวนี้มาก "ท่านอารต์ ข้าอิจฉาเจ้าเสียจริง ปีศาจหน้าประตูน้ำนี้ช่างมากมาย เราคงได้สู้กับมันไปอีกนาน" ฉะนั้นเลยเหล่าเพื่อนนักรบรู้ว่าสัปหลาดร้ายเหล่านี้ได้วนเวียนอยู่หน้าประตูน้ำเป็นจำนวนมาก ก็ต่างพากันมาอยู่แต่นะที่แห่งนี้ จนแทบจะขี่คอกันรบอยู่แล้ว "ท่านเหม่ง ท่านโหรวิชัย ท่านอาร์ต ถ้าท่านเถิบไปได้อี ท่านช่วยเถิบไปหน่อยสิ ข้าวาดคันไม่สะดวกเลย" "อย่ากระนั้นเลย แม่นางปิ๋ม สัปหลาดมันเยอะมากนะตรงนี้ ข้าคงไม่ไปใหนหรอก เมื่อเช้าข้าก็พลาดที่จะประลองฝีมือไปครั้งนึงแล้ว อย่าให้ข้าต้องผิดหวังอีกเลยนะ"  แม่นางปิ๋มได้ฟังคำขอของ นักรบเหม่งแล้วก็เห็นใจ เลยต้งยอมยืนเบียดกันไปสะอย่านั้น

สวัสดีน้าๆทุกคนครับ


สัปหลาดตัวนี้มันดุร้ายมาก พวกมันต่างกระโจนกัดเหยื่อของนักรบจนกระเด็นกระดอนไปบ้าง แต่นักรบก็สู้ไม่ถอย ทุกคนต่างปลุกใจด้วยเสียง เฮ ตลอด "พวกเราลุย"

แม่นางปิ๋มแม้เป็นหญิงก็ไม่เคยคิดถอย สู้ได้ยิบตา จากประสบการณ์ การรบแม่นางสามารถสะกดปลายเบ็ดให้ติดหลังหรือครีบของสัปหลาดร้ายได้ (ชั่งโมงนี้ คุยอะไรก็ไม่น่าเกลียด 555)

แม่นางปิ๋มใช้มนต์สกดเบ็ดอีกแล้ว

นักรบอาร์ตวันนี้มือขึ้น ได้สู้กับปีศาจกระพงขาว เป็นตัวที่สองแล้ว ระหว่างที่นักรบฟาดฟัน กับสัปหลาดกุเลา เจ้าปีศาจกระพงขาว ก็เค้ามาโฉบ ให้นักรบได้ตกใจกันอยู่เรื่อยๆ 

แม่นางปิ๋มเองก็ เกือบจะได้ฟาดฟันหลายครั้ง แต่มันก็แค่ยั่วให้นักรบโมโหไปเช่นนั้น กระทั่งนั่นเองนักรบเหม่งก็โดนโฉบอยู่เหมือนกัน จนในที่สุดแม่นางปิ๋ม ก็ได้ประลองฝีมือกับเจ้าปีศาจกระพงขาวเสียที "ท่านเหม่ง ท่านเหม่ง ช่วยข้าด้วย เจ้าปีศาจมัน กัดเหยื่อของข้าอยู่ที่ปลายคัน" ด้วยความตกใจยิ่งนัก แม่นางปิ๋มก็ออกรบหลายครั้งหลายคราแต่ก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน เจ้าปีศาจกระพงกัดเหยื่อล่อของแม่นางปิ๋ม ทั้งๆที่เหยื่อล่อกำลังจะขึ้นจากน้ำแล้ว ทำให้แม่นางถึงกับทรงตัวไม่อยู่  เพราะเหลือสายล่อปลาแค่คืบกว่าๆเท่านั้นเอง "เดี๋ยวซิแม่นาง เห็นมั้ยข้ากำลังกรอเหยื่ออยู่"  "โธ่ โว้ย มรึงก็กรอเร็วๆหน่อยสิเว้ย ข้าจะต้านแรงมันไม่ใหวแล้วนะ เดี๋ยวเจ้าปีศาจร้ายจะหลุดไปได้" ภายใต้ แว่นตาดำๆ ของนักรบเหม่ง ไม่บอกก็รู้ ว่ามันอิจฉา 555

นักรบบิ๊ก ก็ใจกล้าใช้เหยื่อล่อเป็นกุ้ง รบอย่างมีศิลปะทีเดียว

นักรบอาร์ต มือขึ้นอีกแล้ว เจอะกับเจ้าปีศาจกระพงขาวเข้าจนได้อีก แต่ครานี้ท่านอ๋องหนึ่งได้ให้ลองใช้อาวุธ ที่เพิ่งจะตีมาไหม่ๆ ท่านอ๋องให้ชื่อกับอาวุธชิ้นนี้ว่า CTS นักรบอาร์ตได้ลองใช้แล้วถึงกับเอ่ยชมว่า "ท่านอ๋องหนึงข้าขกคาราวะฝีมือในการตีเบ็ดของท่านมันช่างเบา และนิ่มนวลเป็นที่สุด ข้าชื่นชอบเสียจริงๆ"  ท่านอ๋องหนึ่งเมื่อได้ฟังก็ยิ้มอย่างภาคภูมิแล้วตอบว่า "ท่านก็ชมข้าเกินไป"  เหล่านักรบได้ฟาดฟันกับเจ้าสัปหลาดร้ายได้มากพอควร แต่ฝนฟ้าก็กลับไม่เป็นใจ พาเฆขที่มืดฟ้ามัวดินมามาแทนที่แสงแดดที่ร้อนจ้าไปได้ ไม่นานฝนก็ถล่ม ทำให้นักรบใจกล้าทั้งหลายต้องหลบเข้าที่กำบัง และลงหนักยิ่งๆขึ้น ทำให้ศึกครั้งนี้ต้องหยุดชงักไป นักรบกิ๊กจึงตัดสินใจที่จะถอยทัพ และได้ให้คำสัญญากับท่านอ๋องหนึ่งว่า "เมื่อใดที่ท่านอ๋อง ต้องการให้พวกข้ารับใช้อีก ข้าก็จะรีบมาทันที ขอเพียงท่านเอ่ย ว่า หมายดิบ มิใช่ หมายปิด" 

เหล่านักรบ เอ่ยคำอำลากับท่านอ๋องและท่านเจ้าเมืองเรียบร้อยแล้ว เหล่านักรบก็ขึ้นลาน้อย จากไปรอการหวนกลับมาอีกครั้ง

สวัสดี น้าๆที่มาทักทายครับ 

ขอคาราวะน้าๆสมาชิกทุกท่านครับ

ต้องขอขอบคุณท่าน golfdude เป็นอย่างยิ่งโอกาศหน้า อย่าลืมชวนข้าอีกนะท่าน



ขอคาราวะเช่นกันท่าน  เหตุที่ต้องทิ้ง.. เอ้ย ลาจากมา ก็เพราะ เอาตัวรอด..เอ้ย ช่วยเพื่อนมนุษย์  ต้องขออภัยโทษด้วยท่าน  อิอิอิ

สวสัสดีครับ น้ากูล

สวัสดีครับ น้องเบท



วันหน้า มีรึจะทิ้งกัน 

สวัสดีพี่จีน่า หายไปเลยนะคะ  นึกว่าลืมกันไปแล้ววว 



น้อมรับครับ อิอิ

ขอบคุณน้าๆทุกคน คร๊าบบบบ 



แฮะ แฮะ 

แฮะ แฮะ  เค้าไม่ได้ทิ้งนะ เค้าแค่ไปรับใช้ชาติเองนะ 

ขอบคุณครับ