 |
 |
27 พ.ย. 67
|
|
|
27 พ.ย. 67
|
)
เพราะเดี๋ยวแห้วแล้วจะมาโทษผม 
เหยื่อยางมีวิธีการใช้หลากหลายรูปแบบ แล้วแต่พื้นที่ ความถนัด และองค์ประกอบอื่น ๆ อีกมาก สไตล์ใครสไตล์มัน ตั้งแต่ใช้มาผมพบว่า ที่สุดแล้วคือการเรียนรู้ด้วยตนเอง แล้วเลือกเอาวิธีที่ถนัดที่สุด ทฤษฎีศึกษาแล้วไม่ปฏิบัติไม่มีวันเข้าใจ เอาแค่คำว่า "Texas Rig" ที่เราจำเป็นต้องเรียกการเข้าสายหน้าวิธีนี้ตามฝรั่งอั้งม้อ เพื่อให้เกียรติเขาซึ่งเป็นต้นแบบ จริง ๆ Texas Rig ยังมีพัฒนาการวิธีการเข้าสายไปอีกหลายรูปแบบ ซึ่งผมมองแล้วมันค่อนข้างลึกลับซับซ้อนเกินไป (ประมาณว่าธรรมดาไม่ได้ ต้อง advance อีกหน่อยถึงจะขยับขึ้นเป็นโปร ฯ ) ความเห็นส่วนตัวผมไม่ค่อยอยากตามฝรั่งอั้งม้อมากนัก หนังสือ วิดีโอ เว็บไซต์ ผมไม่ค่อยได้ศึกษา เพราะเห็นตกแต่ปลาแบสกัน ใจผมอยากจะเรียกการเข้าสายเกี่ยวหนอนยางตกปลาช่อนบ้านเราว่า "บางบอนริก" หรือ "บางขุนเทียนริก" ให้มันรู้แล้วรู้รอด เพราะเอาเข้าจริง ๆ หลักการมันก็ไม่ได้มีอะไรมากเลย ถ่วงตะกั่ว เลือกเหยื่อตามความพอใจ เกี่ยวซ่อนคม ตีออกไป ลากหรือกระตุก ทำไงก็ได้ให้เหยื่อเหมือนมีชีวิต ปลากัดก็ลดคัน จะส่งสายหรือไม่ส่งก็แล้วแต่ถนัด ตวัดให้หนัก อยู่ก็ได้ตัว ไม่อยู่ก็ไม่ได้ ตีใหม่ เท่านั้นเอง 
รักษาสายให้ตึงไว้ เหมือนกับการตกปลาทุกประเภท จะรีบปั่นรอก หรือยกคันสูง หรือถอยหลังสักสองก้าว แล้วแต่ถนัด Tignt the Line !!! ตั้งใจไว้ว่า เมื่อไหร่ตวัดคันติดปากปลากลางอากาศตอนที่มันกระโดดได้ จะเลิกเล่นเหยื่อยางเลย แสดงว่าปลามันรับรู้ถึงความผิดปกติ เป็นสัญชาตญาณป้องกันภัยของมันอยู่แล้วครับ ถ้ามั่นใจว่าซ่อมคมเบ็ดเนียนแล้ว แต่ยังเจอพวกนักโดดรู้มากอยู่ วิธีที่แนะนำได้ ณ หมายนั้น ๆ ก็คือ
ขอบคุณคร๊าบน้าหลาม ฮึ่ม คราวนี้แหล่ะได้สูตรเด็ดแลว อิอิอิ 
)
)
)
