เดินแบบมาเฟียน้อย ๆ ในป่าใหญ่ นางสาวไทยรุ่นมงกุฎเหลือก็แบบนี้ล่ะค่ะ
ท่าทางการเดินมันเลยออกแนวระรานชาวบ้านไปบ้าง

ตกใจ นึกว่าน้า Rut_jang  จะทำรายงาน 

เรื่องของเจ้าแรด 2 นอ บอกตามตรงว่าไม่ทราบค่ะ

แต่ข้อมูลจากวิกิพีเดียมีดังนี้
กระซู่ หรือ แรดสุมาตรา

ถ้ายังเหลืออยู่ก็น่ายินดี
-----------------------------------------------------------------------------------------

ดอกอะไรไม่รู้ เหมือนหญ้าหนวดแมวย่อส่วนเลยค่ะ 

เอาล่ะเดินทางกลับ พี่ ๆ ป่าไม้เดินตามเช่นเดิม และแซงในเวลาต่อมา

นั่งใกล้กระบอกปืน เห็นอักษรย่อที่พี่ ๆ บอกมาทีแรกฮากลิ้ง

ย/น =  ยิงหัวหน้า
ย/ช =  ยิงผู้ช่วย

ลุงเริ่มรู้ไลน์ ไม่ต้องลงเดินถี่ ๆ เหมือนขามา

นั่งไปนั่งมาอยู่ ๆ ก็หัวเราะก๊าก ขำในชะตาชีวิตตัวเอง
รถตกหล่ม ก้นก็กระแทกไม้กระดาน ตัวก็โยกไปโยกมา
สีข้างกระแทกขอบรถ หัวเกี่ยวหนามต้นไม้รายทาง
ฟันยางก็ไม่ได้ใส่ ถ้ากระแทกอะไรร่วงหมดปากคงฮา

บางช่วงท่านผู้นำทัพของเราต้องออกแรงเข็น อากงสุดยอดเลย
ลูกหลานเดินตามหัวก๊าก ๆ อย่างเดียว

แสงสาดดดดด ที่มาพร้อมกับเค้าของพายุโซนร้อน
(ขณะนั้นเวลาเดียวกัน ด้านล่างโดนฝนถล่มเละ)

บางช่วงก็ลงมาลุ้นคุณลุง อย่าให้คันเร่งกระแทกปลายคางหลับนะลุง
ไม่งั้นต้องช่วยกันหามลุง และ เข็นรถออกมา ...ทรมานแย่เลย

มี ย/ม มะเจ้ ขอซักกระบอก ต้องการด่วน.....น

ใบไม้ที่ติดหัวลงมาขณะรถผ่าน

ได้ฟังเรื่องราวของพี่ตุ๊กแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้
ทันทีที่ชาวบ้านทราบข่าวว่าจะนำกล้องมาติด
ถึงกับมีการเตรียมลงขันเด็ดหัวกันเลยทีเดียว

เพราะคิดว่าจะเอากล้องมาติดดักผู้ที่ลักลอบตัดไม้ ล่าสัตว์
เจ้าหน้าที่มือเปล่า HK จะไปสู้กับอาก้าร์ตั้ง 7 กระบอกได้ไง
ทั้งจับกุมและทำความเข้าใจในสิ่งที่เรากำลังจะทำกัน

ถามว่าโจ้เข้าไปแบบนั้นกลัวหรือเปล่า... เฉย ๆ ง่ะ อาจจะกลัวก็ได้ ไม่รู้เหมือนกัน

เบื้องสูงนั่งทำงานโต๊ะ จะรู้กันมั่งมั้ยว่าคนที่ใช้ทั้งชีวิตทำงาน เค้าเต็มที่กันแค่ไหน...

+1 แวะมาชมธรรมชาติด้วยคนจ๊ะ

ชอบภาพนี้ครับ เหมือนเป็นป่าใต้น้ำในป่าใหญ่อีกทีนึง

ดีคับป้าโจ้ ลุยจังเลยนะคับ

ภาพแรกคิดว่าป้าโจ้ไปถ่ายขี้นกยาง ที่แท้ก้ปูขาวนี่เอง 

เง้อ.... ถ้ายิงแล้วจะกราบใครก่อนนอนล่ะคะ 

-----------------------------------------------------------------------------

สุดท้ายเราก็ออกมาถึงหน่วยด้วยอาการครบ 32 ค่ะ

เจ้ารอยเท้าที่เก็บมา วางไว้บนรถอีแต๊ก...เละ 
เนื่องจากปูนยังไม่แห้งดี เอาเป็นว่าครั้งหน้าไปเก็บใหม่ 

ยังมีเรื่องราวของเจ้าหน้าที่ที่หน้าเห็นใจ แต่ไร้การเหลียวแลจากหน่วยงานต้นสังกัด

พี่ปราโมทย์  ตชด.ที่ไปลาดตระเวณกับ จนท.ป่าไม้ 
แล้วถูกกับระเบิดขาขาดแขนขาด  2 ข้างขาด ขณะออกตรวจป่า
ฮ. ไปส่งไม่ถึงโรงพยาบาลที่เครื่องมือพร้อม เพราะน้ำมันไม่มี
เรื่องผ่านเลยมาเป็นสิบปี หมดอายุความ...

พอมีโครงการที่โจ้เคยเข้าไปร่วม...จัดตั้งขึ้นมาเพื่อสิ่งแวดล้อม
จึงมีการขอความช่วยเหลือในเรื่องของขาเทียม หรือ วีลแชร์
แต่ไม่สามารถทำขาเทียมได้เนื่องจากขาส่วนที่เหลืออยู่สั้นเกินไป
เราจึงหวังว่าทางโครงการฯ จะอนุมัติเงินช่วยเหลือเรื่องรถวีลแชร์ส่วนนึง
แต่ก็ถูกปฏิเสธด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ รู้แต่ว่าซึ้งฝังใจมาก ๆ

แม้วันนี้โครงการฯ จะเปลี่ยนใจมาให้ความช่วยเหลือ
แต่เราก็อดคิดไม่ได้ว่า ทำไมหน่วยงานต้นสังกัดไม่เหลียวแล

ขากลับออกจากหน่วย พี่ตุ๊กชวนเราไปเยี่ยมเจ้าหน้าที่ท่านนึง
ป่วยด้วยโรคมะเร็งลำไส้ขั้นสุดท้าย เห็นพี่เค้านอนด้วยร่างกายซูบผอม
พูดไม่ได้เพราะเหนื่อย มองเห็นลูกของพี่เค้า 2 คน คนโตน่าจะอยู่ประมาณ
ป. 1 ส่วนคนเล็กคงไม่เกิน 4 ขวบ .....

ขอบคุณพี่ตั้มจ้า ทำไมขยันขุดแห้วบ่อยจังช่วงนี้ 

ย้อนกลับขึ้นไปดูอีกทีก็เหมือนอย่างที่น้าผู้ชายตาหวาน บอกจริง ๆ ด้วย 

---------------------------------------------------------------------------------------------------

ออกจากป่าด้วยความหวังว่าจะมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นต่อไป
ไม่คิดว่าจะได้พบข่าวเลวร้ายจากอีกฟากนึงของผืนป่า...

ร้างไพร - คาราวาน

ภูเขาไม่เหลือเงาไม้บัง เหมือนดังคนไม่มีเสื้อผ้า
แดดส่องหล้า ฟ้าส่องหลัง ก็หอมดังบ้านเราถูกเผาไฟ

    น้ำรินเคยอาบกินมานาน แข็งปานดินไม่มีน้ำไหล
    ให้พี่น้องจงจำเอาไว้ พนาไพรคือหัวใจของเรา

โอ โอ้ โอ....หัวใจสงสาร สายธารแล้งปานน้ำใจ
ให้พี่น้องร่วมกันเข้าไว้ สร้างไพรปลูกไม้งามขึ้นมา

สร้างไพรเอาไว้ให้ลูกให้หลาน บ้านเรารวมใจกันหนา
ห้วยน้อยค่อยไหลรินช้า ๆ ก่อนจะมาเป็นมหานที...

---------------------------------------------------------------------------------

สร้างไว้ให้ลูกหลาน ไม่ใช่เพื่อตัวเองที่อีกไม่กี่วันก็ตายกันหมดแล้ว
หยดน้ำน้อย ๆ หลายร้อย หลายล้านหยด จากหลาย ๆ สายมารวมกัน
ในที่สุดก็จะเป็นมหานทีที่ยิ่งใหญ่ได้ 

ขอบคุณทุกหัวใจที่เปิดใจรับ เปิดโอกาสให้โจ้มาเผยแพร่ภาพกิจกรรมแบบนี้ตลอดมา
ถึงจะไม่มีเด็กเล็กมาอ่าน แต่หลายท่านมีลูกหลานที่พร้อมจะรับ...

อย่างที่บอกไว้ในหลายครั้ง อยากให้คนเข้าป่ารู้จักป่า มากกว่าจุดชมวิว

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ติดตามกระทู้จนจบค่ะ


Special Thank :

- คุณพ่อ คุณแม่ ที่เริ่มช่วยเก็บเสื้อผ้ากองไว้ให้หน้าบ้าน 
- หัวหน้าอุทยานแห่งชาติปางสีดา และเจ้าหน้าที่ทุก ๆ ท่านที่ดูแลรักษาผืนป่าแทนพวกเรา (แต่เป็นอุทยานลูกเมียน้อย จะทำอะไรก็ติดขัดไปหมด)
- ลุงหมู สหายสาริกา กับการกระทำเพื่อสัตว์ป่า และ ธรรมชาติ ชนิดที่ว่าตัวเป็นเกลียว หัวก็เป็นเกลียวเสมอมา ขอบคุณที่เรียกโจ้ไปร่วมงานนี้ด้วยค่ะ
- พี่ปู สาริกา เนเจอร์ ทริป ที่ถ่ายทอดความรู้อีกมากมายหลายอย่างให้มากขึ้นและนำมาบอกต่อพวกเรา
- พี่เอก Nature-Blue ยอมให้นกแก้วนกขุนทองติดรถไปด้วยตลอดการทำงานในครั้งนี้
- พี่โจ นินจา ชายหนุ่มอบอุ่น เฮฮาตลอดเวลา
- คุณคิต แม่ครัวประจำทริป และ ผู้ระดมทุนคนสำคัญ

------------ เจอกันงานหน้าค่ะ 

สีอ่ะไม่ว่าเลย นี่พวก ไปกลิ้งๆทับขี้วัว ในทุ่งนาหลังบ้าน แล้วมาคลุกวงในกะผมนี่ดิ่ ไม่เจ็บ แต่เหม็นคอตๆ 

น้า Rad นอนได้แย้ว อยู่ทำอะไรดึก ๆ คะเนี่ย 

ว๋าย ๆ ๆ บ้านอยู่แถวไหนเนี่ย มีวัวด้วยอ่ะลูลู่ 

ป่ะคับ แยกย้าย นอนหลับพักผ่อน

รอดูบอลอ่ะครับ.. โจ้อ่ะแหล่ะนอนได้แย้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ฝันดีจ้ะ..

คับผ๊ม ฝันดีเช่นกันค่ะ ส่งท่านน้าเชียร์บอล 2 จอก 

ซู๊ดดดด.... ง่า หมดซะแระ

เจ๊ยยย ไปจริง ๆ แล้วค่ะน้า Rad 

อยู่ในเมืองครับ..... หลังบ้านเป็นทุ่งนา(แต่ไว้ปลูกหญ้าให้วัวกิน)
ข้างๆเป็นสวนยาง(ไว้ให้หมาวิ่งเล่น)
หน้าบ้านมีภูเขาอยู่ลูกนึง(ไว้บังแดด)
ขับรถไป 30 กว่ากิโลฯ ถึงจะเจอเซเว่นฯกับห้างฯ(ไว้เวลาไม่มีอะไรทำก็ไปเดินทางไกล)ครับ



อ่อ.......มีโรงไฟฟ้าสงขลาอยู่ไม่ไกลจากบ้านด้วยครับ (ขึ้นไปดูบนเขาหลังบ้านจะเห็นถึงทะเลเลย) อิอิ

+สนุกมากครับ

น่าจะทำห้างอยู่ใต้ลมที่โป่รงดินนั่งเฝ้าซักคืนสองคืน
(ป้าโจ้จะบอกเป็นในๆว่าที่จริงสวยกว่านี้ที่เป็นแบบนี้เพราะเอายาหม่องไปทาหน้าใช่ป่ะ)

ธรรมชาติสวยงามมากครับ