++ดีใจด้วยครับน้ารงค์ คิดถึงครับคิดถึง 

   
ขอบคุณมากคับ แปลว่าชอบความตื่นเต้นเวลาปลาลากเหมือนกัน

 
ขอบคุณน้าอู๋อย่างแรงเลยคับ จริงฯผมเป็นหลายโรคมากเช่น
โรคไขมันอุดตันที่สมอง ทำให้เส้นเลือดที่สมองตีบไป 2 เส้น(ยังไม่แตก) กลายเป็นอัมพฤกษ์ แขน ขา ด้านซ้ายไม่มีแรง  (เริ่มเป็นเมื่อต้นเดือน เมษายน)
แต่หลังจากรักษาทุกวิธีทาง ทำให้กลับมา เดิน และวิ่งได้แล้ว แม้จะไม่ เต็มร้อยแต่ก็ดีขึ้นมากคับ
หลังจากนั้นอีก  2 เดือน ผมมาเป็นโรคเส้นประสาทตาด้านขวาอักเสบอีก ทำให้ตาขวามองไม่เห็นเ ลย 
รักษาอยู่เกือบเดือนกว่าก็เริ่มดีขึ้น ตอนนี้เวลาเล่นคอมฯ หรือขับรถต้องใส่แว่นตลอดคับ
พออาการตาเริ่มดีขึ้น เมื่อปลายเดือนที่แล้ว ผมต้องเข้าโรงบาลอีกครั้งเพราะเจ็บหน้าอกมาก
หมอสรุปว่า ผมมีโรคเส้นเลือดอุดตันที่หัวใจด้วย ใจผมห่อเหี่ยวมากในตอนนั้น เพราะเจอแต่โรคร้ายแรงทั้งนั้น
ช่วงนี้ก็ทำอะรัยที่หนักฯไม่ได้คับ เช่นเมื่อวันก่อนที่ผมได้ปลาที่ใต้สะพานเปรม ตอนกะลังอัดกับปลา ผมเจ็บหน้าอกมากคับ
ดีที่หมอให้ผมพกยาอมใต้ลิ้นเอาไว้ เลยไม่เป็นรัย สรุปคือยังทำอะรัยที่หนักฯเหนื่อยฯยังไม่ได้คับ คงต้องอีกหลายเดือนคับ กว่าจะได้ออกรอบได้
ขอบคุณน้าอู๋มากนะคับ มีโอกาสคงได้เจอกัน ผมยังฝันอยู่ตลอดว่าจะไปแข่งตกปลาที่ปัตตานีให้ได้สักครั้ง

 
ขอบคุณมากฯคับที่ติดตามผลงานของผม จริงฯยังเจ็บหน้าอกอยู่เรื่อยฯคับ(อ่านข้อความที่ผมตอบน้าอู๋ ดูนะคับ)
แต่ความอยากไม่เคยปราณีใครคับ ออกทะเลไม่ได้(กลัวช๊อคกลางทะเล) ใต้สะพานก็พอได้คับแม้จะได้แห้วบ่อยแต่ก็พอให้หายอาจได้บ้างคับ
ขอบคุณอีกครั้งนะคับสำหรับกำลังใจคับผม

 
สวัสดีคับน้า โขกุน ขอบคุณมากนะคับ
ตอนนี้โรคอัมพฤกษ์ ดีขึ้นมากคับ แต่มาหนักกับโรคเส้นเลือดอุดตันที่หัวใจอีกคับ
ทำอะรัยหนักฯยังไม่ได้คับ ฤดูกาลนี้ที่สตูลคงอดแน่คับ เลยต้องไปใต้สะพานเปรมไปพลางฯก่อน
ขอบคุณมากนะคับที่ติดตามชม

หวัดดีคับน้าตุ้ม จริงฯใจอยากเข้ามาแลในเว็บนั้นแหละ แต่สายตาไม่ค่อยดี 
ใส่แว่นแล้วก็ยังน้ำตาไหลอยู่เวลาจ้องนาจอนานฯ ตอนพิมพ์นี้ ก็ต้องละสายตาอยู่บ่อยฯ
ยิ่งตอนไม่ใส่แว่น ยิ่งแลไม่ชัดเลย ขอบคุณมากคับที่ยังคิดถึงกันอยู่

 
ขอบคุณคับ

 
หวัดดีคับน้าบอย ฤดูกาลนี้ที่สตูลฝากตกปลาเผื่อผมด้วยเด้อ

   
ไปเถอะน้า ขนาดผมอ้วน ผมยังไหวเลย ถ้าปลาพงกิน แล้วน้าจะรู้ว่าความเสียว ตื่นเต้นเป็นอย่างไร เชื่อผมเต๊อะ

 
ขอบคุณมากคับน้า กบดอนเมือง

 
หวัดดีคับน้า oli ขอบคุณมากฯนะคับ ช่วงที่ผมเข้าโรงบาลครั้งแรก ผมได้เลิกบุหรี่ไปด้วย หลังจากโรคอัมพฤกษ์ดีขึ้นผมเลยออกกำลังกายทั้งเช้าและเย็น
ผมทำเป็นประจำอยู่เกือบ 3 เดือน มาเมื่อสิ้นเดือนที่แล้วโรคหัวใจทำเอาผมไปนอนโรงบาลอีกครั้งเกือบเดือนแล้วที่ผมได้แต่เดินเบาฯอยู่ที่บ้าน   
หมอบอกว่า บุหรี่และการไม่ออกกำลังกายชองผมทำให้ผมเจอกับโรคเหล่านี้
อยากบอกทุกคนว่า บุหรี่ไม่ได้มีประโยชน์ต่อร่างกายเราเลย มีแต่ตัวนำโรคภัยต่างฯมาให้เราตลอด เลิกนะคับก่อนที่
มันจะสาย 
อีกอย่าง มีเวลาว่างควรออกกำลังกายบ้างนะคับ

 
หวัดดีคับน้าเจริญ ยังเจ็บบ้างหายบ้างอยู่คับ ขอบคุณมากคับ

 
ปลากระพงธรรมชาติ ยิ่งตัวใหญ่ เนื้อยิ่งหรอยมากคับ

   
ขอบคุณมากคับน้า "ไผแดง"

 
ขอบคุณมากคับที่ตามชม

 
สวัสดีคับน้า PONDIISJ ถ้าเป็นกลางวันไปได้ทุกเวลาคับ แต่กลางคืนถ้าไปกันหลายคนก็ไม่เป็นรัยคับ
แต่ให้ดีไปกลางวันดีที่ซู๊ดดดดดดดดดดดเชื่อผมเต๊อะ
เรื่องเล่าค่ำนี้ได้ฟังแน่คับแป็บนะคับ

ขอบคุณมากคับน้าฟินฯ ฤดูกาลนี้คงอดไปคับ ฝากจิ๊กอินทรีทะเลสตูลเผื่อผมด้วยนะคับ

ขอขอบคุณ เพื่อนฯ พี่ฯ น้องฯหลานฯ ทุกฯท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมและเป็นกำลังใจให้
ขอขอบคุณทุกความห่วงใยที่มีให้
ค่ำฯจะมาเล่าเรื่องใต้สะพานให้ฟังนะคับ ช่วงนี้ขอตัวไปออกกำลังกายก่อนคับ

บรื้อๆ ผีไต้สะพาน

ตามชมครับ +๑+ กระพง ช๊อบชอบ 

++++++++++++= 73 ++++++++++++ ยอดเยี่ยมครับ 

มารับฟังเรื่องที่ผมไปเจอด้วยตัวเองที่ใต้สะพานกันต่อเลยคับ
ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง ไม่มีเจตนาเป็นเรื่องอื่น แค่อยากจะฝากเตือนเพื่อนฯที่ไปตกปลาที่ใต้สะพานเปรมให้ระวังตัวกันด้วย 
เมื่อเดือน พฤษภาคม 2548 ช่วงนั้นเป็นฤดูที่น้ำเค็มหนุนเต็มที่ ทำให้น้ำบริเวณใต้สะพานเปรม น้ำสวยเหมาะแก่การไปตกปลากระพงมาก
วันนั้นผมรีบเดินทางจากหาดใหญ่ตั้งแต่เช้ามืด จัดแจกไปซื้อกุ้งที่เกาะยอเสร็จ ผมรีบบึ่งไปลงเรือทันที
ขนของลงเรือ บังเฉด เรียบร้อย " บังไปตอหม้อ 27 "ผมรีบบอกบังเฉดทันที
ได้ขึ้นมานั่งที่ตอหม้อเสร็จ รีบจัดแจงลงเหยื่อในทันที และตลอดทั้งวันนั้น มีปลามาฉวยเหยื่ออยู่ตลอด แต่ผมได้มาเพียงแค่ ตัวเดียว
ยิ่งใกล้ตอนเย็นปลามาฉวยเหยื่อดีมาก แต่ผมไม่สามารถเอาปลาขึ้นมาเฉยชมเลย ตอนนี้เวลาก็ใกล็ 6 โมงเย็นแล้วต้องถึงเวลากลับบ้านแล้วสิ
แต่ด้วยความที่ยังเสียดายอยู่ว่า วันนี้ปลาฉวยเหยื่อบ่อยมากแต่ผมได้มาแค่ตัวเดียวเอง จะกลับบ้านก็นึกเสียดายว่า นานฯปลาจะกินดีแบบนี้สักที
จัดการโทรศัพท์ไปหาลูกน้องที่ร้าน(ที่หาดใหญ่) เพื่อชวนมันมานั่งตกปลาเป็นเพื่อน พลันที่ปลายสายแจ้งมาว่า  ok.ผมมีความสุขมาก โดยไม่เคยคิดถึงเรื่องอื่นเลย
(ขณะที่เล่าอยู่นี้ผมยังขนลุกอยู่เลย) 
จัดการโทรบอกบังเฉดว่าไม่ต้องมารับ ประมาณ 3 ทุ่มกว่าจะมีเพื่อนผมมาตกปลากับผมด้วย 
ฟ้าเริ่มมืด ข้างหน้า ข้างหลัง ข้างฯ เริ่มมองอะรัยไม่เห็น ไฟฉายก็ไม่ได้เตีรยมมา ดีหน่อยที่ครึ่งหนึ่งของสะพาน มีไฟจากบนสะพานส่องลงมาถึงด้านล่างให้พอมองเห็นได้ครึงเดียวของตอหม้อ
(พูดง่ายฯว่ามองเห็นแสงสว่างแค่ครึ่งเดียวของตอหม้อที่ผมนั่งอยู่ ส่วนอีกครึ่งของตอหม้อจะมืดมาก)
ในใจชักจะหวั่นฯนิดหน่อย แต่อีกใจก็ไม่คิดอะรัย ได้แต่คิดว่า "เรามาตกปลา คงไม่ทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนหรอกนะ" ดูนาฬิกาใกล้ 2 ทุ่ม กว่า "เจ้าวัฒน์"จะเลิกงาน(เลิกงาน 2 ทุ่ม) 
กว่าจะขับ มอไซต์ จากหาดใหญ่มาถึงสะพานเปรม กว่าจะแวะซื้อข้าวที่ผมสั่งไว้ กว่าจะลงเรือมาที่ตอหม้ออีก คงเกือบ 4 ทุ่ม เอาวะไหนฯก็ไหนฯ
นั่งตกปลาไปเรื่อยฯตอนนี้คิดว่าประมาณ 3 ทุ่มเศษ (ผมเล่าอยู่นี้ขนลุกตลอดเลยคับ)กะลังเดินเซ็คเหยื่ออยู่ พลันเหลือบไปเห็นมีคนนั่งอยู่ที่ด้านมืดของตอหม้อ 26 นี้หว่า ในใจดีใจมากที่จะมีเพื่อนตกปลาด้วย
ผมยื่นมองอยู่ชั่วครู่พอเห็นร่ำไรฯว่าชายผู้นั้น นั่งห้อยขาลงมาข้างหนึ่ง แล้วขาอีกข้างนั่งชันเข่าอยู่ รูปร่างใหญ่ ในใจไม่คิดอะรัย ปากไวกว่าความคิด  ผมจะตะโกนถามว่าได้ปลามั้ย
กำลังจะอ้าปากถาม "เหมือนผู้ชายคนนั้นอ่านความคิดผมออก " เขาได้ลุกขึ้นจากท่านั่งมาเป็นกำลังจะยืนตรงแต่................
เขาได้หายไปกับตาในขณะที่ชายผู้นั้นยังยืนตัวไม่ตรง ผมขนลุกเกรียว คิดในใจ กรูโดนเข้าแล้วหรือนี้
ตั้งสติได้รีบสวดมนต์ไหว้พระ(เมื่อก่อนผมไม่เคยห้อยพระที่คอ)ในใจก็คิดไปเรื่อยว่าถ้าเขามายืนอยู่ตรงหน้าจะทำยังงัยดี  ตอนนั้นอารมณ์ผมไม่มีใจเรื่องตกปลาอีกแล้ว
รีบกดโทรศํพท์เพื่อจะบอก"เจ้าวัฒน์"ว่าไม่ต้องมาแล้ว แต่ช้าไปแล้ว เพราะตอนนี้"เจ้าวัฒน์"กำลังจะมาถึงบ้านบังเฉดแล้ว ในใจผมตอนนั้นก็ยังรู้สึกกลัวฯแต่ในเมื่อ"เจ้าวัฒน์"มาถึงแล้ว ถ้าผมไม่พูดเรื่องนี้กับ"เจ้าวัฒน์"ก็คงไม่เป็นรัย
ระหว่างที่นั่งรอเรือบังเฉดมาส่ง "เจ้าวัฒน์" อยู่นั้นผมสงบความกลัวด้วยเสียงเพลงที่ผมแหกปากร้องไป แบบไม่เกรงใจใคร จนกระทั่งได้ยินเสียงเรือเข้ามาใกล้ ผมเลยใจชื่นขึ้นมาบ้าง
ท่านผู้อ่านครับ นี้ไม่ใช่จุดไคลแม็กซ์ ตามชมต่อนะครับ เพราะจุดไคลแม็กซ์จะอยู่ในความเห็นต่อไป