มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 1 ลูกผู้ชาย และ สายน้ำ: SiamFishing : Thailand Fishing Community

มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 1 ลูกผู้ชาย และ สายน้ำ

RMUT(265

)

คห.151: 19 พ.ค. 53, 12:34

เราเดินย้อนกลับมาถึงที่แก่งงาช้างด้วยความกระปลกกระเปลี้ย พี่หมี ลุงน้อยเอาเรือกลับไปกินข้าวก่อนแล้ว เหลือเรือลำเดียว คน 5 คน ต้องลงไปอีกสองแก่ง...

...ผมถามพี่โจว่าไปไหวป่าว แกบอกว่าพอได้ แต่เห็นเหงื่อแตกเต็มหน้าเหมือนกัน..

" ไหวนะพี่โจ ไม่งั้นวิ่งสองรอบก็ได้ " ผมย้ำเพื่อความแน่ชัด

" ไหว ยังไงก็ไหว ไม่ไหวก็ลงน้ำจูงเรือ เหนื่อยหน่อยดีกว่าวิ่งสองเที่ยว " แกให้เหตุผลมาอย่างดี

" อือ " เอาไงเอากันผมคิดในใจ จุดบุหรี่กลัดใส่มุมปาก แล้วลงเรือ

..จากแก่งงาช้างกระแสนน้ำพัดพาลง มา " แก่งครก " ข้ามแก่งนี้ไปก็ถึงแคมป์แล้ว แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น..

" พี่ทิด เรือหนัก กราบเตี้ยไป ลงไปจูงดีกว่า " พี่โจตะโกนบอก

" พี่ทิดคัดหัวหลบหินแล้วกัน ผมลงไปจูงเอง " พี่โจโดดตูมลงไปจูงท้ายเรือ ชะลอความเร็วของเรือให้พี่ทิด คัดหัวเรือหลบหิน

RMUT(265

)

คห.152: 19 พ.ค. 53, 12:38

ส่วนพวกผม หมดความคะนองตั้งแต่เห็นกราบเรือสูงจากน้ำแค่ครึ่งผ่ามือ หน้าซีดแหงะหน้ามาเห็นแก่งขาลง เพิ่งจะรู้ว่าขาขึ้นไม่ได้ความเสียวสยองเท่ากับขาลงเลย พวกเรานั่งกันตัวเกร็งบนเรือ...

...ยิ่งใกล้แก่ง ยิ่งใกล้เท่าไรน้ำเริ่มเร็ว เริ่มแรง เรามองเห็นสายน้ำพัดเข้าหาก้อนหินใหญ่แตกกระจายเป็นฟอง เสียงพี่โจตะโดนแข่งกับเสียงสายน้ำ..

" คัดเข้าซ้ายก่อน ขวาหินใหญ่ใต้น้ำ "

..พี่ทิดกระแทกพายค้ำหินทางขวาไข้เต็มแรง น้ำหนักเรือ น้ำหนักคน เลือดไหลเป็นทางตามด้ามแพทันที...

...หัวเรือ เบนเข้าซ้ายถูกร่องน้ำ แต่แล้ว.....

" พี่ทิดขาผมหยั่งไม่ถึงพื้น ลึกมาก คัดหัวด้วย " เสียงพี่โจโวยวายมาจากท้ายเรือ ผมจับใจความได้เท่านี้

..กระแส น้ำไหลเชี่ยวกำลังลากเรือเข้าประทะกับโขดหิน เรือเสียการควบคุมทางด้านหลัง ไม่มีหางเสือ ไม่มีคนช่วยชะลอความเร็ว เหลือแต่พี่ทิดหัวเรือคนเดียว..

RMUT(265

)

คห.153: 19 พ.ค. 53, 12:38

รือไม้ลำน้อยที่บรรทุกผู้โดยสารไม่ทราบชะตากรรมสามคนกำลังลุ้นกับชะตากรรม เต็มที่ หัวเรือกำลังจะกระแทกหินทางซ้าย
พี่ทิดกระแทกพายค้ำดันเต็มแรง หัวเรือหลุดออกมา เลือดจากสองมือไหลริน พายกระเด็นตกน้ำหายไป
แต่ท้ายเรือกำลังจะปัดเข้ากระแทกหิน พี่โจเกาะท้ายเรือรอคอยจังหวะนี้อยู่แล้ว
สองตีนยันก้อนหินรับแรงกระแทกก่อนที่ตัวเรือจะประทะ พร้อมกับถีบยันเด้งกลับเต็มแรง...

RMUT(265

)

คห.154: 19 พ.ค. 53, 12:39

" ฮึ่ยยยยยยยยย ฮึ่ยยยยยยย " เสียงดังลั่นมาจากหลังเรือ พี่โจเคล้นพละกำลังเต็มที่ถีบก้อนหินต้านกระแสน้ำ พาเรือเข้าร้องน้ำให้ได้..

" ฮึ่ย " เสียงร้องหนักๆครั้งสุดท้ายจากลูกป่าร่างยักษ์ผู้นี้ ยันเอาท้ายเรือหลุดออกจากกระแสน้ำเชี่ยวกรากเข้าสู่ร่องน้ำได้อย่างทันท่วง ที...

..มีการกระแทกของเรืออีกเล็กน้อยแต่ก็ไม่น่าวิตกเท่าไร

...ที่ น่าวิตกที่สุดคือพายหาย ตอนนี้มันหน้าสิ่วหน้าขวานกว่าควายหายอีก ไม้พายแค่ด้ามเดียวเป็นตัวแปรสำคัญในตอนนี้..

" ระกำตำบอนเอ๊ย พายเสือกหายอีก มีดก็ไม่ได้เอามา เวร...! " เสียงพี่โจบ่นพึมพัม

...พวก เราพยายามหาไม้ถ่อแทนไม้พายแต่ตลอดสองฟากฝั่งมีแต่กิ่งไม้ผุๆพังๆ ไม่สามารถนำมาใช้ได้..

RMUT(265

)

คห.155: 19 พ.ค. 53, 12:39

ขาขึ้นแก่งนี้เป็นเพียงแก่งลูกย่อยก่อนที่จะขึ้นผ่านแก่งครก มันไม่ความสำคัญอะไรเลยในสายตาผม
ความเร้าใจมันอยู่ที่แก่งครก แก่งงาช้างเสียหมด เป็นเพียงแค่แก่งธรรมดาที่พวกเรามองข้ามไป
แต่ตอนนี้แก่งเล็กๆที่เราเคยมองข้ามเมื่อเช้านี้ พร้อมที่จะจมเรือเราทุกเวลาที่พวกเราอาจหาญก้าวล้ำเข้าไปในกระแสน้ำ
เรือไม่มีพายก็แค่ซุงธรรมดาบังคับทิศทางไม่ได้
สถารการณ์แบบนี้ สอนให้ผมรู้โดยอัตโนมัติว่า เรื่องเล็กเรื่องน้อยก็ไม่ควรมองข้าม
วันใดที่พลาดเรื่องเล็กน้อยจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เช่นตอนนี้ แค่แก่งเล็กๆแก่งเดียว ...

RMUT(265

)

คห.156: 19 พ.ค. 53, 12:40

" นี่แหละ โบราณถึงบอก เข้าป่า มีดพร้าอย่าให้ห่างมือ "

" ถ้ามีมีด ตัดถ่อข้ามไปป่านนี้ถึงแคมป์แล้ว " พี่ทิดบอกมาตามลม

...พระเจ้ายัง เข้าข้างคนบาปอยู่เหมือนกัน พายเจ้ากรรมลอยไปติดแก่งหินไม่ห่างออกไป พี่ต้อก็ตาไวเหลือร้ายเหลือบไปเห็นเข้าพอดี เราถึงกลับมาถึงแคมป์ได้ด้วยประการฉะนี้ มิอย่างนั้น เดินกันกลับขาลากเลย..

RMUT(265

)

คห.157: 19 พ.ค. 53, 12:40

พวกที่กลับมาก่อนช่วยกันทอดแห ได้ปลาขี้มาก ปลากระสูบตัวเล็กๆ มาได้พอสมควรคงจะเห็นว่าถ้าขืนฝากท้องไว้กับพวกตกปลา คงต้องแย่งข้าวลิงกินแน่ๆ เรามีปลาทอด กบผัดเผ็ดที่เหลือจากมื้อเช้า ต้มยำปลากระสูบ ไข่เจียว ซ้อสภูเขาทองคลุกข้าว อร่อยเหลือร้าย...

RMUT(265

)

คห.158: 19 พ.ค. 53, 12:41

ลอดระยะเวลาช่วงบ่ายพวกเราทั้งหมดพักผ่อนกันตามอัธยาศัย พี่หมีเริ่มหามุมถ่ายรูป นาคินทร์หากิจกรรมซนๆตามประสาวัยเด็กเล่น พี่ต้อหัดตีฟลายโดยมีผม กับพี่เอฟช่วยกันสอน ดับเบิ้ลฮอร์น ...

RMUT(265

)

คห.159: 19 พ.ค. 53, 12:42

าเที่ยวแก่ง ตกปลาน้ำไหล การตีฟลายให้ความสุขกับผมมาก เรียกได้ว่าแค่ตีอย่างเดียวก็พอปลาไม่ต้องกินเบ็ดก็ได้ บรรยกาศมันให้ อารมณ์มันได้ ผมตีฟลายไปเรื่อยๆพลางจินตนาการตามภาพที่เห็นในหนังสือ โปสเตอร์ จนเลยเตลิดไปว่าเราเป็นพระเอกหนังฝรั่ง เรื่องที่ตกฟลายอันโด่งดัง แหม...แม่งเท่ห์จริงๆ

RMUT(265

)

คห.160: 19 พ.ค. 53, 12:42

สามแยกบางกลอย

ตะวันบ่ายคล้อยอากาศเย็นสบายสดชื่นรื่นรมณ์ แสดแดดสีชาสาดส่องทะลุ หมู่เมฆเมฆาม่านหมอกลงมาเป็นลำแสงสวยงาม สายน้ำระริกระลอกคลื่นสะท้อนแสงแดดสีอำพันยามบ่ายมองแล้วเป็นสีทองทั่วทั้ง ทองน้ำ เสียงนกระวังไพร กู่ร้องขับกล่อมสำทับความสุขให้ปักจมลึกลงไปในจิตใจอย่างมิรู้เลือน ถ้าหากสวรรค์มีจริง ผมคิดว่าผมค้นพบแล้ว....

RMUT(265

)

คห.161: 19 พ.ค. 53, 12:42

ช่วงเย็น พี่มั่น เพื่อนพี่โจ เดินทางข้ามเขามากับปู่กระหร่างหัวหน้าเผ่า มาเยี่ยมเยียนเพื่อนรักมานอนค้างด้วยกัน..

...พี่มั่น กระหร่างอาสาพิทักษ์ป่าของกรมป่าไม้เล่าเรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่างที่ฟัง แล้วหดหู่ ฟังแล้วตื่นเต้นเกี่ยวกับป่าไม้ของประเทศไทย ความเลวร้าย สัน ดานหยาบของมนุษย์ ที่ตอบแทนธรรมชาติ แล้วก็ผลตอบแทนจากธรรมชาติ ที่ลงโทษมนุษย์ อย่างทันควัน...

...มื้อเย็น เรามีข้าวหลาม(ข้าวหอมมะลิหุงในกระบอกไม้ไผ่) ปลาขี้มากหลาม (ต้มยำปลาในกระบอกไม้ไผ่) โค ตรปลากระสูบรมควัน(ปลากระสูบของผม) ปลาขี้มากรมวัน ไข่เจียว(อาหารบังคับ) แค่นี้ก็เลิสหรูล้ำรสยิ่งนัก
เรา กินข้าว ดื่มเหล้าพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเพื่อรอเวลาจับกบทูต...

RMUT(265

)

คห.162: 19 พ.ค. 53, 12:43

ทิวากาลลาลับขอบฟ้าไปพร้อมกับลำแสงสุดท้ายของดวงสุริยันต์ จันทราโคจรขึ้นฟ้าเข้ามาแทนที่ ผ้าไหมสีดำห่มฟ้า ความมืดมิดเข้ามาแทนที่ความส่ว่างไสว

RMUT(265

)

คห.163: 19 พ.ค. 53, 12:43

พี่มันและปู่ เล่าเรื่องประสบการณ์ลี้ลับต่างๆที่ฟังแล้วพิสดารเหลือคณานับ เรียกได้ว่าสร้างหนังได้เป็นสิบเรื่อง เขียนหนังสือได้เป็นร้อยเล่ม เล่าเรื่องธรรมชาติของสัตว์ ของต้นไม้ ชีวิตความเป็นอยู่ และ ความสุขที่พ่อสอนไว้...

" พ่อสอนไว้ "

"พ่อผม สอนให้ปลูกข้าว "

" พ่อผม สอนให้เลิกทำไร่เลื่อนลอย "

" พ่อผม สอนให้รักป่า รักน้ำ "

" พ่อผม สอนให้รักแผ่นดิน "

RMUT(265

)

คห.164: 19 พ.ค. 53, 12:43

" พวกพี่รู้ไหมพ่อผมเป็นใคร " พี่มั่นถามมา เมื่อเห็นพวกเราทำหน้าสงสัย

..เงียบ ไม่มีคำตอบ..จากพวกเรา....

" พ่อผม คือ ในหลวง พ่อหลวง ท่านสอนพวกเราไว้ "

" พ่อเอาพันธ์ข้าวมาให้ พ่อเอาพันธ์หมูมาให้ พ่อสอนปลุกข้าวบนภูเขา พ่อสอนปลุกข้าวแบบขั้นบันได้ พ่อสอนปลุกหญ้าคากันดินพัง พ่อสอนเอาไว้ "

...ผมฟังมาถึงตรงนี้ น้ำตาคลอหน่วย...

..ในป่าลึก ในดงดิบ ร่มพระบรมโพธิสมภารของพระมหากษัติริย์ อันเป็นที่รักยิ่ง ยังแผ่กระจายเข้ามาถึง พ่อหลวงของพวกเราทุกคน...

" พ่อสอนให้พอเพียง " พี่มั่นถ่ายทอดต่อไป

RMUT(265

)

คห.165: 19 พ.ค. 53, 12:44

" ป่านี้มีทุกอย่าง อะไรที่เราไม่มี เรามาปลูกเสริม เหลือเอาไปแลก เอาไปขาย พอใจกับสิ่งที่มี ไม่ต้องตัดต้นไม้ทำไร่กันต่อไป เรามีข้าวแค่เขาลูกเดียวกินกันทั้งหมู่บ้าน " ฟังแล้วมันตื้นตันไปหมดทั้งหัวใจ เราคนกรุงแท้ๆ ทรนงหยิ่งจองหองว่าเรียสูงมีความรู้ ทั้งๆที่ไม่ได้เข้าใจแก่นแท้ของชีวิตมากกว่าลูกป่าแบบนี้เลย

" มีเท่าที่สุข สุขเท่าที่มี มีก็ทุกข์ ไม่มีก็ทุกข์ " กว่าผมจะเข้าใจต้องเดินทางไกลมาขนาดนี้..

" พี่รู้ไม้ ป่าไม้นี้ของใคร " พี่มั่นถามมา

" ของทุกๆคน" ผมตอบอย่างที่เข้าใจ

" ไม่ใช่ " พี่มั่นส่ายหัวอัดยาเส้นเข้าปอด

" ป่านี้ของพ่อ "

" พ่อบอกให้พวกเราดูแล " พี่มั่นบอกมาอย่าภาคภูมิใจ

RMUT(265

)

คห.166: 19 พ.ค. 53, 12:44

....ลมหนาวพัดผ่าน ดึกสงัดแล้วเสียงนกกลางคืนร้องรับกันเป็นจังหวะ มีเสียงเก้งร้อง เป๊ก เป๊ก ใต้ลมคงจะตื่นกลิ่นไฟ เจ๊หมีออกเรือไปจับกบมาได้แค่สองตัว วงสุรายังไม่เลิกตราบใดที่เหล้ายังไม่หมด ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล ค่ำคืนนี้จะเป็นคืนที่ผมจดจำไปอีกนานแสนนาน....

RMUT(265

)

คห.167: 19 พ.ค. 53, 12:44