หลวงบิคกำลังเอาน้ำออกจากเรือ.. ส่วนแมวขอตัวอยากลองเดินทางเท้าดูบ้าง ในใจผมกล้วว่าแมวจะเดินไม่ทันเพื่อน
กลัวจะหลงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ได้ยินเสียงเบียร์ดังออกมาจากป่าหลังต้นไม้ใหญ่.. พวกเขาอยู่ไม่ไกลจากเรามาก

แล้วก็เจอพี่มั่น คนกระหร่าง ที่คอยนำทางให้นักศึกษา (เสื้อสีเหลือง ติดกับหลวงบิคของเรา)

ขวามือ หลังหินใหญ่ ผมมาถึง ..วังคา .. ที่ จระเข้อาศัยอยู่ในวังนี้...

เลี้ยวซ้ายจากวังคามาหน่อย จะมาถึงแก่งอันตราย เพราะระดับน้ำต่างกันมาก ยิ่งตอนนี้น้ำแห้ง..มีลุ้นครับ

ผมรีบมาดักรอจุดเดิมเพื่อเก็บภาพให้ทัน เดินลำบากว่าครั้งก่อนมากครับ เพราะต้องก้มลงรอดต้นไม้เยอะกว่าเดิม
เข้าใจว่ามันแตกกิ่งมากขึ้น

เรือเรารอดผ่านไปได้ด้วยดี.. ลำสอง ลำสาม ตามมา เสียงเครื่องเร่งให้ผ่านเล่นเอาใจหาย ส่วนพี่โจก็ออกแรงสุดฤทธิ์
งัดส่งเรือให้พุ่งออกมาจากหินพวกนี้...

ผมคนดูก็มันส์นะซิครับ...

มันส์

ลุ้น

เรือพี่ทิด พี่โจ ออกตัวไปก่อน ผมก็ขึ้นเรือตามไป ไม่นาน ..

อ้าวอะไร กันเหรอ กระหร่างชื่อแบตเตอร์รี่ ยกมือให้เบาเรือ ผมเอียงตัวออกไปมอง..

อ้าวพี่ทิดเล่นหินซะแล้ว..ลุ้นกลัว เรือจะพลิกคว่ำ

แต่เห็นว่าพี่ทิดโดดลงเรือแล้วจับเรือไว้ได้

ส่วนอีกคนยืนกดเรืออีกด้านให้น้ำหนักกดไปอีกด้าน..เห็นแล้วน่าจะปลอดภัย

โชคดีที่ไม่ใช่ลำผม

ไม่นานก็ถึง.. .. กำแพงเมืองจีน..  ..มีอะไรไม่รู้อาบแดดอยู่ คิกๆ

พรุ่งนี้มาติดตามกันต่อกับ บทที่ 4 ค่ำคืนแห่งความทรงจำ......

ตอนที่ 4 ค่ำคืนแห่งความทรงจำ...... 

มันเป็นยามบ่ายแก่ๆที่แสนสบายใจ พวกเราชาว Pla-Game คณะเดินทางจากเมืองหลวง
มุ่งหน้าเข้าพิชิตกำแพงเมืองจีนจนได้ หลังจากทุลักทุเล ตุบปั๊ด ตุ๊บเป๋ มากันตลอดการเดินทางอันยาวไกล
ภารกิจที่สอง ก็สำเร็จลงตามเป้าหมายในบ่ายวันที่สองของการเดินทางมหาโหด

ผมยืนมองกำแพงเมืองจีน สถานที่พักอันสวยงาม สถานที่หัวใจผมโหยหาว่าจะกลับมาเยือนอีกครั้งในตลอดระยะเวลาหลายเดือน

กำแพงหินยาวสวย ป่าดึกดำบรรพ์ สายน้ำเพชรที่สวยงาม ธรรมชาติที่ไม่อาจลืม ครั้งที่แล้วเจ้าป่าเจ้าเขา

คงจะปล่อยผมกลับไปแต่ตัว โดยที่ยึดเอาหัวใจและวิญญาณของผมเอาไว้ที่นี่

จนทำให้ผมต้องมีวันนี้ วันที่จะกลับมาเอาหัวใจผมกลับไป

พี่โจและพรรคพวกต่างช่วยกันจัดเตรียมอาหารมื้อกลางวันอย่างเร่งด่วนแข่งกับ เวลาที่ที่สั้นลงเรื่อยๆ เป้าหมายที่สามถูกกำหนดขึ้นทันที่ที่พวกเราเหยียบปากประตูกำแพงเมืองจีน

              เดี๋ยวอุ่นข้าวต้มมื้อเช้า กินให้อิ่มจะได้มีแรง  แล้วเดินต่อไปผาน้ำหยดเลย ผมบอกโปรแกรมเพื่อนคร่าวๆ ในการเดินทางมหาโหดตอนต่อไป

              ตอนนี้พักกันก่อน ยังพอมีเวลาเหลือ เตรียมเหยื่อให้พร้อม ข้างบนน่าตีมากๆ พี่เอฟให้ข้อมูลเพิ่มเติม

ข้าวต้มที่เหลือจากมื้อเช้าถูกอุ่นเอาแค่ร้อน มันเละเสียจนแทบจะเป็นโจ๊ก  โดยมีปลาต้ม  และกุนเชียงเป็นเครื่องเคียง  พวกเรานั่งล้อมวงโจ้กับข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว ทั้งอ่อนล้ากันทุกคน แต่ความยากลำบาก กลับกลายเป็นตัวเร่งความพยายามในใจของพวกเราให้มุ่งหน้าต่อไปเพื่อสัมผัสกับ คำว่า ผู้พิชิต

ลมหนาวยามเย็นพัดโบกโชยไบไม้ไหว สายน้ำลำธารโตรกเขาช่องผาห้วยสล้าง น้ำใสสะอาดเย็นชื่น อากาศบริสุทธิ อุ่นไอแดด

หอมหวลไอดิน กลิ่นพงไพร พวกเรานั่งพักสูบบุหรี่ ชาร์จแบตกันสักพักพอให้ข้าวเรียงเมล็ดจะได้ไม่จุกเสียดระหว่างเดินทาง

ผมให้พี่ทิดกับพี่แบตเป็นพรานพี่เลี้ยงชาวคณะพิชิตแก่งงาช้าง สามแยกบางกลอย ผาน้ำหยด  ผม พี่เอฟ จานเป็ด

ไม่ได้ร่วมทางไปด้วย เพราะต้องอยู่เฝ้าแคมป์และเตรียมอาหารให้พวกหิวโซในขากลับแคมป์ตอนเย็น

คณะเดินทางไกลช่วงบ่ายในเส้นทางหฤโหดเริ่มต้นขึ้น หลังจากอิ่มข้าวกันแล้ว
เดินเรียงเดี่ยวเป็นทิวแถวลัดเลาะตามชายฝั่งทางด้านขวาของลำน้ำเพชรขึ้นไป เรื่ยๆ
ผมโบกมืออวยพรให้โชคดีปลอดภัยและได้โทรฟี่กลับมากัน โบกมือตามหลังจนพวกนั้นเดินไปไกลลับสายตา

              คงจะไปกลับมาทันเวลาก่อนค่ำนะพี่โจ ผมปรึกษาพี่โจคู่ใจ

              น่าจะทัน พี่ทิดไปด้วย ไม่น่าห่วง แต่ถ้ามืดกลางทาง ลำบากกันแน่ๆอันตราย พี่โจตอบขณะบรรจงมวนบุหรี่ใบจากในอุ้งมือ

              อืม ....เตรียมกับข้าวไว้เลยดีกว่า  น่าจะเสร็จพอดีกับพวกนั้นกลับมา

              เตรียมไปฟฉาย ตัดไม้ไว้ด้วย เผื่อมืดพวกนั้นยังไม่กลับ จะได้ออกไปตามกัน ผมกำชับไปแบบกันพลาด

              พี่เอฟ  ผม จานเป็ด ช่วยกันจัดแคมป์ ปัดกวาด  มันไม่ยากเลยเพราะว่าผู้ช่วยสองคนเป็นถึง อดีตมัณฑนากร กับนักออกแบบผลิตภัณพ์  ชั่วระยะเวลาไม่นานแคมป์ของเราก็สะอาดสวยงามขึ้นกว่าเดิม

หลังจากนี้เราไม่มีกล้องไว้ถ่ายภาพ กล้องพี่หมี เดินออกเดินทางไปผาน้ำหยด

ผมจะเล่าเรื่องผ่านตัวอักษรแล้วจะกลับมาดูภาพที่กล้องพี่หมีกันตอนท้าย บทที่4

       

                พี่เอฟหยิบชุดฟลายมาประกอบ จานเป็ดเตรียมเหยื่อ ผมยังคงขี้เกียจกว่าทุกๆคน ครึ่งนั่งครึ่งนอน

จิบเหล้าซึมซับบรรยกาศให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ในใจยังนึกเสียดายที่พวกเรามีเวลาอยู่ที่นี่น้อยไป

แค่มาถึงก็กลัวการเดินทางกลับแล้ว  ถ้าใครได้มีโอกาศไปเห็นที่นั่นด้วยตาของตนเอง คำว่ากลับบ้าน ถือเป็นคำต้องห้ามเลยทีเดียว

พี่เบียร์ น้ำเดือดแล้ว พี่โจเรียกมาจากหลังหินสามเส้า ท้ายสุดของแคมป์ ที่ถูกกำหนดให้เป็นห้องครัวอันแสนสวยงาม 

                ผมจัดการเอาใส้หมูที่เตรียมมาจากกรุงเทพ ลงไปต้มในน้ำที่เดือดพล่าน
เอาเกลือบี้กับฝ่ามือทั้งสองข้างลงไปหน่อยเพื่อเพิ่มรสชาติ  ระหว่างรอใส้สุก
ก็มาเตรียมน้ำหมัก น้ำมันหอย น้ำตาล ซิอิ้ว  อย่างละนิดอย่างละหน่อย
แต่ได้สัดส่วนถูกต้องตามปริมาณถูกตวงวัดอย่างปราณีตบรรจงสาหรับอาหารชนิดนี้ ใส้อ่อนย่าง
กับแกล้มชั้นเลิศอย่างดีเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้

              พี่โจ พี่หนอ พี่โหน ต่างช่วยกันคนละไม้คนละมือ เตาไฟถูกก่อขึ้นเป็นสองกอง เตานึงหุงข้าว
เตานึงก่อไฟแรงเผาให้เป็นถ่านไฟอ่อนๆ ทำเป็นร้านย่าง
วันนี้พวกเรามีเวลาเต็มที่ในการเตรียมอาหารประดิษฐ์ประดอยกันอย่างสบายใจ

              พี่หนอ ตัดไม้ไผ่มาทำเป็นร้านย่างไก่  ตัดไม้ไผ่ทำเป็นไม้ตับเตรียมย่างใส้  เศษไม้ที่เหลือ
เอามาทุบที่ปลายไม้จนเละเอียด ทำเป็นภุ่กันเอาไว้จุ่มน้ำซอสที่หมักเอาไว้ทาตอนย่าง  พี่เอฟ กับ จานเป็ด
นั่งดื่มเหล้าเอาใจช่วย

              หลังจากใส้อ่อนสุกได้ที่ ผมเอามาล้างน้ำสะอาดริมแม่น้ำเพชร จิบเหล้าทำกับข้าวเคล้าบรรยกาศ
มันจะมีความสุขอะไรไปมากกว่านี้อีกหรือ ได้ทำสิ่งที่เรารักพร้อมกันทั้งสองสิ่งในเวลาเดียวกันกับสถานที่ ที่สวยที่สุดในโลก

              จับใส้อ่อนคลุกเคล้ากับน้ำหมักที่เตรียมไว้ ค่อยๆบีบเบาๆค่อยๆเคล้นค่อยๆคลึง
ประเดี๋ยวใส้แตกก็ขมกันเท่านั้น ผมค่อยๆบรรจงนวดใส้ในน้ำหมักที่เตรียมใว้  ไม้ตับทำเสร็จแล้ว
เอาใส้ที่หมักจนได้ทีใส่ไม้ตับหนีบ ใช้เถาวัลย์มัดเป็นเปลาะๆ ขึ้นร้านย่างไฟอ่อนๆเป็นอย่างแรก
ค่อยๆทาน้ำซอสที่เตรียมไว้อย่างใจเย็นๆ

              พี่หนอตัดไม้ทำไม้ค้ำร้านย่างไก่เสร็จพอดิบพอดี กับที่พี่มั่นเดินทางมาถึง
ชายร่างเล็กผมหยิกตัวแข็งเกร็ง เดินทางมาพร้อมกับเป้สนามใบใหญ่
ผมยืนมองดุอยู่ตั้งนานสองนานว่าเอาอะไรใส่เป้มาด้วยนอนกันแค่คืนเดียวจะขน อะไรกันมามากมายขนาดนี้

              พี่มั่น เอาอะไรใส่เป้มาด้วย ผมถามด้วยความสงสัย

              เอาผ้าห่มมาฝากพี่เบียร์ พี่มั่นตอบมาแบบไม่คิดเลย

              เฮ้ย ....ผมมีมา ไม่ต้องหรอกพี่เอาไว้ใช้เถอะ ผมตอบไปแบบเกรงใจ  พี่มั่นก้มลงไปหยิบเอาผ้าห่มที่ยัดใส่กระเป๋าออกมาเป็นม้วนเบ้อเร่อ แล้วแกก็แกะออกมาให้คลายสงสัย

              มันเป็นน้ำสีขาวขุ่นๆปนสีชพูนิดๆอยู่ในขวดแก้วใส สี่ขวด ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมต้องห่อผ้าห่มใส่กระเป๋ามา  ไม่ต้องถามเลยว่าอะไร มันคือเหล้าแน่นอน แต่ยังไม่ทราบสัญชาติเท่านั้น

              เหล้าอะไรพี่มั่น ผมถามตามน้ำลายที่เริ่มไหลออกมาสอเต็มปาก เมื่อเห็นสุราแปลกตาวางอยู่ตรงหน้า

              พี่เบียร์ มาสองทีแล้วไม่ได้ลอง ถือว่ามาไม่ถึง นี่เหล้ากระหร่าง พี่มั่นยืดอกตอบอย่างภูมิใจ พลางเปิดฝายกขึ้นจิบ ส่งต่อมาให้ผมลอง

              นักเลงสุราอย่างผม หากไม่กล้าลองคงอายฟ้าอายดิน เป็นแน่แท้

              วิธีการดื่มสุรา ให้อร่อยตามวิถีทางของผม
เริ่มดมกลิ่นให้ร่างกายได้สัมผัสกลิ่นไอของสุราทางนาสิก เสียก่อน
เพื่อซึมซับความหอม และปรับตัวของร่างกายให้เตรียมพร้อม
เตรียมล้ำลายออกมาละลายเหล้าจะได้รสชาติที่ดีขึ้น 
กลิ่นเหล้ากระหร่าง ฉุนเฉียวเสียดแทง จริงๆ ท่าทางจะแรงเอาเรื่อง

หลังจากดมชมกลิ่นแล้ว รินใส่แก้วให้พอดีคำ ดื่มรวดเดียวหมด อมในปากก่อนแล้วค่อยกลืน

ให้รสชาติของเหล้าคละเคล้ากับน้ำลายในกระพุ้งแก้มและลิ้นสักพัก ชื่นชิมรสชาติจนรู้สึกแล้วค่อยกลืน 

เหล้ากระหร่างฉุนเฉียวแต่รสชาติไม่เสียดแทง หวานๆปะแล้มๆ แต่เผ็ดร้อนดั่งไฟบรรลัยกัลป์ 

ก็ถือว่ากลางป่า อากาศหนาว สุราแบบนี้ถืว่าเหมาะสมกับสถาณการณ์