...รูดซิปเต็นท์ออกมาต้องปะทะกับอากาศหนาวยะเยือกเราผ่านคืนที่หนาวเหน็บ ทรมานเช่นนี้มาได้อย่างไร
คงเพราะฤทธิเหล้าในร่างกายแน่แท้ ผมเดินเอาเมือซุกกระเป๋าแจกเก็ต มาข้างกองไฟ พี่ๆคนเรือตื่นนอนเริ่มหุงหาอาหารแล้ว
ภูมิต้านหนาวของพวกลุกป่าแข็งแรงเหลือเชื่อ พวกนี้ใส่เสื้อวอร์มทับเสื้อยืดกางเกงขายาว ห่มผ้าผวยนอนตากน้ำค้างกลางแจ้งข้างกองไฟไม่เป็นอะไรเลย...

" นอนสบายไหมพี่เบียร์ " พี่แย้อมยิ้มถามมา

" เมาหลับไม่ค่อยรู้เรื่องเลย " ผมตอบขณะที่เปิดขวดเหล้ากระดกใส่ปาก

..รส ชาติเหล้าขาวสัมผัสลิ้นมันอุ่นวาบในช่องปาก เราสามารถรับรู้ถึงความอบอุ่นซาบซ่านที่มันไหลเวียนไปตามร่างกาย หลังจากที่ผมกระดกไปอีกสองอึกใหญ่ เลือดลมไหลเวียนคล่องตัว เริ่มรู้สึกกระปี้กระเปร่าขึ้นมากโข

กบอยู่ในเรือ " พี่ลองลงไปดูสิ พี่เอ๊ะตะโกนข้ามกองไฟบอกมา

.. ผมเดินลงน้ำมายืนข้างเรือ โหโคตะระเย็นเลยตะคริวจะจับขาให้ได้ มันเป็นกบสีน้ำตาลปากแหลมๆหน่อย
หนังไม่ตะปุ่มตะป่ำน่าเกลียด ตัวอ้วนใหญ่ขายาว ถูกผูกขามัดกันเป็นแพท้องเรือประมาณหกเจ็ดตัว..

" มีพริกแกงมาหรือเปล่า " เสียงใครคนนึงจากข้างบนแว่วมา

" ผมยืนมองหน้ากบ เห็นกบผัดพริกแกงขึ้นมาทันใด "

..พวกเรายืนมอง ทัศนียภาพยามเช้าผมไม่รู้เหมือนกันว่าจะบรรยายออกมาเป็นตัวอักษรได้อย่างไร
จะถ่ายภาพออกมาได้อย่างไร พวกเรายืนตะลึงกับความงามในแง่มุมต่างๆได้สักครู่..

กาแฟร้อน ถูกรินแจกจ่ายกันไปยืนจิบชมวิว ในมุมที่ทุกคนปราถนา
จิบกาแฟ เลิสรส ชื่นชมความงามอันล้ำลึก ดูดดื่มความสุขชุ่มอุรา หลังจากกาแฟ มื้อเช้ามื้อนี้มีกบทูตผัดพริกแกง
ไข่เจียว ไก่ย่างที่เหลือจากเมื่อวาน ไส้กรอกรมควัน เสบียงของสดที่ตระเตรียมมาจะหมดเกือบทุกอย่างภายในเช้าวันนี้
ถ้าไม่มีปลา เราต้องกินข้าวสุกคลุกข้าวลิงเป็นแน่แท้ อาหารมื้อเช้ายังคงเอร็ดอร่อยเหมือนทุกๆมื้อที่ผ่านมา
เราล้อมวงกินข้าวร่วมกันทุกคน ไม่มีบ่าว ไม่มีนาย ไม่มีคนป่าคนกรุง มีแต่เพื่อนแต่พี่แต่น้องทั้งนั้น
มิตรภาพที่ขัดเกลาขึ้นจากความยากลำบากก่อตัวขึ้นพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่ค่อยๆ สาดแสงสีทองทะลุม่านหมอกลงมา...

" เดี๋ยวไล่ตีขึ้นไปข้างบน ข้ามแก่งครกขึ้นไปก็แก่งงาช้างแล้ว " พี่ทิดวางแผนประจำวันขึ้นมา

" ไปแก่งงาช้าง เดินต่อไปสามแยกบางกลอย เลี้ยวซ้ายเดินไปเที่ยวผาน้ำหยด เดินลำบากหน่อย แต่ต้องไปให้ถึง " พี่โจสำทับมาอีกทาง

..ระหว่าง เตรียมสัมภาระอุปกรณ์ต่างๆที่จะนำติดตัวไปด้วย  เจ๊ต้อ กระเทยเสือภูเขา ตีเหยื่อ Duel 3D Pop หน้าโขดหินที่พัก เพียงไม่กี่ไม้ก็ได้เร้าใจกับกระสูบพี่บิ๊กที่ไล่ตามเหยื่อชนิดเห็นตัว

" ตูม.....! " มันไล่ชาร์ทเหยื่อพี่ต้อถึง สามครั้ง สามไม้ กัดไม่โดนเหยื่อ

ถือ เป็นนิมิตรหมายอันดีสำหรับคณะเราในเช้าวันใหม่นี้..ผมข้ามลำน้ำมากับเพื่อนๆ เหวี่ยงเบ็ดฆ่าเวลา รอคนเรือเตรียมของ

Rod Cabelars 8-17 5.6 F 
ReelDaiwa Team Z 105H
Line VaRiVas 2.5
Lure Rapara SkitterPopper 9 cm Red Head

เป็นชุดประจำการในทริปนี้ เราเดินกันมาที่วังน้ำหัวแก่งด้านบนที่พัก
ผมตีเหยื่อไปไม้แรกก็มีกระสูบตัวเขื่องว่ายตามมาดูเหยื่อถึงริมตลิ่ง....

" เจ๊เอฟ แม่งว่ายตามมาตัวเบ่อเร่อเลย " ผมตะโกนบอกด้วยความตื่นเต้น

ไม้ ต่อมา เจ๊เอฟ กระเทยเฒ่าตี Popper เข้าหาตอตะเคียนล้มฝั่งตรงข้าม

" ป๊อบ ป๊อบ....ตูม..! " เหยื่อกระเด็นไปสองศอกน่าจะได้

" เฮ้ย แม่งกัดไม่โดน " เจ๊เอฟ ร้องจ๊ากพร้อมกับเหวี่ยงเหยื่อซ้ำไปใหม่ แต่คราวนี้สั้นไป ตีไม่ถึง

" อีอ้วนเอาเลย " พี่ตีไม่ถึง

" ตาผมเป็นประกายรอเวลานี้มานานแล้ว " ผมเดินลงน้ำเย็นเฉียบไปอีกสามสี่ก้าว
เพื่อให้เข้าระยะหวังผล ถ้าผมตีพลาดเลยไปเกี่ยวกิ่งไม้ หมายแตกไม่ได้ตัวแน่ๆ ถ้าผมพลาดตีไม่ถึง
เจ๊เอฟมันซ้ำแน่ๆ เข้าระยะหวังผล นิ้วหัวแม่โป้งกดฟรีสปูล..

" ควับ....! " ป๊อบเปอร์ตัวนั้นลอยแหวกอากาศเสียบซอกขอนไม้พอดี เหมือนโม้..

" ป๊อบ .. "

" ตูม...! "  เพียงแค่เหยื่อขยับทีแรกกระสูบโทนตัวงาม ดูดเหยื่อเข้าปากทันที สาย PE ไหลออกจากรอกตามกระแสน้ำ
เรี่ยวแรงมันร้ายกาจกว่ากระสูบอ่างล่างมากมายนัก น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา ผมมองเห็นเหยื่อติดปากปลา
แน่นไม่หลุดแน่นอนตั้งแต่รั้งกันยังไม่ได้ครึ่งทาง

....หันหน้าไปมอง เจ๊เอฟ

" ปลากู อีอ้วน ปลาขโมย " เจ๊เอฟทำหน้าทำตาไม่ถูกเมื่อเห็นว่าอะไรเกิดขึ้น

...กระสูบตัวนั้น เป็นปลาตัวแรกของเช้าวันนี้ เปิดทริปของวันที่สอง ได้อย่างสวยงาม
ข้ามลำน้ำกลับมาพี่พักขึ้นเรือเดินทางต่อไปยังจุดมุ่งหมายของเรา

" แก่งงาช้าง " ระยะทางจากแคมป์นั่งเรือไปเรียกว่าห่างกันแค่ปากกับจมูกนี่เอง ถ้าไม่มีเหลี่ยมเขาบังก็มองเห็นกันตรงๆได้เลย
จะเดินเท้ามาจากกำแพงเมืองจีนก็ได้ แต่ต้องมีบางช่วงที่ไต่หน้าผาให้เสียวหัวใจกันเล็กน้อย
เส้นทางน้ำขับสวนแก่งขึ้นไปก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรเลย นั่งกันสบายๆไม่ต้องลุ้น สูบบุหรีครึ่งมวนก็ถึง
จุดหมายที่เราตั้งใจไว้ จุดที่สูงที่สุดที่จะเอาเรือทวนกระแสน้ำขึ้นไปได้ ที่สุดของแก่งกระจาน ที่สุดของลำน้ำเพชร
และแล้วพวกเราก็มาถึง

"แก่งงาช้าง " จากสภาพภูมิประเทศ เป็นแก่งแคบๆกว่างเพียงไม่มี่เมตร
แต่ก่อนที่จะเข้าถึงตัวแก่งจะต้องผ่านก้อนหินยักษ์ที่ขวางทางน้ำมาตั้งแต่ บรรพกาลเป็นทางคดเคี้ยว
ตัวแก่งไม่มีความลาดชัน เพียงแต่ความโหดร้ายของแก่งนี้มีเพียงแค่ความสูงจากด้านบนกับด้านล่างแทบจะ
เป็นมุมฉาก บวกเข้ากับกระแสน้ำที่บ้าคลั่ง ทำให้มันเป็นแก่งที่เลื่องเชื่อทำลายทุกอย่างที่พยายามจะข้ามไป

" จากนี่เรือขึ้นไม่ได้แล้ว ถ้าจะไป ต้องแบกเรือข้ามไป  น้ำขนาดนี้ไม่มีเรือหรือแพจะสวนน้ำขึ้นไปได้ เป็นจุดที่สูงที่สุดที่เรือขึ้นมาได้แล้ว " พี่เอ๊ะย้ำมาอีกที

..คณะ เดินทางของเราประสบความสำเร็จในภารกิจหลักแล้ว พวกเรามาถึง พิชิตสิ่งที่มุ่งหวังอันดับที่ 1 ได้แล้ว ..

" ปลาเกมส์ มาเยือน แก่งงาช้าง สุดยอดแห่งแก่งกระจาน "
พวกเรามิอาจบรรยายความภูมิใจในการเดินทางครั้งนี้ได้แต่ทุกอย่างไม่ได้จบลง เท่านี้นี่แค่ ภารกิจแรก

..จากแก่งงาช้าง เราพักผ่อนถ่ายรูปหมู่ แล้วก็เตรียมเหยื่อเตรียมของเดินทางมุ่งหน้าขึ้นสู่ สามแยกบางกลอย
ก่อนที่จะเลยขึ้นไปพิชิตผาน้ำหยดเป็นเป้าหมายสุดท้าย.

เส้นทางจากแก่งงาช้างไปสามแยกบางกลอย เราจะต้องเดินเท้าบนโขดหินแง่หิน ไต่หน้าผากันบ้างประปรายพอให้เสียวหัวใจเล่น
มีปีนป่ายเถาวัลย์ รากไม้ เหมือนในหนังผจญภัยที่เคยดูตอนเด็ก คนเมืองตีนแดงตะแคงตีนเดินอย่างผม

เหมือนเด็กหัดเดินเพิ่งจะตั้งไข่ พี่ทิดเป็นพี่เลี้ยงนำทางผมตลอดทาง พวกพี่โจ พี่เอ๊ะ ลุงน้อย เดินล่วงหน้าไปลิบๆแล้ว
พวกลุกป่าอย่างเค้า เดินตีนเปล่าๆเปลือยๆ ผมมองดูแล้วเหมือนกับเอาธาตุทรหดทุกชนิดมาหลอมรวมกันเป็นคนขึ้นมา
ไม่หนาว ไม่ร้อน ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่บ่น มีแต่รอยยิ้มและดวงตาที่เป็นมิตรเท่านั้น ..

.ชีวิตผมไม่เคยเดินป่าแบบนี้ เต็มที่ก็เดินป่าจากในหนังสือ เดินห้าง เดินตกปลาตามห้วยหนองคลองบึงต่างๆ
วันนี้คือของจริง มันยากลำบากเหน็ดเหนื่อยกว่าที่ความคึกคะนองของผมจะกลบมันลงไปได้
แต่นี่คือสิ่งที่ถวิลหาโหยหาให้มาเติมเต็มความสุขของผม " ความสุข บนความ ยากลำบาก "
สบายมาซะเคย มาลองแบบนี้ดูบ้างสนุกดีไปอีกแบบ

ผมเหาะเหิรเดินอากาศ หกคะเมนกลิ้งโคโล่ ลื่นล้มก้นจ้ำเบ้า หัวคะมำ ไปกี่ทีไม่ทราบได้ ระบบไปทั้งตั้ว
มีแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากด้านหลังมาทุกครั้งที่ผมหันไปมอง..

" ไหวไหม " พี่ทิดถามขึ้นทุกครั้งที่ผมเจ็บตัว

" ไหว " อุตส่าห์ฟิตร่างกายมาสองสามเดือน  จริงๆแล้วทำเก็บอาการแอ๊คท่าไปอย่างนั้น...

...และแล้วหลังจากกลิ้ง ไม่เป็นท่าอีกสองสามครั้ง ผมก็บรรลุถึง สามแยกบางกลอย..

..ถ้าหากเราหันหน้าเข้าหาเทือกเขาตะนาวศรีที่สูงเทียมฟ้า ลำน้ำเพชรเย็นยะเยือกจะหลั่งไหลมาจากทางด้านซ้าย
ลำน้ำบางกลอยอบอุ่นจะไหลหลั่งมาด้านฝั่งขวา เป็นที่กระแสน้ำอุ่นกับน้ำเย็นไหลวนมาบรรจบกัน..

...ความงดงามตรา ตรึงผมอยู่ในขณะนี้ช่วยกดทับ ความหนื่อยล้าพี่พยายามทำงานได้ไม่สะดวกนัก
แทบจะเรียกได้ว่าพอได้เห็น พอได้ชม พอได้ยล พอได้เหยียบย่าง ความอ่อนล้าโบยบินไปแทบจะปลิดทิ้ง.

ผมดื่มด่ำกับธรรมชาติและมวลหมู่แมกไม้ได้ไม่นาน ล้วงเข้าไปในย่ามเปลี่ยนเหยื่อเป็น  Risto Rap ร้อยห่วงด้วย VMC 3 X

ตีเหยื่อขวางลำน้ำตามเดิมสตูรเดิมแบบที่ใช้ตกปลาแค้ กี่สิบกี่ร้อยไม้ก็มิได้สนใจ

ตีเบ็ดชมนกชมไม้พักผ่อนไปตามประสา สายตาพลันมองเห็น หมู่หินในร่มเงาไม้เป็นวังน้ำวน ไวเท่าความคิด....

ควับ...! " เหยื่อตัวเก่งพุ่งแหวกอากาศเข้าเป้าหมายที่วางไว้แทบจะพอดี ลากเหยื่อกลับมาหาเจ้าของ

ลิ้นอวบอ้วนของเหยื่อทำงานอย่างที่เคยเป็น กระแทกหินมาเรื่อยๆตามระยะทางตามจังหวะ แต่พอหลุดจากหมู่หินลงร่องน้ำลึก..

" ปืด...ปืด....ปืด.." อสูรร้ายใต้น้ำโจมตีเยื่ออย่างไม่ได้ตั้งตัว มันกระชากสายว่ายตามกระแสน้ำอย่างไม่คิดเหลียวหลัง

ผมได้แต่ตั้งคันรั้งหวังให้หันหวักลับมา...อนิจจา..!

..มันลากสาย ว่ายจนตกแก่งน้ำไปตัวเบ็ด VMC 3X ง้าง มันหลุดลอยไปแล้ว..

..ผมยืนมึนกับสถาณการณ์ที่เกินขึ้นแค่ไม่กี่วินาทีนี้ได้ไม่นาน...

" ไปผาน้ำหยดกัน " พี่โจบอกเป้าหมายสุดท้ายของการเดินทาง

..เราเดิน เท้าผ่ากระแสน้ำเย็นเฉียบไปฝั่งตรงข้าม พี่หมีไม่ได้ข้ามมาด้วยดูแลนาคินทร์ที่ฝั่งเดิม
เห็นน้ำไหลเอื่อยๆแบบนี้ประมาทไม่ได้ แรงเอาเรื่องเล่นเอาเพื่อนๆหลายคนเสียหลักหัวคะมำไปคนละหลายที
เสี่ยงตะคริวรัปทานเป็นอันมาก เราเดินเรียงแถวตอนลึกเพื่อให้คนหน้าต้านกระแสน้ำคนด้านหลังจะได้เดินสบาย
เป็นวิธีการอันแยบยลของพี่โจ ระยะทางแค่ไม่กี่ร้อยเมตรกว่าจะข้ามมาได้ต้องตัดร้องน้ำที่ไม่ลึกเกินอก
เพื่อความปลอดภัยเลยกลายเป็นเดินอ้อมไปอ้อมมากลางลำธาร..

.เรามานั่งหมดแรงกันที่ฝั่งตรงข้าม พักสูบบุหรี่ดื่มน้ำนิดหน่อยมุ่งหน้าเดินสวนสายน้ำต่อไปตั้งเข็มเข้าหา "ผาน้ำหยด "

.จากนี้ไปไม่มีเสียงคุยสักเท่าไรเพราะหนทางช่วงนี้เดินไต่เดินเลาะหน้าผากัน ไปล้วนๆ รากไม้ เถาวัลย์ขนาดใหญ่
ใช้ปีนป่ายเหนี่ยวรั้งได้เป็นอย่างดี พี่เอฟทิ้งสัมภาระไว้ริมทางไปนานแล้ว ขากลับค่อยเก็บ พี่ทิดถือกระเป๋า พี่โจถือคันเบ็ด
ผมตัวใหญ่เทอะทะที่สุดในกลุ่มต้องการความคล่องตัวในการเดินทางเป็นอย่างมาก ทั้งโหด ทั้งสวย ทั้งเหนื่อย
พวกเราช่วยกันจูง ช่วยกันลาก ช่วยกันดัน ไปตลอดทาง ไม่มีใครทิ้งใคร ไม่มีคนบ่น มีแต่เสียงหัวเราะ
จากการแซวกันประปรายเพื่อเป็นออกเทนในการเดินทางต่อไป...

ระหว่างทางเราพบซากปลากดนอนตายอยู่บนหิน ด้านหลังเป็นแผลเหวอะหวะ
ยังพิสูจน์ทราบไม่ได้ว่าสัตว์อะไรคาบปลาในน้ำขึ้นมาไว้บนบก ปีนขึ้น ไต่ลง ไต่ขึ้น ปีนลง ลงน้ำ ปีนขึ้น ไต่ลง ลงน้ำ
เป็นอยู่อย่างนี้ไม่รู้วนกันมาครบสักกี่ตรั้ง กำลังขาเริ่มล้า กำลังเข่า กำลังแขนเริ่มถอย พักกันครั้งสุดท้าย

ผมยืนยิ้มสูบบุหรี่ โม้กับเพื่อน แต่ขาผมสั่นดิกๆ อีเจ๊เอฟ แรงดีโม้ไม่มีหยุด มันบอกว่าถ้ามันมาเอง
ไม่ว่ายกรรเชียงทวนน้ำขึ้นมา ก็จะใช้วิชาตัวเบาบนก้อนหินกับยอดไม้  ไม่ก็กระโดดตีลังกา
หรืออะไรที่พิสดารของมันอีกหลายท่า แต่ผมเห็นแขนถลอกหน้าแข้งเขียวแขนสั่นเหมือนกัน ส่วนพี่ต้อ ฟิตปั๋งแรงดีไม่มีตก

กว่าจะเหยียบย่างเข้าผาน้ำหยด เล่นเอาน้ำตาตกไม่รู้กี่รอบ สุดท้ายพวกเราก็พิชิตได้
เป้าหมายสุดท้ายของการเดินทางมหาเมื่อยครั้งนี้ กระเทยโหดสองคนฟิตจัด
มาถึงหยิบเบ็ดเกี่ยวเหยื่อเดินท่องลำน้ำเพชรตีเหยื่อหาโทรฟี่ในทันที ส่วนผมวันนี้ได้ตัวแล้ว
ขอนั่งพักเหนื่อยนอนแช่น้ำ สูดอากาศสบายใจให้หายเมื่อยสักหน่อย

จุดบุหรี่สูบ อัดควันเข้าปอดหนักหน่วง พ่นควันสีเทาหม่นพุ่งกระจายไปบนอากาศ
พี่โจส่งยาดองในขวดที่ติดมาด้วยให้ผมนอนจิบแชน้ำสบายใจ นกโพระดก ร้องหัวโป๊ก หัวโป๊ก อยู่หนไหน
นกขุนทอง นกกระเต็น อีกสารพัดนกที่ขับกล่อมลำนำของธรรมชาตืให้ผมเคลิบเคลิ้ม สุราขวดนี้อร่อยยิ่งนัก
ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมนวนิยายจีนกำลังภายใน ถึงชอบกินเหล้ากลางป่า กลางวิวทิวทัศนือันสวยงาม
สุราจะเลิศรสล้ำลึกขึ้นอีกเยอะหาก ดื่มด่ำร่วมกับบรรยกาศ

ผมกำลังจะเคลิ้มๆหลับ พี่ทิดเอาปลายคันสะกิดไหล่พร้อมส่งคันเบ้ดมาให้ ทำหน้าพะยักพะเยิดให้ผมดูริมตลิ่งด้านล่าง...

...ปลากระสูบขีด ตัวขนาดแขนว่ายคลอเคลียเคียงคู่กันมาสองตัว น่าจะว่ายสะกดรอยฝูงลูกปลาซิวที่เคลื่อนผ่านไปก่อนหน้านี้ ผมปล่อยหยื่อ กดฟรีสปูลแผ่วเบา ราวกับว่ากลัวปลาจะได้ยินเสียง...

" ควับ....! " ดั่งลูกธนูหลุดออกจากแหล่ง

พียงแค่คันเบ็ดผมตัดกับแสงตะวัน เป็นเงากระทบผิวน้ำ เหยื่อยังไม่ทันจะตกลงน้ำกระสูบใหญ่สองตัวก็แตกกระจายไปคนละทิศคนละทาง สัญชาติญาณมันแน่นอนจริงๆ ปลาป่าต้องระแวดระวังตลอดเวลา..

" มันคิดว่าเงาสัตว์  " พี่โจบอก

" สงสัยคิดว่า พี่เอฟจะโดด ไปกินมันเป็นๆ " แค่นี้ก็เรียกเสียงหัวเราะได้ก้องป่า

ระเทยโหดสองคนตะโกนเรียกผมให้ไปถ่ายรูปที่ผาน้ำหยด 
เรื่องดัดจริตถ่ายรูป เล่นกล้องผมว่าหาใครกินพรรคพวกผมยาก
เราพักเก็บความงามใส่กล้อง ใส่เมมโมรี่แห่งความทรงจำ
จดบันทึกความภูมิใจในหัวใจตนเองก่อนที่จะเดินทางกลับไปแก่งงาช้างกัน...

ขากลับไม่ต้องสืบ เหนือยกว่าขามาสองเท่า ขามา มาด้วยกำลังใจมาด้วยความอยากรุ้มันลืมเหนื่อย
แต่ขากลับมันรู้แล้วเห็นแล้ว ความเหนื่อยเข้ามาเกาะกุมหัวใจเราง่ายขึ้น

มีเรื่องตื่นเต้นนิดหน่อย ระหว่างทางขากลับมา "สามแยกบางกลอย " พี่ต้อเดินนำหน้ามาคนแรก พี่เอฟ ตามด้วยผม
พี่ต้อเจอะเอาโคตะระเพชรฆาตลายลูกหวาย " จงอางดง " หัวเท่าฝ่ามือกางทอดตัวนอนอาบแดดขวางหน้าอยู่ไม่กินสิบห้าเมตร
เล่นเอาอกสั่นขวัญแขวนกันพอสมควรกว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ หน้าซีดกันไปตามๆกัน
ต้องบอกขอทางผ่านจากเจ้าป่าเจ้าเขา เจ้าที่เจ้าทาง ขอผ่านทางหน่อย ต่างคนต่างไปนะ
เจ๊เอฟ กระเทยเฒ่าบอกกล่าวเพราะว่าเคยเจอะมาก่อน ใช้ประสบการณ์ของตัวเองได้เป็นประโยชน์มาก.