ลักษณะเด่นของปลาชนิดนี้ที่ดูได้จากภายนอก.
1) สีของลำตัวเป็นสีนำตาล ขอบเกล็ดมีสีดำ.
2) ก้านครีบแข็งของครีบหลังมีรอยหยัก นับได้ประมาณ = 17-22. เช่นกันสำหรับก้านครีบแข็งของครีบก้นมีรอยหยักด้วยเหมือนกัน
3) สีของตรงกลางครีบเป็นสีดำ จะไม่สีส้มมาแซมเลย.
4) จุดเริ่มต้นของครีบท้องอยู่ตรงข้ามกับจุดเริ่มต้นของครีบหลัง
5) เส้นข้างลำตัวมีลักษณะโค้งลงวิ่งผ่านกึ่งกลางลำตัวไปบรรจบบริเวณตรงกลางปลายสุดของคอดหาง.
ขอบคุณที่น้าๆน้องๆเข้ามาชมครับผม สวัสดีครับ

ก็ดีน่ะครับ ต้องชวนน้านก กับ น้าท่านอื่นไปด้วยน่ะครับ แต่ยังไงเอาถังอ๊อกซิเจนไปด้วยจะดีมั่กๆ เผื่อ ทั้งปลา ทั้งผมด้วยไง พอตกชะดกได้ก็ให้น้านกเอาไปปล่อย  ผมไม่ซีเรียสน่ะถ้าเอาปลาไทยปล่อย หรือ จะให้เอายี่สกเทศจากอินเดีย ปลาไนจากจีน ดุกรัสเซียจากแอฟริกา ดูไปดูมาผมว่าก็น่าจะดีกว่าจริงมั๊ยครับน้านก

วันนี้บังเอิญว่าง เลยถือโอกาสเข้าไปเดินซันเดย์ และได้พบกับน้องวิน รุ่นน้องเตรียมพัฒฯ ผู้ขอฝักใฝ่ปลาสกุล botia , synodontis และ ปลาประเภทซัคเกอร์ เมาวท์ ต่างๆ และในที่สุดวันนี้ก็พลาดจนได้เมื่อน้องเขาไปซื้อsynodntis decorus. แต่ดูกันไปมาไม่น่าจะใช่ แต่น้องเขาก็บอกว่าไม่เป็นไรตัวนี้ไม่มี ก็โอเคกันไปครับ และได้มีโอกาสไปดูปลาไทย เห็นปลาจาด สวยครับ สวยมาก ครีบเหลืองสวยงาม หนึ่งในสกุล HYPSIBARBUS. หรือสกุล ปลาตะพาก วงศ์ปลาตะเพียน. คราวนี้เลยวกเข้าหาปลาสกุลPUNTIOPLITES. อีกชนิดครับ.
PUNTIOPLITES WAANDERSI.
ชื่อทั่วไป = ที่หาดูเป็นชื่อไทยไม่มีครับ
ขนาด = 25-50 ซม.
แหล่งที่พบ = พบในไทยบรืเวณเชียงคาน นอกจากนั้นพบใน กัมพูชา ลาว ทั้งสองประเทศพบในแม่นำโขง ส่วนในอินโดนีเซีย พบในบอร์เนียว สุมาตรา และ ชวา
อาหาร = เป็นOMNIVOROUS. คือกินทั้งพืช และ แมลง.
ลักษณะที่เด่นในปลาชนิดนี้
1) ก้านครีบแข็งของครีบก้นไม่มีรอยหยัก.
2) จำนวนซี่กรองเหงือกด้านนอกของกระดูกเหงือกอันแรก = 30-38.
3) เกล็ดเส้นข้างลำตัว = 37-38 เกล็ด.
**หมายเหตุ** นอกจากนี้ยังมีการระบุถึง PUNTIOPLITES SP. CF. WAANDERSI. อีกตัวนึง จากรายละเอียดพบว่าปลาชนิดนี้ถูกพบในแถบแม่นำตอนบน ทางตะวันออกของกัมพูชา ถ้าดูจากรายละเอียดที่ระบุมาพบว่า ที่เหมือนกันคือก้านครีบแข็งของครีบหลังไม่มีรอยหยักเหมือนกันครับ แต่ที่ต่างคือซี่กรองเหงือกที่มีแค่ 25-28. และ เกล็ดเส้นข้างลำตัว = 34-36.
สุดท้ายขอบคุณมากครับที่เข้ามาชมกระทู้นี้ครับผม ผมหวังว่ารายละเอียดเหล่านี้คงพอเป็นส่วนหนึ่งคร่าวๆของพื้นฐานMORPHOLOGY. หากน้องๆท่านใดต้องการรายละเอียดเพิ่มเติม ผมเชื่อว่ายังมีเว็บปลาที่มีรายละเอียดที่มากขึ้นและจะทำให้เข้าใจในระดับสูงขึ้นไป ขอบคุณครับ.

กระโห้ไทยหน้ายาวกว่า กระโห้อินเดียใช่แน่ครับ

ห่างไปนานเลยครับ ว่าจะยกคำตอบของน้าPOP-POPในกระทู้ที่น้าถามถึงปลาแป้นยักษ์ทางออสเตรเลีย มาไว้ในกระทู้นี้แทนครับ ยังไงแป้นใหญ่บ้านเราก็พอมีให้เห็นตัวอยู่เนืองๆ เอาไว้หลังจากวันนี้ ซึ่งวันนี้ที่ผมอยากจะลองโพสท์ เรื่องของ "ปลาหวีเกศ." ถือว่าเรามาอ่านรายละเอียดพร้อมกันดีกว่าครับผม.
PLATYTROPIUS SIAMENSIS.
ชื่อทั่วไป = ปลาหวีเกศ.
ต้องขอย้อนความไปถึงวงศ์ของปลาชนิดนี้คือ SCHILBEIDAE. เพื่อความเข้าใจให้ง่ายขึ้นในการจำแนกสกุลต่างๆ มีการระบุถึงวิธีการดังกล่าวคือ.
1) จำแนกตามจำนวนคู่ของหนวด ว่ามีกี่คู่ และอยู่ตำแหน่งตรงไหนบ้าง.
2) ให้ดูแนวฟันบนขากรรไกรบน.
จากวิธีที่อาจารย์SMITH. ท่านบอกวิธีการทำให้ปลาหวีเกศ ถูกจัดอยู่ในกลุ่มที่มีหนวด 4 คู่ ตามตำแหน่งดังนี้คือ หนวดบริเวณจมูก1คู่ หนวดบริเวณขากรรไกรบน1คู่ หนวดบริเวณขากรรไกรล่าง1คู่ หนวดบริเวณใต้คางอีก1คู่ แนวฟันบนขเกรรไกรบนนั้นมีหลายแผง หรือถูกแบ่งเป็นหลายส่วน นอกจากนี้ท่านยังพูดถึง"ถุงลม." ซึ่งมีขนาดใหญ่หนา ลำตัวแบนแบบบนลงล่าง ถุงลมอยู่ในตำแหน่งอิสระใกล้ในส่วนของช่องท้อง.
มีอยู่2จุด คือในส่วนของแนวฟันบนขากรรไกรบน กับ ถุงลม ทั้ง2ข้อนี้ยังจำแนกข้อแตกต่างของปลาในสกุลPLATYTROPIUS.(แพล-ที่-โทร-เพี้ยส) กับปลาในสกุลPSEUDEUTROPIUS.(ซู-โด-อู-โทร-เพี้ยส.)เป็นปลาที่ถูกระบุว่าพบในสุมาตราและพื้นที่หลายแห่งในประเทศอินเดีย
**หมายเหตุ**เมื่อ124ปีที่แล้วมีการกำหนดชื่อวิทยาศาสตร์ของปลาหวีเกศว่า PSEUDEUTROPIUS SIAMENSIS. ต่อมาท่านอาจารย์SMITH.ได้เขียนข้อแตกต่างในปลา2สกุลนี้ โดยกำหนดให้ปลาในสกุลPSEUDEUTROPIUS.แตกต่างในทางตรงข้ามคือ มีแนวฟันบนขากรรไกรบนเป็นแนวเดียวยาวต่อเนื่อง ถุงลมมีลักษณะที่บางอยู่เหนือครีบหู เป็นต้น.
แหล่งที่พบ.
ในปี ค.ศ. 1883(พ.ศ. 2426) มีการค้นพบปลาหวีเกศและถูกบรรยายชื่อดังนี้ PSEUDEUTROPIUS SIAMENSIS. ในขณะนั้นปลาชนิดนี้ถูกเก็บรวมรวมเป็นตัวอย่างโดย DR.HARMAND. ได้ในแม่นำเจ้าพระยา โดยมีความยาวอยู่ที่13.50 ซม.
ในปี ค.ศ.1923(พ.ศ.2466) หรือประมาณ40ปีให้หลังในเดือนพฤศจิกายน ท่านอาจารย์SMITH.ท่านสามารถเก็บตัวอย่างได้อีก6ตัวอย่างในแม่นำเจ้าพระยา คราวนี้มีความยาวประมาณ 25 ซม.
ในปี ค.ศ.1928(พ.ศ. 2471) มีการค้นพบได้อีกในแม่นำนครนายก และมาเรื่อยๆตัวอย่างยังถูกค้นพบที่ปากนำโพอีกด้วย
นอกจากนี้ปลาหวีเกศถูกดึงชื่อไปเป็น PSEUDEUTROPIUS TAAKREE. หรือ INDIAN FISH. คิอตัวอย่างนี้ถูกดูแลโดยพิพิธภัณฑ์ที่ประเทศอังกฤษ มีการระบุถึงที่มาของปลาชนิดนี้ว่าได้รับความอนุเคราะห์จากพิพิธภัณฑ์สยาม พบในแม่นำเจ้าพระยา ต่อมาชนิดนี้ถูกตรวจสอบโดยHORA.ว่าน่าจะเป็น PLATYTROPIUS SIAMENSIS.
นอกจากชื่อดังที่ได้กล่าวมายังมีการระบุชื่ออีกสกุลว่า NEMASILUROIDES FURCATUS. โดย FOWLER.ในปี ค.ศ.1937(พ.ศ. 2480)
เป็นอย่างไรบ้างครับประวัติเล็กๆน้อยๆพอสังเขปของปลาหวีเกศ อย่างไรก็อย่าลืมว่าน้าๆน้องๆสามารถค้นหาความรู้เรื่องเกี่ยวกับปลาชนิดต่างๆได้ในอีกหลายๆเว็บที่เป็นเว็บวิชาการของบ้านเรา มีอีกมากครับ อย่าปิดโอกาสในการรับรู้ความรู้ใหม่ๆครับผม ก่อนจากขอบคุณมากครับที่เข้ามาชมในกระทู้ผมครับ.
 

1) lates Calcarifer.
2) Psammoperca Waigensis.

บังเอิญทั้ง 2 ชนิดที่กล่าวมาอยู่ในวงศ์ CENTROPOMIDAE. เพียงต่างกันในชื่อสกุล และชื่อชนิด นอกจากนี้ ปลาทั้ง2 ชนิดยังพบได้ทั้ง น้ำกร่อย และ ทะเล เหมือนกัน ผมเลยสงสัยว่าแล้วปลาที่ว่านี้มีข้อแตกต่างอะไรบ้างที่ทำให้เราสังเกตพอได้ ก่อนอื่นเรามาดู ลา-เตส (JATES)ก่อน ยาวสูงสุด = เกือบ2 เมตร ในขณะที่ แซม-โม-เพอ-ค่า ยาว สูงสุด = 35 ซม.
ข้อแตกต่าง.
1) เริ่มจาก ลา-เตส ขากรรไกล่างยาวกว่าขากรรไกบน ขากรรไกบนยาวยื่นเลยลูกตา บริเวณแผ่นแก้มถ้าลูบดูจะมีปุ่มๆ ไม่มีฟันบนลิ้น หรือ กระดูกที่ยังไม่พัฒนามาเป็นฟัน สุดท้ายซี่กรองเหงือล่างมีประมาณ 16-17 ซี่ครับ.
2) Psammoperca. ขากรรไกล่างดูเกือบเท่าขากรรไกบน ขากรรไกบนยื่นยาวไม่พ้นลูกตา บริเวณแผ่นแก้มถ้าลูบจะเรียบ มีฟันบนลิ้น ซี่กรองเหงือล่างมีประมาณ 11-13 ครับผม.
สุดท้าย รายละเอียดเหล่านี้อาจจะทำให้การตกปลาของน้าๆพี่ๆน้องๆพอสนุกขึ้นมาอีกนิดน่ะครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาชมกระทู้ผม.
ก่อนจากกันขอฝากน้าๆนิดนึงครับ บังเอิญวันนี้ได้คุยกับอาจารย์ที่ผมรู้จัก ท่านถามผมว่า ตอนนี้ไนล์เพิรช์ เริ่มจะเข้ามา ยังไงต้องระวังน่ะตัวนี้  ก็เลยอยากฝากถึงน้าๆที่ชอบตกและสะสมปลาใหญ่ๆ ถ้าจะเลี้ยงยังไงควบคุมนิดนึงครับ เพราะไนล์เพิรช์ตัวนึงราคาหลักพันผมยังเชื่อว่าน้าท่านใดที่มีในครอบครองคงต้องหวงสุดๆแน่ครับ.
 

ขอบคุณครับน้า pop-pop เป็น ลา-เตส ครับ วันนี้ท่าทางไม่โสภาสำหรับการตกปลาบู่ของน้าหรือเปล่าครับ ถ้าน้าถามถึงปลาหมอบัตเตอร์ที่ได้พบประสบพักตร์ น่าห่วงนา ยิ่งในฤดูผสมพันธุ์แล้วล่ะก้อ แหลกครับน้า มีน้าท่านนึงเคยโพสท์มาว่าตกได้ในเขื่อนศรี คราวนี้ไม่ต้องไปถึงนั่นก็มีให้เห็นตัวแล้วน่ะครับน้า วิบากกรรมปลาไทยแท้ ไหนจะแหล่งวางไข่ที่นับวันเริ่มน้อยลง นี่เจอบทบาทปลาต่างด้าวสมทบลงไปอีก น้ำเสียอีก ความเข้าใจผิดในชนิดของปลาอันนี้ก็มีส่วนน่ะครับ น่าปวดหัวแท้หน้อ

สวัสดีครับน้านก เห็นรูปที่น้าแนะนำน้องชาย ไปตกปลาที่บึงสำราญ ผมก็นึกว่าจะได้เจอน้า วันปีใหม่บังเอิญเข้าไปนั่งเล่นดูน้าหลายๆท่านตกปลา ผมก็นึกว่าจะได้พบกัน เสียด๊าย เสียดาย

ชล เลยหรือครับน้า แหมถ้าเป็นหญิง ผมต้องขอเอ่ยว่า รักแท้แต่แพ้ระยะทางครับ พูดถึงบึงสำราญ วันนั้นมีอยู่ภาพที่เห็น มีน้าท่านนึงตกปลานิลได้ ไซส์กลางๆ สงสัยมันเข้ามากินแทนปลาบึก หรือ ปลาสวาย เห็นเขาปลดเบ็ดเสร็จ เขาใช้เท้าเขี่ยลงน้ำ ไม่น่าเชื่อน่ะครับน้านก. อย่างน้อยเราควรจะเคารพคู่ต่อสู้เราด้วยน่ะครับ ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ
 

หวัดดีครับน้า pop-pop หมอบัตเตอร์ตัวนี้เอาไปให้หมดเลยครับ และเจ้าฟลาวเวอร์ฮอรน์ด้วย กลัวอนาคตถ้าธรรมชาติเป็นใจ กลัวจะเป็น X-FISH. ขึ้นมาในเมืองไทย กลายเป็นปลาชนิดใหม่ตกสำรวจของไทยไป( ล้อเล่นนะครับ) แต่ที่กลัว กลัว Hybrid. นี่แหละครับ เพราะก่อนจะ Hybrid. ก็ไม่รู้ว่าพี่ท่านจะคุกคามปลาไทยแท้ๆขนาดเล็กไปถึงไหนแล้ว. น้าpop-pop ใส่เกียร์เดินหน้าอัดสุดๆเลยครับ.
สวัสดีน้านก. บางบ่อที่ไปยืนดูยิ่งกว่านี้อีกครับ คือเข้าใจว่าควบคุมระบบนิเวศน์ แต่ตกได้โยนกองไฟเลย มันก็เกินน่ะครับ ก่อนโยน เขาจะไม่ปลดเบ็ดปลา ให้เบ็ดมันเกี่ยวห้อยโตงเตงอย่างนั้น คือถ้าไม่กลัวถูกสกรัม อยากบอกว่า แค่นี้พี่ก็เป็นผู้ชนะแล้ว เราตกเขา ก็ไม่ควรจะทรมานเขาด้วย ตกได้ จะปลดเบ็ดใส่กระชังเลย ก็ดูธรรมดาไม่น่าเกลียด แต่ส่วนตัว ต่อมซาดิสท์ผมมีน้อยไปหน่อย ถึงจะไม่ค่อยได้ตกปลา แต่พอตัวเองไปตกไม่เคยทำอย่างนี้จริงๆครับน้า.

หากระทู้ตัวเองไม่เจอครับ อาทิตย์ที่แล้วถือว่าโชคดีมากๆครับ ได้มีโอกาสสนทนากับอาจารย์ท่านนึงที่ถือว่าท่านเชี่ยวชาญด้านอนุกรมวิธาน ได้รับทั้งข้อคิดและมุมมองดีๆ รวมทั้งความรู้ใหม่ที่ผมได้แต่โพสท์ไปตามความเข้าใจของตนเองแท้ๆ ต้องขอบพระคุณอาจารย์ สมโภชน์ มา ณ.ที่นี้ด้วยครับ ต้องกราบขอประทานโทษอาจารย์ที่ขอเอ่ยนามท่านโดยมิได้บอกกล่าวท่านมาก่อน มีหลายประเด็นเรื่องปลาไทยๆที่ท่านเล่าให้ฟังพร้อมคำอธิบายให้ผมเข้าใจแบบง่ายๆ ที่ต้องขอแสดงความเคารพท่าน เนื่องจากว่า หลังการสนทนา ท่านบอกว่าเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้กับผม ทั้งๆที่ประสบการณ์ในกรมประมงของท่านมีมากมายหายจะเทียบกับความรู้ที่ผมมีมิอาจเทียบได้เลยครับ ขออนุญาต ยกตัวอย่าง ความรู้เล็กๆน้อยที่ท่านเล่าให้ฟัง อย่าง "โตนเลสาป" ท่านถามผมเข้าใจว่าหมายถึงอะไร ผมตอบ หมายถึง ทะเลสาปเขมร ซึ่งจริงแล้วท่านบอกว่า มันเป็นทางน้ำที่มาบรรจบกับทะเลสาปเขมร และทางน้ำนี้มีปลาอยู่มากมายหลายสายพันธุ์เหลือเกิน จากสิ่งนี้ น้าๆบางท่านอาจจะทราบแล้ว แต่ผมยอมรับตามตรงว่าเพิ่งทราบจริงๆครับ นอกจากนี้ยังมีปลาอยู่ชนิดนึงที่ท่านให้คำแนะนำผมด้วย ขออนุญาตโพสท์ให้อ่านพรุ่งนี้นะครับ มีข้อมูลอยู่แล้ว แต่ขอเช็คอะไรนิดหน่อยครับน้า ขอโทษครับ.

วันนี้ขอโพสท์ให้น้องท่านนึงได้อ่านนิดหน่อยน่ะครับ ด้วยเหตุผลที่ว่า น้องท่านนี้เจอผมก็ได้คุยเรื่องปลากันนิดหน่อยและน้องเขาถามผมว่า "ปลาตัวนี้ปลาตูหนา ใช่หรือเปล่าครับ?" เหตุผลที่2เห็นร้านค้าที่รู้จักบางร้านเขาเขียนหน้าตู้ว่า "ปลาตูหนา."  ถ้าเทียบกับภาพ และคีย์ของปลาตัวนี้ กับปลาจริงๆในตู้ ตรงข้ามทั้งสิ้นเลยครับ จึงขอยกมาเป็นตัวอย่างเพื่อคลายความสงสัยของน้องๆน้าๆบางท่านครับผม ก่อนอื่นผมกราบขอโทษที่เอ่ยนามท่านโดยมิได้บอกกล่าวท่านมาก่อน ท่านด็อคเตอร์ ชวลิต วิทยานนท์ ท่านได้เขียนหนังสือเล่มนึงขึ้นมา โดยมีรายละเอียดของปลาน้ำจืดไทย หนึ่งในนั้นคือปลาสกุล Anguilla.ครับ ด็อคเตอร์ ชวลิตท่านกล่าวถึง 3 ชนิดที่พบในเมืองไทย ดังนี้
1) Anguilla bicolor. = ปลาตูหนา.
2) Anguilla bengalensis. = ปลาสะแงะ.
3) Anguilla marmorata. = ปลาไหลยักษ์.

Anguilla bicolor.
ชื่อทั่วไป  = ปลาตูหนา
ขนาด      = 70 ซม.-1.20 ม.
แหล่งที่พบ = ขอหยิบยกที่พบในไทยน่ะครับ มีรายงานการพบ ที่ สตูล กระบี่ ภูเก็ต ตรัง (ถ้าสังเกตุรายงานการถูกพบจะมาจากทางภาคใต้ส่วนใหญ่)
** Anguilla bicolor** ยังจำแนกย่อยอีก2ชนิดคือ.
A) Anguilla bicolor bicolor ( Indonesian shortfin eel.)
b) Anguilla bicolor pacifica ( Indian short-finned eel.)
จากรายละเอียดและข้อมูลการค้นพบ ปลาที่ถูกพบในเมืองไทย เป็น Anguilla bicolor bicolor.ครับผม.

Anguilla bengalensis.
ชื่อทั่วไป  = ปลาสะแงะ.
ขนาด      = 1.20 ม.
แหล่งที่พบ= ขึ้นอยู่กับชนิดย่อยของปลาในสกุลนี้ แต่ในที่นี้ผมขออ้างถึง Anguilla bengalensis bengslensis. ที่พบในเอเชียใต้ และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.
** Anguilla bengalensis.** จำแนกชนิดย่อยออกมาอีก 2 ชนิดย่อย กล่าวคือ.
A) Anguilla bengalensis bengalensis. = Indian mottled eel.
B) Anguilla bengalensis labiata = African mottled eel.

Anguilla marmorata.
ชื่อทั่วไป  = Giant mottled eel. ในบ้านเราเรียก ปลาไหลยักษ์
ขนาด      = 70 ซม.- 2.00 ม.
แหล่งที่พบ= พบในประเทศต่างทางแถบแอฟริกาตะวันออก เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จีน เกาหลี ญี่ปุ่น และ ออสเตรเลีย.

เรามาสรุปข้อแตกต่างของปลาสกุล Anguilla. ทั้ง3 ชนิดนี้แบบง่ายๆด้วยกันเลยครับ วิธีสังเกตุ
" จุดเริ่มต้นของครีบหลัง ตรงกับ รูถ่าย หรือตรงกับครีบก้น หรือไม่? "
จากรูปวาดสังเกตุว่า มีปลาชนิดเดียวที่ครีบหลัง ตรงกับครีบก้น หรือมีครีบหลังสั้น คือ Anguilla bicolor bicolor.
ส่วน A.bengalensis bengalensis. กับ A. marmorata. ทั้ง 2 ชนิดนี้ครีบหลังจะเกินครีบก้น ย้อนขึ้นมาใกล้แนวหัว.หรือมีครีบหลังยาว.
ที่ข้อมูลผมมีอีกอย่าง พอจำไว้สนุกๆครับ คือ รูปแบบฟันบนขากรรไกรบน ที่แตกต่างกันด้วย
เห็นมั๊ยครับว่าปลาสกุล Anguilla.ที่พบในเมืองไทย พอจะแยกให้เห็นแบบง่ายๆ ลองจำหลักอันนี้ และ ลองหาชมปลาจริงๆดูน่ะครับ ที่ผมกล่าวมาผมไม่รวมเจ้าอูนางิ หรือ ปลาไหลญี่ปุ่น (Anguilla japonica.) ที่เรานำเข้ามามากกว่าน่ะครับ สุดท้ายขอบคุณมากครับที่เข้ามาชมกระทู้ผมครับ

สวัสดีครับน้าkanok. เคยตกปลาชนิดนี้ได้หรือเปล่าครับ ถ้าน้าเป็นนักตกปลาที่ท่องเที่ยวตกปลาทั่วไทย สันทัดทั้งน้ำจืด ทั้งทะเล Perfect. สุดๆครับ นึกถึงหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องนึง คือ ซันเป้ ฟิชชิ่งบอย มันส์สุดๆ.
ขอมา Say hi ! น้า nunkungthailand. กับน้า anjoras. ในกระทู้นี้ทั้งคู่เลยแล้วกันครับ แต่บอกก่อนน่ะครับ ไม่รู้ทุกชนิดน่ะครับน้าเดี๋ยวจะผิดหวังครับผม อะไรที่ผมมีข้อมูลผมก็จะบอกน่ะครับ อย่างที่บอกครับน้าแลกเปลี่ยนความรู้กันครับ คนเราเรื่องไม่รู้ย่อมต้องมีแน่นอนครับผม ขอบคุณอีกครั้งครับ.

 

ขออนุญาตมาเสริมรายละเอียดเรื่อง "ปลาแรดแม่น้ำโขง " ในกระทู้นี้ซึ่งจะเน้นปลาไทยเป็นหลัก เพื่อจะนำมาเปรียบเทียบกับปลาแรดในบ้านเราน่ะครับ ดังนั้นในรายละเอียดนี้ของดในส่วนที่เป็นปลาแรดทางมาเลย์เซีย กับที่พบในอินโดนีเซียก่อนน่ะครับ.
Osphronemus exodon.
ชื่อทั่วไป    = Elephant ear gourami. , ปลาเม่น(ภาษาลาว)
แหล่งที่พบ  =  หลักๆจากรายละเอียดทั้ง 3 ประเทศที่พบคือ แม่น้ำโขง นอกจากนั้นพบใน ลาว กัมพูชา ครับ
ขนาด        = 60 ซม.
อาหาร        = เป็นปลาที่กินพืชและสัตว์ หรือ Omnivores.

ต้องขออนุญาตคุณหมีจาก Siamensis.ขอหยิบยกภาพขึ้นมากล่าวอ้างก่อนน่ะครับ.เลยมีภาพให้นำมาเปรียบเทียบกับOsphronemus gouramy. หรือ ในบ้านเราเรียกว่า "ปลาแรดดำ." ส่วนข้อแตกต่าง ของปลาทั้ง 2 ชนิดนี้คือ จำนวนก้านครีบแข็ง และ ก้านครีบอ่อน ที่ไม่เท่ากัน ในส่วนของปลาแรดแม่น้ำโขงจะมากกว่า อีกจุดที่แตกต่างคือ ฟัน ในปลาแรดแม่น้ำโขงจะโชว์ให้เห็นได้จากภายนอก ในขณะที่ปลาแรดดำเราอยู่ภายในครับผม.
สุดท้ายขอบพระคุณน้าๆน้องๆทุกท่านที่เข้ามาชมในกระทู้นี้ครับ หากมีท่านใดมีข้อมูลเพิ่มเติมใส่มาได้เลครับผม แลกเปลี่ยนกันครับ.

ขอเพิ่มเติมรายละเอียดที่พิมพ์ตกไปน่ะครับ ที่ว่าก้านครีบแข็งและก้านครีบอ่อน หมายถึงก้านครีบหลัง และก้านครีบท้องครับ.
สวัสดีครับน้าลุงหนุ่ม สบายดีน่ะครับ ต้องขอโทษที่เสียมารยาทที่มาทักทายซะเย็นเลยครับผม ส่วนตัวผมนับถือน้าเป็นกูรู Rapala. คนนึงเลยน่ะครับ ถ้าจำไม่ผิดเคยเห็นภาพที่น้าถือชะโด น่าจะเป็นช่วงปีที่แล้ว  แต่ก่อนโทรถามน้าบ่อยๆเรื่อง Rapala. ผมชอบน่ะครับได้ความรู้ใหม่ๆเยอะเลยครับ จากที่เคยสะสมแบบเดาสุ่ม. ขอบคุณมากครับน้าลุงหนุ่มที่เข้ามาชมกระทู้ผมครับ.
   

สวัสดีครับน้า pop-pop ลองดูรายละเอียดดีๆน่ะครับ จะเข้าใจว่าปลาในแต่ละวงศ์ แต่ละสกุล มันมีคีย์ครับ เป็นพื้นฐานง่ายๆ ครับ อาทิตย์หน้าแน่นอนครับ.
 

เงียบหายไปนานเลยครับ บังเอิญเมื่ออาทิตย์ก่อนมีโอกาสได้คุยกับคุณตาท่านนึงท่านชอบเลี้ยงปลาในสกุล Botia.(สกุลเก่า.) ท่านถามผมว่า "ทำไมแต่ก่อนเป็น Botia. เดี๋ยวนี้ทำไมไปแยกซะมากมาย มีทั้งใช้เป็นสกุล Syncrossus. เอย ทั้ง Yasuhikotakia. นี่ยังมีอีกหรือเปล่า? ทำไมต้องเปลี่ยน ถ้าไม่มีคนบอกไม่รู้เลยน่ะ" ผมได้แต่อึ้งกิมกี่ไปเลยครับ แต่ลืมบอกยังมีเป็น Botia. เดิม กับมี Sinibotia. ด้วยแต่ขอเป็นคิดในใจดีกว่า ถ้าบอกว่ามีเดี๋ยวจะยาวผมได้แต่หัวเราะ แหะแหะ เพราะผมเคยได้ยินว่าแยกตามแผ่นกระดูกเบ้าตาหรือเปล่า ขอบอกไม่แน่ใจอย่างแรงแรงเลย ยังไม่ละจากคำถามแรกคุณตาท่านก็ถามว่า เออ! มีปลาอยู่ชนิดนึงท่านว่าสวยมากๆ ท่านก็ทำหน้านึกตั้งนาน และก็เอ่ยมาชื่อนึงว่า " อ๋อ! ปลาหนามหลัง. รู้จักหรือเปล่า? เขาน่าจะเพาะน่ะ ไม่ค่อยเห็นเลย" คือยอมรับตามตรงว่าตัวจริงไม่เคยเห็นครับ แต่รู้ว่ามี ไม่แน่ใจว่ามีอยู่3-4ชนิดหรืออย่างไรนี่แหละ. คือขอบอกตรงๆว่าคุณตาท่านนี้มีตัวตนจริงๆครับ ท่านจะมาเดินกับลูกชาย หรือ หลานนี่แหละครับ.