สวัสดีทุก ๆ ท่านค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำทักทาย คำชม กำลังใจ และความห่วงใย 
สัปดาห์นี้น่าจะเป็นสัปดาห์แรกในรอบ 2 เดือนกว่า ๆ
ที่ได้อยู่บ้านทั้งวันเสาร์-อาทิตย์ เช้ามาพ่อแม่ตกใจ
แถมฝนฟ้าก็ตกลงมาอย่างรุนแรง

การนอนฟังเสียงสายฝนอยู่กับบ้าน
ก็เป็นการพักผ่อนที่สบายไปอีกแบบหนึ่ง
แต่รู้สึกว่าเวลามันช่างผ่านไปช้าซะจริง ๆ 

ดูแลสุขภาพเช่นกันนะคะ 

สวัสดีน้า did พี่ม๋วย น้าyiew_daiwaค่ะ 

มีคนรู้ทันอีกแน่ะ...เมื่อคืนไปเปิดงานไม่ทันอ่ะ
ก้าวแรกเข้าไปทุกคนยืนขึ้นต้อนรับและกล่าวคำว่า

Cheer!!!











หรือภาษาไทยเรียกว่า เชี่ย!!!! ใส่หน้าแทบหงานแน่ะ 55555

สวัสดีค่ะน้าเก่ง อิอิ ว่างจากออกกำลังกายแขนเหวี่ยงเบ็ด
ถ้ามีโปรแกรมเด็ด ๆ โจ้จะชวนไปออกกำลังกายขานะคะ
(เดินกันจนลืมบ้านแน่ ๆ 5555)

ขอบคุณน้าชะโดป่าค่ะ 

พี่เตร้ยยย นอนแล้วยังอ่ะ 

น้าอาร์ทสวัสดีค่ะ
เมื่อหัวค่ำวันเสาร์ก็มีความคืบหน้า และสรุปผลได้หลายวาระค่ะ
มีพักเบรคความฮาเป็นระยะ ๆ โดยมากสาระจะอยู่ที่ประธานรุ่นชาย
ส่วนเรื่องฮาแตกหาสาระไม่ได้ยังอยู่กับประธานรุ่นหญิง (ไอ้โจ้)เช่นเดิม

เรื่องแรก ทางกลุ่มตกลงเก็บเงินค่าใช้จ่ายในค่ำคืน
โดยคนที่ยังเรียนเก็บ 300/ ป.ตรี - ป.โท - คนทำงาน 500
ซึ่งไปเข้าทางพี่ว่าที่ ดร. คนหนึ่ง..."อ๊ะงั้นกรูก็จ่าย 300 อ่ะดิ่"
ในที่สุดพี่ว่าที่ดร.ก็ต้องจ่าย 500 ส่วน ป.โทตกงานเหลือ 300 เท่านั้น
แต่ประธานจะต่อขอ 20 มีแต่คนจะเขวี้ยงแก้วให้เป็นรอบที่สอง

ค่าใช้จ่ายหลังหักจากค่ำคืนนั้น จะใช้เป็นกองทุนเพื่อทำกิจกรรม
เพื่อสังคมในครั้งต่อ ๆ ไป  โดยไม่จำเป็นจะต้องไปกันครบทุกคน
เมื่อมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง เราจึงได้เหรัญญิกเพิ่มมาอีก 1 ตำแหน่งค่ะ

จากนั้นก็คุยกันถึงเรื่องกลุ่มที่จะไปปลูกป่าในปลายสัปดาห์นี้
จำนวน 10 กว่าคนได้ หลาย ๆ ท่านที่ไม่ได้ไปฝากฝังเพื่อน ๆ ว่า
"ดูแลประธานโจ้ด้วยนะ อย่าให้มันไปทำป่าแตก หรือทำอะไรใคร"

...อือ...สลับตำแหน่งประโยคหรือเปล่า น่าจะเป็น...
"โจ้ดูแลพี่ ๆ น้อง ๆ ด้วยนะ" อืม..สงสัยจะเมาน้ำเปล่ากันแน่ ๆ เลย

ส่วนการนัดพบกันครั้งต่อ ๆ ไป หลาย ๆ คนเห็นด้วยกับเดือนละครั้ง
แต่เกรงใจคนที่อยู่ต่างจังหวัด อย่างชุมพร หรือ สิงห์บุรี
เลยตกลงว่าจะเป็นการพบกันนอกรอบ หรือ สัญจร
ส่วนนัดใหญ่ในกรุงเทพฯ ขอเป็น 2 เดือนต่อครั้ง
เพื่อหาเงินสมทบทุนในโครงการต่าง ๆ ต่อไปค่ะ



ส่วนนอกเรื่องก็เห็นจะเป็นการยกพวกขึ้นภูกระดึง
ซึ่งโดยมาจะเป็นคนไร้คู่ (ไร้กันเกือบทั้งค่าย)
จะไปทำตามตำนานของน้าเถิ่ง ผู้อาวุโสที่ผันตัวเอง
จากเพื่อนที่รู้จัก มาเป็นคนรักที่รู้ใจกับภรรยาตั้งแต่ปี 33
จนถึงปัจจุบัน แต่ตำนานก็คือตำนานค่ะ

โจ้ไปคนเดียว 3 ครั้ง ไปกับเพื่อนอีก 2 ครั้ง
กลับมาก็ยังตั้งอยู่บนคานเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง 

เนื้อหาดีมาก ๆ  เลยค่ะน้าอาร์ท
ตอนนั้นโจ้มัวแต่ไปฟังกลอนของคุณคนภูเก็ต
ยืนฟังไปฮาไป ไม่รู้เค้าคิดได้ไง 

อุดมการณ์บางคนบอกว่าไม่สามารถทำให้ท้องอิ่ม
แต่โจ้ว่ามันทำให้คุณค่าความเป็นมนุษย์ยังหลงเหลืออยู่ค่ะ 

เพลงที่น้าอาร์ทไปเปิดเจออีกเพลง...
ไม่รู้ป่านนี้เจ้าพวกนั้นจะเป็นยังไงบ้าง
คิดถึงภาพที่พวกมันตื่นมาแล้วไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
จะปรับตัวได้หรือไม่ วันนี้ก็ยังน้ำตาซึมอยู่เสมอเลยค่ะ 

  ซึ้งใจพี่ฉาวววว อย่าลืมของหนูด้วยเน้อ

ไปกับโจ้ก็เหมือนมีหมาไปด้วยล่ะค่ะพี่พงษ์
กัดแหลกตลอดทางตั้งแต่คนยันไส้เดือน   
แต่เจอกันช้าไปง่า สิ้นเดือนนี้จะขึ้นน้ำตกตาขนดำ-ฟองสบู่ ระยะ 10 กม.
คนเต็มทริปแล้ว หย่อน ๆ เมล์ไว้เน้อ ถ้ามีทริปหน้าจะชวนไปด้วยกันค่ะ