สิ่งดีๆ ที่เราได้รับจากการตกปลา: SiamFishing : Thailand Fishing Community

ตกได้แล้วเอาไปเล่นโยนมันทิ้งเหมือนไม่มีชีวิต คนทั่วไปว่าบาป ตกได้เอาไปดำรงชีวิตเราต่อไปไม่บาป วัฏจักรชวิต

กลับเข้ามาอ่านกระทู้นี้อีกทีผมก็อยากเล่าเรื่องเกี่ยวกับการตกปลาให้สมาชิกได้ฟังบ้างครับ
ผมเริ่มตกปลาจากคุณพ่อเป็นคนสอน ผมเป็นคนเหนือครับ จำได้เริ่มติดท้ายเวสป้าคันที่โชว์โลโก้(เมื่อก่อนสีบรอนด์)ของพ่อไปตกปลาตั้งแต่อยู่ประถม จะมีคันไม้ไผ่ พ่อบอกว่าเนี่ยคันลาน ช่วงวันหยุดมักจะพาผมไปตกปลาบ่อยๆ ส่วนมากจะได้ปลาหมอ ปลานิล เหยื่อก็กุ้งฝอย
พออยู่มัธยม, และก็สายอาชีพ ผมก็ตกบ้าง ไม่ตกบ้าง ช่วงวัยรุ่นอะครับกำลังมันกับอีกหลายๆอย่าง แต่ก็ไปอ่าง(อ่างเก็บน้ำ)เป็นบางครั้งอยู่
จนทำงานเป็นหลักแหล่ง แล้ววันหนึ่งพ่อผมก็จากไป
ก่อนพ่อจากไปเห็นตอนอยู่ ICU มีแต่เข็มแทงอยู่เต็มตัว หลายคนก็ว่าเห็นมั๊ยตอนอยู่ชอบตกปลา ผมเลยเลิกตกปลาไปอยู่หลายปี
แต่ยังไงอะนะครับ คนมันชอบยังไงก็ชอบ ทุกวันนี้ก็ยังตกปลาอยู่
ด้วยเหตุผลที่คิดเอาเองว่าตกกินกับซื้อกิน(ชี้ให้เค้าทุบปลา)ก็บาปพอกัน
ด้วยเหตุผลนี้เอง เวลาไปตกปลามักจะได้แค่พอกินตลอด ยิ้มๆๆ

ลุงได้ติดตามกระทู้นี้มาตลอด ดีใจมากๆที่ยังมีคนหนุ่ม คนสาว เข้าใจชีวิตที่เรียกว่าสมถะ
ลุงเองรู้จักตกปลามาตั้งแต่พอจำความได้ ก็เริ่มตกปลาซิว ปลาหมอ ด้วยคันไม้ไผ่ สายก็ใช้เชือก แต่ก็ย้อมด้วยเปลือกไม้ จนมาถึงยุคพลาสติก ในล่อน แล้วก็คันสปิ้น เบส ทุกวันนี้
เรารู้ตัวเองดีนะว่าเราทำบาป แต่น่าจะกระจายบาปนี้ไปถึงคนที่ทานปลา และสัตว์ที่ถูกฆ่าตายด้วย ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ ถ้าเราไม่ทานปลา ปลาก็คงล้นแม่น้ำ จึงไม่คิดอะไรมาก พยายามสอนลูกหลานให้ตกปลา แล้วก็บอกว่าเราต้องแยกให้ออกนะ ว่าการกินเป็นการดำรงชีวิตของสัตว์โลก ปลาก็เป็นอาหารของเรา หลายสิ่งหลายอย่างจากการตกปลา ทำให้เรามีสมาธิยาว ซึ่งแตกต่างกับคุณหนูๆหลายคน ที่พ่อแม่ต้องเจอกับปัญหาลูกมีสมาธิสั้น แล้วก็จะเป็นปัญหาของสังคม

มิตรภาพ ภาพแห่งมิตร อดทน ทนอด รอคอย และคอยรอ

นิ่มอาจจะตอบไม่ได้เต็มปากนักว่าได้รู้จักฝึกสมาธิ ฝึกความอดทน กับได้เพื่อนใหม่ แต่ที่แน่ ๆ คือ ตกปลานิ่มจะได้พักผ่อน ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เห็นปลาแปลก ๆ ได้อ่านหนังสือที่ชอบโดยไม่มีเสียงรบกวน และที่สำคัญนิ่มได้มีเวลาเป็นของตัวเอง การตกปลาเป็นกิจกรรมกลางแจ้งเพียงอย่างเดียวที่นิ่มทำแล้ว มีเวลาทำอย่างอื่นไปพร้อม ๆ กันด้วย ชอบค่ะ แต่เสียดาย ไม่ค่อยมีเวลาไปตกเท่าไรเลย

ส่วนเรื่องบาปหรือไม่นั้น มันคั่นกลางด้วยด้ายบาง ๆ เส้นเดียว มันเหมือนเหรียญคนละด้านเท่านั้นเอง คุณเคยได้ยินไหมว่า บาปอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนกิน ถ้าว่าตกปลาแล้วบาป คนกินปลาก็บาป เพราะก่อนที่จะกิน ก็ต้องฆ่า ถึงไม่ฆ่าเอง ก็เป็นการสนับสนุนให้เกิดการฆ่า เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากบาป จงเลิกกินปลาซะ

มิตรภาพ

relax

สำหรับผมได้ความรู้สึกและความทรงจำดีๆที่ทำกับพ่อ+น้าๆ+ลุงๆครับ
แม้ว่าพักหลังๆ เราจะไม่ได้ออกทริปกันบ่อยๆเนื่องจากหลายๆสาเหตุแต่เรายังคงเก็บความทรงจำดีๆ นั้นไว้ในใจครับ

กีฬาตกปลา เป็นยาวิเศษ ช่วยลดกิเลส ทำคนให้เป็นคน ฮ้าไฮ้ๆๆ
ผมชอบตกปลา ก๊าบ สิ่งดีๆมันมีอยู่เยอะ.....ไปค้นหามันซะบ้าง
เฮียถังเคยกล่าวไว้ว่า"ตกปลา เราได้อะไรมากกว่าปลา"ผมเชื่อ...

ทุกชีวิตเกิดมาก็มีดับ...ไม่มีอะไรที่จะอยู่ได้ค้ำฟ้า...เราเกิดมาก็ต้อง
ตาย...แล้วทำไมเราไม่หากำไรชีวิตใส่ตัวล่ะ...การตกปลาก็เป็นกำไรชีวิตอย่างหนึ่งที่ผมรัก..เราจะได้กำไรชีวิตมากมายจากเรื่องพวกนี้**ได้เพื่อน**ได้ความสนุก**และได้อิ่มท้อง+++จงทำต่อไปในสิ่งที่ถูก-ละ-ในสิ่งผิด**ถึงใครจะว่ามันบาป**แต่มีตัวเราเท่านั้นที่รู้ว่ามันเป็นอย่างไร (*-*)

ทุกคนคิดดี สังคมก็ดี

การตกปลาช่วยให้ผมมีสมาธิมากขึ้น ทำให้ผมนิ่งขึ้นจากที่เมื่อก่อนไม่เคยตกจะเป็นคนที่ทำงานหรือเรียนจะไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหรแต่หลังจากเพื่อนของผมได้ชวนผมไปตกปลามันมีความประทับใจด้วยที่ได้ปลาแต่สิ่งที่ได้จริงกับตัวผมเองนั้นคือสมาธิ

ทานข้าวแล้ว อร่อยดีครับ

ผมอยากให้เราเข้าใจคำ คำหนึ่ง "สัญชาติญาณ" มีการกระทำหลายอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายได้ แต่มักจะใช้ให้เหตผลว่าเกิดจากสัญชาติญาณ เช่นการหลบหลีกจากอันตราย..การต่อสู้ตอบโต้ฯลฯ มนุษย์เราตั้งแต่โบราณต้องอาศัยการล่าเพื่อดำรงชีวิต ปัจจุบันใช้การแลกเปลี่ยนค้าขายแทนการล่าเอง แต่สัญชาติญาณความเป็นนักล่ายังคงฝังอยู่ลึกๆ เมื่อใดที่ได้รับการปลดปล่อยโดยการใช้ออกมาจะรู้สึกได้ถึงความอิ่มเอมที่ได้กระทำ ธรรมชาติของคนเราในทุกๆคนมีสัญชาติญาณของการเป็นนักล่าอยู่ในตัว ไม่แปลกหรอกครับถ้าเราจะใช้มันบ้างในบางครั้ง สำคัญที่ว่าการควบคุมระดับของ"การล่า"ไม่ให้เกินเลยขอบเขตุและมีจรรยาบรรณที่สังคมรับได้ เท่านี้ก็น่าจะพอตอบสังคมรอบข้างได้ ...ความรู้สึกถึง"การล่า"บอกกันไม่ได้..ต้องสัมพัสเองครับ มโนธรรมจะบอกคุณเองว่าเราใช้สัญชาติญาณการล่าออกไปมากน้อยเพียงใด.....ล่าเพื่อรังแก/ทารุณ ใช้อุปกรณ์เครื่องมือที่เป็นการเอาเปรียบเหยื่อ หรือเพื่อไม่ให้เกิดการได้เปรียบเสียเปรียบกับผู้ถูกล่า...ตกปลาจึงมองว่าเป็นการกีฬาก็ได้...ตราบที่เรารู้สึกว่าไม่ขัดกับมโนธรรมของเราเองและคนรอบข้าง

-สิ่งที่ได้ นอกจาก พี่ๆ กล่าวมาแล้ว ก็คือ นึกอยากปล่อยปลา มากขึ้นกว่าเดิม เราจึง ได้คิดที่จะซื้อปลาไปปล่อยในแหล่งน้ำ บ่อยๆ มากกว่าเดิมครับ

เจ๋งมากเลยครับ

ไอ้กระผมคิดว่า การตกปลา เป็นการฝึกสมาธิ (ตั้งมั่นกับคัน) ฝึกให้มีความอดทน (รอคอยปลามากิน) ฝึกให้เป็นคนผ่อนหนัก-เบา(อัดกะปลา) มันก็น่าจะเพียงพอแล้ว หากได้ไปตกปลานะ คิดอย่างเดียวคือ เบ็ดลงน้ำก็กำไรแล้ว ส่วนปลาที่ได้มา ก็คือของแถม

ผมเห็นด้วยกับทุกความเห็นครับ พอจะจับใจความได้ ทุกคนเห็นว่า
การตกปลา ฝึกสมาธิ , ความอดทน , การรู้จักรอคอย , ทำให้จเย็นขึ้น , มีการให้อภัยกัน(เวลาปลาพาสายพันกัน)

ผมยังไม่เห็นว่าใครเวลาได้ปลาแล้วทำหน้าเศร้าอมทุกข์เลยครับ คือช่วงเวลาชีวิตของมนุษย์เรานี่มันสั้นนัก เพียงเราทำวันนี้ให้ดีที่สุดและสนุกกับการใช้ชีวิตที่อยู่ในขอบเขตุของสังคมก็เพียงพอแล้วครับ ถ้าคิดว่าบาปทุกวันนี้มนุษย์เราคงอยู่กันไม่ได้แล้วครับ เพราะเรายังกินเนื้อสัตว์กันอยู่เลย ถึงแม้ไม่ได้ฆ่าเองก็เหอะ แต่ก็เป็นเหตุจูงใจให้ผู้อื่นฆ่าอยู่ดี ที่สำคัญเรารักการตกปลาไม่ได้หมายความว่าเราต้องการจะได้ตัวปลาเสมอไป อ้อ!!อีกอย่างครับผมตกปลา น้อยครั้งนักที่ผมจะเอากลับบ้าน ส่วนใหญ่ปล่อยหมดครับแค่เก็บความทรงจำก็คุ้มสุดคุ้มแล้วครับ...

สิ่งที่ได้จากการตกปลา ทุกคนได้แสดงความคิดเห็นกันเยอะแล้ว แต่สิ่งสำคัญสิ่งหนึ่ง เราสามารถนำไปประยุกต์ไปใช้ดำเนินชีวิตได้ ดีใจครับ ที่ทุกคนรักกีฬาตกปลา

ถ้าผมตื่น ผมจะไปตกปลาด้วยครับ

ได้ความสุข กะ ธรรมชาติ ได้ผูกเงื่อนเปน

ผมคนนึงที่ชอบตกปลาเป็นชิวิตจิตใจ ตกปลาครั้งแรกตอนอยู่ ป.5 ใช้เบ็ดไม้ไผ่ตกได้ปลาหมอตัวแรกดีใจสุดๆ จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ 30 ปี คนในครอบครัวผมไม่มีใครว่าอะไร แต่คนรอบข้างชอบพูดทำนองว่าตกปลาทำไมมัน"บาป"บางคนก็ว่าไปซื้อปลาที่ตลาดดีกว่า ฯลฯ แต่คนที่พูดผมก็เห็นทอดแห,ลงข่ายได้ปลามาเยอะกว่าตกปลาอีกบางตัวเหงือฉีก,เกล็ดหลุด,หางขาดไม่เห็นมีใครว่า"บาป"แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะมันเป็นความสุขของผม
ตกปลามีทั้งศาตร์และศิลปศึกษาอย่างไรก็ไม่มีวันจบ ได้ประโยชน์หลายอย่าง เช่น ฝึกความอดทน,รอคอยและจู่โจมเมื่อมีโอกาศได้ปลา,ที่สำคัญได้รู้จักคนที่ชอบตกปลาเหมือนกัน อิอิ ฯลฯ