มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 2 ตอน ชีวิตคือการแบ่งปัน: SiamFishing : Thailand Fishing Community

มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 2 ตอน ชีวิตคือการแบ่งปัน

RMUT(265

)

คห.101: 25 มิ.ย. 53, 13:50

เรือไม้ลำน้อยของพี่ทิดและพี่ไพร เร่งเครื่องเต็มที่เข้าร่องน้ำ สายน้ำที่ถูกใบพัดตัดกระจายขึ้นมาเป็นละอองฝอยบนอากาศดูสวยงาม
รุ้งเส้นน้อยๆคลุมครอบหางเสือที่ยกขึ้นพ้นน้ำมานิดเดียว พี่ทิด ปักถ่อซ้ายที ขวาที อย่างแข็งแกร่ง เรือหักซ้าย หักขวา
ซิกแซกขึ้นไปทางร่องน้ำที่พิสดารอย่างง่ายดาย เพราะเรือลำนั้นเบาที่สุด

ลำที่สอง เร่งเครื่องตามไปติดๆหลังจากที่จดจำเส้นทางการขึ้นและร่องน้ำได้ พี่โหนเร่งเครื่องมิดคันเร่ง ลำที่สองนี่ทั้งใหญ่ทั้งหนัก
พี่โจกำด้ามถ่อ กระทุ้งหินทั้งซ้าย ทั้งขวา แต่ว่าเรือยังเกยหินเข้าเกือบตรงกลง กระแสน้ำเชี่ยวกรากยังคงพัดกระหน่ำทุกอย่างที่ติดขวางเส้นทางการเดินทางของมัน
จะลงก็ลงไมได้ ทั้งสองคนทั้งคนหัว คนขับ แยกเขี้ยวขย่มเรือเต็มที่หวังให้เรือหลุดก่อนที่จะพัดพาดขัดหินขวางกระแสน้ำ
พี่โจทั้งขย่มทั้งกดถ่อเต็มที่ เรือพลิกขวาหลุดจากหิน พี่โจค้ำถ่อทางขวาเต็มแรงแทงเข้าร่องน้ำไปได้อย่างเฉียดฉิว

ลำผมหลังจากเห็นประสบการณ์จากสองลำแรกผ่านมา พี่หนอเร่งเครื่องเต็มสูบขับตามเข้าร่องน้ำไปติดๆ พี่แบตค้ำถ่อตามแบบอย่างพี่โจเต็มที่เท่าที่เรี่ยวแรงในร่างกายพอจะมี แต่......อนิจจาทั้งเมาทั้งขี้ก้าง เรือของผมเสยหินเข้ากลางลำเรืออย่างจัง พี่หนอเร่งเครื่องสุดชีวิตหวังรักษาเส้นทางเรือไม่ให้ขวางลำน้ำ ผมได้แต่นั่งเกร็งนิ่งอยู่ข้างหลังแมวเพื่อนร่วมทาง พี่แบต ยืนมึนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เอาไม้ถ่อ ถ่อซ้ายที ขวาที สุดแรง

RMUT(265

)

คห.102: 25 มิ.ย. 53, 13:52

ไอ้แบต เรือจะขวางน้ำจมทั้งลำแล้ว ยังไม่ลงไปจูงอีก ไอ้ชิบหาย เสียงตะโกนสั่งงานแข่งกับเสียงเครื่องเรือ แข่งกับเวลา ดังลอยข้ามหัวพวกผมสองคนไป

ตูม......!พี่แบตก็ไวทายาท กระโดดลงน้ำปักหลักกัดฟันแยกเขี้ยวลากเรือหลุดจากแง่หินได้ พอเรือหลุด งานนี้ไม่มีหัวเรือคอยคัดคอยประคองหลบหิน
พี่หนอกดคันเร่งมิดด้าม กระแทกหิน เสยหินไปตามบุญตามกรรม แล้วพวกเราลำที่สามก็หลุดมาได้

เรือผมแตก น้ำเข้ามาแทบจะติดตูด

พี่โจ มือแหกด้ามถ่อบาดมือ

ส่วนเรือ พี่ทิดไม่จอดรอเพราะสุดยอดทั้งคู่ ล่วงหน้าไปพบเจอกันที่จุดนัดหมาย

นี่แค่แก่งแรกยังหฤโหดกันขนาดนี้ ด้านบนเลยไปจะขนาดไหน ผมคิดในใจ

RMUT(265

)

คห.103: 25 มิ.ย. 53, 13:53

พวกที่ร่วมเดินทางมากับคณะเราชุดนี้ใจเกินร้อยทั้งนั้น ลำบากแค่ไหนพวกเขาก็รับปากว่าจะพาพวกเราไปให้ถึง
พี่หมี ตะโกนลงมาจากชายฝั่ง ขอเปลี่ยนตัวกับผมลงมาลงเรือเพื่อบันทึกภาพการเดินทาง .

RMUT(265

)

คห.104: 25 มิ.ย. 53, 13:54

จากหน้าอุทยานไป ผมและเพื่อนๆทั้งหมดจะเดินเท้าไปบ้านพี่มั่น ผมเดินไปตามทางคู่กับพี่เอฟ ตามรอยเพื่อนๆกลุ่มที่เดินเท้าล่วงหน้ากันไปก่อนแล้ว

อีอ้วน กว่าจะถึงบ้านพี่มั่น อีกสี่กิโล พี่เอฟบอกระยะทางคร่าวๆ

อือ ผมฟิตอยู่แล้ว ผมบอกไปแบบโม้ๆหลังจากเห็นว่าเป็นเส้นทางการเดินแบบไม่ลำบากมากนัก แต่ก็ตัดผ่านป่าและไร่ของชาวบ้านอยู่ดี

RMUT(265

)

คห.105: 25 มิ.ย. 53, 13:55

เราสองคนเดินขึ้นมอสูงชันมาได้ไม่เท่าไรก็มาสมทบกับกลุ่มที่เดินมาล่วงหน้า จากโรงเรียนก่อนแล้ว พวกเราเดินรวมกลุ่มกันเป็นแถวตอนเรียงหนึ่ง
เส้นทางของป่าเขาพาเราขึ้นลง ขึ้นลงสักกี่ครั้งจำไม่ได้แต่ก็เรียกเหงื่อและเสียงบ่นจากผมได้บ้างเหมือน กัน อากาศเย็นสบาย
เสียงนกป่าร้องเจื้อยแจ้ว ต้นไม้ใหญ่สยายกิ่งก้านสาขาบดบังแสงแดดยามเที่ยงวันได้เป็นอย่างดี เส้นทางลูกรังตัดเลาะเลียบไหล่เขาลัดเลาะเลียบริมน้ำ
พวกเราทั้งคณะเดินกันไปคุยกันไปเสียงหัวเราะขบขันดังลั่นป่า บางครั้งก็ได้ยินเสียงเรือนำหน้า
บางทีพวกเราก็เดินแซงเรือที่ติดแก่งเป็นครั้งคราว คนเดิน กับ ขับเรือ ไปเกือบจะพร้อมกัน

RMUT(265

)

คห.106: 25 มิ.ย. 53, 13:57

ระว่างทางเดินที่พวกเราพบกับชาวบ้านแถวนั้นหลังจากเดินออกมาจากจุดเริ่มต้น ได้พอสมควร ผมถามออกไปเป็นคำแรก

พี่ บ้านพี่มั่น อีกไกลไหม

ไกล เป็นคำตอบที่ชัดถ้อยชัดคำอย่างมาก ด้วยคำตอบนี้ ไม่มีคำถามไหนที่จะถามต่อกันอีกเลย

จากเสียงดังกลายเป็นเงียบ พวกเราก็หน้าก้มตาเดินไปตามเส้นทางที่แปลกตาไปเรื่อยๆ ใบบอนใหญ่เป็นวา ต้นตะเคียนสูงเสียดฟ้าหลายคนโอบ

นี่ถ้าขับมอเตอร์ไซค์วิบาก ขึ้นมาคงจะมันส์ไม่ใช่น้อย แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความคิด

RMUT(265

)

คห.107: 30 มิ.ย. 53, 23:17

เรี่ยวแรงของคนกรุงน้ำหนักร้อยกว่ากิโลอย่างผม พยายามก้มหน้าก้มตาเดิน

ความสูงขนาดนี้เหนื่อยง่ายเหมือนกันแต่ก็ได้ความสวยงามและความแปลกใหม่ในการผจญภัยที่เป็นเชื้อไฟคอยเป็นกำลังให้เดินต่อไป

ไม่มีใครบ่น มีแต่ช่วยกันประคับประคองถือของช่วยกันด้วย น้ำใจ ไปตลอดเส้นทาง

RMUT(265

)

คห.108: 30 มิ.ย. 53, 23:21

ถือคันเบ็ด มาทำเกลืออะไร ผมกวน ตีนอีเอฟ ด้วยความหมั่นไส้ เค้าบอกแล้วว่าเดิน ไม่ได้ลงน้ำ

กูให้มึงถือหรือ อีอ้วน พี่เอฟตอบกลับมาแบบไม่มองหน้า

เราสองคนพูดจากกวนรวนไปรวนมา เพื่อบดบังความเหนื่อยล้าและความหิวโหย
ข้าวต้มมื้อเช้าไม่เหมาะกับการออกแรงเดินมากมายอะไรขนาดนี้
ผมมองกล้วยที่ปลูกอยู่เป็นทิวแถวสองข้างทางหวังจะหากล้วยสักเครือนึงลงมา
แบ่งกันกินเป็นพลังแต่แล้วจนแล้วจนรอดสักหวีก็มองไม่เห็น

RMUT(265

)

คห.109: 30 มิ.ย. 53, 23:23

ไม่นานเราก็ผ่านชาวบ้านอีกกลุ่ม ทีนี้เป็นเด็กสาวรุ่นๆหน้าตาจิ้มลิ้ม แต่ปากแดงแจ๋ เพราะเคี้ยวหมาก

บ้านพี่มั่น อีกไกลไหม คำถามเดิมถูกส่งออกไปเป็นหน่วยกล้าตาย

ไกล คำตอบที่ไม่อยากได้ยินกระแทกกลับมาทันควัน พร้อมกับเสียงหัวเราะอันแสนไพเราะดังก้องกังวานไปทั้งป่า

เวร เดินมาตั้งไกล ถามแล้วถามอีก เสือกตอบกูว่าไกลอีก

นี่ถ้าหลอกกู น่ารักแค่ไหนจะวิ่งกลับไปจูบสักที ผมบ่นแบบอาฆาตแค้น

กว่ามึงจะเดินถึงบ้านพี่มั่น กว่ามึงจะวิ่งกลับมาชักตายห่าพอดีอีอ้วน พี่เอฟพูดปนหัวเราะ

RMUT(265

)

คห.110: 30 มิ.ย. 53, 23:53

ระหว่างทางพี่ต้อผู้เชี่ยวชาญพิเศษทางด้านนก พยายามจะชี้ให้พวกเราดูนกเขียวคราม
หรือนกอะไรของแกก็ไม่รู้ แต่ยังแป๊กอยู่ไม่เป็นที่สนใจมากนักเพราะว่าถ้าหยุดเดินแล้วความเหนื่อยมัน ถามหา

พวกเราเดินเกาะกลุ่มกันมาเรื่อยๆ และแล้วก็เจอบ้านหลังแรกเข้าให้
ผมบอกว่าขอลงไปดูด้านริมน้ำสักหน่อยเพราะว่าคราวที่แล้วมาทางน้ำ จะได้หาจุดสังเกตุได้ว่านี่คือบ้านพี่มั่น ผมลงไปที่ริมน้ำด้วยความหวังว่าการเดินทางด้วยเท้าจะสิ้นสุดลงตรงนี้

RMUT(265

)

คห.111: 30 มิ.ย. 53, 23:55

แต่แล้วก็ไม่ใช่ เมื่อลงไปที่ริมน้ำกลับกลายเป็นว่าคนละที่กันความท้อแท้เริ่มผลิดอกออกผลใน หัวใจผม
นี่ก็บ่ายสองโมงแล้วพวกเราออกเดินทางจากโรงเรียนตั้งแต่ หกโมงเช้า ยังไปไม่ถึงไหนเลยเหรอเนี่ย

เราตกลงกันว่าจะพักสูบบุหรี่พักเหนื่อยคลายร้อนกันสักหน่อย มองไปทางด้านขวาเห็นเด็กกระหร่างดำน้ำแทงปลากันอย่างสนุกสนาน คำถามที่น่ากลัวที่สุดในโลกถูกส่งออกไปอีกครั้ง

น้อง น้อง บ้านพี่มั่นไปอีกไกลไหม ผมตะโกนออกไป

ไม่ไกล พวกเด็กๆตอบกลับมา ช่างเป็นโอสถจรุงใจแท้ๆ ไอ้น้องเอ๋ย

RMUT(265

)

คห.112: 1 ก.ค. 53, 00:07

พวกเรานั่งพักได้ไม่นาน เห็นแพพวกนักศึกษาที่ขึ้นมาสำรวจพื้นที่ทำกินถ่อสวนลงมา
เรายืนมองได้ไม่นานก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อไป อย่างมีความหวัง ผมเดินนำหน้าคู่มากับพี่ต้อได้ไม่ไกล
มีเสียงเรียกแว่วมาจากทางด้านหลัง

RMUT(265

)

คห.113: 1 ก.ค. 53, 00:09

พี่เบียร์ พี่เบียร์ รอก่อน มีข่าวมา เสียงเรียกมาจากพุ่มไม้ด้านหลัง

ข่าวอะไรวะ ไปรษณีย์มาส่งแมสเซจอะไรในป่าลึกขนาดนี้ ผมโพล่งอกไป

เดินสวนทางกลับมา ผมมองเห็นชายร่างเล็กท่าทางสันทัดเดินตีนเปล่าตัวเปียกน้ำโชกไปครึ่งตัวเดิน เข้ามาหาผม

พี่มั่น ผมตะโกนทักทายแกด้วยความดีใจ

สวัสดีพี่มั่น มาไงเนี่ย ผมแทบจะกอดแกให้ได้ ดีใจเหลือเกิน การเดินทางไกลจะได้สบายลงหน่อย

ผมยกมือเรียกพี่ตั้งแต่ในแพ พี่มองไม่เห็นเลยต้องลงน้ำขึ้นมาตาม

ไอ้โจบอกว่าพี่จะขึ้นไปนอนที่กำแพงเมืองจีน

อือผมตอบออกไป

ประเดี๋ยวผมส่งชุดนี้ลงไปโป่งลึกก่อน จะตามขึ้นไปนอนด้วย

อือ.......ดีเลยพี่มั่น

บ้านพี่มั่น ไปอีกไกลไหม คำถามที่กลัวคำตอบที่สุดถูกงัดออกมาใช้กับเจ้าของบ้าน

เลยโค้งนี้ไปก็ถึงแล้ว ผมยินดีกับคำพูดนี้เป็นที่สุด เราร่ำลากันกลางทาง
ผมฝากแกซื้อเหล้าขึ้นไปเพิ่มอีกสี่ลิตร กลัวไม่พอกินมาเที่ยวป่าเหล้าหมด หมดสนุกกันพอดี

RMUT(265

)

คห.114: 1 ก.ค. 53, 00:27

พวกเราเดินต่อไปอีกไม่เกิน ห้านาทีก็ถึงจุดนัดพบพี่เราเดินกันมาตลอดหลายชั่วโมง
ลงมารอเรือที่ริมน้ำ วักน้ำขึ้นลูบหน้า จุ่มหัวให้ชื่นใจ ควักกั๊กเหล้าขึ้นมาดื่มเพิ่มพลังกาย นั่งผึ่งผายพักผ่อนสบายอุรา

น้ำลงไปจากที่พวกผมมาครั้งที่แล้วเยอะมาก สองหรือสามเมตรน่าจะได้ พวกเรานั่งรอเรือบนหาดทรายริมน้ำที่สวยงามสายลมเย็นพัดโชยไหว แสงแดดยามบ่ายไม่แผดเผา บางคนลงลุยน้ำตีเหยื่อเล่นให้สมกับที่คอนคันเบ็ดมาหลายชั่วโมง ร่ำๆจะโยนทิ้งกลางทาง

และแล้วเสียงเรือที่เรารอคอยก็ดังขึ้น

พี่หนอ พี่โหน พี่โจ พี่แบต ล่องเรือตามน้ำลงมารับพวกเรา

โห พี่เบียร์ แก่งน้อยเกือบไม่รอด เรือขวางกลางลำ จะคว่ำแล้ว พี่ทิดลงไปงัดออกมาได้ เกือบจะแย่

โหดกว่าที่ขึ้นมาครั้งที่แล้วเยอะเลย เสียงคุยขโมงโฉงเฉงเหน่อสำเนียงเพชรดังลั่นคุ้งแคว

เอ้าลุย ขึ้นเรือ ผมบอกพรรคพวกนี่นั่งรอ

RMUT(265

)

คห.115: 1 ก.ค. 53, 00:28

พรุ่งนี้มาต่อครับ เริ่มเข้าสู่ ความตื่นเต้น แล้ว

RMUT(265

)

คห.116: 1 ก.ค. 53, 22:43

ลำแรกไปกันสุดสายตา ผมดับบุหรี่แล้วขึ้นเรือพร้อมที่จะออกเดินทางอีกครั้ง กรรมของเวร หันไปหัวเรือ เจอพี่แบตเตอร์รี่ ขี้เมานั่งถือถ่อ ผมหันหน้าไปยิ้มกับพี่หนอ เหมือนจะรู้กันว่า งานนี้มีเสี่ยง

แก่งนี้อย่าให้ติดอีกนะโว้ย พี่หนอตะโกนสั่งงาน

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก พี่แบตนั่งนิ่งผงกหัวบอกรับว่าเป็นอันเข้าใจ สามสี่แก่งที่เพวกเราต้องลงเดินไปดักรอเรือเพราะว่าเรือแบกคนสวนน้ำขึ้นมา ไม่ได้ ผมจำได้ว่าอีกแก่งเดียวก็จะถึงกำแพงเมืองจีนแล้ว

มันเป็นแก่งหินราบเรียบแต่ชันเอาเรื่องความลึกไม่น่าจะเกินสองศอก มองดุแล้วไม่มีอะไรน่ากลัว พี่แบตจ้ำถ่อซ้ายขวา อย่งคล่องแคล่ว และมีชั้นเชิงคงจะเริ่มสร่างเมาแล้วแน่ๆผมคิดในใจ

ครืด ...ครืด......ครืด...ครึก.. เรือติดเข้ากับร้องหิน พี่แบตกดถ่อเอี้ยวตัวเต็มที่เรือยังไม่หลุด เสียงเครื่องเรือสะท้านทั้งป่า

มึงยังไม่ลงน้ำอีก ไอ้แบต

ตูม....! ยังไม่ทันสิ้นเสียง ร่างอันบอบบางของพี่แบตลงไปจูงเรือเรียบร้อยแล้ว แกน่ารักจริงๆ

ประเดี๋ยวต้อง นวดให้หายเมา พี่หนอบอกมาอย่างอารมณ์ดี

RMUT(265

)

คห.117: 1 ก.ค. 53, 22:51

เรือเลี้ยวโค้งเข้าลำน้ำทางด้านซ้าย ผมมองเห็นสันหินตั้งเด่ออกมาขวางลำน้ำเพชร

เจ๊บิคยืนตระหง่านโบกมือต้อนรับชุดผมที่เดินทางขึ้นมาเป็นชุดสุดท้าย

ใกล้เข้าไปเรื่อยๆจนเห็นทุกๆคนที่ขึ้นมารอบนกำแพงหินอย่างชัดเจน เรือของเราจะต้องเลี้ยวขวาสุดกำแพงหินก็ถึงแล้วแต่ว่า.....

ครึก......ท้องเรือเสยหินติดเด่หน้ากำแพงเมืองจีนพอดิบพอดี ความรู้สึกเหมือนขับรถเข้าบ้านตัวเอง
แล้วชนประตูรั้วบ้าน ยังไง ยังงั้น ผลงานของหัวเรือยอดชาย นายแบตนี่สุดคลาสสิกจริงๆ

ตูม.....! ไม่ต้องมีเสียงเตือน โดดลงน้ำไปจูงเรือแต่โดยดี

เรือไม้ลำน้อยเกยเสยหาดทรายที่คุ้นเคย และแล้วพวกPla-Game มาถึงจนได้ กำแพงเมืองจีน......

RMUT(265

)

คห.118: 1 ก.ค. 53, 22:55

มาชมบรรยากาศ ระหว่างการเดินทาง จนมาถึงกำแพงเมืองจีนกันซะหน่อยครับ

RMUT(265

)

คห.119: 1 ก.ค. 53, 22:56

ในระหว่างเดินทาง เราเจอเด็กๆ เด็กพวกนี้ไม่ธรรมดา ดำยิงปลาแต่เด็กเลย มาเจอตัวจริงแล้ว

RMUT(265

)

คห.120: 1 ก.ค. 53, 22:57

มาถึงอุทยาน.. ถามเจ้าหน้าที่ไปบ้านพี่มั่นอีกไกลไม.. เขาบอกว่า 4-5 กิโล เด็กคงเดินไม่ไหว ให้ไปเปลี่ยนคนมาเดินดีกว่า.

RMUT(265

)

คห.121: 1 ก.ค. 53, 22:57

งานนี้เปลี่ยนบรรยากาศ มาชมวิวทางน้ำบ้าง ครั้งน้ำแห้งลงไปเยอะ ใบไม้เริ่มแห้งหญ้าเริ่มแห้ง

ความสวยงามลดลงกว่าแต่ก่อนมา แดดก็แรง หินใต้น้ำก็เยอะขึ้น.. แต่เราก็จะไป

RMUT(265

)

คห.122: 1 ก.ค. 53, 22:59

คนเรือผมเริ่มมองเหลี่ยมจะเขาตรงให้ให้ได้แผลน้อยที่ (ในคลิปมันส์มากครับ) ผมถามเขาว่าให้ผมลงเดินไม
เขาบอกไม่เป็นไรเล็กน้อยต้องมีโดนบ้างล่ะ แค่นี้สบายมาก พี่นิ่งๆก็แล้วกัน พร้อมทั้งบ่นออกมาว่า
ทริปที่แล้วพาลูกค้าขึ้นไป ลูกค้าขี้เมาพูดว่า

..กูจ้างมึงมาแล้วมึงต้องไป กูไม่ลงเดิน...

พี่ เขาจัดไป พาวิ่งเข้าไป เสยหินเรือพลิกคว่ำ คนเรือหัวแตกคิวแตก เพราะเอาตัวช่วยยกเรือไว้ ไม่งั้นคงทับลูกค้าตาย ซวยติดคุกอีก

กำ

RMUT(265

)

คห.123: 1 ก.ค. 53, 23:00

ของผมผ่านมาด้วยดีมีกระแทกเล็กน้อย ส่วนเรือหลวงพี่บิค ...ติดหิน... ต้องลงช่วยกันลากเรือให้พ้น

แล้วเรือพี่ทิดที่เสยหินเป็นลำแรกก็ตามมาติด ผ่านตามรอยผมมาด้วยดี..

ผม เดินทางต่อสองข้างทางก็สวยมามองไปตลอดทาง.. แม้จะเริ่มต้นไม้จะเริ่มเปลี่ยนสีแล้วก็ตาม

RMUT(265

)

คห.124: 1 ก.ค. 53, 23:02

มาถึงอีกแก่ง นี่โหดกว่าต้องลงเดิน แค่เดินก็จะล้ม พวกพี่ๆคนเรือก็พยายามเอาเรือข้ามแก่งไปใหได้

RMUT(265

)

คห.125: 1 ก.ค. 53, 23:10

ใบพัดเรือก็มีแตกเล็กน้อยสามารถตะใบตกแต่งเพิ่มเติมก็สามารถใช้งานได้
พวกเราก็พักเอาแรงได้ยินเสียพวกคณะเดินเท้า ที่จะไปบ้านพี่มั่นยังเหลือทางอีกไกล